Default Risk - Κίνδυνος Πτώχευσης via Credit Rating - Πιστοληπτική Ικανότητα

The Crypt of Banking News

ΒΑ of Accounting  - BA of Finance
MsC in Banking

από την Νούλα Χρυσοχοΐδου

Ένα από τα είδη χρηματοοικονομικών κινδύνων είναι ο  κίνδυνος πτώχευσης" (default risk).  Θεωρείται από τους πιο σημαντικούς κινδύνους γιατί προκαλεί αρκετές απώλειες. Συνήθως η έννοια κίνδυνος πτώχευσης συνδέεται με την έννοια της χρεοκοπίας στις διεθνείς αγορές και κατά κύριο λόγο αφορά τους κατόχους των ομολόγων.  Όταν δηλαδή οι δανειστές και οι επενδυτές βρίσκονται σε "default risk" σημαίνει ότι δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τις υποχρεώσεις του χρέους τους.  Όσο μεγαλύτερος είναι αυτός ο κίνδυνος τόσο μεγαλύτερη είναι και η απαιτούμενη απόδοση, αυτό ισχύει και αντίστροφα.  

Το ασφάλιστρο κινδύνου πτώχευσης (default risk premium) ενός ενεργητικού στοιχείου σε μια συγκεκριμένη επένδυση είναι μία μορφή αποζημίωσης για τους επενδυτές σε σχέση με αυτή ενός αξιογράφου χωρίς κίνδυνο.

 Αν υποθέσουμε ότι μια επιχείρηση με υψηλά κέρδη έχει υψηλά εταιρικά ομόλογα, έχει πολύ μικρό κίνδυνο αδυναμίας πληρωμής των υποχρεώσεων της.  Ως  αποτέλεσμα, η επιχείρηση θα πληρώσει ένα πιο χαμηλό επιτόκιο ή μια πιο χαμηλή απόδοση από τα ομόλογα που έχουν εκδοθεί από λιγότερο γνωστές επιχειρήσεις με περισσότερη αβεβαιότητα της αποδοτικότητας τους ομολόγου όμως με περισσότερο κίνδυνο πτώχευσης.

Τα ομόλογα υπόκεινται σε πιστωτικό κίνδυνο, εξαιτίας ορισμένων οικονομικών παραγόντων όπως η αντίληψη της αγοράς για την πιστοληπτική ικανότητα του εκδότη του ομολόγου, τα ομόλογα υπόκεινται και στη μεταβλητότητα της τιμή.  Όταν τα επιτόκια ανεβαίνουν, η αξία των ομολόγων μειώνεται.  Άρα το ομόλογα κατηγοριοποιείται σε χαμηλή ή υψηλή φερεγγυότητα ανάλογα με την πιστοληπτική αξιολόγηση του.  Η πιστοληπτική ικανότητα των ομολόγων είναι άμεσα συνδεδεμένη με την απόδοση τους. 

 Τα ομόλογα χαμηλής πιστοληπτικής ικανότητας έχουν υψηλότερη απόδοση σε σχέση με αυτή των ομολόγων υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας.  Δύο από τους μεγαλύτερους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης είναι οι οίκοι: Standard & Poors και Moody's  όπου παρακολουθούν και αξιολογούν την πιστοληπτική ικανότητα των κρατικών και εταιρικών ομολόγων. Οι αξιολογήσεις αυτές εκφράζονται με γράμματα, π.χ. Aaa, Aa, A κτλ, βοηθούν τους επενδυτές να καθορίσουν το επιτόκιο που θα καταβάλλει μια εταιρεία ή ένα κράτος όταν εκδίδει ομόλογα.  Στη συνέχεια, η αγορά καθορίζει την τιμή συνεπώς και την απόδοση.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν ότι σε περίπτωση που μειωθεί η πιστοληπτική αξιολόγηση του επενδυτή η αξία του ομολόγου φθίνει και δημιουργείται ο κίνδυνος πτώχευσης.