Και τώρα, το crash test με την υλοποίηση του μνημονίου

Σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη για τo Real.gr

Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με μεγάλης συμβολικής και ουσιαστικής σημασίας διευρύνσεις προς στελέχη προερχόμενα από το Κέντρο και τη Δεξιά, ξεκινάει με το «κατευόδιο» των δυνάμεων του συστήματος στην Ελλάδα και το εξωτερικό για το επικίνδυνο ταξίδι της στο τρικυμισμένο αρχιπέλαγος της υλοποίησης του τρίτου μνημονίου. Ασφαλώς επιθυμεί -και σχεδιάζει- τη μνημονιακή σταθερότητα και την περιθωριοποίηση των κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων. Όμως η εκπλήρωση αυτής της επιθυμίας και η ευόδωση αυτών των σχεδιασμών έχουν εντελώς αβέβαιο χαρακτήρα. Σχεδιάζοντας με βάση την υπόθεση μιας αδιατάρακτης μνημονιακής σταθερότητας, θα βρεθεί, η ίδια, οι υποστηρικτές της και οι συστημικοί «χορηγοί» της, μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις.

του Πάνου Κοσμά

Ασφαλώς, για να επιβάλει τη μνημονιακή πολιτική σταθερότητα, θα αξιοποιήσει την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, την αποτυχία (ΛΑΕ) ή στασιμότητα (ΚΚΕ) των εκλογικών αποτελεσμάτων της Αριστεράς, την απογοήτευση που έσπειρε στις λαϊκές τάξεις και στον κόσμο του κινήματος αντίστασης η ψήφιση του τρίτου μνημονίου. Ασφαλώς θα στηριχτεί σε αυτό της το έργο παντοιοτρόπως από τους «μέντορες» και «κηδεμόνες» της του εγχώριου και διεθνούς συστήματος. Όμως θα θερίσει πολλές θύελλες στο «ταξίδι» της αυτό, από τις οποίες τις περισσότερες και πιο ισχυρές μέχρι το τέλος του 2015.

Η «μαύρη βίβλος» των προαπαιτούμενων

Η «μαύρη βίβλος» των προαπαιτούμενων του 3ου μνημονίου περιλαμβάνει 223 μέτρα, δηλαδή νέες νομοθετικές ρυθμίσεις από τις οποίες εξαρτώνται οι περιοδικές αξιολογήσεις της «τερατόικας» και η εκταμίευση των δόσεων του νέου δανείου, μέχρι και το 2018. Όμως, κατά ρητή απαίτηση των δανειστών, αυτές κατανέμονται «εμπροσθοβαρώς»: Πάνω από τις μισές (127) θα πρέπει να νομοθετηθούν στο επόμενο τρίμηνο, πάνω από το 1/3 του συνόλου, 81 προαπαιτούμενα μέσα στο 2016, και μόλις 15 το 2017 και το 2018. Το «εμπροσθοβαρές» του προγράμματος επιβάλλεται για τρεις λόγους: Πρώτο, για να αξιοποιηθεί το πολιτικό πλεονέκτημα της νέας κυβέρνησης ώστε να περάσουν κρίσιμα μέτρα πριν ανασυνταχθεί το κίνημα αντίστασης και η Αριστερά. Δεύτερο, για να δώσει εξετάσεις η κυβέρνηση ότι έχει την «ιδιοκτησία» του προγράμματος, δηλαδή την πολιτική βούληση να «ματώσει» τον κόσμο για να το υλοποιήσει. Τρίτο, για να παρθούν νωρίς κρίσιμα μέτρα, ώστε να παράγουν αποτελέσματα σε όλη τη σειρά των επόμενων χρόνων - γι’ αυτό η «τερατόικα» δέχεται μόνο μέτρα μόνιμης απόδοσης. Από το σύνολο αυτών των προαπαιτούμενων, 51 πρέπει να νομοθετηθούν-εφαρμοστούν εντός του Οκτωβρίου προκειμένου να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου.

Σταχυολογούμε τα πιο σημαντικά απ’ αυτά που έρχονται το Σεπτέμβριο και Οκτώβριο:

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Δέσμευση και κατάσχεση λογαριασμών οφειλετών του Δημοσίου, μείωση όλων των κατώτατων ορίων για το ύψος της κατάσχεσης καταθετικών λογαριασμών με ταυτόχρονη κατάργηση του ορίου 25% για κατάσχεση μισθών και συντάξεων, μέτρα αυτοματοποίησης της είσπραξης οφειλών και κατασχέσεων, ορισμός των πρώτων νησιών από όπου θα αρχίσει η διαδικασία αύξησης του ΦΠΑ, ξήλωμα της ρύθμισης των 100 δόσεων και νομοθετική δέσμευση ότι απαγορεύονται στο εξής νέες ρυθμίσεις δόσεων, αποκλειστική χρηματοδότηση όλων των επικουρικών ταμείων από τις ίδιες εισφορές (σφαγή στις επικουρικές), συγκρότηση της Task Force για «τούρμπο» επιτήρηση, προσδιορισμός των διαδικασιών για τη βαθμιαία εφαρμογή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος (μνημονιακή φιλανθρωπία του φτωχοκομείου), ρυθμίσεις για τη «διακυβέρνηση» του ΤΧΣ (δηλαδή την πλήρη υπαγωγή του στην άμεση εποπτεία των δανειστών), προετοιμασία εδάφους για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ψήφιση του προγράμματος «αναδιάρθρωσης» του «ΟΑΣΑ-Συγκοινωνίες Αθηνών».

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ: Αλλαγές στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος (κατάργηση κατώτατου συντελεστή και αύξηση ενδιάμεσων, με μεγάλη επιβάρυνση των φτωχών και μικρομεσαίων στρωμάτων), έναρξη σταδιακής κατάργησης της επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης ντίζελ για τους αγρότες, αποστολή εκκαθαριστικών για είσπραξη του ΕΝΦΙΑ για το 2015, αύξηση φορολογίας για τους αγρότες (20% το 2016 και 26% το 2017), μείωση στο μισό της επιδότησης στον προϋπολογισμό του 2016 για το επίδομα θέρμανσης (άρα μεγάλη μείωση δικαιούχων), μονιμοποίηση της εισφοράς αλληλεγγύης (ενσωματώνεται στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος από το 2016), αυστηρότερος ορισμός του «αγρότη» (με συνέπεια το μαζικό αποκλεισμό από το σύστημα επιδοτήσεων), επανεξέταση (αύξηση) των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων ώστε να εξασφαλίζεται ότι τα έσοδα από το φόρο ακίνητης περιουσίας το 2016 θα ανέλθουν τουλάχιστον σε 2,65 δισ. ευρώ, ποικιλία μέτρων για την ιδιωτικοποίηση του μηχανισμού φορολογικών ελέγχων, μετατροπή σε «υπερυπουργείο» της «ανεξάρτητης» (δηλαδή υπαγμένης στους δανειστές) Γενικής Γραμματείας Εσόδων, Αρμαγεδδώνας για το Ασφαλιστικό και θέσπιση «διαρθρωτικών μέτρων» (δηλαδή μόνιμων περικοπών) που θα αποφέρουν εξοικονόμηση συνταξιοδοτικού κόστους 0,25% του ΑΕΠ το 2015, και 1% του ΑΕΠ από το 2016 και ύστερα (κοντά 2 δισ. ευρώ ετησίως δηλ.). Έναρξη διαδικασίας για τη ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» (είσοδος των «γερακιών» των distress funds και ουσιαστική κατάργηση της προστασίας πρώτης κατοικίας για εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες), θέσπιση της «ανεξαρτησίας της διακυβέρνησης των τραπεζών σύμφωνα με τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές» (το Δημόσιο εκτός διοικήσεων), ρυθμίσεις για ομαδικές απολύσεις αλλά και «συλλογική δράση και συλλογικές διαπραγματεύσεις βάσει των βέλτιστων διεθνών και ευρωπαϊκών πρακτικών», εφαρμογή μέτρων «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ, λήψη μη αναστρέψιμων μέτρων για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, δεσμευτική ημερομηνία υποβολής προσφορών για την πώληση του ΟΛΠ, διορισμός «Ανεξάρτητης Ομάδας Δράσης» που θα καθορίσει τους στόχους, τη δομή και τη διακυβέρνηση του νέου Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, νέες μειώσεις μισθών σε ευρείες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων με τη μεταρρύθμιση του ενιαίου μισθολογίου, με ισχύ από 1/1 2016.

Ποιο παράλληλο πρόγραμμα;

Η δημοσιογραφικά κουραστική και ταξικά εξαντλητική αυτή λίστα των μέτρων μόνο μέχρι και τον Οκτώβριο, αποκαλύπτει και εξηγεί πολλά:

1. Την εσπευσμένη προκήρυξη των εκλογών για τις 20 Σεπτεμβρίου, πριν ξεσπάσει ο… Αρμαγεδδών. Ώστε να έχει «ομοιογενοποιηθεί» μνημονιακά ο ΣΥΡΙΖΑ και να έχει «νομιμοποιηθεί» με νέα λαϊκή εντολή το τρίτο μνημόνιο (το οποίο είχε απονομιμοποιήσει προκαταβολικά το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου.)

2. Τα «ηγεμονικά» ανοίγματα στη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης προς το κέντρο και τα δεξιά. Δεν πρόκειται απλώς για «ηγεμονική» πολιτική τακτική, αλλά για άνοιγμα του δρόμου για να στηριχτεί η νέα κυβέρνηση σε ευρύτερη μνημονιακή συναίνεση, ώστε να αντέξει τους κραδασμούς από την προώθηση και υλοποίηση αυτού του μνημονιακού «Αρμαγεδδώνα».

3. Το «παράξενο» γεγονός ότι οι βασικοί εκφραστές του ευρωπαϊκού και διεθνούς συστήματος στήριξαν -εμμέσως πλην σαφώς- προεκλογικά και πανηγύρισαν μετεκλογικά για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ: ήταν ο πιο σύντομος δρόμος και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία όρων ευρείας μνημονιακής συναίνεσης.

Από τα προηγούμενα, όμως, προκύπτει και ποια είναι τα καθήκοντα για τη Ριζοσπαστική-Αντικαπιταλιστική Αριστερά και το κίνημα αντίστασης. Υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος να επαληθευτούν οι «προφητείες» ότι βαδίζουμε σε φάση αδιατάρακτης μνημονιακής σταθερότητας και ηγεμονίας, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε μεγάλη νίκη στις εκλογές: να εσωτερικεύσουμε το αίσθημα της ήττας, να μην οργανώσουμε το κίνημα αντίστασης στον ορυμαγδό των μνημονιακών μέτρων, και έτσι η προφητεία να γίνει αυτοεκπληρούμενη.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησαν στις εκλογές για ένα σημαντικό λόγο: επειδή ο «αντιμνημονιακός λαός», οι δυνάμεις της εργασίας και τα πληβειακά στρώματα, ελπίζουν ότι θα εφαρμόσει με «κοινωνικά ευαίσθητο» τρόπο και με μέτρα «αντιστάθμισης» των συνεπειών του το μνημόνιο. Αυτός ο κόσμος, αντί για ένα τέτοιο «παράλληλο πρόγραμμα» θα βρεθεί μπροστά σε μια εξοντωτική θύελλα βαθύτατα αντιλαϊκών μέτρων. Το να οργανώσουμε την αντίστασή του και να προσφέρουμε πολιτικό στήριγμα στον αγώνα του ενάντια σε αυτά τα μέτρα, είναι το άμεσο και ύψιστο πολιτικό καθήκον. Πριν (ανα)μετρηθούμε μ’ αυτό, καμία πεσιμιστική προφητεία δεν αποτελεί θέσφατο! 

Πηγή rproject