Το αριστερό μανιφέστο-analyst

analyst

Δεν είναι υπεύθυνη στάση η αναφορά σε σχέδια επιστροφής στη δραχμή που ΘΑ ετοιμαστούν – ενώ δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τη σημερινή θέση της ελληνικής οικονομίας και δεν δίνουν σημασία στο ενδεχόμενο να είναι αδύνατη η άρνηση του χρέους

«Η κυβέρνηση, εφόσον οι θεσμοί συνεχίσουν τις επόμενες μέρες την ίδια εκβιαστική τακτική, οφείλει να δηλώσει από τώρα και ευθέως ότι, δεν θα πνίξει τον ελληνικό λαό, αποστραγγίζοντας τις οικονομίες του. Δεν θα πληρώσει την επόμενη δανειακή δόση του ΔΝΤ ενώ σχεδιάζει σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο, εναλλακτικές απαντήσεις για την πορεία της χώρας, οι οποίες θα διασφαλίζουν την εφαρμογή του προγράμματός της.

Κάθε εναλλακτική λύση για μία αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία και πρώτα από όλα η διακοπή της πληρωμής του χρέους, όσες δυσκολίες και αν έχει, είναι πολύ προτιμότερη για τη χώρα, κυρίως επειδή προσφέρει ελπίδα και προοπτική στον τόπο.

Από πού προκύπτει ότι είναι καταστροφή η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Πού ακούστηκε ότι είναι επικίνδυνο το να μην πληρώσουμε την επόμενη δόση ΔΝΤ; Πού ακούστηκε ότι είναι τρομοκρατία το ότι, δε θα υποκύψουμε στους εκβιασμούς των δανειστών; Πού ακούστηκε ότι είναι καταστροφή η έξοδος από το ευρώ;» (μανιφέστο της αριστερής πλατφόρμας της κυβέρνησης, με την οποία συμφωνεί το 45% της κεντρικής της επιτροπής).

.

Άρθρο

Είναι αρκετοί εκείνοι οι Έλληνες οι οποίοι, απαντώντας στο δίλημμα που θέτει η Γερμανία «Λιτότητα ή θάνατος», τάσσονται υπέρ του θανάτου – θεωρώντας πως πρόκειται για ένα παρόμοιο δίλημμα, με το γνωστό «ελευθερία ή θάνατος», σε εποχές που προσπάθησαν να εισβάλλουν στη χώρα ξένες δυνάμεις, κατακτώντας και υποδουλώνοντας την.

Στην προκειμένη περίπτωση, κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι έχουν άδικο – αν και μία κυβέρνηση, η οποία υπέγραψε τη συνθηκολόγηση της στις 20 Φεβρουαρίου, χωρίς καμία πρόθεση να τιμήσει την υπογραφή της, αλλά με στόχο να κερδίσει χρόνο χωρίς όμως να γνωρίζει πώς θα τον χρησιμοποιήσει, μάλλον δεν είναι κατάλληλη για να πολεμήσει.

Όσον αφορά δε την πολυσυζητημένη «θεωρεία των παιγνίων», όπου τη σύγκρουση των δύο αυτοκινήτων που κατευθύνονται το ένα εναντίον του άλλου, την κερδίζει ο οδηγός που είναι αποφασισμένος να μην αλλάξει πορεία, αναγκάζοντας τον αντίπαλο του να στρίψει την τελευταία στιγμή, δεν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με το νικητή – αφού η κυβέρνηση δεν είναι ούτε αποφασισμένη, ούτε σε θέση να συγκρουστεί, ενώ «κατάφερε» να προσθέσει στο τεθωρακισμένο που έχει απέναντι της, στη Γερμανία, τα 17 άλλα αυτοκίνητα της Ευρωζώνης, χάνοντας τη συμμαχία τους.

Συνεχίζοντας, προφανώς ήταν εξαιρετικά καταστροφικά τα αποτελέσματα της εφαρμογής των μνημονίων (ανάλυση), ενώ η υπογραφή ενός επόμενου θα είναι ασφαλώς ακόμη χειρότερη - μεταξύ άλλων επειδή πιθανότατα θα κατοχυρώσει όλες τις προηγούμενες συμφωνίες, κρίνοντας από πολλές αντίστοιχες αναφορές (άρθρο).

Εν τούτοις, στο αδιέξοδο που οδήγησε η κυβέρνηση την Ελλάδα, οι εναλλακτικές δυνατότητες έχουν σχεδόν μηδενισθεί – ενώ η άρνηση της πληρωμής των δανειστών, πόσο μάλλον η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, για μία χώρα με εντελώς καταστραμμένο παραγωγικό ιστό, καθώς επίσης με τεράστια προβλήματα ανταγωνιστικότητας (ανάλυση), δεν είναι σίγουρα παιχνίδι.

Σε κάθε περίπτωση, όταν ακούγεται μετά από τόσον καιρό ότι, η εσωτερική αντιπολίτευση της κυβέρνησης «σχεδιάζει σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο, εναλλακτικές απαντήσεις για την πορεία της χώρας, οι οποίες θα διασφαλίζουν την εφαρμογή του προγράμματός της», χωρίς ακόμη να έχει ολοκληρώσει τα σχέδια της ή να ενημερώσει τους Πολίτες για αυτά, δεν μπορεί κανένας να νοιώθει ασφαλής.

Περαιτέρω, κανείς δεν γνωρίζει τι θα συνέβαινε εάν η χώρα αθετούσε την πληρωμή των οφειλών της – κυρίως επειδή δεν είναι ευρέως γνωστές οι υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί στα πλαίσια του PSI, οι εγγυήσεις που έχουν δοθεί κοκ.

Με δεδομένο δε το ότι, τυχόν άρνηση εξυπηρέτησης του χρέους και επιστροφή στη δραχμή δεν θα το καθιστούσε αυτόματα ανύπαρκτο αλλά, αντίθετα, θα το διόγκωνε, ανάλογα με το ποσοστό της υποτίμησης του νέου νομίσματος, είναι δύσκολο να μην υποθέσει κανείς πως δεν θα ήταν συνώνυμη με την καταστροφή – παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, από την αριστερή πλατφόρμα.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως θα ήταν το τέλος του κόσμου για την Ελλάδα, ενώ δεν πρέπει κανείς να τρομοκρατεί τους Έλληνες, μεγεθύνοντας υπερβολικά τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν.

Εν τούτοις, θεωρούμε πως δεν είναι καθόλου υπεύθυνη στάση η αναφορά σε σχέδια επιστροφής στη δραχμή που ΘΑ ετοιμαστούν – ενώ πιθανότατα δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τη σημερινή θέση της ελληνικής οικονομίας και δεν δίνουν την απαιτούμενη σημασία στο ενδεχόμενο να είναι αδύνατη η άρνηση του χρέους (γράφημα).

.

.

Ολοκληρώνοντας, το βέβαιο είναι πως η αντίστροφη μέτρηση για την Ελλάδα βρίσκεται στο τέλος της - ενώ η κυβέρνηση είναι κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας χάσει όλα της τα όπλα (ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, σύμμαχοι στο νότο, ταμειακές ρεζέρβες).

Εάν δε θεωρεί παρ’ ελπίδα ότι μπορεί σήμερα, μετά τα λάθη των τελευταίων μηνών, να εκβιάσει τη Γερμανία με τις συνέπειες που θα έχει τυχόν χρεοκοπία της χώρας μας για την Ευρωζώνη και τον πλανήτη,μάλλον θα απογοητευθεί – αφού ακόμη και αν ο εκβιασμός της ήταν ρεαλιστικός η καγκελάριος, ιδίως ο αδιάλλακτος υπουργός οικονομικών της, δεν φαίνονται δυστυχώς πρόθυμοι να υποχωρήσουν και ίσως δεν μπορούν (άρθρο).

Analyst Team