ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ: ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΙΤΟΤΗΤΑ!

iskra

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Το τιτάνιο και υψηλού ρίσκου έργο της περαιτέρω γερμανοποίησης της Ευρώπης και φτωχοποίησης των ευρωπαίων πολιτών έρχεται να φέρει ες πέρας η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο της Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ. Γι' αυτό τον λόγο κι έχοντας κατά νου την αυξανόμενη αποστροφή των ευρωπαίων ψηφοφόρων προ τις Βρυξέλλες, για πρώτη φορά στη σύνθεσή της συμπεριλαμβάνονται τόσοι πολιτικοί (για την ακρίβεια 18 πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί) που μέχρι πρόσφατα συμμετείχαν ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας τους. Είναι κι αυτό ένα τρικ ώστε η νέα Επιτροπή να αποκτήσει ένα πιο «φιλικό προς τους χρήστες» προφίλ...

 Η αλήθεια είναι πως η Γερμανία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να διασκεδάσει την ευρέως διαδεδομένη εντύπωση των Ευρωπαίων ότι πίσω από τις μεγαλοστομίες περί αλληλεγγύης και ισότητας των κρατών-μελών οικοδομείται μια γερμανική Ευρώπη, όπου τον πρώτο και τελευταίο λόγο για όλα τα σοβαρά ζητήματα έχει το Βερολίνο.Σε αυτή την κατεύθυνση, της ισχυροποίησης της θέσης της Γερμανίας, λειτουργεί η θεσμοθέτηση για πρώτη φορά μιας Ευρωπαϊκής Επιτροπής δύο ταχυτήτων. Η κατάργηση ακόμη και της τυπικής ισότητας όλων των κρατών μελών που στέλνουν αντιπροσώπους στην Επιτροπή, συντελέστηκε με έναν ομολογουμένως πρωτότυπο τρόπο: μέσω του διορισμού 6 αντιπροέδρων, οι οποίοι ντε φάκτο αποκόβονται από τα υπόλοιπα 20 μέλη της Επιτροπής που αυτομάτως καταδικάζονται σε ένα υποβαθμισμένο, δευτερεύοντα ρόλο. Ο ελιγμός της Γερμανίας με τον οποίο ακυρώνει πιθανές αντιδράσεις έγκειται στην διάσπαση της Επιτροπής με κριτήριο τις αρμοδιότητες, κι όχι πχ τα κράτη μέλη από τα οποία προέρχονται οι επίτροποι.

ΓΑΛΛΙΚΗ ...ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

Η Γερμανία για να θωρακίσει τον αυξημένο της ρόλο δεν είχε κανένα πρόβλημα να μοιράσει ...ανατολικά και νότια σημαντικές αρμοδιότητες. Για παράδειγμα να ορίσει τον γάλλο πρώην υπουργό Οικονομικών του Φρανσουά Ολάντ, Πιέρ Μοσκοβισί, που επανειλημμένως έχει ταχθεί υπέρ της χαλάρωσης των αυστηρών δημοσιονομικών στόχων, επίτροπο Οικονομικών υποθέσεων. Πολύ γρήγορα όμως θα διαπιστώσει ότι η απλοχεριά του Τέταρτου Ράιχ ήταν δηλητηριασμένο φρούτο, καθώς είναι θέμα χρόνου μια αυστηρή σύσταση στην ίδια την Γαλλία με αφορμή την αδυναμία της να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα. Ο ίδιος ο Γιουνκέρ άλλωστε στην ομιλία με την οποία έδωσε το χρίσμα στον γάλλο Επίτροπο δήλωσε πως το έργο του είναι να εξηγήσει την αναγκαιότητα των αυστηρών κανόνωνσε ένα όλο και πιο επικριτικό κοινό στην ίδια του την πατρίδα. Επομένως ο Μοσκοβισί δεν επιλέγηκε για να αλλάξει τον κανόνα της λιτότητας αλλά για να τον επιβάλει στη Γαλλία, πριν απ' όλα, πείθοντας με το δικό του προσωπικό παράδειγμα πως «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική», ή «there is no alternative»... Η υλοποίηση της γερμανικής γραμμής άλλωστε είναι εξασφαλισμένη μέσω δύο άλλων προσώπων με τα οποία θα συνεργάζεται στενά. Τόσο στενά ώστε αναλυτής των αγορών σχολιάζοντας στους FinancialTimes στις 10 Σεπτεμβρίου τη σύνθεση της νέας Επιτροπής παρομοίασε τον Μοσκοβισί με «ζαμπόν σε ένα σάντουιτς που θα έχει πολύ ...γερμανική γεύση». Η ίδια η βρετανική εφημερίδα χαρακτήρισε ως Πύρρεια νίκη την επιτυχία του Ολάντ να διορίσει στην συγκεκριμένη θέση δικό του άνθρωπο. Οισυμπληγάδες πέτρες στις οποίες θα συνθλιβεί πριν καν εκδηλωθεί οποιαδήποτε προσπάθεια διαφοροποίησης του Μοσκοβισί ακούνε στο όνομα του πρώην λετονού πρωθυπουργού Βαλντίς Ντομπρόβσκις, επιτρόπου και αντιπρόεδρου για το ευρώ που θα έχει την ευθύνη του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», όπως χαρακτηρίζεται η διαδικασία υποβολής, έγκρισης και τροποποιήσεων στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών που ξεκινάει από φέτος, απαγορεύοντας δια ροπάλου την δημιουργία δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Ο Ντομπρόβσκις είναι τόσο ...δημοφιλής στην πατρίδα του που πρόσφατα αναγκάστηκε να παραιτηθεί από πρωθυπουργός με αφορμή το δραματικό τέλος που βρήκαν 54 συμπολίτες του όταν σε μια φωτιά που ξέσπασε σε σούπερ μάρκετ κατέπεσε το ταβάνι και τους πλάκωσε. Λιγότερη αιματηρή αλλά καθόλου αδιάφορη είναι η τραγωδία που έχουν υποστεί εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες του, που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν με αφορμή τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόστηκαν στην Λετονία για την αντιμετώπιση της κρίσης, σε βαθμό ώστε ένα από τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν στην Λετονία, διακωμωδώντας το ρεύμα φυγής, είναι «ο τελευταίος να κλείσει και τα φώτα του αεροδρομίου». Παρόλ' αυτά στην ΕΕ θεωρείται παράδειγμα επιτυχίας...

Η έτερη συμπληγάδα ακούει στο όνομα Γίρκι Κατάινεν. Πρωθυπουργός της Φινλανδίας μέχρι τον Απρίλιο, κι από δω και πέρα αντιπρόεδρος, πρώτος μάλιστα, επίτροπος αρμόδιος για θέματα θέσεων εργασίας, μεγέθυνσης, επενδύσεων και ανταγωνιστικότητας, έκανε καριέρα στα δίσεκτα έτη των«προγραμμάτων διάσωσης» ξεπερνώντας ακόμη και την Μέρκελ σε απαιτήσεις απέναντι στις χώρες που δανειοδοτούνταν. Δικής τους έμπνευσης ήταν η απαίτηση προς τις χώρες που πλήττονταν από την κρίση και δανειοδοτούνταν για κάθε δάνειο που λάβαιναν να δίνουν εγγυήσεις, πχ. μετοχές ΔΕΚΟ ή άλλη δημόσια περιουσία. Μπορεί η φαεινή ιδέα του να μην υλοποιήθηκε αλλά ανταμείφθηκε αδρά για τις υπηρεσίες που προσέφερε στο Βερολίνο εμφανίζοντας την Γερμανία ως το ...μικρότερο κακό.

ΔΙΕΜΒΟΛΙΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

Η Γερμανοποίηση της Ευρώπης προωθείται κι από την (άκρως επιλεκτική) στρατολόγηση στο άρμα της πολιτικών από την περιφέρεια της Ευρώπης. Απώτερη επιδίωξη είναι η ακύρωση εν τη γεννέσει της κάθε σκέψης συγκρότησης μετώπου των Νοτίων ή των περιφερειακών χωρών, που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την χαλάρωση της σημερινής πολιτικής εξοντωτικής λιτότητας κι επίσης η πρόσδεση των συγκεκριμένων χωρών στη γερμανική πολιτική. Τρία παραδείγματα είναι πολύ χαρακτηριστικά κι αφορούν όχι τους επιτρόπους, αλλά τις τρεις άλλες κορυφαίες θέσεις της ΕΕ. Η επιλογή της 41χρονης ιταλίδας Φεντερίκα Μογκερίνι στη θέση της βαρόνης Κάθριν Άστον εξασφαλίζει μια επιπλέον συνέχεια πέραν της προφανούς: Ότι η εξωτερική πολιτική της ΕΕ θα συνεχίσει και την επόμενη πενταετία να είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, ελλείψει μιας ισχυρής προσωπικότητας σε μία θέση που σέβεται επετηρίδα και ιεραρχίες, με αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων η ευρωπαϊκή διπλωματία να συνεχίσει να ασκείται από τον γερμανό υπουργό Εξωτερικών. Ο διορισμός του πολωνού πρωθυπουργού, Ντόναλντ Τουσκ, στη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αυξάνει τα κίνητρα για να κόψει η Βαρσοβία τους δεσμούς της με τις ΗΠΑ και να ενισχύσει τα νήματα που τη συνδέουν με τις Βρυξέλλες. Κι αν αυτό φαίνεται μακρινό, όσο το δυνατό συντομότερα θα ενδυναμωθούν οι ανερχόμενες σε επιρροή αντι-ρωσικές δυνάμεις στους κορυφαίους θεσμούς της ΕΕ. Στρατηγικής σημασίας επίσης ήταν κι η επιλογή του ισπανού Λουίς ντε Χίντος, υπουργού Οικονομικών του Ραχόι, για τη θέση του προέδρου του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Eurogroup). Η ανακοίνωση του ονόματός του έγινε από την ίδια την Μέρκελ, στο πλαίσιο διήμερης επίσκεψής της στην Ισπανία, που τον χαρακτήρισε μάλιστα «εξαίρετο υπουργό Οικονομικών σε μια δύσκολη εποχή». Οι Ισπανοί ωστόσο, κι όχι μόνο, θα τον θυμούνται γι' άλλους λόγους. Για την προϋπηρεσία του για παράδειγμα στην Λίμαν Μπράδερς. Κι αν αυτό ανήκει στο παρελθόν για το πιο πρόσφατο επίτευγμά του που είναι η εκτόξευση της ανεργίας στην Ισπανία στο 27% κι η δημιουργία μιας «οικονομίας ξενοδοχείου», όπως χαρακτηρίζεται η αναδυόμενη οικονομική δομή στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας όπου ανθούν οι δουλειές υπηρετριών και σερβιτόρων από την μια και καλοπληρωμένων μάνατζερ από την άλλη, χωρίς να υπάρχει τίποτε στο ενδιάμεσο καθώς όλες οι καλά αμειβόμενες και σχετικά σταθερές θέσεις εργασίας ανήκουν στο παρελθόν. Αυτό είναι προφανώς το αναπτυξιακό μοντέλο που θέλουν να επιβάλλουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη, με απαραίτητο συμπλήρωμα τους πακτωλούς στις τράπεζες. Επί Χίντος στο υπουργείο Οικονομικών οι τράπεζες της Ισπανίας έλαβαν 40 δισ. ευρώ!

Δεν είναι λιγότερο ενδεικτικές κι άλλες επιλογές προσώπων που έγιναν για την Ευρωπαϊκή Επιτροπήσε ό,τι αφορά την κυριαρχία των επιχειρηματικών συμφερόντων και την υπονόμευση των συμφερόντων των πολιτών. Μόνο ενδεικτικά να αναφερθεί η επιλογή του λόρδου Τζόναθαν Χιλ, εκ μέρους της Αγγλίας, ως Επιτρόπου για τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και τις αγορές κεφαλαίου, ο οποίος εργαζόταν ως λομπίστας στο Σίτι. Ή, ο διορισμός του ισπανού Αρίας Μιγκέλ Κανιέτε ως Επιτρόπου για θέματα ενέργειας και κλιματικής αλλαγής, που είναι μέτοχος, όπως κι η οικογένειά του, σε μεγάλες ενεργειακές εταιρείες. Πρόκειται για ξεκάθαρες περιπτώσεις σύγκρουσης συμφέροντος καθώς το βιογραφικό τους αν κάτι εγγυάται είναι ότι στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα εργαστούν για τασυμφέροντα των κλάδων και των επιχειρήσεων απ' όπου μέχρι πρότινος βιοπορίζονταν. Έτσι, στόχοι όπως η ρύθμιση κι η διαφάνεια στον χρηματοπιστωτικό τομέα ή η μείωση της εκπομπής ρύπων από την βιομηχανία παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες...

*Πηγή: «ΕΠΙΚΑΙΡΑ»(18-24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014)