Εγχειρίδιο Ανακεφαλαίωσης Ασφαλιστικής Ιστορίας

Ο Θεμελιώδης Οικονομικός Νόμος της Ζώνης του Ευρώ και ο Αριστερός Καιροσκοπισμός

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Θεόδωρου Μαριόλη*

«Είναι πιθανό πως οι ίδιοι αυτοί κύριοι, οι οποίοι έχουν επικρίνει, έως τώρα, την μετατροπή-μεταμόρφωση της ποσότητας σε ποιότητα ως μυστικισμό και ακατανόητο υπερβατολογισμό, θα δηλώσουν, τώρα, ότι είναι όντως κάτι τελείως αυτονόητο, ασήμαντο και κοινότοπο, το οποίο αυτοί το εφαρμόζουν προ πολλού, και, επομένως, τίποτε το καινούριο δεν έμαθαν.»

Friedrich Engels, Η Διαλεκτική της Φύσης (1883)

 1. Εισαγωγή

Είχαμε εγκαίρως προβλέψει ότι οι αριστερίζουσες «εξαγγελίες-διακηρύξεις θα εξατμιστούν όταν έρθουν σε επαφή με την ευρωζωνική πραγματικότητα». Και ήταν αδύνατον να μην έχουν την ίδια τύχη διάφορες άλλες, ομόριζες, καίτοι διαφορετικού προσωπείου («μαρξιστικού» ή, ακόμα, φιλο-«μαοϊκού» ή, γενικώς και αορίστως, «ανατρεπτικού»), ασυναρτησίες. Τώρα, λοιπόν, είναι πρόσφορο να υπενθυμίσουμε τον «Θεμελιώδη Οικονομικό Νόμο» της Ζώνης του Ευρώ, ο οποίος βρίσκεται «πίσω» από τις εξελίξεις.

      Με τον όρο «Θεμελιώδης Οικονομικός Νόμος» (ΘΟΝ) ενός συστήματος ορίζεται, εδώ, ο οικονομικός συσχετισμός δια του οποίου εκφράζεται η ειδοποιός διαφορά αυτού του συστήματος. Ο ΘΟΝ συνιστά το «κλειδί» για τον προσδιορισμό και συνολοκλήρωση όλων των άλλων οικονομικών συσχετισμών, οι οποίοι ενέχονται στο σύστημα. Οι άλλοι συσχετισμοί αποτελούν, επομένως, τους «δευτερεύοντες ή επιμέρους» οικονομικούς νόμους, οι οποίοι είτε απορρέουν ή υπερ-καθορίζονται από τον ΘΟΝ. Τέλος, ως «νόμος» ορίζεται ο αναγκαίος (μη-συμπτωματικός) και εσωτερικός (εγγενής) συσχετισμός, ο οποίος προσιδιάζει στην κατάσταση ύπαρξης ευθείας αντιστοιχίας ανάμεσα στο σύστημα και στην έννοιά του. Άρα, ο προσδιορισμός των νόμων ενός συστήματος προαπαιτεί την συγκρότηση της έννοιάς  του.

Για την Περίπτωση της «Μεγάλης Στροφής»: Γράμματα από Μακριά

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Tων Θεόδωρου Μαριόλη

Καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο, και προέδρου του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης

& Γιώργου Σώκλη

Μεταδιδακτορικού Ερευνητή, ΣΕΜΦΕ, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και Οικονομικό Τμήμα Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης

1. I. Στροφή

Η μετά την κρίση της περιόδου 1999-2002 αντιστροφή της κατάστασης στην Αργεντινή σηματοδοτήθηκε από:

(i). Την απαγκίστρωση από τη λογική των αξιωμάτων της «δεύτερης παγκοσμιοποίησης», γενικά, και των προγραμμάτων του ΔΝΤ, ειδικότερα.

(ii). Την έξοδο από το καθεστώς της σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας (ως προς το δολάριο των ΗΠΑ).

(iii). Μία ισχυρή υποτίμηση του πέσο ως προς το δολάριο. Συγκεκριμένα, το έτος 2002, η ισοτιμία μεταβλήθηκε από 1:1 σε 1:4.

Σε ένα από τα πιο γνωστά, και εξίσου συντηρητικά-«ορθόδοξα», συγγράμματα Μακροοικονομικής σημειώνεται: «Εκείνη την εποχή, μερικοί οικονομολόγοι προέβλεψαν μία βαθιά οικονομική κρίση για την Αργεντινή. Όμως, η μείωση της τιμής συναλλάγματος δημιούργησε το σκηνικό για μία ανάκαμψη γρηγορότερη από την αναμενόμενη. Τα αγαθά της Αργεντινής έγιναν φτηνά σε σχέση με τα αγαθά εξωτερικού και οι εξαγωγές γνώρισαν άνθηση. Στο διάστημα 2003-2007 η παραγωγή αυξήθηκε γρήγορα και η ανεργία μειώθηκε κάτω από 10% [ήταν σε επίπεδα της τάξης του 25%]. Κατά την περίοδο αυτή, η κυβέρνηση κατάφερε να μειώσει τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, το βασικό πρόβλημα στο οποίο οφειλόταν η αστάθεια της Αργεντινής [από τα τέλη της δεκαετίας του 1980]. Ο χρόνος θα δείξει αν η σημαντική ανάπτυξη και τα μικρά ελλείμματα προϋπολογισμού θα αποδειχθούν βιώσιμα.» (Mankiw, N.G. και Ball, L.M. (2013) Μακροοικονομική και το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, Αθήνα, Gutenberg, σσ. 817-818).

Λαπαβίτσας : Η Λαική Ενότητα εγγυάται την οικονομική ανάκαμψη της χώρας

Ο χαρακτήρας και ο ρόλος του επικείμενου Αντιμνημονιακού Μετώπου

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Δημήτρη Βουζουναρά

Από τη στιγμή που έχουν πλέον αποφασιστεί ετούτες οι εκλογές-εξπρές, είναι αυτονόητο πως η επιδίωξη των λαϊκών δυνάμεων πρέπει να είναι μία και μοναδική:

Να δοθεί μια συντριπτική απάντηση σε εκείνους που νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός φοβήθηκε και υποτάχτηκε στη θέληση των Ευρωναζί και των ντόπιων ρουφιάνων τους.

Και η απάντηση αυτή μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από ένα ελπιδοφόρο, συσπειρωτικό και νικηφόρο, πλειοψηφικό μέτωπο αντιμνημονιακών και δημοκρατικών δυνάμεων. Ένα μέτωπο που θα διεκδικήσει, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιτυχία, την εντολή του ελληνικού λαού να κυβερνήσει και να οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της απελευθέρωσης από τα δεσμά του χρέους και των αποικιοκρατικών μνημονίων.

Για να έχει το μέτωπο αυτά τα νικηφόρα χαρακτηριστικά, πρέπει πρώτα απ’ όλα να καταφέρει να εξυψώσει το φρόνημα των πολιτών, ώστε να δώσουμε όλοι μαζί τον απελευθερωτικό αγώνα που είναι απαραίτητος να διεξαχθεί, για να μπορέσει η Ελλάδα να ελπίζει σε προκοπή, ευημερία και αξιοπρέπεια του λαού της, μέσα σε συνθήκες δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας.

Για να γίνει κάτι τέτοιο:

Η τριμηνιαία …πολιτική ανάλυση του Γραφείο Προϋπολογισμού (Επίκαιρα)

Μόνο με την παρακολούθηση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού του κράτους δεν ασχολείται η τριμηνιαία έκθεση που εξέδωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή των Ελλήνων, για την περίοδο Απριλίου – Ιουνίου 2015. (Εδώ το πλήρες κείμενο). Για πολλοστή φορά και κατά παράβαση των όσων προβλέπουν οι σχετικοί νόμοι, το Γραφείο Προϋπολογισμού εξέδωσε ένα πολιτικό ντοκουμέντο, που από την αρχή μέχρι το τέλος υμνεί την πολιτική των πιστωτών και καταφέρεται ενάντια σε οποιαδήποτε εναλλακτική διατυπώθηκε ή ακολουθήθηκε ενάντια στην πλήρη παράδοση στους πιστωτές.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Οι πρώτες σελίδες, με τίτλο Σύνοψη και συμπεράσματα, που αναφέρονται σε θέματα τα οποία ούτε καν θίγονται στην υπόλοιπη έκθεση, αποτελούν ύμνο στα Μνημόνια και την πολιτική της λιτότητας. Οι συντάκτες της έκθεσης μάλιστα αποδίδουν όλες σχεδόν τις ευθύνες για την ύφεση στην πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ η οποία, μέχρι και το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, πρόβαλλε αντιστάσεις απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών, τιμώντας την εντολή που έλαβε από το εκλογικό σώμα. «Η αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις, η λήξη του προγράμματος προσαρμογής (τέλος Ιουνίου 2015), η διακοπή της αποπληρωμής δανείων στο ΔΝΤ και η προκήρυξη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση», αναφέρει από την πρώτη κιόλας σελίδα, αποφεύγοντας να αποδώσει τις ευθύνες που αναλογούν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία προκάλεσε την ασφυξία στην ελληνική οικονομία περιορίζοντας τη ρευστότητα. 

Στη διελκυστίνδα Η.Π.Α. και Κίνας- analyst

analyst

Παρά το ότι οι αγορές φοβούνται πως το μεγάλο κραχ θα προκληθεί από την Κίνα, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, η χαριστική βολή θα δοθεί από τις Η.Π.Α. – όταν δεν θα μπορούν πλέον να χειραγωγούν την οικονομία τους 

Η Κίνα ενοχοποίησε τις Η.Π.Α. για τη κατακόρυφη πτώση των χρηματιστηριακών δεικτών  της – ισχυριζόμενη, μεταξύ άλλων, πως οφείλεται στις συνεχείς δηλώσεις της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας, όσον αφορά την αύξηση των βασικών επιτοκίων.

Σύμφωνα τώρα με την Goldman Sachs, η χώρα πούλησε από τις αρχές του 2015 αμερικάνικά ομόλογα, συνολικής αξίας 107 δις $ – γεγονός που επαναλήφθηκε σε πολύ πιο γρήγορο ρυθμό τις τελευταίες δύο εβδομάδες όπου η Κίνα, παράλληλα με την υποτίμηση του νομίσματος της, πούλησε επί πλέον ομόλογα ύψους 100 δις $ (πηγή).

Όσα δηλαδή μέσα στους τελευταίους έξι μήνες, συνολικά άνω των 207 δις $, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν οι αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων, προκαλώντας πανικό στη Fed – αφού η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος δανειστής της υπερδύναμης, κατέχοντας στα τέλη Ιουνίου αμερικανικά ομόλογα συνολικού ποσού 1,271 τρις $ (έντοκα γραμμάτια μόλις 3,1 δις $).

Ως εκ τούτου, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποθέτουν πως η Κίνα κήρυξε έναν πολύπλοκο νομισματικό πόλεμο εναντίον των Η.Π.Α. – αφενός μεν υποτιμώντας το νόμισμα της, τα περιθώρια μείωσης της τιμής του οποίου υπολογίζονται στο -20%, αφετέρου πουλώντας αμερικανικά ομόλογα.

Κ. Λαπαβίτσας: Σε καταστροφή οδηγείται ο ΣΤΡΙΖΑ

Τι Συμβαίνει στην Κίνα;

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Το «κινεζικό ‘29» απειλεί την παγκόσμια οικονομία εν μέσω γεωπολιτικών προκλήσεων στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας.

Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα ετοιμαζόμαστε για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και το τρίτο μνημόνιο, στη διεθνή ειδησεογραφία κυριαρχεί η «Μαύρη Δευτέρα» των κινεζικών χρηματιστηρίων και των ευρύτερων επιπτώσεων τους στα διεθνή χρηματιστήρια, τις αναδυόμενες αγορές και τις αγορές εμπορευμάτων(πετρέλαιο). Τι ακριβώς συμβαίνει στην Κίνα και τι αυτό σημαίνει για την παγκόσμια οικονομία κα κατ’ επέκταση την Ελλάδα;

Την Δευτέρα(24/08) το κινεζικό χρηματιστήριο υποχώρησε 8,5%, καταγράφοντας την μεγαλύτερη ημερήσια πτώση από το 2007-την εβδομάδα 17/8-21/08 το κινεζικό χρηματιστήριο υποχώρησε 11%.

Η «Μαύρη Δευτέρα» έχει στην πραγματικότητα ξεκινήσει από τον Ιούλιο, όταν άρχισαν οι πρώτες μεγάλες πτώσεις των κινεζικών χρηματιστηρίων, οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Πεκίνου να αντιστρέψει το κλίμα, με την τονωτική ένεση άνω του ενός τρισ. δολαρίων και την υποτίμηση του γουάν.

H Κίνα χρησίμευσε ως «ατμομηχανή» της παγκόσμιας οικονομίας μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης αντιστάθμισαν τις επιπτώσεις της ύφεσης που ακολούθησε για τις περισσότερες αναπτυγμένες οικονομίες, ενώ οι κρουνοί ρευστότητας από την αμερικανική Fed και άλλες κεντρικές τράπεζες με την περιβόητη πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης(αγοράς ομολόγων που ισοδυναμούσε έμμεσα με τύπωμα χρήματος) διοχετεύτηκαν στην κινεζική αγορά μετοχών και ακινήτων, καθώς το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα αναζητούσε διέξοδο…

Τι να κάνουμε στο σημερινό κρίσιμο σημείο καμπής;

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Της Νάντιας Βαλαβάνη

Στο ανεμόδαρτο, μετά την υπερψήφιση του τρίτου Μνημονίου, πολιτικό τοπίο της χώρας κι εν μέσω ενός διεθνούς κραχ μ’  έντονο άρωμα από την παγκόσμια κρίση του 2009, το πώς συμπεριφέρεται πολιτικά ο καθένας μας έχει πολύ μικρότερη σημασία από το τι προσδοκούμε και τι μπορούμε να κάνουμε ως πολιτικό συλλογικό υποκείμενο.

Ωστόσο, ο καθένας μας είναι ανάγκη να μιλήσει καταρχήν προσωπικά.

Εκλέχτηκα βουλευτής με έναν ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε στη χώρα μια κυβέρνηση που θα μπορούσε να είναι αυτό που έλεγε τ’  όνομα της: Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας για απεμπλοκή της χώρας από τα μνημόνια και  για δραστικό περιορισμό ενός χρέους που σήμερα καταβροχθίζει και την τελευταία ικμάδα της. Έτσι ώστε να μπορέσει να σταθεί σταδιακά στα πόδια της η μεγάλη εργαζόμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, να πάρουν αποφασιστική ένεση ζωής δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και, προπαντός, να μείνουν στην Ελλάδα και να δώσουν τη μάχη για επιβίωση και παραγωγική ανασυγκρότηση οι νέοι, η πιο μορφωμένη γενιά που έχει ποτέ γαλουχήσει αυτός ο τόπος.

Στη διάρκεια του πρώτου 5μηνου αυτής της κυβέρνησης υπήρξαν πολλές ελπιδοφόρες στιγμές, όλες συνδεμένες με καταργήσεις ή καθυστερήσεις εφαρμογής ακραίων μνημονιακών ρυθμίσεων και με «μονομερείς» νομοθετικές πρωτοβουλίες ανακούφισης των ανθρώπων, υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος, επανεκκίνησης της οικονομίας. Η κορυφαία πολιτική και κοινωνική μάχη, το συγκλονιστικό δημοψήφισμα που «έβγαλε» ένα τέτοιο αδιαμφισβήτητο ΟΧΙ «ωθώντας» εκατομμύρια ανθρώπους και προπαντός νεολαία στο προσκήνιο, σε μοναδικές στην πολιτική ιστορία του σύγχρονου κόσμου εκλογικές συνθήκες, με κλειστές τράπεζες, έδειξε με τον πιο καθαρό τρόπο τον δρόμο πού θα έπρεπε να βαδίσει η κυβέρνηση μια βδομάδα αργότερα, αντιμέτωπη με το «σφαγείο» των Βρυξελλών. Χάραξε ταυτόχρονα και τον οδικό χάρτη που καλούμαστε να βαδίσουμε όσοι αρνηθήκαμε να ακολουθήσουμε την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στη στροφή της στον δρόμο του εξωραϊσμού του μνημονιακού καθεστώτος εκατοντάδων νόμων των τελευταίων πέντε χρόνων. Το σημερινό, πιο κρίσιμο σε όλη αυτή την περίοδο κυριαρχίας των μνημονιακών πολιτικών, σημείο καμπής δημιουργήθηκε από το γεγονός ότι αυτό το καθεστώς, αντί να αποδομηθεί, τσιμεντάρεται τώρα μέσω του πρόσφατα κοινοβουλευτικά «εγκεκριμένου» Τρίτου Μνημόνιου: Xάρη στον καταλυτικό ρόλο μιας κυβέρνησης ταγμένης στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Η απέραντη ένδεια των ευρωλαγνικών επιχειρημάτων (Unfollow 43, Ιούλιος 2015)

Η αλήθεια είναι πώς ανέκαθεν οι οπαδοί του ευρώ δεν τα πήγαιναν καλά στην προσπάθειά τους να δώσουν σχήμα και μορφή με έναν πειστικό τρόπο στο όραμά τους. Ακόμη και στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν τίποτε ορατό δεν σκίαζε τον κοινό ευρωπαϊκό ουρανό, το περίβλημα με το οποίο έντυναν το κοινό νόμισμα ήταν η σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη, που υποτίθεται ότι αυτομάτως θα ερχόταν και αυτομάτως θα βελτίωνε τα εισοδήματά μας, και τα χαμηλά επιτόκια, που πράγματι ήρθαν διευκολύνοντας όμως την υπερχρέωση των ιδιωτικών νοικοκυριών και αδυνατώντας να αποτρέψουν την δημοσιονομική κρίση των περιφερειακών κρατών της ευρωζώνης.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η δυσκολία τους σήμερα να πείσουν θετικά για τα πλεονεκτήματα της παραμονής στο ευρώ ή ακόμη και για τις ζημιές που θα υποστούμε αν ανακτήσουμε την νομισματική μας κυριαρχία έχει κορυφωθεί. Αναμενόμενο, προφανώς, από την στιγμή που όλα εκείνα που υποτίθεται ότι θα παθαίναμε αν βγαίναμε από το μαντρί (πχ όρια στις τραπεζικές αναλήψεις) συνέβησαν εξ αιτίας της παραμονής μας. Έτσι, στις περισσότερες περιπτώσεις οι εκκλήσεις «μένουμε Ευρώπη» των ευρωλιγούρηδων συνοδεύονται από κενολογίες για την «ευρωπαϊκή πορεία που έχτισε ο ελληνικός λαός επί 40 χρόνια με θυσίες και συντριπτική πολιτική βούληση» (υιός Ψυχάρη, Βήμα 28 Ιουνίου 2015). Εδώ η κουτοπονηριά είναι εμφανής: ο,τιδήποτε κατάφερε ο εργαζόμενος άνθρωπος, με την εργασία του, να αποδοθεί στην «Ευρώπη των λαών» και το κοινό νόμισμα.

Η ανατομία της κρίσης- analyst

analyst

Το κραχ που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα, φτάνοντας στο ζενίθ του χθες, κάνει το πρώτο του διάλειμμα – ενώ δεν ήταν ανάλογο με αυτό του 1987, παρά το ότι οι σημερινές συνθήκες της οικονομίας παγκοσμίως είναι απείρως χειρότερες

Η πρόσφατη κρίση της Κίνας (άρθρο) αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου – αφού πολλές άλλες χώρες και περιοχές του πλανήτη υποφέρουν από μία σειρά δικών τους προβλημάτων, διαφορετικά η κάθε μια, η αντιμετώπιση των οποίων δεν είναι καθόλου εύκολη.

Ειδικά όσον αφορά την Κίνα, το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι το οικονομικό της μοντέλο, το οποίο έχει πάψει πλέον να λειτουργεί (άρθρο) – ενώ μαστίζεται από τα επακόλουθα του, όπως είναι η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης, η φούσκα των χρηματιστηρίων που έχει μόλις εκραγεί σε συνδυασμό με την επί πιστώσει αγορά μετοχών (γράφημα), οι υπερβολές στην αγορά ακινήτων (υψηλές τιμές, κενά κτίρια κλπ.), καθώς επίσης τα τεράστια προβλήματα του σκιώδους κυρίως τραπεζικού της τομέα.

Λαπαβίτσας το εναλλακτικό σχέδιο

«ΤO KΡΑΤΟΣ» (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ) «ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ»

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*

'Oταν πριν από λίγους μήνες το Κομμουνιστικό (κατά συνθήκην) Κόμμα της Κίνας ανακοίνωσε (και η Λαϊκή Εθνοσυνέλευση αποφάσισε) ότι η χώρα αλλάζει αναπτυξιακό μοντέλο, δίνοντας προτεραιότητα στην ανάπτυξη μιας εσωτερικής αγοράς εν σχέσει προς τις εξαγωγές, οι υποψιασμένοι ένιωσαν να τους ζώνουν μαύρα φίδια. Λίγους μήνες μετά, τα εν λόγω μαύρα φίδια έχουν βάλει στη μέση τον κινέζικο δράκο και τον δαγκώνουν ανηλεώς. Δαγκώνοντας ταυτοχρόνως και τις ουρές τους. Κι ύστερα το κεφάλι τους. Διότι αυτά τα φίδια δεν έχουν μυαλό ή μάλλον έχουν τόσο μυαλό όσο ο καπιταλισμός - δηλαδή κουκούτσι.

Οι κρίσεις του καπιταλισμού πυκνώνουν. Διότι αν υποθέσουμε ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι Χ τρισ., οι χρηματοπιστωτικές δοσοληψίες παγκοσμίως είναι Χ τρισ. επί 100! Ηγουν χάος. Ηγουν ο πόλεμος έρχεται καταπάνω μας με δρασκελιές. Κατά τα άλλα, η Γερμανία κοιτάζει πώς θα προσπορισθεί μερικά ψωροεκατομμύρια απ' το χρέος της Ψωροκώσταινας και οι ΗΠΑ πώς θα πουλάνε χρέος για μεταξωτές κορδέλες στην Κίνα (καθότι σε αμερικανικά ομόλογα, δηλαδή σε χρέος, αποταμιεύει και η χώρα της Ουράνιας Γαλήνης).

Περνάει απαρατήρητο (;) ότι οι τοπικές συρράξεις με παγκόσμιο αντίκτυπο πληθύνονται και βαθαίνουν χρόνο με τον χρόνο, φέρνοντας όλο και πιο κοντά την «τελική λύση» ενός παγκόσμιου και ολοκληρωτικού πολέμου. Που, συν τοις άλλοις, θα θέσει τέλος και στους προβληματισμούς μας «εάν κάπου αλλού στο σύμπαν υπάρχει νοήμων ζωή», διότι τέτοια ζωή, μετά από έναν τέτοιον πόλεμο, δεν θα υπάρχει καθόλου στη Γη - ή, εάν κάποια απομεινάρια της συνεχίσουν να υπάρχουν, θα είναι η (ψευτο)ζώσα απόδειξη της ανοησίας που η νοήμων ζωή επέδειξε.

Οσο για την Ελλάδα (κάτοικος κι αυτή του πλανήτη Γη) πάει κατά διαβόλου ή μάλλον την πάνε πριν από την ώρα της. Κι όπως

τον Προμηθέα ανέβασαν δέσμιο στον βράχο του μαρτυρίου του η Βία και το Κράτος, έτσι και την Ελλάδα ανέβασαν δέσμια στον Γολγοθά της το Χρέος και τα Μνημόνια. Δεν είναι παράξενο που η τραγωδία της χώρας μας είναι γκροτέσκ! Σε μια ήπειρο, την Ευρώπη, όπου η Γερμανία έχει τη μωρία και το θράσος να επανεμφανίζει τον εαυτόν της ως ένα ιμιτασιόν Τρίτο Ράιχ , σε έναν πλανήτη που η «πρωταρχική συσσώρευση πολέμου» κάνει στους πολίτες μικρότερη εντύπωση απ' το τελευταίο μοντέλο ενός κινητού τηλεφώνου, είναι λογικό επακόλουθο το παράλογο.

ΤΣΙΠΡΑΣ: ΕΝΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ, ΜΑΖΙ!

iskra

Toυ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Ο κ.Τσίπρας στην προεκλογική του συγκέντρωση στις 23 Γενάρη 2015 είχε απευθυνθεί στο ακροατήριό του βροντοφωνάζοντας:

«Δεν ήμασταν ποτέ σαν τους άλλους και δεν θα γίνουμε ποτέ σαν και αυτούς»…

Μάλιστα. Πάμε τώρα λίγο πιο πίσω. Πάμε στη συνεδρίαση της Βουλής στις 12 Φεβρουαρίου 2012. Ηταν τότε που ψηφίστηκε το δεύτερο Μνημόνιο.

Σε εκείνη τη συνεδρίαση και για να δικαιολογήσει την επιβολή του δεύτερου Μνημονίου, ο Γιώργος Παπανδρέου κατά την διάρκεια της ομιλίας του είχε μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Αυτή η συμφωνία είναι ό,τι καλύτερο μπόρεσε να πετύχει η κυβέρνηση (…). Δεν υπάρχει κάτι άλλο, κάτι ιδεατό (…) Δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τώρα αυτήν την προσπάθεια γιατί αυτό θα σημαίνει ότι χάνουμε κάθε ευκαιρία να μπορέσουμε να επανορθώσουμε αδικίες (…) Να θυσιάσουμε πολλά για να μην χάσουμε τα πάντα από το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας (…) Δίνουμε μάχη σε τρία μέτωπα. Μάχη να κυριαρχήσει η πολιτική έναντι των αγορών, μάχη απέναντι στη συντηρητική Ευρώπη (…)».

Ο Αντώνης Σαμαράς στη δική του ομιλία είχε υποστηρίξει:

«Η ψήφιση του μνημονίου είναι η μοναδική λύση λόγω των δραματικών συνθηκών που έχουν πλέον διαμορφωθεί για τη χώρα (…). Δεν αλλάξαμε στάση ή άποψη για το μνημόνιο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι αποτελείλανθασμένη συνταγή (…). Αυτό που άλλαξε και αναγκαζόμαστε να ψηφίσουμε είναι οι συνθήκες (…) η παραμονή μας στο ευρώ αμφισβητείται ευθέως, αυτές οι δραματικές συνθήκες καθιστούν την μη ψήφιση του μνημονίου άλμα στο κενό (…). Η ΝΔ εξακολουθεί να τάσσεται κατά των μνημονιακών συνταγών λιτότητας».

Ο τότε πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος στην τοποθέτησή του είχε ισχυριστεί:

Ρεαλισμός, λέμε…!

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

Υπάρχουν, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, δύο  μεγάλες κατηγορίες πολιτών: οι «πολλοί» και οι «λίγοι».  Οι «λίγοι» είναι κάτι περίεργοι τύποι που όλο κάτι τους φταίει, κάτι τους λείπει, με τίποτε δεν είναι ικανοποιημένοι και  δίνουν τις εκ προοιμίου χαμένες τους μάχες ακόμα και χτυπώντας το κεφάλι τους στον τοίχο, προκαλώντας το ειρωνικό χαμόγελο πολλές φορές  μάλιστα την απέχθεια ακόμα και την οργή των πολλών.

Οι «πολλοί» είναι αυτό που λέμε «ρεαλιστές». Μπορούν να βάλουν (ή να μπουν σε) πρόγραμμα, να μεταρρυθμιστούν, να εκσυγχρονιστούν,  να προσαρμοστούν, να τακτοποιηθούν  και να αντιμετωπίσουν τον κόσμο όπως αυτός είναι και με τους κανόνες, όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί, από αυτούς που «ξέρουν» και τους διαμορφώνουν:

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

iskra

Του ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΛΙΑ*

Θα έχετε παρακολουθήσει στην τηλεόραση ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε αναφορά στην επιστροφή στο Εθνικό Νόμισμα. Αναφορά στο Εθνικό Νόμισμα θεωρείται ύβρις. Το Εθνικό Νόμισμα λοιδορείται. Κάθε συζήτηση επ' αυτού τους θέματος τερματίζεται εν τη γενέσει της. Στο κείμενο που ακολουθεί προσπαθώ να ερμηνεύσω αυτό το γεγονός.

Η επικυριαρχία ενός κράτους σηματοδοτείται με την έκδοση του νομίσματος του. Δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη κρατική οντότητα αν πρώτα δεν προηγηθεί η πράξη έκδοσης νομίσματος. Έτσι ένα κράτος, που εκδίδει το νόμισμα του, το όποιο στις διεθνείς αγορές ελευθέρα διακυμαίνεται μετά, γίνεται επικυρίαρχο, ασκεί δηλαδή ανεξάρτητη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική. Ένα κράτος που δεν εκδίδει το νόμισμα του είναι μη πλήρως επικυρίαρχο, δηλαδή δεν ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, αλλά ασκεί λίαν περιορισμένη δημοσιονομική πολιτική.

Η κρατική υπόσταση που εκδίδει το νόμισμα της έχει τις παρακάτω θεμελιώδεις υποχρεώσεις:

1. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να διατηρεί το επίπεδο της εθνικής δαπάνης-ζήτησης ανάλογα με το ύψος της απασχόλησης ανθρώπων και πόρων.

2. Η Κυβέρνηση πρέπει να διατηρεί τα επιτόκια σε αυτό το ύψος που να καθιστούν τις επενδύσεις εφικτές.

3. Κάνοντας αυτά η Κυβέρνηση θα πρέπει να αδιαφορεί για το αν ο προϋπολογισμός της είναιελλειμματικός όσο και αν είναι μεγάλο το έλλειμμα. Αν πάλι χρειαστεί να είναι πλεονασματικός, αυτό πάλι μπορεί να το κάνει.

Οι έννοιες ελλειμματικός ή πλεονασματικός προϋπολογισμός, δεν είναι καλές ή κακές, απλά είναι καταστάσεις για την επίτευξη των στόχων της πλήρους απασχόλησης ανθρώπων, πόρων, παροχής αξιοπρεπών αμοιβών, υψηλής παιδείας και υγείας.

Πάνω σε αυτό το πλαίσιο οικοδομείται η μορφή του Κράτους, με την επιθυμία του Λαού που εκφράζεται μέσω των πολιτικών κομμάτων.

Τους παραπάνω στόχους, αυτούς καθ εαυτούς, οι νεοφιλελεύθεροι τραπεζίτες του ευρώ και οι υπάλληλοι τους πολιτικοί των κρατών μελών της ΕΕ, δεν τους αμφισβητούν αμέσως, αλλά θεωρούν ότι όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν μέσα από την λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, μέσω της λιτότητας και όχι με την παρέμβαση του επικυρίαρχου κράτους.

Το κινέζικο πρόβλημα

του Κώστα Μελά

Η αιφνιδιαστική κίνηση του Πεκίνου να υποτιμήσει το γουάν στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 20 χρόνων προκαλεί διακυμάνσεις στις αναδυόμενες αγορές και στα νομίσματα που στηρίζονται σε εμπορεύματα, ενώ η ανατίμηση του δολαρίου ίσως προσφέρει στην Τζάνετ Γέλεν, πρόεδρο της Fed, λόγους να καθυστερήσει την αύξηση των επιτοκίων που αναμένεται τον επόμενο μήνα, την ώρα που ευρωζώνη και Ιαπωνία, που βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια  νομισματικής χαλάρωσης, επιθυμούν υποτίμηση των νομισμάτων τους σε μια προσπάθεια να τονώσουν τους εξαγωγείς που έχουν μεγάλες εμπορικές σχέσεις με την Κίνα.

Για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οι εξελίξεις στη διεθνή σκηνή, ίσως δυσχεράνουν τα σχέδιά της για τόνωση της οικονομίας της Ευρωζώνης. Τις προσεχείς εβδομάδες θα αντιμετωπίσουν έναν κόσμο, στον οποίο η Κίνα έχει υποτιμήσει το γουάν, το πετρέλαιο έχει κατακρημνισθεί κάτω από τα 40 δολάρια το βαρέλι και οι επενδυτές, που είχαν τοποθετήσει κεφάλαια στις αναδυόμενες αγορές, έχουν υποστεί πλήγματα.

Oι  αντι-πληθωριστικές πιέσεις από την Κίνα, η κατάσταση των αναδυόμενων αγορών, καθώς και η πτώση στις τιμές των εμπορευμάτων καθιστούν δυσκολότερο για την ΕΚΤ να επιτύχει τον στόχο της για τον πληθωρισμό. Τα πράγματα από τα τέλη Ιουλίου και μετά επιδεινώθηκαν. Η κάμψη στις τιμές του «μαύρου» χρυσού και οι φθηνότερες εισαγωγές προϊόντων στην Ευρώπη από χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας μετά την υποτίμηση του γουάν και άλλων νομισμάτων της περιφέρειας ίσως επιτείνει το πρόβλημα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΚΗ ΠΡΟΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗ: ΣΕ ΚΑΛΩ ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

iskra

Επιστολή προς τον επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτη Λαφαζάνηαπέστειλε την Τρίτη (25/8) ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ολόκληρη η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη έχει ως εξής:

«Αγαπητέ Παναγιώτη,

Στη συνάντηση που ζήτησες πριν λίγες μέρες, συμφώνησες μαζί μου ότι η σημερινή Βουλή στην ουσία αποτελεί κύριο όργανο στην υπηρεσία τηςμνημονιακής πολιτικής με σκοπό την ψήφιση των νόμων που την υπηρετούν με δημοκρατικό μανδύα.

Γιατί η ύπαρξη μιας μόνιμης μειοψηφίας (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) χρησίμευε σαν άλλοθι για τουςΣυστημικούς Εξουσιαστές, Έλληνες και ξένους. Κυρίως τους ξένους. Κάποτε όλοι σας στον ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα πιστέψατε ότι με την κατάκτηση της πλειοψηφίας στη βουλή και την ανάδειξή σας σε κυβέρνηση θα κατορθώνατε να χτυπήσετε την καρδιά του Συστήματος και να μεταβάλετε τη Βουλή από μνημονιακή σε αντιμνημονιακή. Τι έγινε τελικά;

Αυτό που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να δυναμώσει το Μνημονιακό Μέτωπο. Να γίνει δηλαδή οι ίδιος μνημονιακή δύναμη μετά την Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το νεοσυσταθέν ΠΟΤΑΜΙ.

ΑΜΑΛΑΧΕΙ...

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*

 Και με τον Διάβολο κάνεις συμφωνία (αν έχεις κάνει συμμαχία με τον Θεό). Ο κ. Τσίπρας διαπραγματεύθηκε με τον Διάβολο (Βερολινοβρυξελλών) σε συμμαχία με τον λαό. Εκών άκων (διότι ήταν απαρασκεύαστος, διότι δεν επέσεισε -επειδή δεν διέθετε- plan B’, διότι εξέλαβε τα θηρία ως Ουρσουλίνες), ο κ. Τσίπραςαπέστη της συμμαχίας με τον λαό και προσεχώρησε στη συμφωνία με τον Διάβολο.

Ο κ. Τσίπρας αποστάτησε απ’ το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ,παρέβη τις δεσμεύσεις του προς τον λαό, δίχασε το κόμμα του καινομιμοποίησε την πολιτική της Δεξιάς. Εμφανίζοντάς την ως τη μόνη εφικτή.

Κατά τούτο ο κ. Τσίπρας είναι ο πρώτος ηγέτης της Αριστεράς που παραδέχθηκε την υπεροχή της Δεξιάς. Παραδέχθηκε δηλαδή μια ήττα που η Αριστερά αρνήθηκε και αρνείται να παραδεχθεί ήδη απ’ το 1944.

Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ έφεραν στη Βουλή και υπερψήφισαν το πλέον επαχθές των μνημονίων σε συμφωνία με τον Διάβολο Βερολινοβρυξελλών και με επικουρία τον Διάβολο Νουδοποταμοπασόκ. 

Οσο για τον λαό-– απλώς οι εν λόγω σύμμαχοι τον έστειλαν στον διάβολο…

Παρότι ο κ. Τσίπρας δημιούργησε μια πλειοψηφία μνημονιακών κομμάτων στη Βουλή, καταφεύγει σε εκλογές για να κυβερνήσει (;) στο εξής με μια τέτοια πλειοψηφία, λίγο πολύ την ίδια, αναλόγως των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Διότι , με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα και τις πιο συνετές προβλέψεις, στην επόμενη Βουλή θα μπορεί να βασισθεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ., ή μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ. - Ποτάμι, ή μια κυβέρνηση Ν.Δ. - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ, ή μια κυβέρνηση Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ. Σε όλες αυτές τις παραλλαγές στον ίδιο καμβά, δεν υπάρχει καμιά παράμετρος συμμαχίας με τον λαό, παρά μιασυμφωνία με τον Διάβολο.

Το έσχατον που έχει απομείνει στον κ. Τσίπρα να λέει είναι ότι ο ίδιος μπορεί να διαχειρισθεί καλύτερα το χειρότερο μνημόνιο - είναι κι αυτό μια σκέψη, πολύ φτωχή σκέψη όμως, προπαγάνδαάνευ φύλλου συκής…

Είδαμε πώς ο κ. Τσίπρας διαχειρίσθηκε το μνημόνιο, ξέρουμε πώς θα διαχειρισθεί το χρέος.

Αξιοπιστία και πρόγραμμα: Η δύναμη της Λαϊκής Ενότητας

του Κώστα Λαπαβίτσα

Η καθοριστική σύγκρουση στις εκλογές θα γίνει ανάμεσα στην ευρύτατη μνημονιακή συμπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ/ΝΔ/Ποτάμι/ΠΑΣΟΚ και στη μόνη πραγματική αντιπολίτευση, τη Λαϊκή Ενότητα. Δύο παράγοντες θα κυριαρχήσουν: πρώτον, η αξιοπιστία και, δεύτερον, το πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανάταξης της χώρας. 

Η συμπολίτευση αντιμετωπίζει βαθύτατο πρόβλημα αξιοπιστίας γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε παντελώς αναξιόπιστος. Δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο ένα κόμμα της Αριστεράς όχι απλώς να μην εφαρμόζει το πρόγραμμά του, αλλά να υιοθετεί πλήρως το πρόγραμμα του αντιπάλου! Η αξιοπιστία της ΝΔ έχει τραυματιστεί βαρύτατα από τις δεκαετίες διακυβέρνησης και από την πλήρη ανακολουθία του πρώην αρχηγού της, κ. Σαμαρά, στο θέμα των μνημονίων. Το Ποτάμι είναι ένα πολιτικό σύμφυρμα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, εκεί πλέον έχουμε το ναδίρ της αξιοπιστίας, πρώην πρωθυπουργών, υπουργών, στελεχών και διαπλεκομένων. 

Πρόγραμμα φυσικά έχουν τα πέντε κόμματα της συμπολίτευσης: είναι το νέο μνημόνιο που σχεδίασαν και επέβαλαν οι δανειστές. Δεν υπάρχει απολύτως καμία διαφορά ανάμεσα τους στο θέμα αυτό. Απλώς διαγκωνίζονται για το ποιος θα κάνει τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις», ποιος θα μετριάσει τις επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και ποιος θα βγάλει «ισοδύναμα» από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού.

Το πρόβλημα είναι ότι το μνημονιακό πρόγραμμα οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο, πράγμα που γνωρίζει ο ελληνικός λαός από την εμπειρία των δύο προηγουμένων μνημονίων. Η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η απορρύθμιση των αγορών και η αγριότητα στην αγορά εργασίας μπορεί να βολεύουν τους τραπεζίτες, αλλά δεν δημιουργούν τις συνθήκες ταχύρρυθμης ανάπτυξης που χρειάζεται η χώρα. Με το νέο μνημόνιο η Ελλάδα θα γίνει τελειωτικά μια φτωχή, άνιση, παρηκμασμένη χώρα στις παρυφές της Ευρώπης, όπου η νεολαία θα μεταναστεύει και οι συνταξιούχοι θα παλεύουν να επιβιώσουν. Οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι μια μικρή δράκα πλουσίων και πολλαπλώς διαπλεκομένων που θα θριαμβεύσουν στο μνημονιακό καθεστώς.

«ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Η ΕΕ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ…»

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΡΚΕΤΟΥ*

Το κείμενο είναι ο πρόλογος που έγραψε ο Σπύρος Μαρκέτος για την ελληνική έκδοση της βιβλίου του Γάλλου θεωρητικού Ανρί Λεφέβρ «Ο Χίτλερ στην Εξουσία – Διδάγματα από τα πέντε χρόνια φασισμού στη Γερμανία», το οποίο κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2014 από τις εκδόσεις Αφήγηση σε μετάφραση του Φοίβου Μαριά.

Ο μικρός τόμος που κρατάτε στα χέρια σας αναλύει την κατάσταση στη Γερμανία όταν ο ναζισμός έχει πλέον εδραιωθεί, αλλά δεν έχει ακόμη εξαπολύσει τον πόλεμο για την κατάκτηση της Ευρώπης. Αποτελεί πολύτιμο τεκμήριο για την εποχή, όπως άλλωστε και το αντίστοιχο έργο του γνωστού Γάλλου ιστορικού, συγκαιρινού του, του τότε τροτσκιστή Ντανιέλ Γκερέν, Η φαιά πανούκλα, που μεταφράστηκε νωρίτερα στη γλώσσα μας και δίδαξε πολλά στην αριστερά, ιδίως στους αναρχικούς, ήδη από τη δεκαετία του 1970.¹

Είναι πολλαπλά χρήσιμος για εμάς σήμερα, που συνεχίζουμε τον αγώνα έχοντας πετύχει την πρώτη σημαντική μας νίκη σε βάρος των ελλήνων ναζί, καθώς δείχνει με οξυδέρκεια τις μεθόδους που οι γερμανοί ομόλογοί τους χρησιμοποίησαν για να πάρουν την εξουσία, την ωμότητα των συντηρητικών συμμάχων τους και τα λάθη της αριστεράς που τούς επέτρεψαν να το κάνουν, καθώς και τις βασικές πλευρές του χιτλερικού καθεστώτος. Ο Λεφέβρ δεν γράφει εδώ με την αποστασιοποίηση του θεωρητικού, αλλά με την αγωνία του δημοκράτη που βλέπει να εκτυλίσσονται στη χώρα του διαδικασίες ανάλογες με κείνες που έφεραν τον Χίτλερ στην εξουσία, και προσπαθεί να τις σταματήσει.

Το βιβλίο αυτό αξίζει να διαβαστεί συμπληρωματικά με το κλασικό συνθετικό έργο για τον φασισμό που διαθέτουμε στα ελληνικά, του Πάξτον, καθώς και τη μελέτη του Κόλιν Σπαρκς για τις στρατηγικές που χρησιμοποίησε με επιτυχία το αντιφασιστικό κίνημα.²

Λαπαβίτσας Λαϊκή Ενότητα συνέντευξη τυπου Βέροια Εληά

ΠΟΣΟ ΧΡΕΟΣ ΑΞΙΖΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ;

iskra

Tου ΣΤΑΘΗ*  

«Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος» είχε πει μια- δυο φορές ο κ.Τσίπρας, και πολλοί, ανάμεσά τους και η αφεντιά μου, είχαμε συγκινηθεί. Όμως στο Σύνταγμα δεν καταγράφεται η λέξη υποτέλεια. Ούτε η λέξη μνημόνιο. Αντιθέτως στο Σύνταγμα καταγράφεται, αναγράφεται και υπογράφεται η υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να προασπίζεται και να υπερασπίζεται το δικαίωμα του λαού σε αξιοπρεπή ζωή. Με σύνταξη 390 ευρω και μηνιάτικο 400 ευρω, αξιοπρεπής ζωή δεν υπάρχει. Ούτε καν ζωή – διότι οι αυτοκτονίες συνεχίζονται. Και «στις λέξεις του Συντάγματος που είμαστε» η λέξη αυτοκτονία επίσης δεν περιέχεται, αγαπητέ μου Αλέξη. Ούτε η λέξη μεγαλοστομία, ούτε η λέξη δημαγωγία.

Επίσης στο Σύνταγμα προβλέπεται η προκήρυξη εκλογών εκτάκτως, μόνον σε περίπτωση που προκύψει θέμα μείζονος εθνικής ανάγκης. Ποιό τέτοιο θέμα προέκυψε; Το μνημόνιο; Μα αυτό υπερψηφίσθηκε από το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που προσεχώρησε στην υποτελή πολιτική, όπως επίσης κι απ' όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ασκούσαν αυτήν την υποτελή πολτική δεκαετίες τώρα. Αν το μνημόνιο συνιστά «ανωτέρα βία», εσύ αγαπητέ μου Αλέξη την επέβαλες. Τί θέλεις τώρα; να την επιβάλλεις καλύτερα; να την επιβάλλεις με άλλους συμμάχους; ελπίζοντας σε τί; να κάνεις το μηνιάτικο των 400 ευρω, 420 σε δέκα χρόνια;

Στο Σύνταγμα υπάρχει, για εμάς που είμαστε οι λέξεις του, και μια άλλη λέξη, φοβερή ως ρομφαία αγγέλου, τρομερή όπως η ανάσα της Νεμέσεως ότι: επαφίεται η τήρησή του στο φιλότιμο των Ελλήνων. Όχι στην ισχύ του Σοϊμπλε, αλλά στο φιλότιμο των Ελλήνων. Το οποίον εξέφρασες μόνον και μόνον και για να τους πεις στο τέλος ότι «δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς». Και τώρα με σημαία την ήττα διεκδικείς τη νίκη!

Δυστυχώς ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν καταλαβαίνει ότι η ομολογία του πως εκβιάσθηκε,

ότι η παραδοχή του πως υπέκυψε στον εκβιασμό,

αυτομάτως τον ακυρώνει, αυτομάτως τον καθαιρεί απ' την πολιτειακή αξία της θέσης του.

Πρωθυπουργός που ομολογεί ότι εκβιάσθηκε και υπέκυψε, αμαυρώνει το πολίτευμα και ατιμάζει τα δικαιώματα του λαού, καθώς

το Σύνταγμα τα προσδιορίζει – απ' την ελευθερία έως τη σίτιση.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν το βάζει κάτω

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Αν υπάρχει ένας άνθρωπος στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν πρόδωσε τον ρόλο που ανέλαβε είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Επίσης, αν υπάρχει ένας άνθρωπος που χτυπήθηκε αλύπητα από τα ΜΜΕ των ολιγαρχών αυτός είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Τον Γιάνη Βαρουφάκη τον άφησαν ήσυχο κάποια στιγμή -προφανώς όταν θεώρησαν πως είναι ακίνδυνος πια για αυτούς- αλλά την Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν την αφήνουν με τίποτα.

Είναι προφανές πως την θεωρούν απειλή για τους ίδιους και για τους νέους εκλεκτούς τους.

Δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια λύσσα.

Επίσης, είναι προφανές πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει μεγάλη απήχηση στους πολίτες.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιμένει μέχρι το τέλος στο ρόλο που της ανατέθηκε, χωρίς να επηρεάζεται από τις πολιτικές εξελίξεις, την εξαγγελία των εκλογών και όλους αυτούς που προσπαθούν να την παρουσιάσουν σαν σχιζοφρενή.

Προφανώς, η Ζωή Κωνσταντοπούλου πίστεψε πως ο Αλέξης Τσίπρας εννοούσε όλα αυτά που ήταν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να προκύψει το Μνημόνιο.

Η στάση της στις επιτροπές της Βουλής -ειδικά στην Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος- αποδεικνύει πως πίστεψε ότι κάτι θα αλλάξει στη χώρα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

ΤΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

iskra

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΙΜΠΛΕ

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*  

Το νέο μνημόνιο είναι ένα κείμενο 56 σελίδων που θέτει το πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια. Αντιπροσωπεύει το θρίαμβο των δανειστών και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ. Σόιμπλε αναδείχθηκε σε σθεναρό υποστηρικτή του στη Γερμανική Βουλή. Το πρόγραμμα του Σόιμπλε εφαρμόζει πλέον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την αμέριστη συμπαράσταση της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ.  

Μετά από πέντε χρόνια αποτυχημένης πολιτικής μνημονίων, θα ήταν ίσως περιττό να ειπωθεί ότι το νέο μνημόνιο αποτελεί μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη για τον ελληνικό λαό. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που ήρθε στα πράγματα υποσχόμενη την κατάργηση των μνημονίων, υποστηρίζει ότι μπορεί να διαχειριστεί το νέο μνημόνιο με φιλολαϊκό τρόπο. Θα βρει ισοδύναμα μέτρα για να εξισορροπήσει τα χτυπήματα στο λαϊκό εισόδημα, θα συντρίψει τη διαπλοκή, θα πετύχει την ανάπτυξη και θα βελτιώσει τη λειτουργία του κράτους. Θα περιμένει κιόλας την αλλαγή των «συσχετισμών» στην Ευρώπη, ώστε να επέλθει η πολυπόθητη επιστροφή στις παραδοσιακές «αξίες» της Ευρώπης, που τόσο βάρβαρα περιφρόνησε ο νεοφιλελευθερισμός …  

Δεν υπάρχει καμία τέτοια προοπτική. Το νέο μνημόνιο βγαίνει από την ίδια μήτρα με τα δύο προηγούμενα και πάσχει από τις ίδιες δομικές αδυναμίες.  

Συγκεκριμένα:  

Μαζί οι Λαφαζάνης και Αλαβάνος

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, και ο Αλέκος Αλαβάνος, επικεφαλής του Σχεδίου Β, συναντήθηκαν την Κυριακή και αποφάσισαν τη συνεργασία των δύο κομμάτων ώστε να συγκροτηθεί ένα αντιμνημονιακό μέτωπο που θα έχει «ισχυρό στίγμα στην επόμενη Βουλή».

Όπως τόνισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, στόχος είναι να ανοίξουν μαζί δρόμους συνεργασίας στο πλαίσιο της Λαϊκής Ενότητας, του μετώπου που θέλουν να διαμορφωθεί ενάντια στα μνημόνια. Για ανάγκη απελευθέρωσης της χώρας από τους περιορισμούς του ευρώ και τους δανειστές, έκανε λόγο ο Αλέκος Αλαβάνος.

15 Αυγούστου 1909 Γουδή:Αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές του Στρατιωτικού Συνδέσμου

onalert

Σαν σήμερα το 1909 δημοσιεύεται στις αθηναϊκές εφημερίδες η διακήρυξη του "Στρατιωτικού Συνδέσμου", που μιλάει για την ανάγκη ριζικής αλλαγής και οδηγεί στην εξέγερση στο Γουδί. Τι ήταν ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος;  Μία μυστική οργάνωση στρατιωτικών που έδρασε στην Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα, με αποκορύφωμα το κίνημα στο Γουδή στις 15 Αυγούστου 1909. Οι συμμετέχοντες ζητούσαν μεταρρυθμίσεις στο στράτευμα, τη δικαιοσύνη και την παιδεία.

Ιδρύθηκε το 1908 μετά από συνεργασία μιας ομάδας υπαξιωματικών υπό τον ταγματάρχη Γεώργιο Σ. Καραϊσκάκη, εγγονό του στρατηγού της Ρούμελης, και μιας ομάδας κατώτερων αξιωματικών υπό τους Θεόδωρο Πάγκαλο και Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη.

Η ομάδα των υπαξιωματικών ιδρύθηκε πρώτη με επαγγελματικά αιτήματα.

Η ομάδα των «λοχαγών» ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1908 γύρω από τους υπολοχαγούς Θεόδωρο Πάγκαλο και Χρήστο Χατζημιχάλη.

Στις 25 Ιουνίου, 181 αξιωματικοί συγκεντρώθηκαν στο σπίτι του υπολοχαγού Χατζημιχάλη για τη σύνταξη προγραμματικών αρχών.

Αυτό προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης Θεοτόκη και οι χαλαρές προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία δηλώσειςγια για τη Κρήτη και τη Μακεδονία ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Η κυβέρνηση απάντησε κύμα μεταθέσεων και η παραπομπή 12 αξιωματικών σε ανακριτικό συμβούλιο προς απόταξη.

Στις 14 Αυγούστου, με μια παράτολμη ενέργειά του, ο Πάγκαλος απελευθερώνει τους κρατουμένους αξιωματικούς Σάρρο και Ταμπακόπουλο, προκαλώντας την οργή του Ράλλη, που διατάζει επιφυλακή και δεκάδες συλλήψεων.
Τη νύχτα προς τη 15η Αυγούστου, ο Σύνδεσμος προχωρά στο ιστορικό κίνημα