ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Αλήθεια λένε. Δεν υπήρξε κανένα ναυάγιο στη διαπραγμάτευση του Παρισιού, διότι απλώς δεν υπήρξε καμία διαπραγμάτευση. Και δεν υπήρξε καμία διαπραγμάτευση από τη στιγμή που ο Χαρδούβελης ομολογεί ότι «ως χώρα έχουμε ολοκληρώσει το 99% των δεσμεύσεών μας, όμως εκείνοι θέλουν και το 1%». Όταν λοιπόν έχεις ολοκληρώσει το 99% των δεσμεύσεών σου στη Τρόικα, τί ακριβώς έχεις διαπραγματευτεί όλο αυτό το διάστημα που δήθεν διαπραγματεύεσαι; Ποια μνημόνια σκίζεις κάθε μέρα, όταν έχεις ολοκληρώσει το 99% των δεσμεύσεων αυτών των μνημονίων;
Κι όταν μιλάμε για «δεσμεύσεις» δεν εννοούμε «στιγμιαίες» δεσμεύσεις, αλλά εφ όρου ζωής. Πρόκειται για δεσμεύσεις με όλη την έννοια της λέξης. Δεσμεύουν την κάθε μας μέρα και την κάθε μέρα της κάθε γενιάς που ακολουθεί. Ας δούμε ποιο είναι και αυτό το 1% που επιμένει να ζητά η Τρόικα. Είναι η υπογραφή ενός νέου Μνημονίου, το οποίο όμως –κι εδώ είναι το ενδιαφέρον – δεν αρνείται η σημερινή κυβέρνηση να υπογράψει, απλώς παρακαλά να της δοθεί πίστωση χρόνου ώστε να το υπογράψει μετά την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.
Σε αυτή την παράταση χρόνου εστιάζεται όλο αυτό που έχουν βαφτίσει «διαπραγμάτευση». Διαπραγματεύονται τον χρόνο που θα είναι ακόμη στην εξουσία. Πρόκειται περί διαπραγμάτευσης καθαρά προσωπικών συμφερόντων του Σαμαρά, του Βενιζέλου και των βουλευτών τους. Αυτό ναι, το δέχομαι. Διαπραγματεύονται όσο μπορούν. Κατά πάσα πιθανότητα θα πάει καλά. Ούτως ή άλλως, ολόκληρο το Σύστημα χρειάζεται χρόνο για να κάψει αποδείξεις απ’ όλα τα σκάνδαλα που δημιούργησε κι απ’ όλες τις συμφορές που συνειδητά έχει προκαλέσει στον τόπο.
Μέχρι τότε το μόνο επιχείρημα της κυβέρνησης θα είναι ότι «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ». Κι εδώ φαίνεται η τεράστια αχαριστία της κυβέρνησης. Αντί να εκφράσει τις μεγάλες της ευχαριστίες στον ΣΥΡΙΖΑ κάθεται και τον κατηγορεί. Κάθε άλλη κυβέρνηση χώρας σε κατάσταση αντίστοιχη με τη δική μας θα ήταν ευτυχής με έναν ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευσή της. Θα ήταν ευτυχής αν είχε μπασταρδέψει τη λειτουργία της Βουλής σε τόσο μεγάλο βαθμό κι όμως η αντιπολίτευση να τη νομιμοποιούσε με την παρουσία της. Θα ήταν ευτυχής αν είχε καταργήσει τις ψηφοφορίες και τις είχε αντικαταστήσει με παραγωγή νομοθετικών διαταγμάτων και όμως η αντιπολίτευση συνέχιζε να τους «ταράζει στη νομιμότητα».
Κάθε κυβέρνηση θα ήταν ευτυχής αν είχε μία αντιπολίτευση που δε μπορούσε να συσπειρώσει τους πολίτες. Κάθε κυβέρνηση θα ήταν ευτυχής αν είχε μία αντιπολίτευση που πρέσβευε το «διαμαρτύρεστε ησύχως». Η κυβέρνηση αυτή πέρασε ανενόχλητη όποιον νόμο θέλησε, έκανε όποια «μεταρρύθμιση» γούσταρε, παραβίασε το Σύνταγμα όσες φορές θέλησε. Κανέναν δε μπορεί να κατηγορήσει αυτή η κυβέρνηση ότι της στάθηκε εμπόδιο. Είχε απέναντί της μία αντιπολίτευση η οποία απλώς αιτούνταν εκλογών. Είχε απέναντί της συνδικαλιστές wannabe βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που απαξίωσαν κάθε έννοια εργατικού κινήματος. Είχε απέναντί της δημόσιους υπαλλήλους που ποτέ δεν απήργησαν για να μη χάσουν το ημερομίσθιο, αλλά κι επειδή έτσι τους έμαθαν.
Είχε απέναντί της εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που ποτέ δεν απήργησαν για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Είχε απέναντί της άνεργους και απολυμένους που ποτέ δεν ξεσηκώθηκαν γιατί δεν είχαν κάτι να διεκδικήσουν. Είχε απέναντί της μία Δικαιοσύνη που αν εξαιρέσουμε ότι έβγαλε παράνομες τις μειώσεις μισθών σε δικαστές και ένστολους, νομιμοποίησε όλες τις άλλες μνημονιακές αποφάσεις της κυβέρνησης.
ΠΟΙΟΣ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ; ΚΑΝΕΙΣ!
Κι όμως χρωστάει ακόμη 1% στην Τρόικα. Μόνη της το κατάφερε. Κι ας μιλάει για φόβο πολιτικής αστάθειας. Έτσι βαφτίζει τις δημοσκοπήσεις που φέρνουν πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ. Τις δημοσκοπήσεις! Ας τις καταργήσει, λοιπόν. Ας καταργήσει και την πρόθεση. Ας καταργήσει και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος θα αντιδράσει; ΚΑΝΕΙΣ! Μόνη της απέτυχε αυτή η κυβέρνηση στα πάντα εκτός από ένα. Στο να υπηρετεί τους δανειστές. Αλλά κι αυτό μάλλον είναι δικό μας κατόρθωμα. Της αντιπολίτευσης, των συνδικάτων, της Δικαιοσύνης και των πολιτών.
Άλλωστε επίσης ο ίδιος ο Χαρδούβελης το ομολόγησε: «Το ΔΝΤ είναι αδιάφορο για το πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα. Οι δανειστές δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω, αδιαφορώντας ποιος είναι στην εξουσία». Αδιαφορούν πλήρως για το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παραμείνουν στην ίδια αφασία οι ψηφοφόροι. Αυτοί οι ναυαγοί χωρίς ναυάγιο. Μόνοι μας το καταφέραμε κι αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου