Η «στρατηγική της δικαίωσης»

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου

Η «αποκάλυψη» Σαμαρά ότι είχε προτείνει στον Φώτη Κουβέλη να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποτελεί από πολλές πλευρές πολιτικό ατόπημα.

Πρώτον, διαψεύσθηκε από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο, με αποτέλεσμα εμείς οι απλοί πολίτες να διερωτώμεθα ποιος λέει ψέμματα.

Δεύτερον, προσβάλλει και μειώνει τον Σταύρο Δήμα, αποδεικνύοντας ότι αυτός υπήρξε δεύτερη επιλογή του Σαμαρά.

Τρίτον, αποκαλύπτει ότι ο προεδρικός θώκος περιεφέρετο από υποψηφίου εις υποψήφιον, διότι ποιος ξέρει αύριο ποια νέα αποκάλυψη θα υπάρξει και για άλλα πρόσωπα, στα οποία προτάθηκε το ανώτατο αξίωμα της χώρας και αρνήθηκαν.

Τέταρτον, όλη αυτή η συζήτηση αποτελεί δείγμα της αντιδημοκρατικής, λαοφοβικής, φεουδαρχικής αντίληψης που διακατέχει την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Παρασκηνιακές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις εν όψει  μίας κορυφαίας συνταγματικής διαδικασίας, όπως η προεδρική εκλογή, δείχνουν αποστροφή προς την διαφάνεια και την δημοκρατία. Αποτελούν περιφρόνηση για τις ανοιχτές, συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες, τις οποίες θεωρητικά ασπάζεται το κόμμα του κ.Σαμαρά.

Και αποδεικνύουν ότι οι σοβαρές αποφάσεις λαμβάνονται εν κρυπτώ και παραβύστω. Τόσο δύσκολο ήταν ο κ.Σαμαράς να συγκαλέσει την κοινοβουλευτική του ομάδα και να αποφασίσουν όλοι μαζί το πρόσωπο το οποίο θα πρότειναν για πρόεδρο; 

Αλλά και οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις δεν ωφελούν το κύρος του κορυφαίου θεσμού. Η εκλογή του προέδρου παρουσιάζεται σαν παιχνίδι ισορροπιών, προϊόν σκοπιμοτήτων και αποτέλεσμα συναλλαγής. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρόεδρος συμβολίζει την ενότητα του έθνους, την συνέχεια του κράτους και την διεθνή παρουσία του. Δεν μπορεί το πρόσωπο αυτό να προκύπτει από καφενειακού τύπου κουβέντες και μυστικές συζητήσεις σε ιδιωτικού χώρους.

Στην Νέα Δημοκρατία συμβαίνει, αυτήν την στιγμή, ένα παράδοξο: οι πάντες, η κοινή γνώμη, τα στελέχη και οι οπαδοί του κόμματος αυτού, θεωρούν ότι ο Σαμαράς έχει ολοκληρώσει τον «βιοϊστορικό του κύκλο» (όπως έλεγε κάποτε ένας άλλος δελφίνος της παράταξης αυτής, ο Αβραμόπουλος). Αλλά την άποψη αυτή δεν ενστερνίζεται ο ίδιος ο Σαμαράς. Επιμένει στην «στρατηγική της δικαίωσης», επενδύοντας σε μία αποτυχία των διαπραγματεύσεων της σημερινής κυβέρνησης με τους «εταίρους». Δεν δέχεται ότι δεν πρόκειται να επανέλθει ποτέ στην εξουσία. Δεν κατανοεί ότι επί της πρωθυπουργίας του ο λαός υπέφερε τα πάνδεινα χωρίς αποτέλεσμα. Δεν συνειδητοποιεί ότι επί της πρωθυπουργίας του οι δανειστές σταμάτησαν να εκταμιεύουν τις δόσεις, ότι η τελευταία αξιολόγηση της τρόϊκας ήταν αρνητική, ότι η «επιστροφή στις αγορές» απέτυχε παταγωδώς και ότι τα spreadsείχαν εκτιναχθεί στα ύψη. Επί της πρωθυπουργίας Σαμαρά όλα αυτά. Και ότι η παραμονή του στον προεδρικό θώκο της Νέας Δημοκρατίας οφείλεται απλά στο ότι ακόμα δεν έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του.

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)