economia
του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Γίνεται όλο και συχνότερη η αναφορά στην "λύση" που προωθείται για το πρόβλημα των "κόκκινων δανείων" - αφού φυσικά πύκνωσε η αναφορά (δηλαδή η παραδοχή) στην ύπαρξη του προβλήματος. Ας το πούμε ευθέως: όσο σωστή και χρήσιμη η αναγνώριση του προβλήματος που -ουσιαστικά- ανοίγει την τελευταία πράξη του Ελληνικού δράματος, τόσο μας θορυβεί το γεγονός ότι ως "λύση" πάει να προβληθεί μια ακόμη νομοθετική πρωτοβουλία. (Τώρα, μας προαναγγέλλεται για τον Αύγουστο. Έχουμε, βλέπετε και νεόκοπο υπουργό Ανάπτυξης και σ' αυτου τις αρμοδιότητες κρίνεται ότι ανήκει το θέμα).
Γιατί να μας θορυβεί; Διότι - για μιαν ακόμη φορά - πάει να χτιστεί η αντίληψη ότι η νομοθέτηση μιας μεθόδου συζήτησης/προσέγγισης του καυτού ζητήματος που έφερε (πρωτίστως) η καταβύθιση της οικονομίας που προέκυψε απο την... σωτηρία της, δηλαδή ο αφανισμός των τζίρων που από τα περιθώριά τους θα εξυπηρετούνταν τα επιχειρηματικά δάνεια, δηλαδή η διάλυση των εισοδημάτων που θα κουβαλούσαν τα στεγαστικά ή/και καταναλωτικά της προηγούμενης περιόδου, μπορεί/πρέπει να αντιμετωπισθεί.... πολιτικά! Είτε, δηλαδή, με ένα νέο Νόμο Κατσέλη, που είχε διαδεχθεί τον Νόμο Παπαθανασίου. Είτε με κάτι λίγο πιο δεσμευτικό από την Χρηστομάθεια/Good practices guide, που έχει δημοσιοποιήσει η Τράπεζα της Ελλάδας. Είτε (το πιο φρέσκο φρούτο, αυτό) με την δημιουργία μιας ενιαίας, υπό δημόσιο έλεγχο Bad Bank, η οποία θα ρυθμίζει, ή θα "κουρεύει", η θα μακροπροθεσμοποιεί τα χρέη ιδιωτών και επιχειρήσεων.
Όμως, σοβαρά, το πoιος θα κουβαλήσει το κόστος αυτών των ρυθμίσεων, ουδείς το αγγίζει. Σου μιλούν για το "Ιρλανδικό πρότυπο"/ΝΑΜΑ, χωρίς να αναφέρουν ότι ... η Ιρλανδία είχε ένα Δημόσιο που μπορούσε να σηκώσει το κόστος (άλλωστε, γι αυτό βυθίστηκε εν συνεχεία επί τρία χρόνια στην δική της κρίση). Ή σου υπαινίσσονται για τα "κέρδη των τραπεζών", χωρίς να θυμούνται ότι αυτές συνεχώς χτίζουν προβλέψεις - όμως τα NPLs τους ξεφεύγουν ακόμη πιο γρήγορα.
Οπότε; Οπότε ο νέος γύρος stress tests που τώρα τρέχει, είτε θα συνδέσει "κόκκινα δάνεια" με τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών άμεσα, είτε θα σπρώξει το πράγμα "γι αργότερα". Και στις δυο περιπτώσεις κάποιος θα πληρώσει. there is no free lunch anymore.
Γίνεται όλο και συχνότερη η αναφορά στην "λύση" που προωθείται για το πρόβλημα των "κόκκινων δανείων" - αφού φυσικά πύκνωσε η αναφορά (δηλαδή η παραδοχή) στην ύπαρξη του προβλήματος. Ας το πούμε ευθέως: όσο σωστή και χρήσιμη η αναγνώριση του προβλήματος που -ουσιαστικά- ανοίγει την τελευταία πράξη του Ελληνικού δράματος, τόσο μας θορυβεί το γεγονός ότι ως "λύση" πάει να προβληθεί μια ακόμη νομοθετική πρωτοβουλία. (Τώρα, μας προαναγγέλλεται για τον Αύγουστο. Έχουμε, βλέπετε και νεόκοπο υπουργό Ανάπτυξης και σ' αυτου τις αρμοδιότητες κρίνεται ότι ανήκει το θέμα).
Γιατί να μας θορυβεί; Διότι - για μιαν ακόμη φορά - πάει να χτιστεί η αντίληψη ότι η νομοθέτηση μιας μεθόδου συζήτησης/προσέγγισης του καυτού ζητήματος που έφερε (πρωτίστως) η καταβύθιση της οικονομίας που προέκυψε απο την... σωτηρία της, δηλαδή ο αφανισμός των τζίρων που από τα περιθώριά τους θα εξυπηρετούνταν τα επιχειρηματικά δάνεια, δηλαδή η διάλυση των εισοδημάτων που θα κουβαλούσαν τα στεγαστικά ή/και καταναλωτικά της προηγούμενης περιόδου, μπορεί/πρέπει να αντιμετωπισθεί.... πολιτικά! Είτε, δηλαδή, με ένα νέο Νόμο Κατσέλη, που είχε διαδεχθεί τον Νόμο Παπαθανασίου. Είτε με κάτι λίγο πιο δεσμευτικό από την Χρηστομάθεια/Good practices guide, που έχει δημοσιοποιήσει η Τράπεζα της Ελλάδας. Είτε (το πιο φρέσκο φρούτο, αυτό) με την δημιουργία μιας ενιαίας, υπό δημόσιο έλεγχο Bad Bank, η οποία θα ρυθμίζει, ή θα "κουρεύει", η θα μακροπροθεσμοποιεί τα χρέη ιδιωτών και επιχειρήσεων.
Όμως, σοβαρά, το πoιος θα κουβαλήσει το κόστος αυτών των ρυθμίσεων, ουδείς το αγγίζει. Σου μιλούν για το "Ιρλανδικό πρότυπο"/ΝΑΜΑ, χωρίς να αναφέρουν ότι ... η Ιρλανδία είχε ένα Δημόσιο που μπορούσε να σηκώσει το κόστος (άλλωστε, γι αυτό βυθίστηκε εν συνεχεία επί τρία χρόνια στην δική της κρίση). Ή σου υπαινίσσονται για τα "κέρδη των τραπεζών", χωρίς να θυμούνται ότι αυτές συνεχώς χτίζουν προβλέψεις - όμως τα NPLs τους ξεφεύγουν ακόμη πιο γρήγορα.
Οπότε; Οπότε ο νέος γύρος stress tests που τώρα τρέχει, είτε θα συνδέσει "κόκκινα δάνεια" με τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών άμεσα, είτε θα σπρώξει το πράγμα "γι αργότερα". Και στις δυο περιπτώσεις κάποιος θα πληρώσει. there is no free lunch anymore.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου