Η στροφή στην τεχνική εκπαίδευση είναι η λύση για την ανεργία

Νέα Πολιτική

του Φίλιππου Αμπελάκια*

Στην εποχή της ύφεσης, τα σχέδια και τα όνειρα των νέων για το μέλλον καθορίζονται μονάχα από λίγα κριτήρια επιλογής, όπως την αποφυγή της ανεργίας ή στοιχειωδώς ικανοποιητικές απολαβές. Ταυτόχρονα, η απουσία συμβούλων επαγγελματικού προσανατολισμού στα σχολικά συγκροτήματα, σε συνδυασμό με τις στερεοτυπικές απόψεις της κοινωνίας, καθιστούν την επαγγελματική επιλογή μια ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία. Πολλοί, είτε εισάγονται σε μια σχολή και με το πέρασμα του χρόνου το ενδιαφέρον τους ατονεί, είτε αποχωρούν για το εξωτερικό με μοναδικό στόχο ένα καλύτερο μέλλον. Άλλοι περιορίζονται στην αναζήτηση προσωρινών λύσεων και ευκαιριακών απασχολήσεων.

Η ορθή επιλογή είναι κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό και ταυτόχρονα περίπλοκο. Από την μία πλευρά, υπάρχουν τα τυχόν ταλέντα και δεξιότητες που διαθέτει κανείς, αλλά η επιθυμητή επιλογή είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει απλά στην ανεργία. Από την άλλη δρα η συνεχόμενη απαξίωση προς τα τεχνικά επαγγέλματα, που οδηγεί σε μια στείρα παραγωγή ανέργων πτυχιούχων. Πολλά χειρωνακτικά επαγγέλματα, όπως ο αρτοποιός, ο μηχανικός αυτοκινήτων, ο ηλεκτρολόγος, ο ψυκτικός κ.ά, απουσιάζουν σε σημαντικό βαθμό από τις επιλογές των νέων ήδη από το Γυμνάσιο. Σε πολλές περιπτώσεις χαρακτηρίζονται ως δεύτερης κατηγορίας και απαξιώνονται. Αλλά οι οικονομικές απολαβές σε διάφορα επαγγέλματα με προϋπόθεση το πτυχίο, είναι σαφώς μικρότερες από αυτές ορισμένων τεχνικών επαγγελμάτων.

Τα χειρωνακτικά και τεχνικά επαγγέλματα αποτελούν ενδεχόμενη λύση. Προϋποθέτουν την φοίτηση σε κάποια τεχνική σχολή με σκοπό την εκμάθηση μιας ειδικότητας και εν συνεχεία μπορούν εν δυνάμει να προσφέρουν σημαντικά οφέλη στην εθνική οικονομία. Η ανάπτυξη μικρών επιχειρήσεων, η αυξημένη ζήτηση σε τέτοιου είδους επαγγέλματα, η αποσυμφόρηση των πνευματικών επαγγελμάτων συντελούν σε πολλαπλά οφέλη. Οι μικρές επιχειρήσεις συνεισφέρουν στην τόνωση της τοπικών οικονομιών και στον κρατικό προϋπολογισμό.

Η επιλογή ανάμεσα σε ένα χειρωνακτικό και ένα πνευματικό επάγγελμα είναι πολύπλοκη. Μπορεί το χειρωνακτικό επάγγελμα να προσφέρει αρκετά χρήματα και ταυτόχρονη να απαιτεί σημαντικό κόπο. Από την άλλη πλευρά, μπορεί η ενασχόληση με ένα χειρωνακτικό επάγγελμα να καλύπτει απλά τα βασικά, χωρίς να είναι δυνατή η κάλυψη ανώτερων φιλοδοξιών. Αλλά η καλλιέργεια αδικαιολόγητων φιλοδοξιών, που συνήθως υποκινούν οι υπερπροστατευτικοί γονείς, είναι κοινωνικά ανεύθυνη και ατομικά επικίνδυνη, όταν δεν βασίζεται στην καλλιέργεια της αριστείας. Αντιθέτως, ένας έντιμος και εργατικός βίος, βασισμένος στην άσκηση ενός τεχνικού επαγγέλματος, αποτελεί σημαντικότερη προσφορά στην κοινωνία από την ανεργία ή την υποαπασχόληση εν αναμονή ενός πελατειακού αναξιοκρατικού διορισμού.

*φοιτητού Πολιτικών Επιστημών