Νέα Πολιτική
του Αντώνη Παπαγιαννίδη*
Τώρα, τώρα που οι προβολείς της διεθνούς δημοσιότητας έσβησαν απο την (ιδιωτική, μας είπαν) παπική επίσκεψη στην “Λέσβο των Προσφύγων” και την δι-χριστιανική συνάντηση του Πάπα Φραγκίσκου, του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, αξίζει μια δεύτερη (ίσως και τρίτη) ματιά γύρω από το “τι μένει πίσω”. Εκτός απο τις τοποθετήσεις και τις υψηλού ηθικού επιπέδου καλές προθέσεις, εννοείται.
Να βάλουμε πρώτα κάτι που ίσως ακουστεί απλοϊκό, όμως έχει την σημασία του. Πρόκειται για την έμφαση που έθεσαν, στην προσκυνηματική τους εν τέλει επίσκεψη, οι τρεις θρησκευτικοί ηγέτες στην ανθρώπινη διάσταση του Προσφυγικού. Όπως είπε ο Φραγκίσκος, “δεν πρόκειται για αριθμούς, αλλά για πρόσωπα, για ονόματα, για ιστορίες – και σαν τέτοιοι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται”. Όχι πως κάτι θα άλλαζε/θα αλλάξει με αυτήν την έκκληση, αλλα τουλάχιστον το “Shame on Europe!” των προσφύγων και μεταναστών στην Μόρια και στην Ειδομένη και στον Πειραιά αποκτά άλλο περιεχόμενο απέναντι στην γεωπολιτική (=ανερυθρίαστα πολιτική, ακόμη και κομματική…) προσέγγιση της “Ευρώπης”.
Το δεύτερο είναι το γεγονός ότι το παπικό αεροσκάφος, αναχωρώντας, πήρε μαζί του 12 πρόσφυγες απο Συρία – 12 ανθρώπους για τους οποίους ΔΕΝ είχαν τηρηθεί οι (συμφωνημένες από την Τουρκία και την ΕΕ, με υλοποίηση απο την Ελλάδα) διαδικασίες υποδοχής/αποδοχής. Δεν σημαίνει βέβαια, αυτό, ότι ο Πάπας Φραγκίσκος κήρυξε το αντάρτικο ή ότι η Πόλη του Βατικανού θα σηκώσει δικό της μπαϊράκι απέναντι στην Ιταλία ή την “Ευρώπη” στο μέτωπο του Προσφυγικού. Δείχνει όμως απογυμνωτικά ότι “όπου υπάρχει βούληση, υπάρχει και τρόπος”. Θα ωθήσει αυτή τους αυτάρεσκα κλειστούς Ευρωπαίους να ακούσουν κάπως τον ΟΗΕ, την Ύπατη Αρμοστεία, τις μεγάλες διεθνείς ΜΚΟ που φωνάζουν ότι η ΤουρκοΕυρωπαϊκή συμφωνία είναι απαράδεκτη, να την ξανασκεφτούν; Αμφίβολο, αλλά…
Ένα τρίτο μέτωπο αφορά περισσότερο την ενδΟρθόδοξη θρησκευτική διπλωματία. Η συνάντηση Πατριάρχη/Αρχιεπισκόπου στην Λέσβο (μαζί και με τον Πρωθυπουργό, κυρίως όμως με την “θετική αύρα” του γεγονότος) θεωρείται ότι θα διευκολύνει την Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας που έχει συγκληθεί για τον Ιούνιο στην Κρήτη. Μετά απο Προσυνοδικές Διασκέψεις όπως της Ρόδου (1961-63) ή του Chambesy/Γενεύης (1968) και την Σύναξη των Ορθοδόξων Προκαθημένων στην Πόλη (Μάρτιο του 2014), είχε επιχειρηθεί η Μεγάλη Σύνοδος, πρώτη μετά την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο του 8ου μ.Χ. αιώνα, να συγκληθεί στην Πόλη – και μάλιστα στην Αγία Ειρήνη, δίπλα απο τον περίβολο του Τοπ-Καπί, εκεί όπου είχε συγκληθεί το 381 μ.Χ. η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος. Όμως και θέματα ασφαλείας και ζητήματα πολιτικά (π.χ. στην Τουρκία δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών, ο οποίος όμως διαθέτει το μεγαλύτερο ενεργό Ορθόδοξο ποίμνιο…) το απέκλεισαν. Το ενδεχόμενο του Αγίου Όρους απο νωρίς εξετάσθηκε αλλά αποκλείσθηκε κι αυτό για σειρά απο λόγων: έτσι προκρίθηκε η Κρήτη, του πατριαρχικού μεν κλίματος αλλά στην Ελλάδα ευρισκόμενη.
Ενώ όμως η Σύνοδος πλησιάζει, στην ίδια την Ελλάδα παραμένουν αγκάθια. “Οικουμενιστές” ιεράρχες όπως ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο Αργολίδας Νεκτάριος ή ο Ν. Ιωνίας/Φιλαδελφείας Γαβριήλ βρίσκονται στο στόχαστρο των πλέον παραδοσιακών όπως ο Πειραιώς Σεραφείμ ή ο Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος επιχειρεί να κρατήσει ισορροπίες και (προπαντός) ένα ήπιο κλίμα – από κοντά και ιεράρχες όπως ο Ιωαννίνων Μάξιμος. Καθώς, λοιπόν, είναι αναγκαίο να παραμείνουμε σε “ήρεμα νερά”, η συνάντηση της Λέσβου βοήθησε να αποτραπούν άγαρμπες κινήσεις – όπως θα ήταν η επιχειρηθείσα αναβάθμιση της αντιπροσωπείας του Πατριαρχείου στην Ελλάδα. Η παρουσία του Πρωθυπουργού ήταν χρήσιμη, καθώς οι σχέσεις Πατριαρχείου, Εκκλησίας της Ελλάδος και Ελληνικής Δημοκρατίας είναι τριγωνικές (και δεν μπορούν να αλλάξουν παρά μονον ομόφωνα). Κυρίως, όμως, το κλίμα/η αύρα της Λέσβου ελπίζεται να βοήθησε…
*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου