Ισπανία

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*

Ο τελευταίος γόνος της δυναστείας των Βουρβώνων, ο βασιλιάς Φίλιππος της Ισπανίας, στερείται συνταγματικού εξοπλισμού και παρακολουθεί ως θεατής την αποσύνθεση του ισπανικού πολιτικού συστήματος. Δεν έχει κάν την δυνατότητα σύγκλησης συμβουλίου πολιτικών αρχηγών ή διορισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης, δηλαδή αρμοδιότητες και του πλέον διακοσμητικού προέδρου δημοκρατίας. Εκτός αυτού, σκάνδαλα έχουν πλήξει την βασιλική οικογένεια  και το κύρος του θρόνου έχει αποδυναμωθεί.

Μέσα στο σκηνικό της ισπανικής ακυβερνησίας, σοβεί το αίτημα ανεξαρτητοποίησης της Καταλωνίας, της εξωτικής χώρας των Βησιγότθων. Και ναι μεν οι Καταλανοί δεν αισθάνονται ούτε είναι όμοιοι με τους υπόλοιπους «καθαρόαιμους» Ισπανούς, αλλά η αναζήτηση φυλετικής καθαρότητας υπήρξε μία αντιεπιστημονική πλάνη, που γέννησε ιδεοληψίες και στοίχισε λουτρά αίματος στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Οι πολίτες μίας χώρας ορίζονται με πολιτικά-νομικά-διοικητικά κριτήρια, και όχι αιματολογικά. Ποικιλίες καταγωγών, διαλέκτων, ηθών και εθίμων είναι αναπόφευκτες και συνυπάρχουν στο εσωτερικό των σύγχρονων κρατών όσο και οι ποικιλίες χλωρίδας, πανίδας και γαστρονομίας. Η ιδιότητα του πολίτη υπερκαλύπτει τις επιμέρους ατομικές και ομαδικές διαφοροποιήσεις και τις εντάσσει σε μία ενιαία δημοκρατική νομική τάξη δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.

Δεν αντιλαμβάνεται κανείς γιατί οι Καταλανοί πρέπει να συγκροτήσουν, εκτός από αυτόνομη περιφέρεια που ήδη αποτελούν, και ανεξάρτητο κράτος. Και γιατί να μην επιδιώξουν το ίδιο και οι Ουαλοί, οι Βουργουνδοί, οι Βαυαροί, οι Σικελοί κλπ. Αν διαμορφωθεί προηγούμενο και νομολογία αποσχίσεων,  η Ευρώπη και οσονούπω ο πλανήτης θα κατακερματιστούν σε μικροσκοπικά, ανίσχυρα και υπανάπτυκτα φέουδα, σε ένα σκηνικό Μεσαίωνα και αναπόφευκτα πολέμου όλων εναντίον όλων. Μόνον ισχυρά και μεγάλα κράτη μπορούν να εγγυώνται την δημοκρατία, την ασφάλεια, την σταθερότητα, τα ατομικά δικαιώματα και την κοινωνική πρόνοια.

Για να επανέλθουμε στους Βουρβώνους, η δυναστεία αυτή έπαιξε ιστορικά καταλυτικό ρόλο στην ενοποίηση της Γαλλίας και της Ισπανίας κατά την  Αναγέννηση. Ο μακρινός πρόπαππος του σημερινού Ισπανού βασιλιά, ο επίσης Βουρβώνος Λουδοβίκος ο 14^ος, συγκέντρωσε όλη την φεουδαλική αριστοκρατία της Γαλλίας στο ανάκτορο των Βερσαλλιών και έθεσε τις προϋποθέσεις για την συγκρότηση του σύγχρονου ενιαίου γαλλικού εθνικού κράτους. Ενός κράτους στο οποίο, παράλληλα με τον βρεταννικό κοινοβουλευτισμό, οικοδομήθηκε η σύγχρονη αντίληψη του πολίτη και της αστικής δημοκρατίας.

Ας ελπίσουμε η αντίστροφη μέτρηση να μην αρχίσει επί της βασιλείας του τελευταίου των Βουρβώνων.

*Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης (δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο)