Μονοκομματική Δημοκρατία

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Μανόλη Χιωτίνη

Προφανώς και ήταν αδύνατον για τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι η εξουσία στη χώρα από την πρώτη μέρα. Αδίστακτες ολιγαρχίες είναι ακόμα η κύρια άρχουσα δύναμη στην Ελλάδα. Όντας ανοργάνωτη, όπως συνήθως είναι μία ολιγαρχία, ένα μέρος της κάνει αξιοθρήνητες απόπειρες να θέσει υπό έλεγχο, να δαμάσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ άλλα κομμάτια της την υπονομεύουν πολιτικά, ηθικά και ρητορικά, προσπαθώντας να απαξιώσουν κυρίαρχες προσωπικότητες, περιμένοντας υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή για να την ανατρέψουν.

Ελέγχουν τον τραπεζικό τομέα, στοιχεία εντός του κρατικού μηχανισμού και της δικαιοσύνης, αλλά σημαντικότερο απ’ όλα τα μέσα ενημέρωσης.

Εντούτοις, για λόγους που σχετίζονται με την πνευματική και ηθική αναβάθμιση της πολιτικής σκηνής, αλλά και τη δραματική του φτωχοποίηση, ο ελληνικός λαός στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολύ υψηλά ποσοστά. Ακόμα και τώρα, με τον ενθουσιασμό για το εκλογικό αποτέλεσμα αναπόφευκτα να φθίνει, η κυβέρνηση απολαμβάνει τη στήριξη από μέρος του λαού υπερδιπλάσιο της εκλογικής απήχησης που είχε το πρώτο κόμμα το Ιανουάριο.

Αλλά η Ιστορία έχει παραδώσει σε αυτό το πολιτικό κόμμα το πικρόν ποτήριον να είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από μία ευκαιρία φιλολαϊκής διακυβέρνησης.

Κατά πρώτον, το ίδιο το κόμμα, αγρίως και επανειλημμένως κατηγορηθέν ότι είναι αλλοπρόσαλο και φιλοξενεί πολλές αντικρουόμενες φωνές στο εσωτερικό του, φαίνεται τώρα να αρπάζει την ευκαιρία να μετατρέψει το υποτιθέμενο ελάττωμα σε αρετή.

Κατά δεύτερον, τα τελευταία χρόνια, το βαρετό πολιτικό τοπίο, όπου για δεκαετίες κυριαρχούσαν τα δύο μεγάλα κόμματα, υπέστη βίαιη μεταμόρφωση. Αυτή τη στιγμή, τα πάλαι ποτέ κραταιά κόμματα κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς έχουν αφοσιωθεί πλήρως στο ρόλο τους ως μαριονέτες της εγχώριας ολιγαρχίας, η οποία πλέον εξαρτάται αποκλειστικά από την ευρωπαϊκή ολιγαρχία για να κρατηθεί στην εξουσία. Και από το πλήθος των νέων κομμάτων που σχηματίστηκαν αυτά τα πέντε χρόνια, όσα έκοψαν το νήμα της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και έχουν υπόσταση στην πολιτική αρένα, είναι ευθεία δημιουργήματα αυτής της ολιγαρχίας.

Καμία από αυτές τις δύο ομάδες πολιτικών σχηματισμών δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον για ψύχραιμη, ειλικρινή και ουσιαστική αντιπαράθεση. Ακόμα προσπαθούν να παίξουν με τους φόβους των ανθρώπων, εκμεταλλεύονται την άγνοια, προωθούν τον πανικό, επιστρατεύουν μεθόδους αποπροσανατολισμού και παραπληροφόρησης, συνεπικουρούμενα από ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης.

Με μεγάλη λύπη, κάθε ψύχραιμος παρατηρητής αντιλαμβάνεται ότι το μοναδικό μέρος στην πολιτική πραγματικότητα όπου αυτή τη στιγμή μπορεί να λάβει χώρα μια ορθολογική συζήτηση είναι εντός του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει αυτό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει, θα έχει επίσης αποτύχει και κάθε φιλολαϊκή προοπτική στην Ελλαδα.

πηγή – νόστιμο ήμαρ