H Δίωξις των Μνημονιακών

Νέα Πολιτική

του  Κωνσταντίνου Κόλμερ

Τα τρία μνημόνια των κυβερνήσεων ΠαΣοΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΔΗΜΑΡ παραβιάζουν ευθέως και καταφώρως το ισχύον Σύνταγμα, παραβαίνουν  την διεθνή σύμβασι των  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων  (ΑΔ) και αγνοούν ηθελημένα την νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου ΑΔ. Οι κυβερνώντες σφετερίσθησαν την λαϊκή κυριαρχία, και θα διωχθούν σύμφωνα με το άρθρον 120 του Συντάγματος,  από την επομένη, νόμιμη  κυβέρνησι, γιά διάπραξι εγκλημάτων εις βάρος του Ελληνικού λαού.

Στο μόλις κυκλοφορήσαν βιβλίον του, ο συνταγματολόγος καθηγητής Κώστας Χρυσόγονος (Η Καταστρατήγηση του Συντάγματος στην Εποχή των Μνημονίων, Εκδόσεις Λιβάνη, 2013, σελ.316) επισημαίνει: «…την κλεπτοκρατία των κομμάτων, διεδέχθη η  χ ρ ε ο κ ρα τ ί α, τον Μάϊο του 2010, με την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των τριών Μνημονίων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ευρωπαικής Κεντρικής Τραπέζης».

Η περικοπή των μισθών και συντάξεων, το «χαράτσι» της ΔΕΗ και το «κούρεμα»των ομολόγων εις χείρας των ιδιωτών και ασφαλιστικών ταμείων, θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθή. Η σταθεροποίησις της οικονομίας, η οποία άλλωστε δεν επραγματοποιήθη με τα τρία μνημόνια (σς: το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 7% το τρίτο 3μηνον 2013 στα 418,6 δις.ευρώ !) θα ήταν δυνατή με περιστολή και εξυγίανσι του δημοσίου τομέως. Που όμως δεν έγινε.

Με την καταπίεσι (depression) του ιδιωτικού τομέως, η Ύβρις των μνημονίων προεκάλεσε απώλεια του 1/3 του εθνικού προϊόντος και επίσημη ανεργία κοντά στο 30% του ενεργού πληθυσμού. Η Νέμεσις δεν θ’αργήσει..

Παράκαμψις της Δημοκρατίας

Ο καθηγητής Χρυσόγονος γράφει στο βιβλίο του: «Η δέσμευση της χώρας στο άρμα των μνημονίων άρχισε με την παραβίαση του άρθρου 29 παρ.1 του Συντάγματος, γιά την εσωτερική δημοκρατία των κοινοβουλευτικών κομμάτων, αφού η απόφαση  του πρώτου μνημονίου ελήφθη από τον κληρονομικό ηγεμόνα του ΠαΣοΚ, της τρίτης γενεάς Παπανδρεϊκής δυναστείας, χωρίς να έχει προηγηθεί συζήτηση και ψηφοφορία στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠαΣοΚ και με παραβίαση του άρθρου 36 του καταστατικού του.΄Οσοι βουλευτές  εκ των υστέρων διεφώνησαν,  απλώς διεγράφησαν με δήλωση του ηγεμόνα στο προεδρείο της Βουλής, παρερμηνεύοντας το αρθρ.16 παρ.5 του Κανονισμού της».

«Η δανειακή σύμβαση της 8^ης Μαΐου 2010 και το κυρωτικό νομοσχέδιο δεν απετολμήθη να τεθεί στην ημερησία διάταξη της Βουλής, επειδή ήταν δύσκολο να δικαιολογηθεί  η παραίτηση του Ελληνικού δημοσίου  από κάθε ασυλία, σε περίπτωσι αναγκαστικής εκτέλεσης από τους δανειστές», συνεχίζει στο βιβλίο του ο Κ. Χ.

Εν τούτοις, «η παραίτηση του δημοσίου από την ασυλία προσκρούει  ευθέως στην κατοχυρωμένη, στα άρθρα 1 και 26 του Συντάγματος, εθνική κυριαρχία», υποστηρίζει ο συνταγματολόγος Κ. Χ. Σημαντική παρατήρησις δι’όσους «μνημονιακούς» απειλούν τον Ελληνικό λαόν ότι εάν ανακτήσει την εθνική ανεξαρτησία του «θα πεινάσει».

Κατάργησις συντάξεων

Η εφαρμογή του πρώτου μνημονίου που υπέγραψε ο Γιώργος Παπανδρέου θίγει ευθέως το εισόδημα ατόμων και οικογενειών,  με περικοπές μισθών, επιδομάτων και συντάξεων, που ενετάθησαν ήδη με το δεύτερο και τρίτο μνημόνιον. Μία άλλη ομάδα «μέτρων» απερρύθμισε τις εργασιακές σχέσεις και ετερμάτισε το συλλογικό εργατικό δίκαιο της χώρας και η τρίτη αναφέρεται στο μέλλον των επομένων γενών: η σύνταξις γήρατος από 1^ης Ιανουαρίου 2015 χωρίζεται σε βασική 360 ευρώ, που παρέχει το κράτος, και αναλογική, που αντιστοιχεί στις ασφαλιστικές εισφορές πρός τους  οργανισμούς συντάξεως.

Η διάκρισις αυτή, υπό άλλες συνθήκες, θα είχε την λογική της. Σήμερα, όμως, αποτελεί φενάκη. Η μεν ανεργία έχει στερήσει αναλογικών πρός τους μισθούς  εισφορών των δυναμένων να εργασθούν -αλλ’ εργασία δεν βρίσκουν- τους δε ασφαλιστικούς οργανισμούς εστέρησεν από τα κεφάλαιά των,  καθώς ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος περιέκοψε τις υποχρεωτικές ανακαταθέσεις των αποταμιεύσεών τους κατά 80%.

Οι νόμοι 3863 και 3865/2010 περιορίζουν δραστικά τις συντάξεις, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και περικόπτουν την κρατική χρηματοδότησι των ασφαλιστικών φορέων. Οι ρυθμίσεις αυτές αντιβαίνουν πρός την συνταγματική επιταγή της Αναλογικής Κατανομής Βαρών και της Αρχής της Κοινωνικής Αλληλεγγύης,  που κατοχυρώνουν τα άρθρα 4 (ισότητα) 25 (αλληλεγγύη) και 22(δικαίωμα εργασίας) του Συντάγματος.

Εξ άλλου, η τρόϊκα παρεβίασε το πρόσθετο πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,  που προστατεύει την περιουσία των ατόμων και οικογενειών και δεν επιτρέπει την αποστέρησι ή την ουσιώδη περικοπή των συντάξεων.

Η διαφαινομένη κατάργησις της τριμερούς ασφαλιστικής χρηματοδότησης (κράτους, εργοδότου, εργαζομένου), η άρσις της εγγυήσεως από το κράτος των επικουρικών συντάξεων και η δραστική περικοπή της κοινωνικής προστασίας,  θίγουν το ελάχιστο επίπεδο διαβιώσεως των χαμηλοσυνταξιούχων.

Τούτο είναι ανεπίτρεπτο γιά τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που απεκτήθησαν με καταβολές των εργαζομένων επί σειράν ετών και κατεσπαταλήθησαν από την κλεπτοκρατία των κομμάτων και την βαρεία αμέλεια των ξένων πιστωτών, που δάνειζαν αφειδώς και απερισκέπτως την νομενκλατούρα της Ελλάδος μέχρι του 2009 και μετά σταμάτησαν αιφνιδίως. Όπερ εξομοίώνει την αμέλεια με τον ενδεχόμενον δόλο.

Το «χαράτσι» ακινήτων 

Τον Οκτώβριο του 2011 επεβλήθη «έ κ τ α κ τ ο  ειδικό τ έ λ ο ς» ηλεκτροδοτουμένων δομημένων επιφανειών», το γνωστόν ως «χαράτσι ακινήτων». Το «έκτακτο» χαράτσι εμονιμοποιήθη εφέτος απ’ την κυβέρνησι Σαμαρά-Βενιζέλου.

Ο φόρος αυτός ( ψευδεπίγραφος ως ανταποδοτικόν «τέλος») παραβιάζει την αρχή της συνεισφοράς των πολιτών στα δημόσια βάρη αναλόγως της  εισοδηματικής των ικανότητος (άρθρ.4 παρ.5) και την αρχή της Αναλογικότητος (αρθρ.25παρ.1), καθ’όσον δεν συνδέει τον φόρο με το εισόδημα του ακινήτου. Η Αναλογικότης δεν επιτρέπει την στέρησι μιάς υπηρεσίας κοινής ωφελείας γιά λόγους ασχέτους πρός την παροχή της. Η αδυναμία 350.000 νοικοκυριών να  πληρώσουν το «χαράτσι» συνεπέφερε την διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, βασικού αγαθού του συγχρόνου πολιτισμού.

Η χούντα εξηλέκτρισε την Ελλάδα κατά 99% και η 3^η πρωθυπουργική ολιγαρχία άφησε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ένα εκατομμύριο ΄Ελληνες και Ελληνίδες, με το νεοθωμανικό «χαράτσι» του «βεζύρη» Στουρνάρα. Η πλειοψηφία του ΣτΕ απέτυχε να διαγνώσει την πρώτη αντισυνταγματικότητα του σουλτανικού φόρου, που φορολογεί  και όταν δεν υπάρχει εισόδημα, αλλ’ ανεγνώρισε την παράβασι της Αρχής Αναλογικότητος, χωρίς όμως έννομον αποτέλεσμα.

Παράλληλα με το χαράτσι, εισεπράχθησαν τρείς ετήσιοι φόροι ακινήτου περιουσίας (ΦΑΠ) του νόμου 3808/2009 εντός ενός και μόνου έτους, το 2013, λόγω δυσλειτουργιών του συστήματος πληροφορικής του υπουργείου Οικονομικών. Το παράνομο κράτος κατήντησε  μη-λειτουργικόν (failed state) «εναντίον των ανυπαιτίων διοικουμένων», κατά τον καθηγητή Κ.Χ.

Η κυβέρνησις παραλείπει ηθελημένα την αναθεώρησι των «αντικειμενικών τιμών» ακινήτων, ως επιβάλλει ο νόμος,  αλλά δεν μπορεί να εξαπατά τους ιδιοκτήτες χρησιμοποιώντας τις τιμές του 2008 γιά να τους φορολογήσει το εισόδημα το 2014, όταν οι «αντικειμενικές τιμές» έχουν χάσει τουλάχιστον 30%. Η πανελληνία αυτή απάτη θα έπρεπε να έχει τύχει της προσοχής της εισαγγελίας αυτεπαγέλτως.

Η παρακυβέρνησις Παπαδήμου

Η κυβέρνησις του Λουκά Παπαδήμου, το 2010, συνεστήθη  καθ’ υπόδειξιν των αρχηγών των κομμάτων ΝΔ, ΠαΣοΚ, ΛΑΟΣ, και προέκυψε από μία συνταγματική ακροβασία του άρθρου 38, που προβλέπει συγκεκριμένη  διαδικασία παραιτήσεως και αναλήψεως νέας κυβερνήσεως, το οποίον όμως δεν ετηρήθη.Ο σχηματισμός της επετεύχθη κατόπιν  παραβιάσεως του άρθρου 16 του κανονισμού της Βουλής, περί αναδείξεως του πρωθυπουργού εκ της  Κοινοβουλευτικής Ομάδος του πλειοψηφούντος κόμματος στην Βουλή (αρθρ. 37 παρ. 4) και με μυστικές ενδοσυννεννοήσεις κομματαρχών με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, που φέρει κι’αυτός ποσοστόν ευθύνης…

Η κυβέρνησις Παπαδήμου απεδέχθη το δεύτερο μνημόνιο της τρόϊκα, με το οποίον περιέκοψε την αξία των κρατικών ομολόγων εις χείρας του κοινού μέχρις και 80% και παρεβίασε την συνταγματική επιταγή (άρθρ.4 παρ.5) της ι σ ό τ η τ ο ς των πολιτών ενώπιον των δημοσίων βαρών. Οι μεν ιδιώτες επενδυτές, που παρεπλανήθησαν από το Ελληνικό δημόσιον κι’ αγόρασαν κρατικά ομόλογα, εστερήθησαν μεγάλου μέρους της περιουσίας των χωρίς κανένα αντιστάθμισμα,  οι δε τράπεζες (και ξένοι θεσμικοί επενδυτές) ενισχύθησαν με φορολογικές ελαφρύνσεις και, εν συνεχεία, με κεφάλαια 42 δις.ευρώ από δάνειον από το ΤΧΣ εις βάρος του Έλληνος φορολογουμένου. Συγχρόνως επαίχθησαν αισχρά παίγνια  με τα Ελληνικά ομόλογα που ηγοράσθησαν φθηνά και επωλήθησαν ακριβά στο δημόσιον από διεθνείς κερδοσκόπους. Η επιβάρυνσις του δημοσίου υπερέβη τα 500 εκατομ. ευρώ.

Παραλλήλως με το «κούρεμα» του ιδιωτικού χρέους, η κυβέρνησις Παπαδήμου παρεβίασε το άρθρον 4 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτου, μειώνοντας τον κατώτατο μισθό κατά 32%, με  πράξι του υπουργικού συμβουλίου.

Η υπόβαθμισις της δημοσίας υγείας

Κατά παραπλήσιον τρόπο, τα οριζόντια «μέτρα» που ελήφθησαν από τις τρείς μνημονιακές κυβερνήσεις και ιδιαιτέρως από την τελευταίαν, υπεβάθμισαν την δημοσία υγεία και συνεπώς παρέβησαν τον Ευρωπαϊκό Κώδικα Κοινωνικής Ασφαλείας, που εκυρώθη το 1981 με τον νόμο 1336 επίτη βάσει του άρθρου 28 πα.2 του ισχύοντος  Συντάγματος. Επίσης  παρεβίασαν τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, που εκυρώθη από την Βουλή το 1984 με τον νόμο 1426 ως και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που διεμορφώθη τον Δεκέμβριον του 2007 με την Συνθήκη της Λισσαβώνος. Οι μνημονιακοί υπουργοί Υγείας θα πρέπει να διωχθούν διά παράβασιν καθήκοντος σύμφωνα με τ’ άρθρα 259  και 306 του Ποινικού Κώδικος.

Το Τρίτο Μνημόνιο

«Την σκυτάλη των παραβιάσεων του Συντάγματος παρέλαβε ο νόμος 4093/12, που ψήφισε  η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ, ΠαΣοΚ, ΔΗΜΑΡ,  γιά την περίοδο 2013-16, με αντισυνταγματικότητες τυπικές και ουσιαστικές», σημειώνει  ο κ. Χρυσόγονος.

Στις πρώτες, περιλαμβάνεται η συσσώρευσις διατάξεων 216 σελίδων εις ένα και μόνον άρθρο και η ψήφισίς του με συνοπτικές διαδικασίες από 152 βουλευτές, αντίθετα με τα άρθρα 72 και 76 του Συντάγματος, που επιβάλλουν την επί της αρχής, κατ’ άρθρον και εν συνόλω συζήτησι και ψήφισι «κατά συνείδησι» των βουλευτών και όχι αγεληδόν.

Συναφής είναι και η παραβίασις των άρθρων 73 και 74 του Συντάγματος με  περικοπές των συντάξεων εις άσχετα νομοθετήματα και ο διπλασιασμός  των δικαστικών ενσήμων που προσβάλλει το δικαίωμα της νομικής  προστασίας του άρθρου 20.

Τόσον ο Άρειος Πάγος όσον και το Ελεγκτικό Συνέδριον επεσήμαναν την αντισυνταγματικότητα ορισμένων διατάξεων του ν.4093/12, πλην όμως αγνοήθησαν από την ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία.

Η κατάχρησις των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου αποτελεί  άλλη μία συνταγματική εκτροπή των μνημονιακών κυβερνήσεων. Με επίκλησι δήθεν της «απρόβλεπτης ανάγκης», εξεδόθησαν 25 ΠΝΠ εντός του 2012 και παρεβιάσθη το άρθρον 44 του Συντάγματος. Οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις όχι μόνον δεν εψηφίσθηαν υπό της Βουλής εντός 40ημερών, ως  επιτάσσει το Σύνταγμα, αλλά εξακολουθούν να ισχύουν  και μετά πάροδον τριών μηνών από της δημοσιεύσεως, χωρίς την επικύρωσίν των.  «Η παράκαμψη του Συντάγματος αυτή αποσκοπεί προφανώς στην αποφυγή κρουσμάτων απειθαρχίας των βουλευτών πρός τους κομματικούς ηγεμόνες», κατά τον καθ. Κ.Χ.

Συνταγμαρτήματα Σαμαρά

Η κυβέρνησις Σαμαρά, και ειδικώς οι Γιαννάκης Στουρνάρας και Γιώργος Προβόπουλος, ευθύνονται και γιά την Κυπριακή Τραπεζική κρίσι.΄Οχι μόνον δεν συμπαρεστάθησαν στην Κύπρο κατά το μοιραίον Eurogroup  της 25^ης Μαρτίου 2013, που επέβαλε γιά πρώτη φορά «κούρεμα» καταθέσεων του ευρώ και κατήργησε την ελευθερία κινήσεως κεφαλαίων στην Ευρωζώνη,  προκαλέσαν θετική ζημία 3 δις. ευρώ περίπου στις τρεις Κυπριακές εν Ελλάδι Τράπεζες, αλλά και διότι τις εξεχώρησαν  παρατύπως στην Τράπεζα Πειραιώς.

Αν και κυβέρνησις μειοψηφίας ΝΔ και ΠαΣοΚ (42% των ψήφων), ο Σαμαράς συμπεριφέρθη ως απόλυτος μονάρχης την τελευταία 2ετία. Ελησμόνησε τα όσα διακήρυττε στα Ζάππεια κι’ εφήρμοσε μία αδιέξοδη πολιτική που παραβιάζει εξακολουθητικώς το Σύνταγμα του 2001.

Πέραν των αυθαιρεσιών γιά την απαγόρευσι συγκεκριμένου κοινοβουλευτικού κόμματος, με την συνδρομή των διαπλεκομένων μέσων μαζικής επιβολής (ΜΜΕ), συνέχισε την κατεδάφισι κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων του Ελληνικού λαού κατά παράβασιν  του συντάγματος και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτου.

Τρομοκρατεί επίσης τον λαό με διάφορες κινδυνολόγες γενικεύσεις («θα πεινάσει» αν ξεφύγει από το ευρώ κλπ), χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται την αντίθετη επιχειρηματολογία (ibid Χρυσόγονος, σελ. 201 επ.) και το αδιέξοδον στο οποίον ευρίσκεται η οικονομία και ο ίδιος.

Οι αποφάσεις των δικαστηρίων (επί της ουσίας) έχουν αρχίσει και κρίνουν ως αντισυνταγματικές διατάξεις των μνημονιακών νόμων (αποφ. 599/12 του Ειρηνοδικείου Αθηνών,  Ασφαλιστικά Μέτρα 136/13 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και 90/13 Πρωτοδικείου Θράκης, απόφ.3/13 του μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων κλπ. κλπ.). Εις αυτές προστίθενται κρίσιμες αποφάσεις του ΣτΕ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων, που διαπιστώνουν περιφρόνησι του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Θεσμικού Κεκτημένου από πράξεις της κυβερνήσεως Σαμαρά.

Βιομηχανία Ασυλιών

Οι αυτουργοί και συναυτουργοί τόσων παρανομιών αντιλαμβάνονται ότι έχουν υπερβή προ πολλού τα εσκαμμένα και επινοούν προκαταβολικές ή και εκ των υστέρων ασυλίες, διά να μην διωχθούν εκ των υστέρων. Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για τις παράνομες γνωματεύσεις των, Διευθύνοντες Σύμβουλοι Τραπεζών και πρόεδροι δημοσίων οργανισμών γιά τις έκνομες αποφάσεις των διοικητικών συμβουλίων, απαιτούν και επιτυγχάνουν από την Βουλή ασυλίας ευρυτέρας ακόμη και εκείνης των υπουργών και βουλευτών.

Ο πρώτος νόμος που πέρασε από την Βουλή η δικομματική κυβέρνησις Σαμαρά το 2014, ήταν εκείνος της παροχής ασυλίας, από τυχόν ποινικές και αστικές  διώξεις, στο Ταμείον Χρηματοπιστωτικής  Σταθερότητος (ΤΧΣ), γιά την πώλησι των τεσσάρων «συστημικών Τραπεζών» εις τιμάς κάτω της αξίας στην οποίαν απέκτησε τις μετοχές των το ΤΧΣ κατά την κρατικοποίησί των, κατόπιν της εξαχνώσεως των κεφαλαίων των, εν συνεχεία του «κουρέματος» των κρατικών ομολόγων.

Πέραν της καταδολιεύσεως των απροστατεύτων μετόχων των τραπεζών που μετέσχον εξαναγκαστικώς στην αύξησι του κεφαλαίου, στάδιον δόξης λαμπρόν διανοίγεται γιά τις προσφιλείς στις κομματικές κυβερνήσεις προμήθειες, κοινώς «μίζες». Διότι, προφανώς, ποίος θα εμποδίσει τους διευθύνοντες τις τράπεζες να ζητήσουν από τους αγοραστές του είδους Σόρος ή από τα επενδυτικά κονδύλια (Funds) ένα γερό «μπαξίσι», διά να εγκρίνουν μίαν εξ ίσου γερή έκπτωσι ( discount) επί της τιμής πωλήσεως των μετοχών του ΤΧΣ.

Πλανώνται όμως πλάνην μεγάλην οι ευφάνταστοι δωρολήπτες, εάν νομίζουν ότι εμβαπτιζόμενοι στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ (της Βουλής) απολαμβάνουν  διαρκούς ασυλείας. Διότι από τα δύο συγχωροχάρτια της δημο-ακρατίας, η μεν χ ά ρ ι ς δίδεται πάντοτε μετά καταδικαστικήν απόφασιν του δικαστηρίου και δεν αίρει το αξιόποινον  – απλώς δεν εκτελείται η καταγνωσθείσα ποινή- η δε α μ ν η σ τ ί α δίδεται και πρό της καταδίκης, αλλά μόνον διά πολιτικά αδικήματα, και πάντως δεν δύναται ν’ αφορά στο μέλλον αλλά μόνον τελεσθείσες ήδη πράξεις. Αμφότερα, χάρις και αμνηστία,  δεν συντρέχουν στην περίπτωσι των παρανομιών κρατικών οργάνων στα όρια των αρμοδιοτήτων των.

Επικείμενες διώξεις

    «Στην περίοδο των μνημονίων που ήδη διανύομε», γράφει ο καθηγητής Χρυσόγονος, «η καταστρατήγηση του Συντάγματος…και η αποθέσμιση του πολιτικού συστήματος καθίσταται  εμφανέστερη απ’ ό,τι στην προηγουμένη  περίοδο της κλεπτοκρατίας: παραβιάζονται σωρηδόν θεμελειώδη δικαιώματα, κατοχυρωμένα στο Σύνταγμα και σε διεθνείς συμβάσεις κυρωμένες με νόμο – άρα υπέρτερες από κάθε άλλη διάταξη (άρθρ.28 παρ.1 του Συντ.)». Έτσι οι μνημονιακές κυβερνήσεις διατρέχουν βέβαιον κίνδυνον ποινικής διώξεως.

Όπως η κλεπτοκρατία άρχισε τελευταίως να διώκεται ποινικώς (καταδίκες Τσοχατζόπουλου & Σίας, Μιχ. Λιάπη, δικαστικές ανακρίσεις Χριστοφοράκου-Μαυρίδη, Σκαρπέλη, Γιάννου Παπαντωνίου, συλλήψεις  Σμπώκου, Κάντα, Ευσταθίου, Τομπούλογλου, και Παπαχρήστου,  η παραπομπή του Γ. Παπακωνστατίνου  στο Ειδικόν Δικαστήριον κι’ η δίωξις κατά του βουλευτού ΝΔ Κ.Κοντογεώργου), ούτως και η χ ρ ε ο κ ρ α τ ί α θα διωχθή νομοτελειακώς από μία επομένη, νόμιμη κυβέρνησι, εναντίον των ηθικών αυτουργών σωρείας εγκλημάτων της τελευταίας 4ετίας, κατά του Ελληνικού λαού. Ευθύνη μεγάλη έχει και ο Κώστας Σημίτης, που επί πρωθυπουργίας  του υπεγράφησαν όλα τα υπό δικαστική διερεύνηση σήμερα Εξοπλιστικά Προγράμματα. Δεν θ’αργήσει να διαβεί κι’αυτός την θύρα του ανακριτού.

Κανένα δήθεν «υπέρτατο δημόσιο συμφέρον» (λχ. η παραμονή στην Ευρωζώνη ή η «εθνική άμυνα») δεν δικαιολογεί τις έκνομες ενέργειες των κομματικών κυβερνήσεων εις βάρος του Ελληνικού έθνους, πολλώ δε μάλλον καθ’ όσον,  ως  απεδείχθη εκ των υστέρων, τα ληφθέντα μνημονιακά «μέτρα-άμετρα» ήσαν άστοχα, βλαπτικά και έκνομα. Π.χ. εδόθη η΄Εκτακτη Βοήθεια Ρευστότητος (ELA) 120 δις.ευρώ, προς τις τράπεζες το θέρος του 2012. Η συνηγορία (MW29.12.13) του πρώην Γερμανού καγκελλαρίου Χέλμουτ Σμιτ υπέρ της διαγραφής του Ελληνικού χρέους και η πρόσφατη δήλωσις Σόϋμπλε ότι «οι Ευρωπαίοι δεν θ’απογοητεύσουν την Ελλάδα» (31.12.13), αποκαλύπτουν ότι τα περιοριστικά μέτρα ήσαν ανεπίκαιρα και υπερβολικά, μερικά δε εξ αυτών απολύτως κακόβουλα – απλώς αποτέλεσμα ανοργασμικών και εμμηνοπαυσιακών ηγετών της λεγομένης «ενωμένης Ευρώπης».

Οι εγχώριοι, όμως, πρωταγωνιστές των μνημονιακών «μέτρων» δεν θ’ αποφύγουν εν τέλει την φυλακή.