Ισπανική υποχώρηση, αντιστρόφως

Νέα Κρήτη

Τι έγινε, βρε παιδιά, «οι Podemos κατέρρεαν αφού οι Ισπανοί έβλεπαν τη χάλια διαχείριση του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ» και όπως μας έλεγαν «κρατούσαν πλέον και αποστάσεις από την Ελλάδα». Κυρίως όμως η Ισπανία χωρίς μνημόνιο επέστρεφε στην κανονικότητα και την ανάπτυξη. Τι έγινε, λοιπόν, οι Ισπανοί όλα αυτά δεν τα κατάλαβαν και έστειλαν άλλο μήνυμα στις περιφερειακές εκλογές; Μήπως έχουν δίκιο όσοι έλεγαν ότι τελικά ήταν «άνθρακες η οικονομική αναγέννηση της Ισπανίας»;

Του Γιώργου Σαχίνη

Στην Ισπανία η οικονομική κρίση κρατάει 11 χρόνια, αλλά ως φαίνεται ούτε οι σκληρές μεταρρυθμίσεις απέφεραν τα αναμενόμενα και στην Ισπανία, που πλέον μετά την Ελλάδα έβαλε πλώρη προς τα αριστερά, ενώ αργότερα ίσως ακολουθήσει και η Πορτογαλία. Ο Ραχόι, όπως και ο Σαμαράς, προσπάθησε να αγκιστρωθεί σε θετικά σημάδια ανάκαμψης, που παραμένουν όμως σημάδια, χωρίς κανέναν απολύτως αντίκτυπο στην κοινωνία.

Μπορεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για να καλοπιάσει τους Ισπανούς, να αναμένει ανάπτυξη της τάξης του 2,8% για το 2015, έναντι 1,4% που ήταν το 2014, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι αυτό το ποσοστό ενισχύθηκε από εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι η πτώση του ευρώ που ευνοεί τις εξαγωγές, η μείωση της τιμής του πετρελαίου και η μείωση των ισπανικών επιτοκίων δανεισμού μεταξύ 0 και 1,2%, ανάλογα με την ημερομηνία λήξης των κρατικών ομολόγων.

Σύμφωνα λοιπόν με τα επίσημα στοιχεία, το ισπανικό χρέος θα ξεπεράσει το 100% του ΑΕΠ στο τέλος του 2015, ενώ θα συνεχίσει να αυξάνεται τουλάχιστον έως το τέλος του 2016.

Λίγο πριν την έναρξη της κρίσης το 2007, ήταν στο 36,3% και εξερράγη το 2012 με τη διάσωση των τραπεζών. Από την άλλη, το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας διευρύνθηκε περαιτέρω το 2014, φτάνοντας στο 5,7% του ΑΕΠ, ενώ η ανεργία μπορεί να υποχώρησε, αλλά όχι αισθητά, μιας και παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Συγκεκριμένα, στο 23,8%, με περισσότερους από 9.500.000 ανέργους, που απ' ό,τι φαίνεται στην προχθεσινή πρόβα τζενεράλε πριν από τις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου τιμώρησαν μαζικά τον Ραχόι.

Τεράστια είναι η φθορά του Λαϊκού Κόμματος του Μαριάνο Ραχόι στις περιφερειακές εκλογές της Ισπανίας. Οι σοσιαλιστές δεν κατάφεραν να επωφεληθούν από την πτώση της Δεξιάς, ενώ κερδισμένοι των εκλογών είναι το Podemos και οι Ciudadanos, δυο κόμματα που συμμετείχαν για πρώτη φορά σε περιφερειακές εκλογές και δεν έχουν συμμετάσχει ακόμα σε εθνικές εκλογές.

Δε φάνηκε και πολύ χρήσιμη στον Μαριάνο Ραχόι η επίθεση που είχε κάνει στον Αλέξη Τσίπρα πριν από τρεις μήνες, όταν τον κατηγόρησε πως ψάχνει έναν εχθρό στο εξωτερικό για να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα.

Διαβάζω και ακούω όλο αυτόν τον καιρό στα ΜΜΕ της χώρας μας πως η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές εκλογές έκανε κακό στο Podemos, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα "ξεβρακωθεί" ανελέητα από τη γερμανική κυβέρνηση και τους άλλους Ευρωπαίους "εταίρους", οπότε οι Ισπανοί ψηφοφόροι θα διστάσουν να ψηφίσουν το Podemos, για να μην έχει η Ισπανία την τύχη της Ελλάδας.

Μάλιστα, κάποιοι επισημαίνουν πως το Podemos παίρνει αποστάσεις από το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έβλεπαν και τεράστια πτώση των ποσοστών του.

Προσπερνάω το γεγονός πως το Podemos δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: το Podemos γεννήθηκε από τις πλατείες της Ισπανίας και δεν έχουν περάσει ούτε δυο χρόνια από την ημέρα που ιδρύθηκε.

Προσπερνάω το γεγονός πως η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα· η Ισπανία ήταν αποικιοκρατική δύναμη και αυτό είναι γραμμένο στη συνείδηση των Ισπανών, ενώ οι Έλληνες ζούσαν στη σκλαβιά - εξωτερική και εσωτερική - επί αιώνες.

Προσπερνάω το γεγονός πως οι χθεσινές περιφερειακές εκλογές διέψευσαν πανηγυρικά τις προβλέψεις περί κατάρρευσης του Podemos.

Και στέκομαι στο γεγονός πως η ανεργία στην Ισπανία είναι 23,8%, ενώ οι εξώσεις πέφτουν και πάλι βροχή, αν και είχαν παγώσει κάποια στιγμή επειδή οδηγούσαν σε αυτοκτονίες.

Δηλαδή, στην Ισπανία υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που είναι άνεργοι ή εργάζονται σαν είλωτες με μισθούς πείνας, κινδυνεύουν με έξωση από το σπίτι τους, σκέφτονται να μεταναστεύσουν, αλλά θα φοβηθούν να ψηφίσουν το Podemos, για να μην τους τιμωρήσει η Μέρκελ και ο Σόιμπλε;

Αυτοί που τα λένε αυτά πάνε καλά; Αυτοί που κάθονται και τους ακούνε είναι εντελώς καθυστερημένοι;

Οι περισσότεροι Έλληνες δημοσιογράφοι το έριξαν σε copy paste αναλύσεις είτε των ισπανικών εφημερίδων που στηρίζουν Ραχόι ή και Σοσιαλιστές, είτε προτίμησαν να αναλύσουν την κατάσταση στην Ισπανία με βάση την εσωτερική μας πραγματικότητα και τι υποστηρίζουν εδώ. Αλλά στην Ισπανία οι πολίτες αποφάσισαν να σπάσουν τον κλωβό της ενημέρωσης και μάλιστα με πολύ ηχηρό τρόπο. Προφανώς, μέχρι τις εκλογές του φθινοπώρου υπάρχει δρόμος μακρύς και τίποτα δεν τελείωσε, όμως το μήνυμα είναι σαφές: πίσω από την τεχνητή ευημερία αριθμών υπάρχουν άνθρωποι και ζωές που καταστρέφονται.

Οπότε, όλοι αυτοί που ενημέρωναν πως οι Podemos είναι σε αποδρομή συνεπεία της «οικονομικής άνθησης με λιτότητα και προσαρμογή στην πειθαρχία των εταίρων της Ισπανίας στην Ε.Ε. ως το μόνο δρόμο εξόδου από την κρίση», τώρα τι έχουν να πουν; Ή μήπως μετά τους Έλληνες ήρθε η ώρα να θυμηθούν πως οι Ισπανοί ζουν με τη ματαιοδοξία του ξεπεσμένου αποικιοκράτη; Αλλά αφού επί 4 μήνες μας ντόπαραν με τους Podemos που υποχωρούν και τελικά το αντίθετο συνέβη, μήπως τώρα το ερώτημα προς τον Έλληνα πρωθυπουργό έρχεται στο εσωτερικό αντεστραμμένο από την Ισπανία; Αντί για «έντιμους, απρόθυμους και με κόκκινες γραμμές συμβιβασμούς» μήπως, κύριε Τσίπρα, η Μαδρίτη, η Βαρκελώνη και η Βαλένθια σάς θέτουν επιτακτικά το ερώτημα προ οποιασδήποτε σκέψης συμβιβασμού ή ισπανικής υποχώρησης για την ακρίβεια;

Αλέξη, Hola! Podemos; (Μπορούμε;).