Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος

the Crypt of Banking News

Γράφει η Νούλα Χρυσοχοϊδου

Επικαιρότητα μέσα σε 60΄΄

Είναι κι αυτές οι μέρες που νομίζεις ότι έρχονται τα πάνω κάτω παγκοσμίως...Χώρες που κρέμονται στο χείλος του γκρεμού, χώρες που αδιαφορούν για τις ανθρώπινες ζωές, γεωπολιτικές συζητήσεις στα τραπεζάκια των καφέ, Γάλλοι, Τούρκοι Ισλαμιστές. Επαναστάτες λένε...επαναστάτες εναντίων του καπιταλισμού, ενός καπιταλισμού που όταν έμπαινε στα δικά τους "σπίτια" αδιαφορούσαν για το τι συνέβαινε γύρω τους.

Και το μυαλό σου γυρίζει, ανακατεύει ιδέες, τρέχουν τα γεγονότα, κι εσύ νιώθεις μια αναγούλα...

Και τις τελευταίες ώρες άνεμοι τρελού "πολέμου" κάνουν την εμφάνιση τους στην γείτονα χώρα. 

Κόβεται η ανάσα... Εμπάργκο, για την ακρίβεια έναν οικονομικό αποκλεισμό της Τουρκίας από την Κόκκινη Δύναμη! 

Και μέσα σ΄όλα εκείνα τα παγκόσμια θέατρα σκιών αναρωτιόμουν γιατί βλέπω τον Οικονομολόγο Τεχνοκράτη καθημερινά στην δολοπλόκα TV μου, στο διάστημα του capital control ;;;  Και μου λύθηκε η απορία σήμερα με την τοποθέτηση του ... Τελικά αυτή η θεωρητική τεχνοκρατική άποψη του σπουδαγμένου των Πανεπιστημίων του Αμβούργου και Marburg της Γερμανίας επικράτησε πάλι!!!!

Και αυτό που κάνει εντύπωση είναι η κριτική στην Κυβέρνηση από την Αντιπολίτευση. Την ποιά;;;;Νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα παράλληλο σύμπαν που δεν επικρατεί λογική, η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη από όλων των ειδών τα αέρια, άλλα πιο βαριά, αλλά πιο ελαφριά...οξυγόνο, δεν οξυγονώνεται η περιοχή του εγκεφάλου. Αυτό είναι...τα κάψαμε τα εγκεφαλικά κύτταρα!

κ. Αναπληρωτή Υπουργέ Οικονομικών, είναι τραγικό να βγαίνει από τα χείλη σας ότι "ο συνδυασμός της δημοσιονομικής σταθερότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης είναι το αριστερό αποτύπωμα στον προϋπολογισμό του 2016". Παρακαλώ την προσοχή σας, :Ενός λεπτού σιγή για τα θύματα των Ελλήνων μετά τις ειδήσεις των οχτώ...στα κανάλια των  σοσιαλιστών που σχημάτισαν κυβέρνηση στην Πορτογαλία.

Ελλάς το μεγαλείο σου....και μέσα σ΄όλα αυτά ένας ακόμη τεχνοκράτης που θα σώσει την χώρα του ανεβαίνει στον θρόνο του!!!

Τελικά, καλύτερα ένα άθλιο τέλος λοιπόν παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος...(Κάρλ Μαρξ)