Νέα Πολιτική
του Αντώνη Παπαγιαννίδη*
Θα ήταν απλό, επιδερμικό να θεωρήσει κανείς ότι η σύμπνοια του Γάλλου Υπουργού Οικονομικών Μισέλ Σαπέν και του – πάντα αιχμηρού – Γερμανού ομολόγου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο να εκφράσουν την εμπιστοσύνη τους στον Αλέξη Τσίπρα ήταν κάτι το τυχαίο. Ή το συμπτωματικό. “Εγώ τον εμπιστεύομαι” πήρε την πρωτοβουλία να απαντήσει πρώτος ο Γάλλος, σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου. “Φυσικά κι εγώ” συνεισέφερε ο Σόιμπλε.
Ας μην επαναλάβουμε όλα τα υπόλοιπα που ειπώθηκαν περί βοήθειας προς την Ελλάδα για την αντιμετώπιση του Προσφυγικού, ή πάλι για το άνοιγμα του ζητήματος του χρέους. Όμως, ακόμη μεγαλύτερη σημασία είχε – και θάπρεπε να προβληματίσει ευρύτερα, αυτό… – η πρωτοβουλία του Μισέλ Σαπέν να θυμίσει ότι “πριν από την τωρινή Κυβέρνηση υπήρξαν κι άλλες” όπως της Δεξιάς αλλά και του ΠΑΣΟΚ “που δεν έκαναν τις απαραίτητες προσπάθειες, ενώ σήμερα έχουμε μια Κυβέρνηση που προσπαθεί”.
Βέβαια, προσέθεσε ότι η σημερινή Κυβέρνηση “θα πρέπει να προχωρήσει την προσπάθεια μέχρι το τέλος” (και να βοηθηθεί γι αυτό).
Γιατί αυτά; Γιατί τώρα; Γιατί έτσι; Φρονούμε ότι θα ήταν άστοχο να αναγάγει κανείς την κίνηση αυτή στην απλοϊκή προσέγγιση του “χρειαζόμαστε την Ελλάδα για την διαχείριση του Προσφυγικού, άρα δίνουμε πόντους στην υπόθεση της αξιολόγησης” – προσέγγιση που είχε αρχίσει να επικρατεί στην διαχείριση της κοινής γνώμης, έως ότου (ξανα)πάγωσε η διαπραγμάτευση με την Τρόικα/Κουαρτέτο. Το πράγμα μάλλον πάει πιο βαθιά: βλέποντας οι “εταίροι” – και μάλιστα στο επίπεδο Σαπέν-Σόιμπλε – ότι η Κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να προχωρήσει στην εφαρμογή του Μνημονίου-3, για το οποίο και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι συμφωνήθηκε (υπό τις συνθήκες Βαρουφάκη, καλοκαιριού 2015, δημοψηφίσματος κοκ.) με μη-ρεαλιστικές/μη-εφαρμόσιμες απαιτήσεις, συνειδητοποιούν ότι “πρέπει” να της δοθεί στήριξη. Ίσως, μάλιστα, να έχουν σημειώσει και ότι η Αντιπολίτευση, πάντως η Αξιωματική Αντιπολίτευση και τα κατάλοιπα του ΠΑΣΟΚ/ΔηΣυμπ, εκείνο που κάνουν για μιαν ακόμη φορά είναι απλώς να καταγγέλλουν, να αρνούνται και να πλειοδοτούν. Παράδειγμα το Ασφαλιστικό. Παράδειγμα και η διαχείριση του Αγροτικού.
Αισθάνονται, λοιπόν, οι “εταίροι” ότι ετούτοι εδώ προσπαθούν να προχωρήσουν – έστω και λέγοντας, σε κάθε στροφή, ότι διαφωνούν ιδεολογικά, ότι δεν το βλέπουν να βγαίνει πέρα.
Σε σύγκριση με την φάση ΓΑΠ/Παπακ μετά το πρώτο 6μηνο του Μνημονίου-1, σε σύγκριση και με το τελευταίο 9μηνο Σαμαρά/Βενιζέλου στο Μνημόνιο-2, οι τωρινοί – λένε οι Σαπέν-Σόιμπλε – κάτι πάνε να κάνουν! Μπορεί νάχουν δίκιο στην εκτίμησή τους, μπορεί νάχουν άδικο και να τελειώσει το Μνημόνιο-3 με μια ακόμη αποτυχία.
Όμως, για την ώρα, αυτό λένε οι “εταίροι”. Προσοχή, τώρα: καθώς η εξαιρετικά λεπτή φάση διαχείρισης του Προσφυγικού χρειάζεται/απαιτεί μια Κυβέρνηση χωρίς εξωτερική αμφισβήτηση, πάντως χωρίς υπόσκαψη, έ οι “εταίροι” έρχονται να λειτουργήσουν και στα δυο επίπεδα υποστηρικτικά.
Καθώς δε και η στάση Τσίπρα στις προσεγγίσεις της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας δείχνει έναν “διαφορετικό” ρεαλισμό – προσοχή! όχι προσχώρηση: ρεαλισμό – η Κυβέρνηση Τσίπρα φαίνεται να πετυχαίνει, για την ώρα, μεγαλύτερη αποδοχή “έξω” από όση και η ίδια φανταζόταν. Για την ώρα, τουλάχιστον, Μην ξεχνούμε ότι ο ΓΑΠ, μετά απο μια αρχική φάση απόρριψης, πηρε έως και το Βραβείο Καρλομάγνου.
Ο δε Αντ Σαμ είχε γίνει, από “μαύρο πρόβατο”, ο ευνοούμενος της Ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας.
Ύστερα… αδειάστηκαν μεγαλοπρεπώς.
*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου