Είναι άραγε τόσο ανίκανοι οι Ευρωπαίοι διασώστες της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας που, παρά τα τρία οδυνηρά μνημόνια που επέβαλαν, ακόμη να πετύχουν την ανάνηψη του ασθενούς; Ή μήπως για τον παρατεταμένο επιθανάτιο ρόγχο φταίει η εγγενής ελληνική ανοσία στον εκσυγχρονισμό και τον ευρωπαϊκό νεοφιλε­λεύθερο ορθολογισμό; Έχουμε την εντύπωση ότι τα παραπάνω ερωτήματα, που σε γενι­κές γραμμές περιγράφουν και την εγχώρια πολιτική συζήτηση, είναι παραπλανητικά και επανέρχονται διαρκώς στο προσκήνιο για να κρύψουν την ουσία, η οποία είναι προφανής: έπειτα από έξι χρόνια διεθνούς εποπτείας για την εφαρμογή τριών μνημονί­ων, η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να παραπαίει, η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να διαλύεται και το ελληνικό πολιτικό σύστη­μα παραμένει δέσμιο και εξαρτημένο σε απόλυτο βαθμό από τους δανειστές. Κοιτώντας αυτήν την πραγματικότητα από μια άλλη σκοπιά (με τη ματιά των δανειστών δηλαδή) τα πράγματα πηγαίνουν (για τους δανειστές προφανώς) ρολόι: - Η παραπαίουσα ελληνική οικονομία προσφέρει ευκαιρίες σε εξευ­τελιστικές τιμές. - Η διαλυμένη και απογοητευμένη ελληνική κοινωνία εμφανίζεται με ολοένα και περισσότερο μειωμένη δυνατότητα αντίστασης. - Το ελληνικό πολιτικό σύστημα παγιδευμένο στη μέγγενη των «προστατών» δανειστών δεν είναι σε θέση να προβάλει μια εναλ­λακτική πορεία. Είναι προφανές ότι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελ­λάδα προσφέρει ευκαιρίες κέρδους (όχι μόνο οικονομικού), τις οποίες αξιοποιούν οι δανειστές. Με την υλοποίηση των μνημο­νίων οι δανειστές έχουν εξασφαλίσει το δημοσιονομικό «πλεόνα­σμα», το οποίο θα καταλήγει στα σεντούκια τους. Ο έλεγχος επί της Γ.Γ. Εσόδων (ως βασικό προαπαιτούμενο) τους κατοχυρώνει θεσμικά προς τούτο. Ανάλογη θεσμική κατοχύρωση οι εταίροι και δανειστές έχουν εξασφαλίσει και για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέσα από το «νέο» Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων. Δεμένη χειροπόδαρα και λεηλατημένη (οικονομικά και πολιτικά) η χώρα αντιμετωπίζει πλέον μια ακόμη οδυνηρή απόφαση των δα­νειστών της: την αποβολή της από τη Συνθήκη Σένγκεν, γεγονός που θα τη μετατρέψει σε αποθήκη προσφύγων και μεταναστών. Προφανώς, έχοντας ολοκληρώσει το (πολιτικό - οικονομικό) πλι­άτσικο οι Ευρωπαίοι πλιατσικολόγοι, θεωρούν ότι μπορούν να κά­νουν ό,τι τους συμφέρει σ' αυτόν τον τόπο...*

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

Η δυσχερής θέση στην οποία βρίσκεται η Ελ­λάδα εξαιτίας (και) του προσφυγικού προβλή­ματος αποτυπώνεται ξε­κάθαρα από τους αριθ­μούς: σύμφωνα με την καθημερινή καταγρα­φή των μεταναστευτικών ροών από την'Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, τις πρώτες 25 ημέρες του Ιανουαρίου μπήκαν στην Ελλάδα 44.040 πρόσφυ­γες και μετανάστες, ένα­ντι 1.694 το αντίστοι­χο χρονικό διάστημα το 2015. Υπάρχει, δηλαδή, μια αύξηση εισόδων κα­τά 2.500%!

Το μέγεθος τους προβλήμα­τος αποκτά την τεράστια διάστασή του αν συνυπολογιστεί επίσης το γεγο­νός ότι από αυτούς τους πρόσφυγες των πρώτων ημερών του 2016 οι μισοί είναι Σύροι (48%) και ακολουθούν οι Αφγανοί σε ποσοστό (21%) και οι Ιρακινοί σε ποσοστό (9%). Με άλλα λόγια, σχεδόν 4 στους 5 απ' αυτούς θεωρούνται πρόσφυγες πολέμου και έχουν δικαίωμα μετακίνησης προς τα κράτη της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Μιας Ευρώπης, ωστόσο, που, όπως φαίνεται, έχει αποφασίσει να επιβραδύνει, αν όχι να αναστείλει για κάποιο διάστημα, τη διαδικασία χορήγησης ασύλου.

Τεράστιο πρόβλημα

Δυο στοιχεία που επίσης πρέπει να συνυπολογιστούν, για να υπάρξει μια ολοκληρωμένη εικόνα του μεγέθους του προβλήματος το οποίο έρχεται να προστεθεί στα άλλα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, είναι τα εξής:

- Αν τις κρύες πρώτες 25 μέρες του Ιανουαρίου πέρασαν στην Ελλάδα 45 χιλιάδες άνθρωποι, όταν ο καιρός βελτιωθεί αυτός ο αριθμός εκτιμάται ότι τουλάχιστον θα τριπλασιαστεί, καθώς τίποτε δεν δείχνει ότι η κρίση και ο πόλεμος στη Συρία τερματίζεται.

- Οι Ευρωπαίοι εταίροι, ένας-ένας χωριστά, σφραγίζουν τα σύνορά τους και υιοθετούν σκληρές πολιτικές αντιμετώπισης των προσφύγων. Και όλοι μαζί οι εταίροι μεθοδεύουν τη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρο

καραντίνα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων...

Όπως αποκάλυψε μιλώντας στον ΣΚΑΪ ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, κατά τη διάρκεια της Συνόδου για το προσφυγικό στην Ολλανδία, την περασμένη Δευτέρα, ο Βέλγος υπουργός Εσωτερικών έθεσε ζήτημα δημιουργίας στρατοπέδου 300.000

400.000 μεταναστών στην Αθήνα. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Γ. Μουζάλας, «ο Βέλγος υπουργός έθεσε το ανιστόρητο θέμα για στρατόπεδο 300.000 - 400.000 μεταναστών στην Αθήνα. Η Συνθήκη Σένγκεν κινδυνεύει ευρωπαϊκά, η Ευρώπη κινδυνεύει, η Ευρώπη φοβάται· ανησυχώ», αναγνωρίζοντας ότι «είναι δύσκολη η κατάσταση για τη χώρα μας όσον αφορά το προσφυγικό».

Το πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα και πόσο βάσιμες είναι οι ανησυχίες που διατυπώνει ο Γιάννης Μουζάλας αποτυπώνεται πια στα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις μεγάλων εφημερίδων του εξωτερικού, που διαμορφώνουν το κλίμα και προετοιμάζουν το έδα­φος για λήψη σκληρών (για την Ελλάδα) αποφάσεων.

Η... συμφωνία

Χαρακτηριστική - των προθέσεων και των σχεδιασμών των Ευρωπαίων εταίρων - είναι η ανάλυση - πρόταση που διατύπωσε ο γνωστός αρθρογράφος των «FT.» Gideon Rachman. Σύμφωνα με τον Rachman, λοιπόν, το προσφυγικό και το δημόσιο χρέ­ος της Ελλάδας μπορούν να συνδυα­στούν. Η «συμφωνία» που καλλιεργεί με το άρθρο του ο αρθρογράφος των «FT.» είναι απλή: «Η Γερμανία να συμφωνήσει σε μεγάλη διαγραφή του ελληνικού χρέους, με αντάλλαγμα τη συμβολή της Αθήνας στην ανακοπή των προσφύγων».

Το σχέδιο που εμφανίζουν οι «FT.» είναι στις γενικές του γραμμές γνω­στό - ήδη οι αναγνώστες του «Πο­ντικιού» έχουν από καιρό ψυλλιαστεί από συνεχή δημοσιεύματα της εφη­μερίδας μας που μετέφεραν πληρο­φορίες σχετικές με τις πιέσεις που δέ­χεται η ελληνική κυβέρνηση από τον Σεπτέμβρη και έπειτα για να σφρα­γίσει τις πύλες (όχι εισόδου) εξόδου των μεταναστών.

Με μεγαλύτερη ακρίβεια και κυ­νισμό οι «FT.» περιγράφουν το αδιέ­ξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ελ­ληνική κυβέρνηση: «Η Ελλάδα θα συμφωνήσει να σφραγίσει τα βόρεια σύνορά της με τη βοήθεια της Ε.Ε., διακόπτοντας τη ροή μεταναστών στη Βόρεια Ευρώπη». Στο δημοσίευ­μα περιγράφεται και το τυράκι που προσφέρεται στην Ελλάδα για να μετατραπεί σε αποθήκη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων: «Σε αντάλλαγ­μα, η Γερμανία θα συμφωνήσει σε μια μεγάλη διαγραφή του ελληνικού χρέους, καθώς και σε άμεση οικονο­μική βοήθεια για τη διαχείριση της τρέχουσας κρίσης. Οι πρόσφυγες που θα καταφθάνουν στην Ελλάδα θα φιλοξενούνται στα ελληνικά νη­σιά, σε καταυλισμούς προσφύγων υπό τη διαχείριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα επιστρέφουν στη Συ­ρία (ή όπου αλλού πηγαίνουν) μόλις αποκατασταθεί η ειρήνη».

Η κυβέρνηση στην πρέσα

Κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό το οποίο θα πρέπει να υπογραμμιστεί, είναι ότι το «σχέδιο» που εμφανίζεται στην αρθρογραφία των «FT.» «εμπε­ριέχει στοιχεία που βρίσκονται πολύ κοντά στην αλήθεια», όπως σημει­ώνουν παράγοντες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, καθώς φέρεται να εξετάζεται σοβαρά από τη γερμανική κυβέρνηση.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως ήδη πτυχές αυτού του σχεδίου έχουν αρ­χίσει να εφαρμόζονται με το «σφρά­γισμα» των συνόρων της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ, που αποτελεί την κύρια πύλη εξόδου του προσφυγικού μεταναστευτικού ρεύματος.

Κάτι που επίσης θα πρέπει να επι- σημανθεί είναι πως ο χρόνος λει­τουργεί πιεστικά και για τις χώρες της Ε.Ε., ιδιαίτερα τη Γερμανία, η οποία έχει σηκώσει μέσα σ' έναν χρόνο το βάρος ενός εκατομμυρίου προσφύγων, γεγονός που έχει δημι­ουργήσει σοβαρά πολιτικά προβλή­ματα στην κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ.

Απέναντι σ' αυτούς τους σχεδιασμούς των εταίρων για την αντιμετώ­πιση του προβλήματος στην «πλάτη» της Ελλάδας, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται αδύναμη να παρακολου­θήσει τις εξελίξεις, καθώς:

Δεν έχει επαρκή οικονομικά μέσα.

Δεν προλαβαίνει τις προθεσμίες για τη δημιουργία των υποδομών υποδοχής και καταγραφής των προ­σφύγων.

Δεν είναι τεχνικά / επιχειρησιακά εφικτό να ελέγξει τη ροή των εισό­δων από τα θαλάσσια σύνορα της χώρας.

Ως εκ τούτου και κάτω από την ασφυκτική πίεση που μπορούν να ασκούν οι εταίροι στην οικονομία της χώρας, τα χειρότερα σχετικά με το προσφυγικό πρόβλημα είναι μπρο­στά μας.

* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1901 στις 28-01-2016