Πολλά είναι τα ρεκόρ τα οποία έχει να επιδείξει η αστική τάξη της Πορτογαλίας στην πολιτική διαχείριση της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 2011, με αφορμή τον αποκλεισμό της από τις αγορές και τη δανειοδότησή της από τον έκτακτο μηχανισμό ΕΕ- ΔΝΤ με 78 δισ. ευρώ.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Ξεχωρίζει το κατόρθωμα του γερμανόδουλου δεξιού πρωθυπουργού Πέδρο Πάσος Κοέλιο να εξασφαλίσει την ολοκλήρωση της θητείας της κυβέρνησής του. Κι αυτό όχι μόνο σε σύγκριση με άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα όπου σε 7 χρόνια έγιναν 5 βουλευτικές εκλογές, αλλά και την ίδια την Πορτογαλία. Από το 1974 που ξεφορτώθηκαν τη δικτατορία για πρώτη φορά και στη διάρκεια της χειρότερης κρίσης μια κυβέρνηση ολοκλήρωσε τη θητεία της.
Ένα επιπλέον ρεκόρ σχετίζεται με την πιθανή νίκη του δεξιού πρωθυπουργού στις εκλογές της επόμενης Κυριακής, καθώς θα είναι ο πρώτος μνημονιακός πρωθυπουργός που θα επανεκλεγεί. Πρόβλεψη που αν υλοποιηθεί θα αποδείξει ότι το πολιτικό σύστημα της Πορτογαλίας έμεινε αναλλοίωτο στα χρόνια της κρίσης. Αρκεί να το αντιπαραβάλλουμε με τις αλλαγές σε Ισπανία και Ελλάδα. Ανεξάρτητα φυσικά αν στην Ελλάδα έπρεπε να αλλάξουν όλα για να μείνουν τελικά ίδια…
Η διακύβευση των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου ωστόσο δεν είναι ήσσονος σημασία. Διαβάζοντας τις εξαγγελίες των δύο μεγάλων κομμάτων η εντύπωση που δημιουργείται είναι πως η οικονομική περιπέτεια τελείωσε και το ζητούμενο είναι η διαχείριση της επόμενης μέρας. Προς επίρρωση αυτής της αφήγησης η άνοδος των ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ το πρώτο εξάμηνο, η επαναφορά της ανεργίας στο 12%, όπου ήταν το 2010 από 18% που ήταν το ρεκόρ του 2013, και η λήξη το 2014 του μνημονιακού καθεστώτος – με την πιο στενή και τυπική του έννοια.
Μια δεύτερη ματιά ωστόσο δείχνει ότι καμιά παρένθεση δεν έκλεισε. Το δημόσιο χρέος το 2014 υπερέβαινε το 130% του ΑΕΠ, από 111,1% το 2011, αφήνοντας τη χώρα σοβαρά εκτεθειμένη σε περίπτωση αλλαγής του οικονομικού κλίματος, ενώ η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί, ως αποτέλεσμα των μέτρων λιτότητας των προηγούμενων ετών, με την Πορτογαλία να κατατάσσεται στην έβδομη θέση στη σχετική λίστα του ΟΟΣΑ, μετά το Μεξικό, την Τουρκία, το Ισραήλ, την Αγγλία και την Ελλάδα. Το μεγάλο στοίχημα για τα μεγάλα κόμματα εξουσίας, το δεξιό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα που κυβερνούσε μαζί με το μικρότερο Λαϊκό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην ηγεσία του οποίου βρίσκεται πλέον ο εικονιζόμενος πρώην δήμαρχος της Λισαβόνας, Αντόνιο Κόστα, είναι να εδραιωθούν όλες οι αντιδραστικές αλλαγές που έγιναν από το 2011: από ιδιωτικοποιήσεις και φορολογικές επιβαρύνσεις μέχρι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.
leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου