Η Λειτουργική Δημοκρατία

Νέα Πολιτική

του Κώστα Κόλμερ

Η απάντησις στην αλλαγή του πολιτεύματος της «κυνο-βολευτικής», κληρονομικής «α-δημοκρατίας», είναι η καθιέρωσις της Αμέσου Δημοκρατίας (Α.Δ.) στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αποδοτικής λειτουργίας της Αμέσου Δημοκρατίας στον σύγχρονο κόσμο. Η Ελβετική Συνομοσπονδία και η Αμερικανική Ομοσπονδία αποτελούν ζώσα προσέγγισι της ιδεατής Α.Δ.

Στο παρελθόν, ορισμένα κρατίδια της Ευρώπης (Φλωρεντία, Φραγκφούρτη, Άουγκσμπουργκ, Κάτω Χώρες) διοικούντο απ’ ευθείας από τους πολίτες και κατέστησαν πολιτείες ευημερίας και τάξεως.

Εν τούτοις, η Α.Δ. είναι κατ’ εξοχήν Ελληνική επινόησις, ενώ η έμμεσος, κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ξενόφερτος (Αγγλική, στηριζομένη στην συνταγματική μοναρχία, η οποία εξέπεσε εν Ελλάδι…).

Επί Οθωμανικής κατακτήσεως, πολλές Ελληνικές κοινότητες εφήρμοζαν στην πράξι την άμεσα αιρετή δημογεροντία, με αγαθά αποτελέσματα στην Παιδεία, απονομή της δικαιοσύνης, φορολογία κ.λπ., ώστε να θαυμάζει ο Γκέοργκ Λούντβιχ Μάουρερ, σύμβουλος του βασιλέως Όθωνος το 1832, «το δημόσιον, ιδιωτικόν και εκκλησιαστικό δίκαιον του Ελληνικού λαού, ως είχεν εξελιχθή κατά τους χρόνους της δουλείας του Γένους» [βλ.σχ. ομώνυμον βιβλίο του, εκδόσεις Τολίδη, 1976].

Η αρχαιοτέρα άμεσος δημοκρατία των Μέσων Χρόνων είναι η του Αγίου ΄Ορους, που χρονολογείται από του 9^ου αιώνος. Έπεται η Ελβετική ομοσπονδία, από του 10^ου.

Πηγαίνοντας πολύ πίσω, η αρχαιοελληνική παράδοσις της αστικής ανεξαρτησίας, ισονομίας και ομονοίας του λαού, εξυπηρετείτο με την συμμετοχή όλων των πολιτών διά κλήρου, στην διακυβέρνησι της πόλεως-κράτους, παρά στ’ άλλα έμμεσα πολιτεύματα της βασιλείας, τυραννίας κλπ. (Θουκυδίδης- Επιτάφιος).

«Η διασπορά της εξουσίας στους πολλούς καθιστά τις καταχρήσεις δυσκολώτερες και την διακυβέρνησι του κράτους αποτελεσματικώτερη, ιδίως όταν ανατίθεται στους ειδικούς» (για ειδικές ανάγκες: Αριστοτέλης, Πλάτων).

Πρώτη Α.Δ. δεν υπήρξε των Αθηναίων αλλά της Σπάρτης, με την συμμετοχή όλων των πολιτών στην Απέλλα -την βουλή της, όπου άνδρες και γυναίκες εψήφιζαν προτάσεις της γερουσίας δια βοής!

Εν τούτοις, η αποθέωσις της Α.Δ. υπήρξεν η Αθηναϊκή, με την κληρωτή δημοκρατία των πολιτών-οπλιτών, την Βουλή των 500σίων, την Εκκλησία του δήμου και την Ηλιαία. Θεμέλιον της Α.Δ. στην αρχαία Αθήνα ήταν η α τ ο μ ι κ ή ιδιοκτησία μαζί με την αστικήν αγορά.

Σήμερα, το Κοινωνικό Συμβόλαιο του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ και τα ατομικά οικονομικά συμφέροντα δεν γίνονται σεβαστά στην Ελλάδα, η οποία έχει καταντήσει η τελευταία … «σοβιετία» μαζί με την Β. Κορέα. Συντάξεις καταργούνται, μισθοί μειώνονται και τα δημόσια αγαθά (νερό, ηλεκτρικό, επικοινωνίες) εκποιούνται στον πρώτο κεφαλαιούχο.

 Τελευταία ευκαιρία

Η επαναφορά της Α.Δ. στην χώρα μας σήμερα, μετά από απαραίτητες προσαρμογές, προσφέρει την τελευταία ευκαιρία διασώσεως των ελευθεριών και της ευημερίας του Ελληνικού λαού κατόπιν της χρεωκοπίας της τρίτης κυνο-βολευτικής, κληρονομικής δημο-ακρατίας της μετα-πολιτεύσεως.

Η σύγχρονη τεχνολογία ανοίγει διεξόδους στα σημερινά αδιέξοδα της εμμέσου δημοκρατίας (Ε.Δ), επιτρέπουσα την εύκολη, εφθηνή και άμεση έκφρασι της λαϊκής επιλογής επί παντός ζωτικού δημοσίου συμφέροντος.

Συγκεκριμένως :

Με την Α.Δ, η ευκαιριακή πλειοψηφία παύει να δρα επιζημίως εις βάρος της ανυπερασπίστου μειοψηφίας, ως συμβαίνει στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία (Ε.Δ).

Διά της Α.Δ. υπάρχει συνεχής εξισορρόπησις των πολιτικών δυνάμεων και καταργείται η ανά εκλογήν εμφυλία διαμάχη, που καταλήγει στο μονοπώλιον εξουσίας ισχνών «νικητών» αλλ’ ισχυρών κομματαρχών.

Η αρετή της Α.Δ. συνίσταται εις ότι περιορίζει τα διάφορα κόμματα στην άσκησι της «ψιλής πολιτικής» και ενθαρρύνει τ’ άτομα να επιδιώκουν την ανάληψι των αξιωμάτων για περιορισμένο χρόνον, με χαμηλόν κόστος για το δημόσιο.

Διά της αρχής της Ανακλήσεως, η Α.Δ. αποβάλλει της εξουσίας τους κυβερνώντες που αθετούν τις προεκλογικές των υποσχέσεις ή υποπίπτουν εις αυθαιρεσίες και αδικήματα. Τα συχνά δημοψηφίσματα επιτρέπουν την έκφρασι της λαϊκής επιλογής επί κρισίμων θεμάτων, ως λ.χ. η φορολογία της ακινήτου περιουσίας, η ανακήρυξις της ΑΟΖ, η ονομασία των Σκοπίων κλ.π.

Η Α.Δ. εξασφαλίζει την απόλυτο διάκρισι των εξουσιών εις εκτελεστικήν, νομοθετικήν και δικαστικήν, και αναθέτει την άσκησι των κυβερνητικών καθηκόντων στους ειδικούς κι’ όχι στους εκάστοτε κομματικούς εγκαθέτους ή και κόλακες του ενίοτε «χαρισματικού» αλλά πλήρως ανευθύνου προφητάνακτος, τύπου Κων/νου Καραμανλή ή Ανδρέα Παπανδρέου. Η Δικαιοσύνη και η Εθνική Ασφάλεια αυτονομούνται και ανατίθενται εις επαγγελματίες.

Η Παιδεία αποκεντρούται και το αποτυχόν μέχρις εγκλήματος υπουργείο καταργείται, ως έχον ευθύνη διά την αμορφωσιά των Νοελλήνων.

Στην Α.Δ. οι πραγματικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων παύουν να εκφράζονται με την αποδοχή των κομματικών προγραμμάτων, σχεδιασμένων διά την παραπλάνησι των ψηφοφόρων προ των εκλογών. .Οι επιλογές της Α.Δ. αναπροσαρμόζονται, αναλόγως προς τις εκάστοτε κοινωνικές ανάγκες και επιταγές.

Η συμμετοχή των πολιτών στην εξουσία επιτυγχάνει την απαραίτητη «απο-ιδεολογικοποίηση» της ψήφου, και αναδεικνύει την ελευθερία της επιλογής προσώπων και πολιτικής. Ούτω λχ. ένας «σοσιαλιστής» δύναται να ψηφίσει υπέρ της αξιολογήσεως των καλουμένων «πανεπιστημιακών», χωρίς να περάσει από το πουργκατόριο των κομματικών συναλλαγών, ενώ ένας περιβαλλοντολόγος ημπορεί να ταχθή ακόμη και υπέρ της πυρηνικής ενεργείας, όταν διαπιστώσει την επικειμένη έλλειψι του ηλεκτρικού ρεύματος, ως βασικού κοινωνικού αγαθού.

Μεταξύ των συστατικών της Α.Δ., περιλαμβάνονται οι πρόνοιες που επιβάλλουν νέες, βασικές αρχές του πολιτεύματος, όπως ο πεπερασμένος βίος των διαχειριστών της εξουσίας, η σταθερά διεξαγωγή των εκλογών και το αμετάβλητο του εκλογικού συστήματος. Το σύνταγμα της χώρας αλλάζει και θέτει νέους στόχους και μεθόδους εξυπηρετήσεως του δημοσίου συμφέροντος, χωρίς να παραγνωρίζει τα ιδιωτικά δικαιώματα (π.χ. την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, την αποκατάστασι του δημογραφικού σφρίγους του λαού κλπ.).

Συνταγματικές πρόνοιες

1. Στην Α.Δ. ο πρόεδρος της δημοκρατίας εκλέγεται απ’ευθείας υπό του λαού κι’ όχι από την βουλή και ασκεί την εκτελεστικήν εξουσία επί 4ετή θητεία.
2. Ο πρωθυπουργός διορίζεται από τον πρόεδρο της δημοκρατίας και επιλέγει τους συνεργάτες του, που δέον να είναι ειδικοί στον τομέα των, ακεραίου χαρακτήρος και αμέμπτου παρελθόντος. Ετήσιος Απολογισμός ελέγχει το έργο των.
3. Οι αντιπρόσωποι του λαού στην Εθνοσυνέλευσι νομοθετούν και δεν διορίζονται υπουργοί. Εγκρίνουν ή απορρίπτουν τον κρατικό προϋπολογισμό και τους νόμους που υποβάλλει η κυβέρνησις , χωρίς ανατροπή της εις περίπτωσιν καταψηφίσεως. Ο αριθμός των αντιπροσώπων μειώνεται εις 115 – δύο ανά νομόν, όπου ισχύει πάγιον εκλογικό μέτρο και πλειοψηφικό σύστημα. Εάν το εκλογικό μέτρον υπολείπεται, προστίθεται από γειτονικό νομόν. Τα μεγάλα αστικά κέντρα χωρίζονται εις γεωγραφικά τμήματα, υπέχοντα θέσι νομού.
4. Δημοψηφίσματα νομοθετικής πρωτοβουλίας δύναται να ζητήσει η κυβέρνησις ή/και το 8% των ψηφοφόρων, επί τη βάσει των εκλογικών καταλόγων, ήτοι με 300.000 υπογραφές περίπου. Η πρότασις δημοψηφίσματος τίθεται εις καθολικήν ψηφοφορίαν επί μίαν εβδομάδα και, εφ΄όσον γίνη δεκτή από το 51% των ψηφισάντων, μεταβάλλεται εις νόμον του κράτους μετά πάροδον 3 μηνών. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι επιθυμητή και σκόπιμος.
5. Η ανάκλησις εξουσίας (κάτι που θυμίζει την αρχαία Αθήνα) έχει ανάγκη ομοίως καθολικής ψηφοφορίας (8% και 51% αντιστοίχως) διά δημοψηφίσματος. Ψήφισμα με το αυτό περιεχόμενον εγκριθέν ή απορριφθέν δεν δύναται να επανατεθή πρό της παρόδου 2ετίας.
6. Οι αντιπρόσωποι μετέχουν στις εκλογές από ανοικτό πίνακα υποψηφίων που περιορίζεται εις δύο πλειοψηφούντες, εκ των οποίων εκλέγεται ο εις εφ’όσον συγκεντρώσει το 51% των ψήφων κατά την δευτέρα Κυριακήν. Το αυτό ισχύει και διά τους ευρω-βουλευτάς.
7. Ο Τύπος και τα Μαζικά Μέσα Ενημερώσεως είναι ελεύθερα κι’ ανεξάρτητα, διά να πληροφορούν τον λαό επί των τρεχουσών υποθέσεων του κράτους, αλλά δεν είναι ασύδοτα ούτε οι λειτουργοί των προνομιούχοι πολίτες. Οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συχνότητες είναι κρατική ιδιοκτησία που δύναται να εκμισθούνται εις ιδιώτας με πλειοδοτικό διαγωνισμόν. Η κυβέρνησις δεν δικαιούται τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού σταθμού, αλλά έχει δωρεάν πρόσβασι στα δίκτυα για επείγουσες ανακοινώσεις. Το Διαδίκτυον είναι αδέσμευτο διά την ανανέωσι, διαφάνεια και ελευθεροτυπίαν.
8. Θεμέλιον πάσης πολιτισμένης πολιτείας είναι η δικαία φορολογία, η οποία πρέπει να είναι ελαφρά, αποδοτική και οικονομικώς «λογική», διά να μην αποτελεί ο φόρος ή το τέλος δίδακτρον φοροδιαφυγής ούτε εμπόδιον αναπτύξεως.

Ο φόρος εισοδήματος πρέπει να είναι ενιαίος εις όλο το φάσμα της οικονομίας, διά να μην εκτρέπει τις επενδύσεις αλλαχού. Τα φορολογικά έσοδα προϋπολογίζονται υπό της κυβερνήσεως και εγκρίνονται υπό της Εθνοσυνελεύσεως άπαξ του έτους. Αναδρομική φορολόγησις δεν επιτρέπεται ούτε δυσανάλογος προς το εισόδημα του φορολογουμένου.

9. Η άμεσος συμμετοχή των πολιτών στην διακυβέρνησι του κράτους και στην Εθνοσυνέλευσι περιορίζεται εις τέσσαρα έτη. Η θητεία των αμοίβεται αναλογικώς, αλλά οι αντιπρόσωποι στερούνται δημοσίας συντάξεως και συνεχίζουν την ασφάλισίν των στα επαγγελματικά ταμεία κατά την δημοσία θητεία. Ουδείς εξαναγκάζει τους πολίτες ν’ αναλαμβάνουν αξιώματα και ουδενός δεσμεύονται οι πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά δεν αποτελούν μέσον πλουτισμού ή εξευρέσεως απασχολήσεως ανεπαγγέλτων.
10. Ο πρωθυπουργός διορίζει τους Επιτρόπους επικεφαλής των υπουργείων, τα οποία δεν δύναται να είναι περισσότερα των 7 (έναντι νυν 15) και ο Πρόεδρος τους εγκρίνει διά τετραετή «εργασία» στα υπουργεία Οικονομικών & Δημοσίων Πόρων, Εξωτερικών, Εσωτερικών, Υγείας και Προνοίας, Ναυτιλίας, Τουρισμού-Πολιτισμού και Περιβάλλοντος. Ο Επίτροπος Διοικήσεως συντονίζει και ελέγχει τους άλλους Επιτρόπους, κατά την άσκησιν των καθηκόντων, και ασκεί την ποινική δίωξιν εις περίπτωσιν παρεκτροπής των. Ο ίδιος ελέγχεται υπό της Δικαιοσύνης διά παράλειψιν καθήκοντος.
11. Οι αντιπρόσωποι στην Εθνοσυνέλευσιν δεν ανήκουν αναγκαίως εις κόμματα, τα οποία θεωρούνται κερδοσκοπικές ενώσεις προσώπων, ελέγχονται διά τα οικονομικά των ετησίως από ορκωτούς λογιστάς και δεν απολαύουν κρατικής ενισχύσεως. Οι ΜΚΟ εξετάζονται υπό των αρχών ασφαλείας εάν ενέχονται εις αντεθνικάς δράσεις, δεν χρηματοδοτούνται υπό του φορολογουμένου και διαλύονται με απόφασι δικαστηρίου και κατόπιν εγκλήσεως παντός πολίτου.
12. Η δημοσία διοίκησις ασκείται υπό την αιγίδα μονίμων Γενικών Διευθυντών των υπουργείων. Το διοικητικό έργον των δημοσίων υπηρεσιών αξιολογείται υπό ανεξαρτήτων εκτιμητών, από πλευράς κόστους και ωφελείας ανά διετία. Εάν το κόστος υπερβαίνει την ωφέλεια, μετά δευτέραν προσπάθειαν ισοσκελίσεως, η υπηρεσία διαλύεται και οι υπάλληλοί της απολύονται.
13. Οι δημόσιοι υπάλληλοι (Δ.Υ) δεν είναι μόνιμοι και ουδείς πολίτης προσλαμβάνεται, εάν η θέσις δεν είναι νομοθετημένη εις όλα τα επίπεδα της διοικήσεως (υπουργεία , ΟΤΑ, ΝΠΔΔ κλπ.) και αν δεν συνοδεύεται από περιγραφή της εργασίας (job description) .Η 35ετία στο δημόσιον είναι επιθυμητή αλλά όχι αποκλειστική. Η δημοσία διοίκησις εμπλουτίζεται κατά 10% με στελέχη από τον ιδιωτικό τομέα με διετή θητεία και ανάλογες αμοιβές.

Οι Δ.Υ. προάγονται αξιοκρατικώς, τιμωρούνται πειθαρχικώς και απολύονται δι’ ανεπάρκειαν από υπηρεσιακά «συμβούλια αξιολογήσεως», των οποίων προΐσταται δικαστής. Ο συνδικαλισμός στον δημόσιο τομέα επιτρέπεται διά την προστασία της υγείας και της αξιοκρατίας των εργαζομένων. Η απεργία στο δημόσιον δεν επιτρέπεται, ως στρεφομένη κατά του λαού και όχι κατά της κυβερνήσεως. Οι δικαστές, οι αστυνομικοί και οι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων δεν απεργούν. Η απεργία είναι δικαίωμα του 51% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Η ανταπεργία επιτρέπεται.

14. Ο αριθμός των Δ.Υ. δεν δύναται να υπερβή το 10% του εργατικού δυναμικού και το 3% του πληθυσμού της χώρας (δηλ. τις 330.000+10%). Ο Τακτικός Προϋπολογισμός του κράτους σχεδιάζεται πρώτα στο σκέλος των εσόδων και κατόπιν των εξόδων (Αρχή του Ισοζυγίου). Η κυβέρνησις δέον να τον ισοσκελίζει με προσαρμογή των δαπανών στα τακτικά έσοδα. Μόνον ο προϋπολογισμός των δημοσίων επενδύσεων ημπορεί να χρηματοδοτείται με πιστωτικά έσοδα, που πάντως δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ.
15. Τα δημόσια έσοδα προέρχονται από την κρατική περιουσία, την έμμεση φορολογία (ΦΠΑ 8% επί των πωλήσεων, εισαγωγών αγαθών και υπηρεσιών) και την φορολόγησι των κερδών των επιχειρήσεων (10%). ΄Αμεσοι φόροι εισοδήματος, που υπερβαίνουν το 15% του ετησίου εισοδήματος, ως και οι «φόροι υπέρ τρίτων», καταργούνται. Ο ενιαίος φόρος εισοδήματος εισπράττεται στην πηγή και αποδίδεται στο δημόσιον. Μισθωτοί, υπάλληλοι και συνταξιούχοι απαλλάσσονται δηλώσεως φόρου εισοδήματος, εκτός εάν έχουν σημαντικά έσοδα εξ άλλης πηγής. Φόρος επί φόρου δεν επιτρέπεται, εκτός των διανεμομένων κερδών που φορολογούνται με την κλίμακα. Οι εξαγωγές απαλλάσσονται του ΦΠΑ. Εισφορές κεφαλαίου και υπεραξίας δεν επιβάλλονται, διότι εκτρέπουν την ροή κεφαλαίων εκτός Ελλάδος. Ο ΦΠΑ επί των υπηρεσιών δύναται να εκπίπτει από το φορολογητέον εισόδημα, διά λόγους εισπρακτικούς. Φόροι κληρονομίας και μεταβιβάσεως ακινήτων δεν επιτρέπονται, διότι δημεύουν την ιδιωτική περιουσία εις βάθος χρόνου και είναι πληθωριστικοί κι’ άνισοι.

 Το δημευτικόν Άρθρον 106 του Καραμανλικού Συντάγματος 1975 (παράγραφοι 3,4,5) αποτελεί την αιτία της ιδιωτικής επενδυτικής αποχής στην χώρα μας και καταδικάζεται εις το πυρ το εξώτερον.

16. Ο διοικητής της Κεντρικής Τραπέζης διορίζεται υπό του Προέδρου της Δημοκρατίας επί 4ετή θητεία και ασκεί ανεξάρτητον νομισματικήν πολιτικήν, λαμβάνων υπ’ όψιν το ποσοστόν ανεργίας και του πληθωρισμού, με απώτερο σκοπό την πλήρη απασχόλησι της οικονομίας και σταθερότητα της αγοραστικής δυνάμεως του εθνικού νομίσματος.
17. Οι Περιφερειάρχες και οι Δήμαρχοι (ΟΤΑ) εκλέγονται με 51% εις δύο Κυριακάς και είναι αρμόδιοι επί 4ετή θητεία διά τας τοπικές υποθέσεις, με διοικητική και οικονομική αυτοτέλειαν. Όσον αφορά στην ευθύνη και φροντίδα των πόλεων, της υπαίθρου και του φυσικού περιβάλλοντος, ελέγχονται από τον Επίτροπο Διοικήσεως , εάν επιτελούν τα καθήκοντά των. Η συλλογή των απορριμμάτων ανατίθεται εις ιδιωτικάς επιχειρήσεις, αφού οι περιφερειάρχες απέτυχαν να λύσουν το πρόβλημα της επεξεργασίας των.

Οι ΟΤΑ δύναται ν’ αναλαμβάνουν τον τομέα της στοιχειώδους, της μέσης και τεχνικής-επαγγελματικής εκπαιδεύσεως, εν συνεργασία μετά της κεντρικής κυβερνήσεως, η οποία παρέχει τους σχετικούς πόρους στους οικονομικώς αδυνάτους μαθητάς/γονείς.

Η Παιδεία είναι καθολική αλλά και επιλεκτική, αναλόγως των ικανοτήτων των μαθητών. Κοστίζει και πρέπει να καλύπτεται από τους γονείς, εκτός εάν αδυνατούν οικονομικώς , όποτε το κράτος παρέχει τα δίδακτρα. Οι διδάσκοντες αμοίβονται καθ΄ώραν διδασκαλίας.

Τ’ ανταποδοτικά τέλη των ΟΤΑ προέρχονται από τον φόρον ακινήτου περιουσίας (Τ.Α.Π), που δεν δύναται να υπερβή το 0,5% της εμπορικής αξίας ετησίως. Εάν ο ιδιοκτήτης θεωρεί τον φόρον υπερβολικό, δύναται να ζητήσει ανταλλαγή με τον Δήμον (η αρχαιο-αθηναϊκή Ανταλλαγή).

18. Η χώρα αποκτά κατά προτεραιότητα εθνικό, αρχαιολογικό και δασικό κτηματολόγιον ως και σχέδιον χρήσεων Γης, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος διά τις μέλλουσες γενεές και την λελογισμένη ανάπτυξι.

Η αυθαίρετος δόμησις απαγορεύεται επί ποινή αμέσου κατεδαφίσεως και σοβαρού προστίμου του ιδιοκτήτου, τα εκτός σχεδίου πόλεως οικόπεδα υπάγονται στην δημοτική φορολογία και δεν επιτρέπεται η κατάτμησις της γεωργικής γης, ως και οιαδήποτε εκ των υστέρων νομιμοποίησις των αυθαιρέτων κτισμάτων, τα οποία και δεν μεταβιβάζονται. Τα δάση δεν καταπατούνται ούτε ανοικοδομούνται. Η γεωργική Γη, οι ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και τα βιομηχανοστάσια είναι αφορολόγητα. Η πολεοδομική πολιτική τίθεται υπό δημοψήφισμα.

19. Με στόχο την μεγίστη δυνατή αποκέντρωσι, οι κρατικές υπηρεσίες δύνανται να εγκαθίστανται στην περιφέρεια και η Εθνοσυνέλευσις να συνεδριάζει δύο φορές ετησίως εις άλλην πόλι της Ελλάδος, εκτός πρωτευούσης. Η αποκέντρωσις αποτελεί στόχο της Α.Δ., που δύναται να επιτευχθή μέσω της ηλεκτρονικής πληροφορίας και της αποσυγκεντρώσεως του δημοσίου τομέως (πχ. οι παραγωγικές σχολές ΕΔ στην Θράκη, το Δασαρχείο στην περιφέρεια κλ.π.).
20. Η Δικαιοσύνη διατηρεί το τρισυπόστατον, αλλ’ οι πρόεδροι του Ανωτάτου Δικαστηρίου, του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου εκλέγονται υπό των μελών των δικαστηρίων και ασκούν την διοίκησι της Δικαιοσύνης και των δεσμωτηρίων εκ περιτροπής, διά μίαν 4ετία. Η ισοβιότης των δικαστών αίρεται και εις περίπτωσιν ανεπαρκείας, εργασιακής και ηθικής. Η πρωτοβάθμιος δικαιοσύνη παρέχεται από μονομελή δικαστήρια. Η Διαμεσολάβησις ενθαρρύνεται.
21. Ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) ορίζεται επί 4ετή θητεία υπό του συσταθησομένου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ), στο οποίον συμμετέχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως primus inter pares, ο πρωθυπουργός και οι Αρχηγοί των τριών όπλων. Η επετηρίς των αξιωματικών καταργείται. Δραστήριοι και ικανοί διοικητές μονάδων δύνανται να προΐστανται πρεσβυτέρων, χωρίς η προαγωγή των να συνεπάγεται την απομάκρυνσι των δευτέρων απ’ το στράτευμα. Η ΕΥΠ υπάγεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και επανδρούται από ειδικευμένους αξιωματικούς των Ε.Δ.

Η θητεία στις Ε.Δ. γίνεται καθολική για άνδρες και γυναίκες και διαρκεί επί 18μηνον. Στις πόλεις οργανούται άμισθος Πολιτοφυλακή και στην ύπαιθρο Εθνοφυλακή, μ’ επικεφαλής αξιωματικούς ε.α., επί σκοπώ εμπεδώσεως της τάξεως και προς αποκατάστασιν αισθήματος ασφαλείας στους πολίτες. Ο εθνικός στρατός αναλαμβάνει και πάλιν την φύλαξι των συνόρων της χώρας. Διά την Πολιτικήν Προστασίαν του πληθυσμού από θεομηνίες, τον συντονισμόν αναλαμβάνει ο Στρατός.

22. Η Αστυνομία Πόλεως, η Πυροσβεστική Υπηρεσία, η Αγροφυλακή, η Ακτοφυλακή και η επανιδρυθησομένη Χωροφυλακή (καταργουμένων των συνοριοφυλάκων) οργανούνται ως στρατιωτικά σώματα, αυτοδιοικούνται και ασκούν τις κατά τεκμήριο αρμοδιότητες, εν στενή συνεργασία με τον Σ.Ε.Α και την Εθν. Υπ. Πληροφοριών (που αναδιοργανούται), ελεγχόμενες υπό του Επιτρόπου Διοικήσεως, διά την αποδοτικότητα και ακεραιότητά των.
23. Η ασφάλισις όλων των εργαζομένων είναι υποχρεωτική στο ΙΚΑ, διά την υγεία και την απόκτησιν δικαιώματος εθνικής συντάξεως, με συνολική εισφορά 15% επί του μισθού/ημερομισθίου (2/3 εργοδότου και 1/3 εργαζομένου). Επικουρική ασφάλισις υγείας και συντάξεως επιτρέπεται εις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, υπό αυστηρές αναλογιστικές μελέτες και υπό την εποπτεία της Κεντρικής Τραπέζης. Το Ταμείον Ανεργίας συντηρείται με εισφορά 3% εφ’ ενός μισθού του εργαζομένου εκ των 12 ετησίως. Μετά την εξάντλησι της «μερίδος ανεργίας» του, ο δικαιούχος ενισχύεται επί 3μηνον από κρατικούς πόρους. Ουδείς εργαζόμενος συνταξιοδοτείται προ του 67 έτους της ηλικίας του, και όταν παραιτείται ή απομακρύνεται της εργασίας, αναμένει το 67^ον έτος διά να λάβει σύνταξιν, η οποία δεν του αποκλείει την απασχόλησιν, εφ’ όσον συνεχίζει την ασφάλισίν του. Εις περίπτωσιν βλάβης της υγείας κρίνεται υπό πραγματογνωμόνων ιατρών και λαμβάνει το ήμισυ της συντάξεως μέχρι συμπληρώσεως του ορίου ηλικίας.
24. Το ΕΣΥ καλύπτει όλους τους ΄Ελληνες και ξένους υπηκόους που είναι ησφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Αλλοδαποί εργαζόμενοι άνευ αδείας εργασίας δεν προσλαμβάνονται, οι δε εργοδότες των τιμωρούνται με πρόστιμον την διαφορά του ημερομισθίου αντιστοίχου ΄Ελληνος εργαζομένου.

Διά τα ορφανά και τους ανασφαλίστους προβλέπεται η μέριμνα φιλανθρωπικών και αφορολογήτων ιδρυμάτων, περιλαμβανομένης της Εκκλησίας της Ελλάδος, της οποίας μόνον οι εφημέριοι κληρικοί μισθοδοτούνται υπό του δημοσίου.

25. Η παροχή της Παιδείας αποκεντρούται στις Περιφέρειες και στους ΟΤΑ, καταργουμένου του «αρμοδίου υπουργείου παδείας», που την μετέβαλε εις αζήτητο προϊόν, ελέω της δημαγωγίας των κομμάτων. Η στοιχειώδης και η μέση εκπαίδευσις είναι υποχρεωτική και παρέχεται δωρεάν στα δημοτικά και περιφερειακά σχολεία, χρηματοδοτουμένη υπό του φορολογουμένου. Η ιδιωτική εκπαίδευσις ενθαρρύνεται εις όλας τας βαθμίδας και τελεί υπό τον έλεγχον του Επιτρόπου Διοικήσεως. Η Τεχνική-Επαγγελματική εκπαίδευσις προσφέρεται στους τόπους εργασίας και η εγκυκλίος παρέχεται δις εβδομαδιαίως εις ειδικά σχολεία, μερίμνη των Επιμελητηρίων των επιχειρήσεων και του κράτους, αναλόγως προς τις ανάγκες της οικονομίας. Η ξένη εμπειρία (π.χ. η Ελβετική) είναι ευπρόσδεκτη.
26. Τα ΑΕΙ αυτοδιοικούνται υπό των Συγκλήτων των καθηγητών, είναι ανεξάρτητα ΝΠΙΔ, με οικονομική αυτοτέλεια .Η ενίσχυσις του κράτους καλύπτει μόνον τα δίδακτρα των οικονομικώς αδυνάτων και επιμελών φοιτητών. Η εισαγωγή σπουδαστών στα ΑΕΙ γίνεται επί τη βάσει εξετάσεων, που οργανώνουν ετησίως οι Σχολές αναλόγως της δυναμικότητός των. Ξένα ιδιωτικά ή δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι ισοδύναμα, εφ’ όσον συμπράττουν στην εκπαίδευσι του Ελληνικού λαού, επί τη βάσει των αξιών του.

Οι διδάσκοντες στις 4 βαθμίδες της εκπαιδεύσεως αμοίβονται καθ’ ώραν διδασκαλίας και αξιολογούνται ανά διετίαν από τους διευθυντές των σχολείων και από ανεξαρτήτους πανεπιστημιακούς επιθεωρητάς. Εν επαρκεία των διδασκόντων (η οποία βαθμολογείται στα ΑΕΙ και υπό των φοιτητών), συνεχίζουν τα καθήκοντά των απερίσπαστοι και πέραν των 35 ετών.

27. Η συνεργασία των ιδιωτικών επιχειρήσεων είναι απαραίτητη διά την ανάπτυξιν της Τεχνικής- Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως (πχ. των νοσοκομείων διά την παραγωγή νοσηλευτών). Δεν είναι όμως, υποχρεωτική διά τους επιχειρηματίες.

Δημογραφική πολιτική

Οι πρόνοιες της Αμέσου Δημοκρατίας στοχεύουν στην εξισορρόπησι των εξουσιών και στην εξασφάλισι σταθερότητος, οικονομικής προόδου και πολιτιστικής αναπύξεως του λαού. Έχουν όμως περιορισμένην σημασίαν δι’έναν φθίνοντα πληθυσμόν ως εκείνον της Ελλάδος.

Η ανάγκη ενεργού δημογραφικής πολιτικής του Ελληνικού κράτους αποτελεί την τελική επιδίωξι της Α.Δ., διότι άνευ λαού δεν έχει νόημα ούτε αυτή.

Προηγουμένως, όμως, υπάρχει η ανάγκη ορισμένων μεταβατικών διατάξεων από της εμμέσου στην Άμεσον Δημοκρατίαν και η προφύλαξις του κράτους έναντι κινδύνου διασπάσεως της χώρας.

Όπως το ζήτημα της δημογραφίας είναι κεφαλαιώδες διά την ύπαρξιν του Γένους και η Παιδεία διά την ανάπτυξιν των πολιτών, απαλλασσομένων από την κηδεμονίαν των κομμάτων και καθισταμένων πράγματι ως ελευθέρων ανθρώπων, ούτως και το κράτος-δικαίου και η τήρησις ολίγων αλλά ακάμπτων νόμων είναι ακρογωνιαίος λίθος της Αμέσου Δημοκρατίας, όταν εγκαθιδρυθή στην χώρα μας.

 Ανακύπτουν, όμως, ορισμένα προβλήματα διά την μετάβασιν από το καθεστώς της σημερινής ανομίας στην Άμεσο Δημοκρατία. Η μετάβασις χρειάζεται μία εξωπολιτική παρέμβασι. Δεν γίνεται οικειοθελώς διά βιολογικής μεταλλάξεως των κλεπτοκρατών εις εναρέτους ηγεσίας. Αυτό είναι αδύνατον. Λογικώς χρειάζεται ένας καταλύτης, που θα επιτρέψει την μετάβασιν εις ένα πολίτευμα περισσότερο δημοκρατικόν, αποτελεσματικόν και αξιοκρατικόν.

Χρειάζεται όθεν δημοκρατική επανεκκίνησις ανάλογος με εκείνην του 1909, που αναγέννησε την Ελλάδα, ή της 5^ης δημοκρατίας του στρατηγού Ντε Γκώλ το 1958 στην Γαλλία.

Εφ’ορισμένον χρόνον θα υπάρξει η ανάγκη διακυβερνήσεως της χώρας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τας οποίας άλλωσε δεν έπαυσαν να χρησιμοποιούν οι κομματάρχες όταν χάνουν την πλειοψηφίαν της Βουλής (πχ. η πρόσφατος αντισυνταγματική ανακεφαλαίωσις των τραπεζών εις βάρος των μετόχων και των φορολογουμένων.)

 ΄Ενας ελοχεύων κίνδυνος στην Άμεσον Δημοκρατίαν είναι η υποδαύλισις διασπαστικών και κεντροφύγων τάσεων εις ορισμένας περιοχάς της χώρας, που θεωρούνται οικονομικώς αυτάρκεις (πχ. η Κρήτη).

Διά ν’αποφευχθή η διάσπασις του κράτους, το πρώτον δημοψήφισμα που πρέπει να διεξαχθή είναι αν ο Ελληνικός λαός επιθυμεί ενιαίο κράτος ή «Καντονοποίησι» των διαφόρων περιοχών– διά να παύση η υποχθόνιος προπαγάνδα διασπαστικών κύκλων.

Υπάρχουν εξ άλλου ορισμένα μέτρα που απαιτούν χρόνον διά ν’αποδώσουν, ως λχ. η εκπαίδευσις, η προστασία του περιβάλλοντος, η σωτηρία των δασών και της θαλάσσης, η αξιοποίησις των υποθαλασσίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, η ανακήρυξις της ΑΟΖ, η μεταρρύθμισις της παιδείας.

Η προστασία των φυσικών πόρων της χώρας είναι πρωταρχικής σημασίας, αλλά δεν αφορά στην μορφή του πολιτεύματος. Οι στόχοι τίθενται από της πρώτης ημέρας, αλλά η πραγματοποίησίς των απαιτεί χρόνον, που πρέπει να δοθή στην νέα κυβέρνησι, ενώ διά πρώτη φορά θα εφαρμόζεται η νέα νομοθεσία.

Δημόσια ή ιδιωτικά δάση που πυρπολήθησαν, κηρύσσονται υποχρεωτικώς αναδασωτέα και δεν επιτρέπεται εντός αυτών η ανέγερσις κατοικιών, ως υποστηρίζουν οι απληροφόρητοι. Την φύλαξιν των δασών αναλαμβάνει ο στρατός, μέχρις ότου συλληφθούν οι ξένοι και εγχώριοι εμπρηστές.

Έως ότου -ταχέως -γίνη το κτηματολόγιον, το δασολόγιον και το αρχαιολόγιον, θα χρειασθή να σταματήσει κάθε ενέργεια που επηρεάζει τους ευαισθήτους αυτούς τομείς. Οι ακτές και ο βυθός της θαλάσσης πρέπει να προστατεύονται από την ρύπανσι, με μακροπρόθεσμα μέτρα (πχ. η απαγόρευσις των πλαστικών σάκων και η δημιουργία αποχετευτικού δικτύου σ’όλες τις πόλεις της χώρας, διά να μην μολύνονται οι υδροφόροι ορίζοντες και η θάλασσα).

Υπάρχουν και τ’ αυτονόητα, όπως ότι η Ελλάς είναι ανεξάρτητος και ειρηνική χώρα. Πρέπει όμως να έχει παλλαϊκό στρατό που θα εξασφαλίζει την άμυνα και την προάσπισι των εθνικών συμφερόντων, ως εν Ελβετία. Οι αμοιβές των επαγγελματιών υπερασπιστών της χώρας δεν μπορεί να μειώνονται επειδή το απαιτεί η περίστασις ή οι ξένοι πιστωτές. Η πρότασις της τρόϊκας περί καταργήσεως της στρατιωτικής θητείας στην Ελλάδα για λόγους εξοικονομήσεως χρημάτων, θυμίζει την μέθοδο του Χότζα, που μόλις έμαθε τον γάϊδαρό του να μην τρώει – το ζώον εψόφησε!…

 Η αφοσίωσις στην πατρίδα είναι υποχρέωσις όλων των πολιτών. Η τήρησις των νόμων επαφίεται στην γνώσιν των και η πολυνομία οδηγεί στην ακύρωσίν των (πχ. οι 112.000 υπουργικές αποφάσεις την τελευταία 30ετία).

Το κράτος δεν αποδέχεται στο έδαφός του ξένους «νομάρχες», αλλοδαπούς «αστυνόμους» και επιτρόπους επιθεωρήσεως. Τούτο δεν σημαίνει ότι απορρίπτει πάσαν ιδέα ξένης βοηθείας δια την επίλυσιν τεχνικών ή φοροτεχνικών θεμάτων, αλλ’ ότι τα διορθωτικά μέτρα πρέπει να λαμβάνονται από τις Ελληνικές αρχές μετά από διαβούλευσιν με τον λαόν με δημοψηφίσματα.

Οι φιλοξενούμενοι μέτοικοι πρέπει να εισέρχονται νομίμως στην χώρα, να είναι υγιείς και ν’αποδέχονται τον Ελληνικό τρόπο ζωής, ως ισχύει στην Αυστραλία, και να πληρώνουν το Αθηναϊκόν Μετοίκειον ως εν Ελβετία. Διαφορετικά αποχωρούν της ευλογημένης χώρας μετά τρίμηνον. Όστις εισέρχεται παρανόμως απελαύνεται, ανεξαρτήτως της επικλήσεως πολιτικού ασύλου. Αντίμετρα εναντίον εκείνων των κρατών που ευνοούν την λαθρομετανάστευσι δεν αποκλείονται…

Αρχαιόθεν ο Ελληνικός κόσμος ηγάπα την Ελευθερία, την Ισότητα έναντι του νόμου και την Ομόνοια των μελών της κοινωνίας. Οιοσδήποτε εξωθεί τον λαόν εις ανυπακοή στους νόμους είτε εις διχασμόν, εξοστρακίζεται κατόπιν προτάσεως της Εθνοσυνελεύσεως και δι’ αποφάσεως του Αρείου Πάγου.

 Η μετάβασις στην Άμεσον Δημοκρατίαν έχει ανάγκην νέου Συντάγματος και εκλογής νέου προέδρου δημοκρατίας, διά καθολικής ψηφοφορίας εις δύο διαδοχικάς Κυριακάς, με 51% των ψήφων. Υπάρχουν πολίτες εγνωσμένου κύρους και εντιμότητος που θα ημπορούσαν να υποδειχθούν διά την προεδρίαν και, εν ανάγκη, να επιστρατευθούν.

Το εθνικόν νόμισμα είναι απαραίτητο μέσον ασκήσεως της οικονομικής πολιτικής, η οποία δεν ημπορεί να εκχωρείται εις μη-εκλεγμένα διεθνή fora, ως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και σε διορισμένους διεθνείς υπαλλήλους, πχ. Μπαρόζο, Γιούνκερ κλπ.

Υπ’αυτήν την έννοια πρέπει ν’ αναθεωρηθή κι’ η ένταξις στην ευρωζώνη. Αρκετό κακόν έχει κάνει η …ευρωτίασις της Ελλάδος εξ υπαιτιότητος της… μουχλιασμένης ηγεσίας της και της χωλότητος του οθνείου νομίσματος.

Εν τω μέλλοντι δεν αποκλείεται, και εφ’όσον οι περιστάσεις το επιτρέπουν, η Ελλάς να μετάσχη εις κάποιαν μορφήν Ευρωπαϊκής ολοκληρώσεως, που συνάδει με τις ανάγκες της ενιαίας αγοράς, διαθέτει δημοκρατικήν εξουσιοδότησιν και τυγχάνει εγκρίσεως του Ελληνικού λαού.

Οι διατάξεις του νέου Συντάγματος υπόκεινται εις αναθεώρησιν εφ’ όσον τούτο ζητήσει ο λαός διά δημοψηφίσματος, και η τροποποίησις εγκρίνεται υπό της Εθνοσυνελεύσεως με απόλυτον πλειοψηφίαν.

Εις επόμενα δημοψηφίσματα επίσης πρέπει να τεθή το όνομα των Σκοπίων, η ΑΟΖ και ο,τιδήποτε κρίνει ο Ελληνικός λαός, π.χ. διά την προστασίαν της οικογενείας, της Ελληνικής γλώσσης και ιστορίας, που κινδυνεύουν από τους … «γλωσσολόγους» και τις εκάστοτε πολύπλαγκτες κυρίες.

Η ακίνητη περιουσία επίσης των Ελλήνων πρέπει να προστατευθή διά δημοψηφίσματος από την μανίαν των αριστερών φορομπηχτών του είδους Στουρνάρα. Επίσης η μεσαία τάξις, που αποτελεί την ραχοκοκκαλιά τού Ελληνικού έθνους, τυγχάνει ανάγκης προστασίας. Το 75% του λαού είναι ιδιοκτήτης τουλάχιστον μιάς κατοικίας, η οικοδομή «μάνα των τεχνών» και οι ιδιοκτήτες κατοικίας ακίνητος στόχος των εκάστοτε «συνεταίρων» μας στην Ε.Ε. Δίδαγμα: μην διώκετε την οικοδομήν, αλλά ενισχύσατέ την διά να εξέλθη η οικονομία από την ύφεσιν!

Κάθε διάταξις νόμου που αναφέρεται στην προεδρευομένη «κοινο-βολευτική δημο-ακρατία» και έρχεται εις αντίθεσιν με την Α.Δ. καταργείται. Οι διοικητικές πράξεις που υπάρχουν, εξακολουθούν να ισχύουν μέχρις καταργήσεως ή τροποποιήσεώς των, αλλά η συνεχής παραγωγή νόμων, ρυθμιστικών αποφάσεων και ερμηνευτικών εγκυκλίων, πρέπει δραστικώς να περικοπεί στο απολύτως αναγκαίον.

Η νέα κυβέρνησις δύναται να καταγγείλει την συνθήκη του Μααστρίχτ, Σένγκεν και Δουβλίνο ΙΙ και θα πρέπει εκδώσει Λευκή Βίβλον στην οποία να εξηγεί τας δυσμενείς συνέπειές των διά τον Ελληνισμόν.

Οι σχέσεις της Ελλάδος με την «ηνωμένη Ευρώπη» πρέπει να διέπονται από της Αρχήν της Αμοιβαιότητος. Ουδέν εκ …Βρυξελλών δεδομένον, ιδίως όταν βλάπτει την προσφιλή πατρίδα, ως τα Τροϊκανά μέτρα εξαθλιώσεως του Ελληνικού πληθυσμού, που προκαλούν τεραστίαν δημογραφικήν συρρίκνωσιν.

Τα δημογραφικά μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν είναι η επομένη μεγάλη απόφασις της Αμέσου Δημοκρατίας, αλλ’ αυτά προσεχώς.