Βρώμικα παιχνίδια; - analyst

analyst

Η Κομισιόν προετοιμάζει στο παρασκήνιο ένα σχέδιο, το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα της συντεταγμένης εξόδου μίας χρεοκοπημένης χώρας από την Ευρωζώνη, η οποία δεν επιτρέπεται νομικά – ενός βελούδινου διαζυγίου, με πρώτη υποψήφια την Ελλάδα

του Βασίλη Βιλιάρδου

«Ο συνδυασμός της ουκρανικής κρίσης, με τον πανικό των τρομοκρατικών επιθέσεων εκ μέρους τωνισλαμιστών στη Γαλλία, καθώς επίσης με την «αριστερή επανάσταση» των δύο χωρών του ευρωπαϊκού Νότου,τις οποίες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι υπόλοιπες εάν υπάρξει ανάγκη, είναι σε θέση να εξασφαλίσει την απόλυτη αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη – το συμβιβασμό δηλαδή, καθώς επίσης την ολοκληρωτική υποταγή όλων των χωρών της, κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας, στις εντολές της υπερδύναμης (ΒΒ)».

.

Άρθρο

Η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια (άρθρο), ενώ έχει προστεθεί μία ακόμη «θηλιά» στο λαιμό της – η μη ύπαρξη μίας εναλλακτικής πολιτικής λύσης σε συνθήκες Δημοκρατίας,η οποία (δημοκρατία) έχει ουσιαστικά καταργηθεί μετά τη συμφωνία όλων των κομμάτων, στις «έξωθεν επιταγές» του Μνημονίου Νούμερο ΙΙΙ.

Αν και ασφαλώς απαιτείται πολιτική σταθερότητα πριν από κάθε τι άλλο, η κυβέρνηση οφείλει να υπηρετεί ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας και όχι τους όποιους εισβολείς – χωρίς φυσικά να ενοχοποιούμε κανέναν. Εκτός του ότι τώρα η πατρίδα μας έχει μετατραπεί πλέον επίσημα σε Προτεκτοράτο Χρέους(ανάλυση), όπου

(α) εάν επιτευχθεί η συμφωνία δανεισμού της, έναντι των αποικιοκρατικών μέτρων, θα εκποιηθεί ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της, σε εξευτελιστικές τιμές – ενώ θα εξαθλιωθούν ακόμη μεγαλύτερα «στρώματα» του πληθυσμού της, συμπεριλαμβανομένης της μεσαίας τάξης,

(β)  εάν δεν επιτευχθεί, τότε θα μετατρεπόταν σε ένα αποτυχημένο κράτος (failed state), οδηγούμενη σε μία άτακτη, καταστροφική χρεοκοπία – καθώς επίσης στην ασύντακτη έξοδο από την Ευρωζώνη,

διαπιστώνει κανείς πως έχει προηγηθεί μία εντελώς αποτυχημένη διαπραγμάτευση, η οποία οδήγησε σε ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα: σε ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα καταστρέψει πλέον τις ελληνικές επιχειρήσεις που κατάφεραν να επιβιώσουν, αφού τα δύο προηγούμενα έχουν ήδη φέρει σε απόγνωση τους εργαζομένους και το δημόσιο.

Με τον τρόπο αυτό θα ολοκληρωθεί η άλωση της Ελλάδας από τους δανειστές της, ο στόχος των οποίων δεν είναι φυσικά η εξυγίανση της Οικονομίας μας – αλλά η είσπραξη των απαιτήσεων τους, με «δώρο» τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, σε πάμφθηνες τιμές. Έτσι θα φτάσει στο τέλος της η ελληνική τραγωδία – με το βιοτικό επίπεδο της χώρας μας στο ναδίρ, καθώς επίσης με μηδενικές προοπτικές για το μέλλον.

.

Λάθη ή σκοπιμότητες;

Περαιτέρω, έχοντας ήδη αναφερθεί τον Ιανουάριο του 2015, πριν από τις εκλογές, σε βάσιμες υποψίες για στημένα παιχνίδια (ανάλυση), αδυνατούμε να αποδεχθούμε ότι, ο πρωθυπουργός έκανε τόσα πολλά διαπραγματευτικά λάθη – αφού δεν μπορεί να γνωρίζει λιγότερα από εμάς, πόσο μάλλον όταν περιστοιχίζεται από τόσους έμπειρους συμβούλους.

Η απειρία, την οποία χρησιμοποιούν πολλοί ως αιτιολογία (σε κάποιο βαθμό και εμείς), δεν είναι σε καμία περίπτωση κατανοητή – ειδικά επειδή ένα μεγάλο μέρος της παράταξης του προέρχεται από ένα αρκετά έμπειρο κόμμα. Ως εκ τούτου, υποθέτουμε πως κάτι άλλο συμβαίνει – χωρίς όμως να έχουμε τη δυνατότητα να το τεκμηριώσουμε και χωρίς φυσικά να κατηγορούμε κανέναν.

Αναλυτικότερα, δεν είναι δυνατόν να υπέγραψε τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου χωρίς να έχει σκοπό να την τηρήσει – αφού προφανώς γνώριζε, όπως και έγινε ότι, οι δανειστές θα έχαναν εντελώς την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση του.

Στη συνέχεια, αφού εκείνη την εποχή είχε το όπλο της στάσης πληρωμών εντός του ευρώ, επειδή η χώρα διέθετε πρωτογενή πλεονάσματα, δεν έχει λογική το ότι έκανε όσα μπορούσε για να το χάσει – πληρώνοντας το ΔΝΤ, δαπανώντας όλα τα χρήματα των δημοσίων ταμείων, δημεύοντας τα αποθεματικά των δήμων και των άλλων οργανισμών, δημιουργώντας ξανά ελλείμματα στον προϋπολογισμό, μη δίνοντας καμία προσοχή στα κρατικά έσοδα (δραματική υστέρηση εσόδων το πρώτο εξάμηνο – πηγή), κλείνοντας τις τράπεζες κοκ.

Εκτός αυτού, δεν μπορεί να μη γνώριζε πως όταν τοποθετεί κανείς ένα πιστόλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δεν επιτρέπεται να μην είναι γεμάτο (σχέδιο βήτα) – πόσο μάλλον να παραδέχεται δημόσια πως η Ελλάδα δεν είχε καμία απολύτως εναλλακτική δυνατότητα «στα συρτάρια της» και καμία προετοιμασία για τίποτα!

Όσο για το δημοψήφισμα, στο οποίο ο πρωθυπουργός τοποθετήθηκε υπέρ του «ΟΧΙ» ελπίζοντας μάλλον να βγει το «ΝΑΙ», αφού επέλεξε να το δρομολογήσει όταν πια ήταν πολύ αργά (άρθρο), ενώ γνώριζε πως οι τράπεζες θα κλείσουν, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους – σημειώνοντας πως σε καμία ανεπτυγμένη χώρα δεν έχουν κλείσει οι τράπεζες για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (πιθανότατα για να τρομοκρατηθούν οι Πολίτες από τις ουρές, αντί να εισπράττουν τα 60 € από τα ταμεία των τραπεζών, όπου δεν θα φαίνονταν – έτσι ώστε να πάψουν να αντιστέκονται στα μνημόνια).

Ακόμη και στην Κύπρο, η οποία κυριολεκτικά δολοφονήθηκε από τη Γερμανία με το πιστόλι της ΕΚΤ, οι τράπεζες έκλεισαν για ένα μικρότερο χρονικό διάστημα – παρά το ότι αυτές ευθύνονταν για τις δυσκολίες του νησιού, έχοντας διογκώσει υπερβολικά τους ισολογισμούς τους, κάτι που προφανώς δεν συνέβη ποτέ στην Ελλάδα.

Από την άλλη πλευρά, τα αποτελέσματα της όλης διαδικασίας είναι τόσο φανερά, ώστε δεν χρειάζονται περισσότερη ερμηνεία: η πλειοψηφία της Βουλής είναι υπέρ των μνημονίων, δεν υπάρχει πλέον καμία εναλλακτική λύση για τη χώρα, ενώ οι Πολίτες της δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από το να σκύψουν το κεφάλι, χωρίς να αντιδράσουν στο «ζυγό» των ξένων.

Επομένως, όταν ξεκινήσουν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί των σπιτιών τους, όταν μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις τους, όταν αυξηθεί ξανά η ανεργία κοκ., δεν θα βγουν στους δρόμους επαναστατώντας, έχοντας αποδεχθεί τη μοίρα τους – αφού διαπίστωσαν τηλεοπτικά πως ο νεαρός, συμπαθής πρωθυπουργός αγωνίσθηκε σαν το λιοντάρι,  αλλά έχασε κατά κράτος, έχοντας παράλληλα οδηγήσει τη χώρα μας στην άκρη του γκρεμού.

Κανένας δεν θα θυμηθεί πως το πρόβλημα ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες ήταν υγιείς στις αρχές του έτους, μετατράπηκε σε πρόβλημα φερεγγυότητας, μέσω των εκροών των καταθέσεων τους (άνω των 40 δις €) – αφενός μεν επειδή δεν επιβλήθηκαν έγκαιρα έλεγχοι στη διακίνηση κεφαλαίων (όπως συνέβη στην Κύπρο), αφετέρου επειδή αρκετοί διέσπειραν συνεχώς ειδήσεις περί μίας επικείμενης χρεοκοπίας τόσο της χώρας, όσο και των τραπεζών της.

Θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε μία σειρά άλλων «διαβολικών συμπτώσεων» και λαθών της κυβέρνησης, τα οποία οδήγησαν στην άνευ όρων συλλογική συνθηκολόγηση της Ελλάδας – χωρίς βέβαια να ισχυριζόμαστε πως δεν ήταν τυχαία, πόσο μάλλον ότι υπήρξε δόλος.

Άλλωστε μπορεί να κάνουμε λάθος ή να είμαστε εξαιρετικά φιλύποπτοι και άδικοι. Εν τούτοις, το να αναγκάζεται να καλεί επίσημα μία χώρα το ΔΝΤ, για να συνεχίσει τη «ληστεία» που δεν κατάφερε μέχρι σήμερα, είναι από μόνο του παράδοξο.

Σε κάθε περίπτωση, με την ύφεση να προβλέπεται στο 10% σωρευτικά έως και το 2018 (άρθρο), είναι μάλλον αδύνατον να αμυνθούμε ως κοινωνία σε νέες επιθέσεις – οπότε έχει προστεθεί ένας ακόμη λόγος, για να μην μπορούμε να αντιδράσουμε.

Οι μυστικές προετοιμασίες της Κομισιόν

Υπάρχουν ασφαλώς πολλές δυνατότητες για να επιτύχει η χώρα μας τους ποσοτικούς στόχους του τρίτου μνημονίου, αφού έχουν υπογραφεί, χωρίς να υποβληθεί σε μία επικίνδυνη εγχείρηση που πιθανότατα θα την παραλύσει, εάν τελικά δεν τη θανατώσει – επειδή είναι μία πολύ πλούσια χώρα, η οποία απλά υποφέρει από ορισμένες χρόνιες παθογένειες, καθώς επίσης από τις κυβερνήσεις της των τελευταίων δεκαετιών.

Μία από αυτές είναι η αύξηση των εξαγωγών της (ανάλυση), αρκεί να άνοιγαν για τα ελληνικά προϊόντα οι αγορές της Ευρώπης και ειδικά της Γερμανίας – από την οποία έχουν απομακρυνθεί δυστυχώς τα περισσότερα από τα ράφια των Σουπερμάρκετ, γεγονός που υποδηλώνει τις πραγματικές προθέσεις της εντιμότατης «εταίρου» μας.

Εν τούτοις, η Γερμανία δεν έχει καμία πρόθεση να μας βοηθήσει, ενώ το αντάλλαγμα που επιδιώκει να πάρει για το δάνειο των 86 δις € (το οποίο δεν θα φτάσει), δεν είναι άλλο από την απόλυτη υποταγή μας – η οποία φαίνεται πως έχει ήδη ολοκληρωθεί.

Διαπιστώνεται δε πως έχει πάει ένα ακόμη βήμα παρακάτω αφού, σύμφωνα με πληροφορίες (πηγή), τις οποίες όμως δεν μπορούμε να κρίνουμε, αν και πρόκειται για μία ηλεκτρονική εφημερίδα του Βερολίνου, προετοιμάζει ένα σχέδιο – το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα της συντεταγμένης εξόδου μίας χρεοκοπημένης χώρας από την Ευρωζώνη, η οποία δεν επιτρέπεται νομικά. Ενός «βελούδινου διαζυγίου» δηλαδή, με πρώτη υποψήφια την Ελλάδα – επίσης από την ΕΕ, με υποψήφια εδώ τη Μ. Βρετανία!

Περαιτέρω, στην υποψήφια χώρα εξόδου από τη νομισματική ένωση, θα προσφέρεται μία αποζημίωση με τη μορφή της διαγραφής μέρους του δημοσίου χρέους της – καθώς επίσης η στήριξη των υπολοίπων κρατών, έτσι ώστε να μην καταστραφεί εξερχόμενη. Η μορφή θα είναι σχετικά ανάλογη με αυτήν που οφείλουν να υιοθετούν εκείνες οι χώρες, οι οποίες θέλουν να γίνουν νέα μέλη της νομισματικής ένωσης – αναλαμβάνοντας να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους, έναντι χρηματικών ποσών που τους παρέχει η ένωση.

Πρόκειται ασφαλώς για κάτι καινούργιο, το οποίο θα αλλάξει εντελώς τη φύση της Ευρωζώνης και του ευρώ – αφού δεν θα είναι πλέον μία αμετάκλητη διαδικασία, όπως μέχρι σήμερα. Προφανώς η Ελλάδα θα διαδραματίσει για μία ακόμη φορά το ρόλο του πειραματόζωου – ενώ η κυβέρνηση θα διαπιστώσει έντρομη πως, όταν κάνεις την πρώτη υπόκλιση απέναντι στη Γερμανία, πέφτοντας στην καλοστημένη παγίδα της, υποχρεώνεσαι σε χιλιάδες άλλες, πολύ πιο οδυνηρές.

Συνεχίζοντας, εάν θυμηθεί κανείς τις αποκαλύψεις του γαλλικού περιοδικού (πηγή), σύμφωνα με τις οποίες ο κ. Σόιμπλε πρόσφερε στον πρωθυπουργό 50 δις € για να στηρίξει την εκούσια έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη, για ένα διάστημα πέντε ετών, κατανοεί πως οι πληροφορίες περί της μυστικής προετοιμασίας ίσως δεν είναι αναληθείς – αν και ενδεχομένως είναι η συνέχεια του στημένου παιχνιδιού, στο οποίο δεν συμμετέχει μόνο η Ελλάδα και η Γερμανία (άρθρο).

Επειδή όμως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί εύλογα ως μία από τις πολλές θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν, θα ήταν ίσως καλύτερα να μην υπερβάλλει κανείς – ενώ ο κ. Σόϊμπλε μπορεί μεν να παγιδεύσει εύκολα την Ελλάδα, αλλά ασφαλώς όχι τις Η.Π.Α., οι οποίες δεν πρόκειται να του επιτρέψουν κανενός είδους αυθαιρεσίες. Εάν σχεδιάζει δε να αντικαταστήσει (διώξει) το ΔΝΤ με το ESM, δεν θα τα καταφέρει εύκολα – όσο σωστά και αν χειρισθεί το θέμα της Ελλάδας.

.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε πως η χειραγώγηση μας, με τα δήθεν «θαύματα» της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, το συνολικό χρέος των οποίων, ακόμη και χωρίς τις τράπεζες, είναι κατά πολύ υψηλότερο από το ελληνικό (γράφημα), έναντι μηδενικής σχεδόν δικής τους δημόσιας περιουσίας, εξυπηρετεί άλλους σκοπούς – οι οποίοι δεν πείθουν κανέναν.

.

.

Εάν προσθέταμε δε τις τράπεζες, το συνολικό χρέος της Ελλάδας θα παρέμενε σχεδόν ως έχει, ενώ των υπολοίπων θα εκτοξευόταν σε πολύ υψηλότερα επίπεδα – για λόγους που έχουμε ήδη αναλύσει σε παλαιότερα άρθρα μας.

Επομένως, από οικονομικής πλευράς έχουμε τη δυνατότητα να τα καταφέρουμε, χωρίς να αναγκασθούμε να παραμείνουμε «προτεκτοράτο χρέους» στο διηνεκές – αρκεί να αγωνιστούμε όλοι μαζί, σωστά, καταπολεμώντας δραστικά τις παθογένειες της χώρας μας.

Παράλληλα, να απαιτήσουμε δικαιωματικά τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους μας, ως αποζημίωση για τα λάθη του ΔΝΤ και των μνημονίων – καθώς επίσης για τα βρώμικα παιχνίδια της Γερμανίας εις βάρος μας. Τέλος, όσον αφορά τις απορίες και τις υποψίες μας, ευχόμαστε και ελπίζουμε να κάνουμε μεγάλο λάθος – να οφείλονται δηλαδή στις συνήθεις θεωρίες συνομωσίας, χωρίς κανένα απολύτως πραγματικό αντικείμενο.

.

Υστερόγραφο: Σχετικά με τις τράπεζες, από τις οποίες εξαρτώνται οι καταθέσεις όλων όσων εμπιστεύθηκαν τη νέα ελληνική κυβέρνηση, αφήνοντας τα χρήματα τους στην Ελλάδα, ακούγοντας κανείς πως χρειάζονται νέα κεφάλαια ύψους 25 δις €, ενώ τα ίδια κεφάλαια τους στα τέλη του 2014 ήταν 24,5 δις € εάν ισχύουν οι πληροφορίες μας, συμπεραίνει πως τα έχουν χάσει εξ ολοκλήρου – κάτι που, εφ’ όσον πράγματι συμβαίνει, θα σήμαινε πως έχουν ήδη χρεοκοπήσει (αφερεγγυότητα).

Αυτό βέβαια θα διαπιστωθεί στον έλεγχο που θα ακολουθήσει από την ΕΚΤ («τεστ αντοχής») –  ενώ ασφαλώς δεν φτάνουν τα 4 δις € του εγγυητικού ταμείου, για να καλύψουν τους καταθέτες τους. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με δηλώσεις στελέχους του ESM, δεν θα είναι έτοιμο για την ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών πριν από τις αρχές του 2016 – οπότε λογικά, τουλάχιστον μέχρι τότε, θα συνεχίσουν να ισχύουν οι έλεγχοι στη διακίνηση των κεφαλαίων.

Κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί βέβαια πως δεν θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες, μετά την ψήφιση των δύο νέων νομοσχεδίων, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος – όπως όλα τα προηγούμενα της Τρόικας, τη «μεθόδευση» των οποίων κατηγορούσε τότε η σημερινή κυβέρνηση.

.

Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Για το πλήρες βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα, πατήστε εδώ.

( e-mail: viliardos@analyst.gr )