ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Της Μαρίας Λογιωτατίδου
Ανακινώντας και βάζοντας επί χάρτου τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα, γίνονται ξεκάθαρες οι στρατηγικές μέσω των οποίων επιτυγχάνονται οι στόχοι του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος.
Σε μία πρώτη ανάγνωση, όλα μοιάζουν προφανή και μάλιστα μεμπτά, όχι μόνο από τα κατώτερα στρώματα και τους πυρήνες της εργατικής τάξης, αλλά και από τους κύκλους των αστών. Υπάρχει , όμως, και μία δεύτερη οπτική ελαφρώς συγκαλυμμένη, που αποκαλύπτεται παρατηρώντας το επαναλαμβανόμενο μοτίβο δράσης του καπιταλιστικού στροβίλου, που μπορεί να αλλάζει αφορμές και στόχους , αλλά χρησιμοποιεί πάντα τις ίδιες αδηφάγες πρακτικές.
Δε θα σταθούμε στην πρώτη ανάγνωση, καθώς αυτή εμπεριέχει απτά οικονομικά στοιχεία και συγκεκριμένα νούμερα που τίποτα δε μπορεί να τα διαψεύσει. Γίνεται καθολικά ορατή η δυσκολία του λαού να ανταπεξέλθει στα μέτρα και με απλά μαθηματικά αποδεικνύεται η ολίσθηση της κοινωνίας σε δύσκολα χρόνια. Θα σταθούμε όμως στη δεύτερη θέση , σε εκείνη που επιμελώς αποκρύπτεται και χρησιμοποιεί ύπουλα μέσα για να πετύχει τη λαϊκή νάρκωση.
Στη χώρα μας το δόγμα του σοκ γίνεται φανερό κατά τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, φτάνοντας σε ένα λυπηρό αποκορύφωμα στις μέρες που διανύουμε και στην έναρξη του τρίτου μνημονίου
H διακριτική παρουσία του δεύτερου αυτού τρόπου επιβολής, είναι τόσο επικίνδυνη, όσο κι ένας πυρηνικός όλεθρος. Πρόκειται για σταδιακή απομύζηση του μικροπεριβάλλοντος του πολίτη και διάλυση του προσωπικού του περίγυρου. Το άτομο χάνει την ταυτότητά του και τις προσωπικές του σταθερές ,αφού όλα τα σημεία αναφοράς καθίστανται ασαφή. Ιδιωτικοποιήσεις, απορρύθμιση, περικοπές κοινωνικών δαπανών δίνουν τα ηνία στην »ελεύθερη αγορά» , η οποία ως αγαπημένο παιδί του νεοφιλελευθερισμού απλώνει τα πλοκάμια της και στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Έντονα όλο αυτό θυμίζει ό,τι περιγράφεται στο βιβλίο της Naomi Klein ‘’Το δόγμα του σοκ’’ (Τhe shock doctrine) στο οποίο διαφαίνεται ξεκάθαρα η σύγχρονη ιδεολογική διαπάλη με τον νεοφιλελευθερισμό. Η φιλοσοφία του δόγματος του σοκ αντλεί την προέλευση της από την ομώνυμη ψυχιατρική μέθοδο , η οποία αποτελεί δημιούργημα του ψυχιάτρου Γιούεν Κάμερον και η οποία δεν παρείχε ίαση, αλλά μίας μορφής ‘’ψυχική καθοδήγηση’’. Παρά το ότι ποτέ τα αποτελέσματα της μεθόδου δε δικαίωσαν τον Κάμερον, ο φανατικός αντικομμουνισμός του τελευταίου κίνησε το ενδιαφέρον της CIA για χρήση της μεθόδου ως νέα ανακριτική τακτική. Στη συνέχεια , ξεκινώντας από τους κόλπους της σχολής του Σικάγου και την κυρίαρχη φιγούρα του Μίλτον Φρίντμαν, έγινε όργανο χειραγώγησης της κοινωνικής συνείδησης και εφαρμόστηκε ως πολιτικό εργαλείο σε ποικίλα νεοφιλελεύθερα ή απολυταρχικά καθεστώτα.
Στη χώρα μας το δόγμα του σοκ γίνεται φανερό κατά τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, φτάνοντας σε ένα λυπηρό αποκορύφωμα στις μέρες που διανύουμε και στην έναρξη του τρίτου μνημονίου. Ένα μνημόνιο με όρους ιδιαιτέρως επαχθείς που είναι σχεδόν πασιφανές ότι η χώρα δε θα μπορεί να το αντέξει.
Εντούτοις, οι μεγάλες και καταστροφικές αλλαγές ξεκινούν ροκανίζοντας τον ατομικό μικρόκοσμο, δημιουργώντας ρωγμές στο μικροπεριβάλλον του πολίτη και προκαλώντας ανακατατάξεις που διαταράσσουν τις ισορροπίες του. Με αφετηρία την αποδόμηση του ατομικού περίγυρου, οδηγούμαστε σε ένα σύνολο (κοινωνία) ευάλωτων και αποδιοργανωμένων ατόμων που υστερεί στην προβολή οποιασδήποτε αντίστασης στον έλεγχο με αποτέλεσμα να γίνεται έρμαιο των κρατούντων και άρα των συμφερόντων τω ισχυρών.
Έχοντας υποστεί τη σταδιακή αποδυνάμωση, η κοινωνία χάνει τον αυτοπροσδιορισμό της και ζει ολοκληρωτικά το δικό της σοκ .Ό,τι βιώνουμε στη μνημονιακή Ελλάδα συντελεί στην απώλεια της ατομικής ταυτότητας, της βιοαφήγησης και στην πλήρη εξασθένηση της κοινωνικής συνοχής. Στη θέση των χαμένων μας αξιών έρχεται να εγκατασταθεί η ιδιωτικοποίηση των πάντων, η ενδυνάμωση του κεφαλαίου και των τραπεζών και η ασφυξία των λαϊκών στρωμάτων, ένα ενδογενές σοκ, δηλαδή, που ενισχύει και ενεργεί υπογείως για την ενδυνάμωση του καπιταλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου