Το ευρωπαϊκό monopoly (V)

inprecor

του Βασίλη Βιλιάρδου

«Η διαπίστωση ενός προβλήματος, καθώς επίσης η ακριβής περιγραφή, προηγείται της λύσης του –δεν είναι όμως η λύση, αφού κάτι τέτοιο απαιτεί ενέργειες, οι οποίες θα την δρομολογούσαν.

Στο θέμα λοιπόν του χρέους, ειδικά του δημοσίου, το σπιράλ θα σταματούσε να λειτουργεί, μόνο εάν υπήρχαν μαζικές αθετήσεις πληρωμών – οι οποίες θα οδηγούσαν την ελίτ σε απόγνωση.

Στο σημείο αυτό, η μοναδική ίσως χώρα που έχει σήμερα ηθικό έρεισμα να το κάνει δεν είναι άλλη από την Ελλάδα, η οποία έχει οδηγηθεί ξανά στην υπερχρέωση – με αποκλειστική και μόνο ευθύνη της κυβέρνησης της: της Τρόικας.

Οι Έλληνες, αφού υπέφεραν τα πάνδεινα, έχοντας ακολουθήσει πιστά το πρόγραμμα που τους επέβαλλε η Τρόικα, η οποία παραδέχθηκε επανειλημμένα πως ήταν λανθασμένο, έχουν κάθε δικαίωμα, εάν όχι υποχρέωση, να χρεοκοπήσουν – να αθετήσουν λοιπόν την εξόφληση του υπέρογκου χρέους, το οποίο δημιούργησε η ίδια η Τρόικα, με τις πολιτικές της.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, εάν αποκτήσουν δηλαδή οι Έλληνες το θάρρος που απαιτεί μία τέτοια απόφαση, το σύστημα της δημιουργίας σκλάβων μέσω του χρέους, πιθανότατα θα καταρρεύσει – με αποτέλεσμα να απελευθερωθεί ολόκληρος ο πλανήτης από το ζυγό της ελίτ. Άλλωστε, έχουν κάθε δικαίωμα να καταστρέψουν ένα σύστημα που προσπαθεί να τους καταστρέψει – όπως πολύ σωστά διακηρύσσουν οι Αμερικανοί Πολίτες σήμερα.

Δεν είναι δε σε καμία περίπτωση υποχρεωμένοι να ανέχονται τη «γερμανική μπότα», ούτε τον υπουργό οικονομικών της χώρας, ο οποίος απαιτεί με θράσος τη συνέχιση των μέτρων εξαθλίωσης, για να συνεχίσει τις θηριώδεις «ελεημοσύνες» του – αντί να τιμήσει τις οφειλές του απέναντι σε ένα Έθνος που κατέστρεψαν οι ναζί πρόγονοί του».

Άρθρο

Ο χώρος που διεξάγεται το παιχνίδι, το ευρωπαϊκό monopoly, είναι εξαιρετικά αγαπητός στους παίχτες – αφού δεν χρειάζεται να πληρώσει κανείς χρήματα για να συμμετέχει, ενώ μπορεί να κερδίσει μεγάλα ποσά. Στην περίπτωση της Πορτογαλίας, η οποία μετέτρεψε το τραπεζικό της σύστημα σε μία τέτοια «παρτίδα» για τους επενδυτές, φαίνεται καθαρά πώς ακριβώς λειτουργεί το σκανδαλώδες παιχνίδι – ενώ ξεκίνησε με μία μικρή σχετικά τράπεζα, με την ΒΡΝ, η οποία είχε βυθιστεί το 2008 στην κρίση, σαν αποτέλεσμα της συμμετοχής της σε υψηλού ρίσκου επενδύσεις ακίνητης περιουσίας.

Ορισμένοι οφειλέτες της ΒΡΝ ήταν ανώτατοι πολιτικοί «λειτουργοί», ενώ η κυβέρνηση αποφάσισε να την κρατικοποιήσει, έτσι ώστε να διασωθεί από τη χρεοκοπία – δήθεν για να προστατεύσει τα χρήματα των καταθετών της  (όπως έχει συμβεί και στην Ελλάδα, με μία πολύ μικρή τράπεζα).

Φυσικά σήμερα οι περισσότεροι ειδικοί αναφέρουν πως επρόκειτο για ένα πολύ μεγάλο λάθος – κάτι που αποδέχεται έμμεσα και η κυβέρνηση της Πορτογαλίας. Εν τούτοις, εκείνη την εποχή, όλοι έδειχναν να φοβούνται πως τυχόν χρεοκοπία της, θα είχε πολύ άσχημα επακόλουθα για την οικονομία της χώρας – ενώ ακόμη και όταν η Πορτογαλία υπήχθη στην Τρόικα, η κυβέρνηση της τοποθετήθηκε εναντίον μίας ελεγχόμενης πτώχευσης της ΒΡΝ.

Μία πρώτη προσπάθεια πώλησης της τράπεζας, έναντι 180 εκ. €, απέτυχε το 2010 – υπενθυμίζοντας πως ο τότε πρωθυπουργός έχει κατηγορηθεί σήμερα για διαφθορά, αφού ανακαλύφθηκε πως έχει αδικαιολόγητες καταθέσεις στην Ελβετία, ύψους 20 εκ. € και προφυλακίσθηκε. Η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ανέλαβε λίγο αργότερα την εξουσία αποφάσισε, σε συνεργασία με την Τρόικα, να ιδιωτικοποιήσει ξανά την τράπεζα – όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Στο συμβόλαιο μεταξύ της Πορτογαλίας και της Τρόικας καταγράφονταν λεπτομέρειες, οι οποίες ήταν ασυνήθιστες για ένα τόσο ασαφές κείμενο – αφού η ΒΡΝ όφειλε να πουληθεί εντός τριών μηνών, χωρίς κάποιο ελάχιστο όριο στην τιμή πώλησης της, ενώ το δημόσιο δεσμευόταν να αναλάβει όλα τα δυσμενή στοιχεία του ισολογισμού της, τα οποία επιβάρυναν την τράπεζα.

Στην περίπτωση αυτή, όταν δηλαδή έχουν ανακοινωθεί τέτοιες «προδιαγραφές» δημόσια, ο οποιοσδήποτε δυνητικός επενδυτής μπορεί να απαιτήσει τα πάντα, χωρίς να αναλαμβάνει κανένα ρίσκο – όπως εκείνος ο παίχτης που περιμένει να μπει στο παιχνίδι τότε μόνο, όταν η κίνηση του αντιπάλου του εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα του.

Η εκποίηση

Συνεχίζοντας, ανακοινώθηκε πως εννέα επιχειρήσεις έδειξαν ενδιαφέρον για την εξαγορά της ΒΡΝ – μεταξύ των οποίων τράπεζες από την Ισπανία, τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Φυσικά στο τέλος, όπως διαπιστώθηκε επανειλημμένα και στην Ελλάδα, απέμεινε παραδόξως μόνο ένας σοβαρά ενδιαφερόμενος - μία τράπεζα από τη Αγκόλα, η τέταρτη μεγαλύτερη της νοτιοαφρικανικής χώρας.

Η συγκεκριμένη τράπεζα είχε ήδη ένα υποκατάστημα στην Πορτογαλία (BIC Portugal), το οποίο χρηματοδοτούσε κυρίως εμπορικές συμφωνίες μεταξύ της χώρας, καθώς επίσης της πρώην αποικίας της.

Οι σημαντικότεροι ιδιοκτήτες της BIC, με 25% έκαστος, είναι ένας γνωστός πορτογάλος δισεκατομμυριούχος, καθώς επίσης η κόρη του προέδρου της Αγκόλας – ενώ η τράπεζα ιδρύθηκε το 2005, με μεγαλύτερο δανειολήπτη της την κυβέρνηση της αφρικανικής χώρας (450 εκ. €).

Η «πριγκίπισσα», όπως αποκαλείται στη χώρα της η κόρη του προέδρου, απέκτησε την περιουσία της όπως συνήθως συμβαίνει σε «κλεπτοκρατικά» συστήματα – τα οποία εκμεταλλεύονται τη δημόσια περιουσία κρατών με πλούσιο υπέδαφος. Κέρδισε λοιπόν χρήματα με τη βοήθεια του πετρελαίου και των διαμαντιών – ενώ, όταν οι περισσότεροι Πολίτες της Αγκόλας έχουν εισόδημα λιγότερο από 2 $ την ημέρα (γράφημα), η ιδιωτική περιουσία της υπολογίζεται στα 3 δις $.

 .

Συνεχίζοντας, η BIC Portugal διαθέτει πολύ καλές διασυνδέσεις – με τον διευθυντή της να είναι πρώην υπουργός βιομηχανίας, καθώς επίσης παλαιότερος υποδιευθυντής της κρατικής τράπεζας CGD, η οποία είχε διασώσει την ΒΡΝ από τη χρεοκοπία. Κατά τη διάρκεια δε των διαπραγματεύσεων, συνάντησε τουλάχιστον δύο φορές το σημερινό πρωθυπουργό της χώρας, σύμφωνα με τα πορτογαλικά ΜΜΕ.

Ελάχιστο χρονικό διάστημα πριν από την πώληση, η κυβέρνηση της Πορτογαλίας έπρεπε να ενισχύσει την ΒΡΝ με ακόμη 600 εκ. €, έτσι ώστε η τράπεζα να εκπληρώσει τις ευρωπαϊκές προϋποθέσεις που αφορούσαν τα ίδια κεφάλαια της – ενώ μία ερευνητική επιτροπή του Κοινοβουλίου της χώρας υπολόγισε αργότερα πως η κρατικοποίηση, καθώς επίσης η μετέπειτα ιδιωτικοποίηση της ΒΡΝ, κόστισε στους φορολογουμένους περί τα 6 δις €.

Η τράπεζα βέβαια πουλήθηκε στην Αγκόλα μόλις έναντι 40 εκ. € – γεγονός που ενδεχομένως επισκιάζει όλα τα σκάνδαλα που ήλθαν στην επιφάνεια στη χώρα μας, παρά το ότι θεωρείται κορυφαία σε υποθέσεις διαφθοράς.

Το σκάνδαλο

Ο επίτροπος της Ευρώπης (J. Almunia) επιμένει μέχρι σήμερα πως η πώληση της ΒΡΝ ήταν η μοναδική δυνατότητα της Πορτογαλίας, για να μπορέσει να διασωθεί ο τραπεζικός της τομέας από την αποσταθεροποίηση – ενώ, σύμφωνα με την υπουργό οικονομικών, η οποία τότε ήταν κυβερνητική γραμματέας, η ιδιωτικοποίηση που ακολούθησε την κρατικοποίηση ήταν η μοναδική εναλλακτική λύση για να αποφύγει η ΒΡΝ τη χρεοκοπία, η οποία θα κόστιζε επί πλέον 1,5 δις €.

Κατά την άποψη όμως ενός άλλου πολιτικού, ο οποίος συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, η πώληση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως δώρο – πόσο μάλλον όταν οι δύστυχοι Πορτογάλοι Πολίτες θα πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνουν στο μέλλον, επειδή υπάρχουν ορισμένες μυστικές ρήτρες, μόνο ελάχιστες από τις οποίες έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.

Μία από αυτές είναι, σύμφωνα με τα ΜΜΕ της χώρας, το γεγονός ότι η νέα τράπεζα (BIC) προσφέρει σήμερα δυσμενέστερες δανειακές συνθήκες από την προγενέστερη – ενώ τη διαφορά των υψηλότερων επιτοκίων που χρεώνει η νέα τράπεζα, σε σχέση με τα χαμηλότερα της εξαγορασθείσας, όσον αφορά στους παλαιούς πελάτες, την πληρώνει το κράτος!

Η «λεπτομέρεια» αυτή κόστισε μόνο στους έξι πρώτους μήνες του 2013 το ποσόν των 8 εκ. € στους φορολογουμένους – γεγονός από το οποίο συμπεραίνουμε εύκολα την αιτία της αύξησης των ελλειμμάτων, καθώς επίσης των δημοσίων χρεών της Πορτογαλίας (γράφημα) μετά την εισβολή της Τρόικας, παρά την πολιτική λιτότητας, η οποία της επιβλήθηκε.

 .

Ο εξαιρετικά ύποπτος ρόλος τώρα της Αγκόλα, έτσι όπως τουλάχιστον συμπεραίνεται από την περίπτωση της Πορτογαλίας, δεν αιτιολογήθηκε ποτέ από την Τρόικα – παρά το ότι υπήρξαν αρκετές επερωτήσεις. Όπως ανέφερε δε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Πορτογαλία, «Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης οπότε, αφού η BIC κέρδισε το διαγωνισμό, προσφέροντας περισσότερα από όλους τους άλλους, είμαστε υποχρεωμένοι να συμπεράνουμε ότι, είχε εκπληρώσει αντικειμενικά όλα τα απαιτούμενα κριτήρια».

Οι όχι και τόσο καλές εμπειρίες όμως της Πορτογαλίας με το χρηματοπιστωτικό τομέα της Αγκόλας, δεν αφορούν μόνο την ΒΡΝ – αλλά, επίσης, την «Τράπεζα του Αγίου Πνεύματος» (Bank Espirito Santo), η οποία χρεοκόπησε, έχοντας προσφέρει στο παρελθόν συνολικά δάνεια στην Αγκόλα ύψους 5,7 δις €, τα οποία εξαφανίσθηκαν.

Προφανώς οι νομοταγείς φορολογούμενοι Πολίτες της Πορτογαλίας, οι οποίοι αποδέχθηκαν σχεδόν χωρίς καμία διαμαρτυρία τα μέτρα του ΔΝΤ, θα πληρώσουν και αυτό το ποσόν - όπως οι «ομότιμοι» τους στην Ελλάδα, καθώς επίσης σε όλες τις χώρες που δραστηριοποιείται η συμμορία των τοκογλύφων (ΔΝΤ).

.

Επίλογος

Έχουμε ασφαλώς διαπιστώσει ορισμένες ανάλογες «διεργασίες» στην Ελλάδα, όπως με την «κακή» Αγροτική Τράπεζα, την οποία πληρώνουμε εμείς – ενώ η καλή, ελεύθερη βαρών, με προϋποθέσεις που ίσως δεν γνωρίζουμε, εξαγοράσθηκε έναντι μηδαμινού τιμήματος από μεγάλο τραπεζικό όμιλο (ο οποίος ευχόμαστε να είναι πράγματι ελληνικός).

Επίσης με δημόσιους διαγωνισμούς, όπως στο πρόσφατο παράδειγμα του Ελληνικού – όπου ο ενδιαφερόμενος ήταν παραδόξως ένας και μοναδικός, εξαγοράζοντας μία τεράστια έκταση, αμύθητης σχεδόν αξίας, με ένα ποσόν που πολύ δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί εύλογο.

Κάτι ανάλογο συνέβη και με τα 14 αεροδρόμια, τα οποία δεν θεωρούμε απίθανο να πουληθούν αργότερα σε νέους ενδιαφερόμενους - όπου δεν μπορούν να αποκλεισθούν ούτε τουρκικές εταιρείες, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε.

Υποθέτουμε βέβαια πως το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε στην Ελλάδα, αφού η ΔΕΗ ανήκει ακόμη στο κράτος, όπως επίσης η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και όλες οι υπόλοιπες κοινωφελείς, στρατηγικές και μονοπωλιακές επιχειρήσεις – με τον ΟΤΕ και τον ΟΠΑΠ να έχουν ήδη ξεπουληθεί.

Ακριβώς για το λόγο αυτό υποθέτουμε πως ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα, επειδή η πραγματική λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας των Ελλήνων θα ξεκινήσει αφού εκλεγεί μία νέα κυβέρνηση – έτσι ώστε οι Πολίτες να μην έχουν πια καμία εναλλακτική λύση, οπότε να είναι κυριολεκτικά έρμαιο των διεθνών κερδοσκόπων που θα μετατρέψουν την πατρίδα μας στο δικό τους Eldorado.

• Πηγή: analyst.gr