Στην κόλαση

Φίλε Πιτσιρίκο,

Μετά την χλαπάτσα των εκλογών, είπα να μαζέψω και μερικά πράγματα «ευχάριστα» και να στα παρουσιάσω.

1] Στις εκλογές του Γενάρη, 6.330.356 νοματαίοι κατέθεσαν τον οβολό τους στις κάλπες που στήθηκαν στα σχολεία της χώρας. Επτά μήνες αργότερα –μήνες και όχι χρόνια– 770.000 ψηφοφόροι προτίμησαν τις παραλίες και τα καφέ.

Αν προσθέσεις και τους 180.000 νεολαίους που ο άθλιος Σαμαράς δεν τους άφησε να ψηφίσουν τον Γενάρη -και προφανώς κατέβηκαν «τρελαμένοι» για την «πρώτη φορά ψήφο»-, μάλλον ο αριθμός που αποφάσισαν να απέχουν είναι τελικά πολύ μεγαλύτερος.

Ο Τσίπρας έχασε 320.000 ψηφοφόρους, η ΝΔ άλλους 195.000, το κόμμα του Μπόμπολα 150.000, 90.000 ο Καμένος. Μέχρι και το ΚΚΕ έχασε καμιά 40.000 ψήφους.

Not bad! Αν μάλιστα προσθέσεις σε όλα τα προηγούμενα και εκείνους που μέσα στον ενθουσιασμό κατέβηκαν να ψηφίσουν, η εικόνα του «όλα καλά, όλα ανθηρά» συμπληρώνεται.

Περνώντας ο καιρός θα αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που δεν τρώνε πια την φόλα, κι ας θέλει το σύστημα να τους παρουσιάσει ως αντικοινωνικούς ή αναχωρητές.

Εκείνο που λείπει για να αλλάξει ο τροχός και να υπάρξει μια έστω και μακρινή ελπίδα για το μέλλον, είναι η δημιουργία ενός νέου τύπου κόμματος που θα έχει κινηματικό χαρακτήρα, θα προάγει και θα στηρίζεται στην ισότιμη και καθημερινή συμμετοχή των μελών-πολιτών που το πλαισιώνουν.

Ένα κόμμα που θα εκμεταλλεύεται τις νέες τεχνολογίες, θα σέβεται τον πολίτη, θα βασίζεται στην δημοκρατική συμμετοχή.

Φυσικά, τα κομματικά επαγγελματικά στελέχη που λειτουργούσαν με τις ποσοστώσεις, τις φράξιες, τις διαπραγματεύσεις και τις ισορροπίες πρέπει να τελειώσουν.

Να ανοίξει ο δρόμος για τους επόμενους.

Για εκείνους που θα τολμήσουν.

Από αυτή την άποψη, μην στεναχωριέστε που η ΛΑ.Ε βρέθηκε εκτός της Βουλής. Για καλό έγινε ό,τι έγινε.

Δεν χρειαζόμαστε ένα κόμμα, όπου θα βάζει ο καθένας στην γωνιά που του αναλογεί στο ταψί τα υλικά που φέρνει μαζί του από το σπίτι– ο Λαφαζάνης το μακαρόνι, ο Γλέζος τον κιμά, ο Λαπαβίτσας την σάλτσα και η Κωνσταντοπούλου την μπεσαμέλ–, περιμένοντας να βγει από τον φούρνο παστίτσιο.

Δεν βγαίνει παστίτσιο!

Ας το πάρουμε απόφαση, τα παλιά ερμηνευτικά σχήματα δεν λειτουργούν πια.

Κι αν δεν το βλέπετε αυτό στην Ελλάδα -ή δεν το παραδέχεστε-, μια ματιά στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ θα σας πείσει.

Δύο ή τρεις γενιές έλαβαν -υποτίθεται- σοσιαλιστική και ανθρωπιστική παιδεία και το αποτέλεσμα σήμερα είναι να βλέπουμε τον ωμό φασισμό του μεσοπολέμου σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Κροατία, η Ρουμανία, οι Βαλτικές, κλπ.

Με σημαία την δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλεγγύη και καρδιά του Μαρξισμού και των άλλων προοδευτικών θεωριών που αναπτύχθηκαν στην πορεία του ανθρώπου στην γη, παίρνοντας μαθήματα από τα λάθη που γίνανε -και ήταν δυστυχώς πολλά- να δημιουργήσουμε το νέο αφήγημα.

Χρυσή η ευκαιρία για μια νέα αρχή, όσο οι Τσιπραίοι θα παλεύουν να βρουν τα ισοδύναμα μέσα στην απανθρωπιά των μνημονίων.

2] Ως γνωστόν οι Γερμανοί έχουν λυσσάξει που η Ελλάδα μπήκε με πλαστά στοιχεία στην ΟΝΕ.

Τεμπέληδες και διεφθαρμένους μας αποκαλούν και σφυρίζουν αδιάφορα όταν ακούν τις λέξεις Siemens, υποβρύχια και άρματα Leopard.

Τώρα, όμως, τους πιάσανε οι Αμερικανοί κανονικά από τα αρχίδια.

Με πειραγμένα λογισμικά και απάτη μπήκε η VW στην αμερικανική αγορά αυτοκινήτων.

Χωρίς να έχει για CEO έναν Έλληνα ή Ιταλό «απατεώνα».

Χωρίς να είναι εργάτες από τον Νότο εκείνοι που τοποθετούσαν τα πειραγμένα chips στο ηλεκτρονικό εγκέφαλο των super-duper μοντέλων της εταιρίας.

Μιλάμε για την VW, την εταιρεία πρωταθλητή του Χίτλερ και του μεταπολεμικού «Γερμανικού θαύματος».

Το brand name όχι μόνο της VW αλλά και ολόκληρης της Γερμανικής βιομηχανίας -όποιος έχει οδηγήσει τις μπαχατέλες της BMW, όπου η μισή αξία του αυτοκινήτου βρίσκεται στο σήμα καταλαβαίνει καλά τι εννοώ- υπέστη ρωγμή που θα πληρωθεί πολύ ακριβά και σύντομα.

Η ιστορία αυτή, βέβαια, λέει επίσης πολλά –με έμμεσο τρόπο– και για τα ζόρια που τραβάνε τον καιρό αυτό και οι Αμερικανοί.

Κι ας μην ξεχνάμε, ότι ιστορικά ο καπιταλισμός στην υφεσιακή του φάση από επεκτατικός μετατρέπεται σε προστατευτικός κάνοντας τα πράγματα περισσότερο επικίνδυνα για την ίδια την επιβίωση του.

3] Η Βρετανία συγκλονίζεται από την αναίδεια του Corbyn να μην τραγουδήσει το “Got save the Queen” και όλοι στα «αντικειμενικά» ΜΜΕ της γηραιάς Αλβιόνας αναρωτιούνται για το αν θα γονατίσει μπροστά στην γριά κότα ή όχι.

Σαν να μην έφτανε αυτό, αποκαλύφθηκε ότι ο Cameron έβαλε τα γεννητικά του όργανα πάνω στο κεφάλι ενός νεκρού γουρουνιού σε μια τελετή μύησης στην οποία έλαβε μέρος όταν σπούδαζε στην Οξφόρδη.

Εμένα πάλι το γεγονός αυτό δεν μου προκαλεί καμία απορία λαμβάνοντας φυσικά υπόψη την παροιμιώδη ομορφιά και θηλυκότητα που αποπνέουν οι Αγγλίδες που ζουν και κυκλοφορούν γύρω μου.

Πέρα από την πλάκα, όμως, μετά την επανεκλογή του τύπου, έχουν πληθύνει οι συζητήσεις για το πόσο έχουν ακριβύνει τα πράγματα και οι υπηρεσίες και για το πόσο δυσκολότερα τα βγάζουν πέρα οι πιο φτωχοί.

Το μέλλον στο νησί αρχίζει να μοιάζει με τον μονίμως συννεφιασμένο ουρανό.

Γενικά, φίλε Πιτσιρίκο, έχει ξυπνήσει για τα καλά ο γέρο-Διάολος και τα μεγάλα καζάνια έχουν (ξανα)πάρει φωτιά.

Όπου να “ναι, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει όλους –τον έναν μετά τον άλλο– ο παππούλης, και τα γέλια με την ξεφτίλα του άλλου θα διαδέχονται τον οδυρμό από τα πάθη του εαυτού μέσα σε χρόνο dt.

Δεν θέλει και πολλή φαντασία για να δει κανείς πού οδηγεί η κρίση των προσφύγων την ευρύτερη περιοχή.

Ήδη, στην γειτονική Τουρκία ετοιμάζονται οι χύτρες της κολάσεως. Είναι απλά ζήτημα χρόνου.

Από την άλλη, η Ευρώπη μοιάζει όλο και περισσότερο με τον τυφλό που τρέχει προς την άκρη του γκρεμού, ουρλιάζοντας πως πιστεύει στην χάρη του θεού και για αυτό θα σωθεί.

Μα είναι η εποχή τέτοια, που τα λόγια του Αρθούρου Ρεμπώ αντηχούν παράξενα οικεία σε πολλούς από μας:

«Καταλαβαίνω, και μην γνωρίζοντας πώς να το εκφράσω χωρίς να χρησιμοποιήσω λέξεις βλάσφημες, σιωπώ».

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας.

​Υ.Γ. Κι εκεί που έγραφα για τον Εωσφόρο, ανακοινώνεται η νέα κυβέρνηση του Τσίπρα. Στο Βιομηχανίας η Τσάγκρη. Στο Παιδείας ο Φίλης (τον Ηρώδη να βάζαν καλύτερα!). Ευτυχώς παρέμειναν στο τιμόνι της οικονομίας οι Δραγασάκης, Τσακαλώτος, Σταθάκης, ​Χουλιαράκης, Αλεξάκης. Κάνω μετά από 40 χρόνια τον σταυρό μου, κουκουλώνομαι με το πάπλωμα και την πέφτω για ύπνο.

(Αγαπητέ Ηλία, είσαι απολαυστικός. Διαβάζω το μέιλ σου μετά από έξοδο σε ταβερνείο με αγαπημένους φίλους, και είναι ό,τι καλύτερο, για να πέσω ήσυχος για ύπνο. Μου αρέσουν πολύ οι αναταραχές. Είναι γεμάτες ευκαιρίες και περιπέτειες. Από ζωή, δηλαδή. Είναι καλό που ζεις τώρα στην Βρετανία. Είναι η κοινωνία που πίστευα πως δεν θα αλλάξει ποτέ, αλλά τώρα την βλέπω κι αυτήν σαν μια ευκαιρία για την ανθρωπότητα. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που εκτιμώ στους Βρετανούς, όπως η ευγένειά τους. Επίσης, είναι τρυφεροί με έναν δικό τους τρόπο. Για να δούμε, ποια χώρα θα περάσει στην Ιστορία, ως πρωτοπόρα στην νέα εποχή. Να είσαι καλά.)

Πηγή pitsirikos.net