Οι κυρώσεις ως μπούμερανγκ - analyst

analyst

Η Ευρώπη θα είναι ο μεγάλος χαμένος της σύγκρουσης των Η.Π.Α. με τη Ρωσία – αφενός μεν λόγω της απώλειας εξαγωγών, αφετέρου επειδή θα εξαχθούν κεφάλαια και θέσεις εργασίας από δυτικές επιχειρήσεις που θα εγκατασταθούν εκεί     

του Αλέξη Ζακυνθινού

«Η σταθερότητα μίας Δημοκρατίας εξαρτάται από τη σταθερότητα της Οικονομίας – όπου η Δημοκρατία δεν έχει μεν αδιέξοδα, αλλά η Οικονομία έχει. Όταν προκαλούνται ζημίες σε μία Οικονομία, τότε αυξάνεται η ριζοσπαστικότητα της κοινωνίας – μία οδυνηρή εμπειρία που είχε η Γερμανία την εποχή της δημοκρατίας της Βαϊμάρη, η οποία έφερε στην εξουσία το Χίτλερ.

Υπάρχει βέβαια η παραλλαγή της μετατροπής της Δημοκρατίας σε Ολιγαρχία, όπως συμβαίνει σήμερα με τις Η.Π.Α., σύμφωνα με μία μελέτη του πανεπιστημίου του Princeton (πηγή) – γεγονός που θα οδηγήσει στην κατάρρευση της υπερδύναμης, από τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου» (άρθρο).

.

Άρθρο

Οι ζημίες της Ευρώπης, λόγω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία κατ’ εντολή των Η.Π.Α., είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που εμφανίζονται στις στατιστικές – αφού έχουν παράπλευρες απώλειες, με σοβαρές συνέπειες για το ρυθμό ανάπτυξης τους ειδικά εκείνες οι χώρες, οι οποίες διατηρούσαν στενές εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία, όπως η Φινλανδία και η Αυστρία.

Επειδή όμως τα κράτη αυτά έχουν λιγότερες εξαγωγές, οπότε χαμηλότερα έσοδα, μειώνουν τις εισαγωγές τους από τα υπόλοιπα – με αποτέλεσμα να επηρεάζεται ολόκληρη η Ευρώπη (ανάλυση: η εξάρτηση των χωρών μεταξύ τους). Ακόμη περισσότερο, αρκετοί μεγάλοι βιομηχανικοί όμιλοι σχεδιάζουν να ιδρύσουν μονάδες παραγωγής στη Ρωσία, για να «παρακάμψουν» τις κυρώσεις – με αποτέλεσμα να χάσει η Ευρώπη αφενός μεν κεφάλαια, αφετέρου θέσεις εργασίας, εις βάρος της ευημερίας της και προς όφελος της Ρωσίας.

Από την άλλη πλευρά, έχει χαθεί η εμπιστοσύνη της Ρωσίας στην Ευρώπη, ενώ για να αποκατασταθεί θα περάσουν πολλά χρόνια, μετά το πέρας των κυρώσεων – επειδή οι εξαγωγές της Ευρώπης, ειδικά της Γερμανίας, αφορούν κυρίως μηχανολογικές εγκαταστάσεις και υποδομές, όπου μεταξύ της υπογραφής της σύμβασης και της ολοκλήρωσης της μεσολαβούν πάνω από πέντε χρόνια. Για παράδειγμα, η Siemens έχασε ήδη ένα μεγάλο εγχείρημα (project), ενώ η Alstom την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής από τη Μόσχα έως το Πεκίνο.

Εάν προσθέσει δε κανείς το γεγονός ότι, ο άξονας Ρωσίας και Κίνας σχεδιάζει την κατασκευή του μεγαλύτερου αναπτυξιακού εγχειρήματος της σύγχρονης ιστορίας, τις υποδομές της Ευρασίας από τη Μόσχα έως το Βλαδιβοστόκ, τη Νότια Κίνα και την Ινδία, τότε θα κατανοήσει τι χάνει η Ευρώπη, εάν παραμείνει εκτός – πληρώνοντας το φόρο υποτέλειας που απαιτούν οι Η.Π.Α.

Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση της Ουκρανίας, αφού το λογαριασμό θα τον πληρώσει ξανά η Ευρώπη, εκτός από τους Πολίτες της δύστυχης χώρας – στην οποία έχουμε απλά μία αλλαγή φρουράς, με τη φιλική προς τη Ρωσία Ολιγαρχία να αντικαθίσταται με μία φιλική προς τις Η.Π.Α., μέσω της πρόκλησης ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου (άρθρο).

Άλλωστε, η τοποθέτηση στις σημαντικότερες θέσεις της ουκρανικής δημόσιας διοίκησης, όπως στο υπουργείο οικονομικών, εξωτερικών στελεχών με εξτρεμιστική εγγύτητα προς τις Η.Π.Α. και τους Θεσμούς τους,τεκμηριώνει το γεωπολιτικό χαρακτήρα του εγχειρήματος – το οποίο στρέφεται εναντίον όλων των χωρών τωνBRICS που αμφισβητούν φανερά την αμερικανική ηγεμονία στον πλανήτη, έχοντας πρόσφατα ιδρύσει τη δική τους Παγκόσμια Τράπεζα και το δικό τους ΔΝΤ (άρθρο).

Η σύγκρουση του παλαιού με το νέο επεκτείνεται σε πολλές άλλες περιοχές, όπως στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη και στην Αίγυπτο – όπου προφανώς η Δύση δεν θέλει να εγκαταστήσει Δημοκρατίες, όπως ισχυρίζεται.

Επιστρέφοντας στις σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία, φαίνεται πως η απογοήτευση της Μόσχας από τη γερμανική πολιτική είναι τεράστια – αφού διαπιστώθηκε ο μεγάλος βαθμός εξάρτησης της Γερμανίας από τις Η.Π.Α., σαν να πρόκειται για μία πράγματι κατεχόμενη χώρα, όπως ισχυρίζονται πολλοί Γερμανοί.

Με δεδομένο δε το ότι, η Ρωσία ξέρει να περιμένει (εδώ οφείλεται ο χαρακτηρισμός της ως «αρκούδα»), ενώ η Γερμανία βιάζεται να ολοκληρωθεί η «τιμωρία» της μέσω των κυρώσεων, είναι εύλογο το ποιός θα χάσει το παιχνίδι – κάτι που έχει βιώσει ήδη η Γερμανία, στο στρατιωτικό επίπεδο στο παρελθόν. 

Περαιτέρω, ο περιφρονητικός τρόπος με τον οποίο η αμερικανική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους Ευρωπαίους και ειδικά τους Γερμανούς είναι αξιοσημείωτος – ενώ απορεί κανείς για την έλλειψη αυτοπεποίθησης των πολιτικών της ΕΕ, χαρακτηρίζοντας τους εύλογα ως δειλούς. Πόσο μάλλον όταν επιτίθενται με μανία σε μία μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, ενώ υποκλίνονται δουλικά απέναντι στις Η.Π.Α.- συμπεριφερόμενοι όπως κάποτε οι Έπαρχοι της Ρώμης (άρθρο), απέναντι στον αυτοκράτορα της.

Όσον αφορά δε τις κυβερνήσεις των ισχυρότερων ευρωπαϊκών κρατών, δεν ηγούνται προφανώς Δημοκρατιών, αλλά Ολιγαρχιών, παρά το ότι κατηγορούν για κάτι ανάλογο τον πρόεδρο της Ρωσίας – υπενθυμίζοντας πωςπρώτα πεθαίνουν οι ελεύθερες αγορές και αμέσως μετά η Δημοκρατία, όπως συμβαίνει σήμερα τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις Η.Π.Α., κάτω από τη δικτατορία των κεντρικών τραπεζών.

Ο ρόλος βέβαια των καθεστωτικών ΜΜΕ στη συγκεκριμένη διαδικασία είναι πλέον φανερός – τόσο στην Ευρώπη, ειδικά στη Γερμανία, όσο και στις Η.Π.Α. Με δεδομένα δε τα βουνά χρεών που έχουν συσσωρευτεί, χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια αντιμετώπισης τους, η κατάληξη της Δύσης είναι προδιαγεγραμμένη – πόσο μάλλον όταν έχει επιλέξει να διεξάγει έναν πόλεμο με τις χώρες των BRICS, τον οποίο είναι αδύνατον να κερδίσει.

Ολοκληρώνοντας, οι μαζικές πωλήσεις ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου από την Κίνα, καθώς επίσης από το Βέλγιο, το οποίο βέβαια λειτουργεί για λογαριασμό της, έχουν ήδη ξεκινήσει (γράφημα) – γεγονός που θα επιταχύνει σημαντικά την κατάρρευση των Η.Π.Α.

.

.

Σε κάθε περίπτωση, ο υπόγειος παγκόσμιος πόλεμος μαίνεται (άρθρο), ενώ είναι μεν σιωπηλός, αλλά το ίδιο απειλητικός – διεξαγόμενος σε πάρα πολλά διαφορετικά επίπεδα, τα οποία κάποια στιγμή θα συμπτυχθούν σε ένα, με τρομακτικά επακόλουθα. Κατά την άποψη μου βέβαια η Δύση θα χάσει πανηγυρικά – αν και αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να έχω άδικο.

Αλέξης Ζακυνθινός, Senior Analyst (Geopolitics)