ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Μία απο τις πιο καθαρές μορφές ατόφιας βλακείας της εποχής μας είναι η θεωρία που θέλει τον καπιταλισμό να είναι ένα άκρως πετυχημένο οικονομικό σύστημα που κυριαρχεί στον πλανήτη αφού έχει αποδείξει την ανωτερότητα του σε σχέση με τα υπόλοιπα εναλλακτικά συστήματα.
Δηλαδή, με λίγα λόγια, οι τιμητές και τα παπαγαλάκια του καπιταλισμού (και του νεοφιλελευθερισμού, που είναι ακόμα πιο άπληστος) θέλουν να μας πείσουν για την αρμονία που κουβαλάει μαζί του αυτό το σύστημα, την εποχή που ακόμα και οι τυφλοί το βλέπουν να σαπίζει και να οδηγεί στην εξαθλίωση δισεκατομμύρια ανθρώπους. Επιπλέον, οι θεωρητικοί του καπιταλισμού κάνουν και ένα βήμα παραπάνω όταν στριμώχνονται, το βήμα που χωρίζει τη λογική απο την ηλιθιότητα, και μας λένε:
«Αφού ο κομμουνισμός απέτυχε, τότε ο καπιταλισμός είναι η μόνη λύση». Εκεί κάπου δυσκολεύονται, γιατί υποτίθεται ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αδιέξοδα, για αυτό φτιάχνουν 3-4-5-15 κόμματα, που μπορεί να ξεκινούν απο διαφορετικές αφετηρίες, αλλά καταλήγουν πάντα στον ίδιο προορισμό και στο τέλος είναι όλοι ευχαριστημένοι και δικαιωμένοι. Πραγματικό μεγαλείο επιχειρημάτων.
Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Ο κομμουνισμός απέτυχε και μάλιστα παταγωδώς. Μπορεί να μιλούσε θεωρητικά για μία υπέροχη ιδέα, για το τέλος της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο, για την ισότητα και την κοινωνική ειρήνη, αλλά στην πράξη μετατράπηκε σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Αντί για ισότητα, είχαμε μία τεράστια συσσώρευση δύναμης στα χέρια των ηγετικών στελεχών του πεφωτισμένου κόμματος και μία υπερσυγκέντρωση εξουσίας στην «πρωτοπορία» της κεντρικής επιτροπής.
Ο κομμουνισμός επέτρεπε την ελευθερία σου, μέχρι εκεί που ξεκινούσε η άποψη του κόμματος. Αυτό έφερε σημάδια απολυταρχισμού, μίσος για το διαφορετικό και μηδενική προοπτική κριτικής σκέψης. Η τσιμεντένια γραφειοκρατία στα παγωμένα και ογκώδη κτήρια και η τυφλή πειθαρχία στο κόμμα έφτασαν στο σημείο να απαγορεύσουν ακόμα και το αυτονόητο δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Φυσικά, υπήρχαν και στον κομμουνισμό πάμπολλα σημάδια κρατικής διαπλοκής, κομματικής διαφθοράς και προκλητικού πλουτισμού.
Εννοείται πως δεν τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι: Για παράδειγμα, η ίδια πολιτική θεωρία στη Ρουμανία, εφαρμόστηκε τελείως διαφορετικά στη Γιουγκοσλαβία, ή στην Τσεχοσλοβακία γιατί απλούστατα, πέρα από τις θεωρίες υπάρχει και ο, τόσο καθοριστικός, ανθρώπινος παράγοντας που μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς, τόσο προς το καλύτερο, όσο και προς το χειρότερο. Όλα αυτά είναι γνωστά και δεν υπάρχει λόγος να τα αναλύσουμε παραπάνω ή να αναφέρουμε και άλλα.
Πάμε τώρα στον καπιταλισμό, αυτό το «πετυχημένο» σύστημα. Μας λένε ότι ο κομμουνισμός άφησε πίσω του μόνο πουτάνες και αλκοόλ, λες και στις καπιταλιστικές χώρες δεν μπορούμε να δούμε τέτοια φαινόμενα και μάλιστα επι εκατό. Μας λένε ότι στον καπιταλισμό υπάρχει ελευθερία, αλλά ξεχνάνε να μας πουν ότι ο καπιταλισμός τρέφεται απο την ανισότητα, αφού ο εκάστοτε επιχειρηματίας μπορεί να κάνει τα πάντα για να δημιουργήσει κέρδος, δηλαδή να θυσιάσει τη γη, τον αέρα, το νερό, ακόμα και τους ανθρώπους. Μας λένε ότι όλοι έχουμε κάποια βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά την ίδια στιγμή δεν προλαβαίνεις να μετράς άνεργους, ανασφάλιστους και άστεγους.
Άστεγους; Ναι, άστεγους το 2014. Εκτός απο την κατηγορία των ανθρώπων που θέλουν να μένουν στο δρόμο, η συντριπτική πλειοψηφία των αστέγων είναι άτομα που ζουν στο δρόμο γιατί δεν έχουν σπίτι για να μείνουν. Δεν έχουν ούτε εκείνο το μουντό και κακοφτιαγμένο δωματιάκι που έκανε θραύση στις πελώριες εργατικές κατοικίες των κομμουνιστικών χωρών. Κάποιοι, έχουν χάσει το σπίτι τους για 50, 60 και 70 χιλιάδες ευρώ. Τόσα είναι τα λεφτά που δεν είχαν να πληρώσουν στις τράπεζες, αυτές τις καπιταλιστικές ιέρειες της εποχής μας.
Η 85χρονη κυρία απο την Ισπανία, έχασε το σπίτι της στη Μαδρίτη γιατί παρόλο που αυτή δεν χρωστούσε, δεν μπορούσε να αποπληρώσει το δάνειο που πήρε ο γιος της, με υποθήκη αυτό το σπίτι, που σε κάποια φάση έμεινε άνεργος. Και την πέταξαν στο δρόμο. Έτσι, απλά και καπιταλιστικά. Στείλανε και μερικούς κωλόμπατσους, που δεν έχουν ιδέα απο αξιοπρέπεια, για να προστατεύσουν το νόμο και η ζωή συνεχίζεται.
Την ίδια ώρα, το μίσος στο στρατόπεδο των απο κάτω μεγαλώνει και ψάχνει την κατάλληλη αφορμή για να ξεσπάσει. Κανένας νόμος, καμία τραπεζική εντολή, καμία κυβέρνηση, κανένας δικαστής και κανένας μπάτσος δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τέτοια αίσχη. Θα έρθει η στιγμή που θα τα πληρώσουν όλα και θα τα πληρώσουν με τόκο, σαν και αυτούς που βάζει ο πετυχημένος καπιταλισμός για να αυξάνει τα ποσά απο το πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου