Που οδηγούν τα κηρύγματα της Χρυσής Αυγής - Ο φασισμός στη θεωρία και στην πράξη

Νέα Κρήτη

Ο Φασισμός, όπως αποδεικνύουν τα αδιάψευστα ιστορικά στοιχεία, όσο διάστημα βρέθηκε στην εξουσία, εξυπηρέτησε τα συμφέροντα της αστικής τάξης με απόλυτο τρόπο. Όσο κανένα άλλο σύστημα διακυβέρνησης. Κι αυτό γιατί τσάκισε την ραχοκοκαλιά της εργατικής τάξης και κατ' επέκταση των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, διέλυσε τις οργανώσεις τους και κάθε δυνατότητα αντίστασης και παρέδωσε στο μεγάλο κεφάλαιο ένα φτηνό και απόλυτα υποταγμένο- δια της πυγμής των όπλων και τρομοκρατίας- εργατικό δυναμικό.

Πολιτική πρακτική πριν την άνοδο στην εξουσία: το παράδειγμα του κόμματος του Χίτλερ

Πριν έρθει, όμως, στην εξουσία, όταν δρούσε ως κίνημα μαζών (κυρίως των εξαθλιωμένων μικροαστών και του λούμπεν προλεταριάτου), ο φασισμός έκανε ό,τι μπορούσε για να δώσει μια εντελώς διαφορετική εικόνα της αποστολής που έθετε στον εαυτό του. Υιοθετούσε κάθε αίτημα και κάθε δυσαρέσκεια που θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμη στην ανοδική του πορεία. Ξιφουλκούσε κατά του μεγάλου κεφαλαίου κι εμφανιζόταν ως μια λαϊκή ριζοσπαστική δύναμη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε πως το Κόμμα του Χίτλερ ονομαζόταν Εθνικοσοσιαλιστικό- εργατικό. Το πρόγραμμα αυτού του κόμματος, όπως εγκρίθηκε το 1920- και διατηρήθηκε αναλλοίωτο μέχρι το 1945-, είναι αρκετά διαφωτιστικό. Ας δούμε μερικά σημεία του:

Hitler-Biggest-Hit-033142241837«Άρθρο 13ο: Ζητάμε την κρατικοποίηση όλων των επιχειρήσεων και εκμεταλλεύσεων που ήταν ως τώρα οργανωμένες με τη μορφή των τραστ.

Άρθρο 14ο: Ζητάμε τη συμμετοχή στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων.

Άρθρο 15ο:Ζητάμε αύξηση των συντάξεων των γερόντων…

Άρθρο 16ο: Ζητάμε τη δημιουργία μιας υγιούς μεσαίας τάξεως και τη διατήρησης της μεσαίας αυτής τάξεως, σε αντίθεση με τον μαρξισμό που εμφανίζει ως φυσικό νόμο την κατάργηση της τάξης αυτής. Ζητάμε την άμεση κρατικοποίηση των μεγάλων καταστημάτων που θα πρέπει να νοικιαστούν με χαμηλές τιμές στους μικροεπαγγελματίες. Ζητάμε να λαμβάνονται υπόψη όσο το δυνατόν περισσότερο οι μικροεπαγγελματίες στις προμήθειες του Ράιχ, των ομόσπονδων κρατών και των κοινοτήτων.

Άρθρο 17ο: Ζητάμε μια αγροτική μεταρρύθμιση σύμφωνη προς τις εθνικές ανάγκες μας, τη θέσπιση νόμου που να προβλέπει την απαλλοτρίωση του εδάφους χωρίς αποζημίωση χάριν του γενικού συμφέροντος, την κατάργηση των έγγειων τόκων και την απαγόρευση κάθε κερδοσκοπίας επί των ακινήτων»

(Αδόλφος Χίτλερ: «Ο Αγών μου», εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2006, σελ. 866).

Η πολιτική πρακτική της Χρυσής Αυγής: η ναζιστική απομίμιση

Την ίδια τακτική με τους προγόνους της χρησιμοποιεί και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Αν και στο πρώτο διάστημα της εμφάνισής της, την δεκαετία του '80, το κύριο βάρος το έριχνε στα ζήτημα της προώθησης της φασιστικής ιδεολογίας, στην παρούσα φάση- κι από την στιγμή που διαπίστωσε ότι μπορεί να αποκτήσει λαϊκή βάση- δεν διστάζει να υιοθετήσει το οποιοδήποτε λαϊκό αίτημα και την οποιαδήποτε λαϊκή δυσαρέσκεια για να προσεταιριστεί ευρύτερες λαϊκές μάζες. Μια ματιά στις «Πολιτικές Θέσεις» αυτού του νεοναζιστικού μορφώματος πείθουν για του λόγου το αληθές. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ υπόσχεται Εθνική ανεξαρτησία, πολιτική κάθαρση, λαϊκή κυριαρχία, καταγγελία του μνημονίου και διαγραφή του λεγόμενου παράνομου και επαχθούς χρέους, συγχώνευση και εθνικοποίηση των τραπεζών, διαγραφή των χρεών των πολιτών με κοινωνικά κριτήρια, διαγραφή των αγροτικών χρεών, εξάλειψη των τοκογλυφικών χρεών με τα οποία επιβαρύνονται οι δανειολήπτες, διεκδίκηση του κατοχικού δανείου από την Γερμανία, πλήρη αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, με δυο λόγια ανάπτυξη της οικονομίας σε εντελώς διαφορετική βάση ώστε η χώρα να μπορεί μόνη της να καλύπτει τις ανάγκες της. Πρόκειται για την λεγόμενη οικονομική αυτάρκεια, την οποία η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ υπόσχεται ότι θα καταφέρει να εξασφαλίσει (βλέπε αναλυτικά: http://www.xryshaygh.com/index.php/kinima/thesis).

Ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι δεν θα τα πετύχει όλα αυτά με ένα άλλο κοινωνικοπολιτικό σύστημα αλλά με έναν… υγιή και εθνικά ελεγχόμενο καπιταλισμό. Προσδιορίζοντας την ταυτότητά της θεωρεί ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής αλλά στον τρόπο με τον οποίο το κράτος ρυθμίζει τις σχέσεις των ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα. Διαβάζουμε: «Στο Λαϊκό κράτος δεν υπάρχει κοινωνική διαστρωμάτωση με βάση τις εισοδηματικές -οικονομικές τάξεις. Οι λαϊκές τάξεις είναι συνεργαζόμενες οργανικά, ομάδες ανθρώπων με άλλες παραγωγικές ειδικές ικανότητες και δεξιότητες η κάθε μια. Ακριβώς όπως σ' ένα ζωντανό οργανισμό. Τα διαφορετικά συστήματα συνεισφέρουν αρμονικά και σε πλήρη συνεργασία για την επιβίωσή τους. Κανόνας του Λαϊκού κράτους, για τις σχέσεις των Λαϊκών - οργανικών τάξεων είναι η Αλληλεγγύη. Οι ελάχιστοι άνθρωποι που έχουν διαρρήξει οριστικά την οργανική σχέση των καταβολών τους με τον Λαό είναι τα μέλη της "πλουτοκρατικής ολιγαρχίας" με τον κοσμοπολιτισμό τους, και τα μέλη των καθοδηγητικών ομάδων της "μπολσεβίκικης κομματο-συνδικαλιστικής ολιγαρχίας" με τον διεθνισμό τους. Οι Ολιγαρχίες του χρήματος και της κομματικής τυραννίας είναι το ίδιο. Εχθροί του Έθνους και του Λαού» (Βλέπε:http://www.xryshaygh.com/index.php/kinima).

Σελίδες από ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ- ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣΑς αποκωδικοποιήσουμε όσα λέει το παραπάνω απόσπασμα:

Στο λαϊκό, δηλαδή στο φασιστικό, κράτος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δεν υπάρχει κοινωνική διαστρωμάτωση. Και δεν υπάρχει όχι γιατί με κάποιο τρόπο οι κοινωνικές τάξεις καταργούνται αλλά γιατί συνεργάζονται. Πως όμως μπορούν να συνεργαστούν τάξεις με κοινωνικά αντίθετα συμφέροντα; Γι' αυτό φροντίζει το φασιστικό λαϊκό κράτος που επιβάλει τη συνεργασία.

Ποιο είναι το πρότυπο με βάση το οποίο το λαϊκό φασιστικό κράτος αντιλαμβάνεται την κοινωνία και επιβάλλει την συνεργασία των τάξεων; Οι ζωντανοί οργανισμοί. Όπως σε ένα ζωντανό οργανισμό είτε πρόκειται για άνθρωπο είτε για ζώο τα διάφορα μέλη του σώματος, συμπληρώνοντάς το ένα το άλλο- με τις δεξιότητες τους- συντελούν στην λειτουργία, την δράση και την επιβίωση ολόκληρου του ζωικού οργανισμού έτσι και στην κοινωνία «οι λαϊκές τάξεις είναι συνεργαζόμενες οργανικά, ομάδες ανθρώπων με άλλες παραγωγικές ειδικές ικανότητες και δεξιότητες η κάθε μια». Μ' αυτό τον τρόπο προσέγγισης της κοινωνίας, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, δέχεται ως δεδομένη, αναλλοίωτη κι εκ φύσεως την ταξική διαστρωμάτωση, την εξηγεί, όμως, ως διαφορά δεξιοτήτων, απορρίπτει την κοινωνική εξέλιξη και και την οικονομική βάση πάνω στην οποία ορθώνεται ένας κοινωνικός σχηματισμός και ο εσωτερικός του ταξικός διαχωρισμός κι έτσι κατεβάζει τους κοινωνικούς οργανισμούς στο επίπεδο των ζωικών.

Στο πλαίσιο των παραπάνω ο κομμουνισμός είναι απορριπτέος αφού καταργεί την αστική ταξική κοινωνία καταργώντας την ίδια την αστική τάξη ενώ το πρόβλημα του καπιταλισμού είναι «οι ελάχιστοι άνθρωποι που έχουν διαρρήξει οριστικά την οργανική σχέση των καταβολών τους με τον Λαό είναι τα μέλη της "πλουτοκρατικής ολιγαρχίας"». Και οι κομμουνιστές και τα μέλη της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας- όπως την αντιλαμβάνεται το πολιτικό μόρφωμα του Ν. Μιχαλολιάκου- έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με τον ζωικό κοινωνικό οργανισμό, δεν λειτουργούν ως μέλη του γιατί οι μεν είναι διεθνιστές και οι δε κοσμοπολίτες, δηλαδή δεν είναι εθνικιστές.

Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης τίποτα απ' όλα αυτά τα φληναφήματα δεν έχει την παραμικρή επιστημονική βάση. Είναι εγκεφαλικά κατασκευάσματα και, φυσικά, σκέτος βολονταρισμός στην περίπτωση που θα ήθελε κανείς τα επιβάλει σε μία κοινωνία. Γι' αυτό, όπου επιχειρήθηκε να μπει σε εφαρμογή ο φασισμός- ναζισμός δεν κατάφερε και δεν επιδίωξε να εφαρμόσει τίποτα απ' όλα αυτά- πλην της υποταγής των εργαζομένων στο κεφάλαιο.

Μικροαστικός σκοταδισμός

prop_2Από πού πηγάζουν, όμως, όλες αυτές οι παραδοξολογίες του φασισμού; Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι είναι γέννημα- θρέμμα του μικροαστισμού. Στο βαθμό που δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα να τραβήξει τις μικροαστικές μάζες στην επανάσταση, η μετατόπισή τους- κάτω από το βάρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν- γίνεται σε συντηρητική και ακραία συντηρητική κατεύθυνση. Ο μικροαστός έχει διττή ιδιότητα. Ως ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής λειτουργεί και σκέφτεται ως αστός. Ως εργαζόμενος στα δικά του μέσα παραγωγής κατευθύνεται προς την μεριά του εργάτη. Ο μικροαστός είναι εναντία στα μονοπώλια και στην μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία γιατί δεν τον αφήνει να αναπτυχθεί και συχνά τον συντρίβει. Είναι ενάντια στην εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος γιατί δεν μπορεί να ανταποκριθείς τους ρυθμούς της κι εκείνη τον πετάει στο περιθώριο, τον καταργεί ως αστό, τον προλεταριοποιεί. Εξού και ο αντικαπιταλισμός του ο οποίος δεν στρέφεται συνολικά ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα αλλά ενάντια στην μεγαλοαστική τάξη. Κοινωνικά ο μικροαστός είναι εχθρός της εξέλιξης, λατρεύει την στασιμότητα ακόμη και την οπισθοδρόμηση στο βαθμό που του εξασφαλίζει την επιβίωση και μια θέση κοινωνικά ανώτερη απ' αυτή του προλετάριου.

Την προλεταριοποίηση ο μικροαστός την βλέπει και την αισθάνεται ως κοινωνική κατάπτωση. Την μισεί και μαζί μ' αυτήν μισεί και τον προλετάριο αφού όταν προλεταριοποιείται, συνήθως, πέφτει ακόμη πιο χαμηλά από αυτόν. Καταστρέφεται εξολοκλήρου. Συχνά, επίσης, βλέπει ως αιτία της καταστροφής τον ίδιο τον εργάτη καθώς λειτουργώντας ως ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής αισθάνεται τον εργάτη ως ταξικό του αντίπαλο που με την δράση του υπονομεύει τα συμφέροντά του. Ο μικροαστός δεν μπορεί να βγει στην παγκόσμια αγορά. Κατά κανόνα, κινείται στο πλαίσιο της εθνικής και συνήθως της τοπικής αγοράς. Εξού και ο εθνικισμός του.

Ο φασισμός ως κίνημα- κι όχι ως εξουσία- έρχεται να ανυψώσει τον μικροαστό. Δίνει περιεχόμενο στον εθνικισμό του, του υπόσχεται να τον απαλλάξει από τον μεγαλοαστό, να τον προστατεύσει από τον ανταγωνισμό κι απ' όλα τα δυσάρεστα γι' αυτόν που κουβαλάει μαζί της η καπιταλιστική κοινωνία (πληθωρισμός, χρέη, οικονομική καταστροφή, πλειστηριασμοί, κοινωνική κατάπτωση). Του υπόσχεται την προστασία της εθνικής αγοράς και ότι θα του έχει μόνιμα εξασφαλισμένη μια θέση μέσα σ' αυτήν. Ταυτόχρονα του δίνει μια ιδεολογία που κινείται έξω από την φυσική και κοινωνική εξέλιξη, που είναι εξωιστορική και δεν επηρεάζεται από καμία μεταβολή των πραγμάτων: Είναι η θεοποίηση του έθνους που συγκροτείται από μια ανώτερη φυλή- ράτσα με υπερφυσικά χαρακτηριστικά.

Δεν είναι τυχαίο που όπως το ναζιστικό κόμμα παράλληλα με τον… αντικαπιταλισμό του και ως συνέπεια αυτού υποσχόταν την πλήρη προστασία των μικροαστικών στρωμάτων (βλέπε πιο πάνω το πρόγραμμα αυτού του κόμματος), έτσι και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μαζί με τον δικό της… αντικαπιταλισμό και αντικομουνισμό δηλώνει: «εχθρός της μεγάλης και εκμεταλλευτικής ιδιοκτησίας, είτε ντόπιας είτε διεθνιστικής, όσο και υπέρμαχος της οικογενειακής μικροϊδιοκτησίας του κλήρου ή τεμένους των προγόνων μας» (Βλέπε: http://www.xryshaygh.com/index.php/kinima).

Ο φασισμός στην εξουσία ή πως γίνεται η ταύτιση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου

Όταν ο φασισμός έρχεται στην εξουσία όλες οι υποσχέσεις του προς το μικροαστό πάνε περίπατο. Η κοινωνία δεν μπορεί να γυρίσει στην μικρή καπιταλιστική ιδιοκτησία. Ο καπιταλισμός βασίζεται στον ανταγωνισμό και μέσω του ανταγωνισμού το καπιταλιστικό σύστημα έφτασε στην σημερινή σύγχρονη μορφή του. Ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι ανταγωνισμός μεταξύ των μονοπωλίων. Συνεπώς, οποιαδήποτε προσπαθεί επιστροφής στο παρελθόν του καπιταλισμού θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη οικονομική καταστροφή.

O Χίτλερ επιθεωρεί τις εγκατασάσεις της ThyssenKrupp, συνοδευόμενος από τους ιδιοκτήτες.

O Χίτλερ επιθεωρεί τις εγκατασάσεις της ThyssenKrupp, συνοδευόμενος από τους ιδιοκτήτες.

Το άκρως συγκεντρωτικό- δικτατορικό φασιστικό κράτος είναι αδύνατο να οικοδομηθεί χωρίς αντίστοιχες συγκεντρωτικές δομές στην οικονομία της χώρας. Κι αυτές τις δομές τις έχει έτοιμες ο σύγχρονος καπιταλισμός. Είναι τα μονοπώλια, τα μονοπωλιακά πιστωτικά ιδρύματα, οι λεγόμενες συστημικές τράπεζες, είναι με μια λέξη το χρηματιστικό κεφάλαιο. Είναι η σύμφυση του κράτους με τα μονοπώλια, δηλαδή ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός που συνιστά την πιο ολοκληρωμένη συγκεντρωτική οικονομία που έχει αναδειχθεί ποτέ στην ιστορία των εκμεταλλευτικών συστημάτων.

Ο πολεμικός χαρακτήρας του φασισμού, ο φασιστικός εθνικισμός και σωβινισμός, οι βλέψεις σε βάρος άλλων χωρών, τα κηρύγματα περί εδαφικών διεκδικήσεων ή, πιο ακριβέστερα, το περιβόητο όραμα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ για μια μεγάλη Ελλάδα που θα περιλαμβάνει τη μισή Τουρκία και τα μισά βαλκάνια απαιτεί μια ισχυρή συγκεντρωτική οικονομία που θα λειτουργεί με τον αντίστοιχο τρόπο. Κάτι τέτοιο μόνο το χρηματιστικό κεφάλαιο μπορεί να το εξασφαλίσει και ειδικότερα τα πιο επιθετικά τμήματά του που μπορούν να προηγούνται των στρατιωτικών επιχειρήσεων, να τις χρηματοδοτούν και να τις ακολουθούν ώστε εκεί που πατούν τα στρατιωτικά άρβυλα να δημιουργούνται ταυτόχρονα και οι αναγκαίες σταθερές βάσεις της κυριαρχίας δηλαδή οι όροι και οι προϋποθέσεις μιας οικονομικής λειτουργίας. Με δυο λόγια η ίδια η φύση του φασισμού, όταν αυτός έρχεται στην εξουσία, τον ταυτίζει αντικειμενικά με το χρηματιστικό κεφάλαιο. Έτσι, το μόνο στο οποίο ο φασισμός είναι συνεπής με τον εαυτό του είναι το τσάκισμα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού, των οργανώσεών τους, το τσάκισμα τον οποίας δυνατότητας λαϊκής αντίστασης στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Μόνο μ' αυτό τον τρόπο ο φασισμός πετυχαίνει την συνεργασία των τάξεων με αποτέλεσμα από την ανάλυση της κοινωνίας με όρους ζωικού οργανισμού να περνάει στην πράξη στους κανόνες που επικρατούν στο ζωικό βασίλειο: Ο ισχυρότερος επικρατεί απόλυτα του αδυνάτου.

Του Γιώργου Πετρόπουλου

Πηγή: imerodromos.gr