Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Εσπασε κάθε ρεκόρ το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργομε την απόφαση των ηγετών των χωρών - μελών της ΕΕ να εκλέξουν ως πρόεδρο της Κομισιόν τον Λουξεμβούργιο πρωθυπουργό επί... 18 (!) συνεχή χρόνια μέχρι πέρυσι, Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ. Εξι προέδρους είχε όλους κι όλους η Κομισιόν τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια και από αυτούς τους έξι οι... τρεις ήταν από το Λουξεμβούργο! Μόνο δώδεκα πρόεδροι της Κομισιόν έχουν υπάρξει από τότε που δημιουργήθηκε αυτή η θέση το 1958, εδώ και πάνω από μισόν αιώνα. Από καμία άλλη χώρα - μέλος της ΕΟΚ παλιά και της ΕΕ σήμερα δεν έχουν επιλεγεί τρεις πρόεδροι - μόνο από το Λουξεμβούργο. Ενας Γερμανός, δύο Γάλλοι, ένας Βρετανός, δύο Ιταλοί, ένας Βέλγος, ένας Ολλανδός κι ένας Πορτογάλος συμπληρώνουν τη λίστα. Ο Ολλανδός μάλιστα δεν έκλεισε ούτε καν έναν χρόνο ως πρόεδρος της Κομισιόν, ο ένας Ιταλός ούτε δύο χρόνια και ο Βέλγος ακριβώς τρία. Ο πρώτος Λουξεμβούργιος πρόεδρος της Κομισιόν ήταν ο Γκαστόν Τορν, το 1981, ο οποίος ολοκλήρωσε τη θητεία του το 1985. Ο δεύτερος ήταν ο Ζακ Σαντέρ, ο οποίος τοποθετήθηκε πρόεδρος της Κομισιόν δέκα χρόνια αφότου τελείωσε η θητεία του Γκαστόν Τορν, το 1995. Ο τρίτος είναι οΖαν - Κλοντ Γιούνκερ. Τόσο ο Τορν όσο και ο Σαντέρ μόλις τελείωσαν τη θητεία τους ως πρόεδροι της Κομισιόν, προσλήφθηκαν αμέσως από μια τράπεζα του Λουξεμβούργου ο πρώτος και από μια επενδυτική εταιρεία ο δεύτερος. Και ο Τορν και ο Σαντέρ προσλήφθηκαν παράλληλα στους δύο μεγαλύτερους ομίλους μέσων μαζικής ενημέρωσης του Λουξεμβούργου - στον όμιλο CLT ο Τορν και στον όμιλο RTL ο δεύτερος!
Το... κρατίδιο - τράπεζα του Λουξεμβούργου απέδειξε και μέσω των διατελεσάντων προέδρων της Κομισιόν τόσο την ουσιαστική αιτία ύπαρξής του ως ανεξάρτητου κράτους (θησαυροφυλάκιο των πλούσιων Ευρωπαίων) όσο και την αληθινή ουσία της κρατικής του υπόστασης - την ακατάλυτη διαπλοκή και συνύφανση των τραπεζών και της πολιτικής στο Μεγάλο Δουκάτο. Είναι διασκεδαστικό και κωμικοτραγικό. Τα τελευταία σαράντα χρόνια, από το 1974 μέχρι πέρυσι, το Λουξεμβούργο είχε όλους κι όλους... τέσσερις (!!!) πρωθυπουργούς. Από αυτούς τους τέσσερις σ' πρωθυπουργούς, οι... τρεις έγιναν πρόεδροι της Κομισιόν! Ο Τορν, ο Σαντέρ, ο Γιούνκερ! Μόνο ένας από τους τέσσερις Λουξεμβούργιους πρωθυπουργούς ονόματι Πιερ Βερνέρ είχε την ατυχία να... ξεμείνει στην πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου και να μη γίνει πρόεδρος της Κομισιόν! Γκαντεμιά! Η υπό διαμόρφωση πολιτική εξίσωση πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου ίσον άνθρωπος του χρηματοπιστωτικού συστήματος ίσον... πρόεδρος της Κομισιόν μπορεί να οδηγεί σε μη κολακευτικούς συνειρμούς για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά σίγουρα αντανακλά πιστά τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην ΕΕ.
Οι Αμερικανοί πάντως σίγουρα θα αναπολούν τον πρώτο πρόεδρο της Κομισιόν, τον Δυτικογερμανό Βάλτερ Χάλσταϊν, ο οποίος ήταν απολύτως δικός τους άνθρωπος. Μέλος αρκετών ναζιστικών επαγγελματικών οργανώσεων, ο Χάλσταϊν πολεμούσε ως υπολοχαγός στις στρατιές του Χίτλερ, όταν στις 26 Ιουνίου 1944 συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Αμερικανούς στη μάχη του Χερβούργου. Διαπιστώνοντας την ακαδημαϊκή του αξία, οι Αμερικανοί τον έστελναν για "αναδιαπαιδαγώγηση" σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ, πράγμα που γινόταν για πολύ λίγους, τους οποίους έκριναν ότι αξίζει να τους στρατολογήσουν ως πράκτορες. Δεν γνωρίζουμε φυσικά τι ακριβώς έγινε με τον Χάλσταϊν, αλλά σε έναν χρόνο γύρισε στη Δυτική Γερμανία, αμέσως τοποθετήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και σε δύο... μήνες (!) έγινε πρύτανης.
Σε δύο χρόνια ξαναπήγε στις ΗΠΑ για έναν χρόνο και μόλις γύρισε έγινε προς γενική κατάπληξη...επικεφαλής του Γραφείου Εξωτερικών Υποθέσεων της καγκελαρίας! Με τις πλάτες των Αμερικανών -όλοι γνώριζαν στη Γερμανία ότι είναι εξέχων άνθρωπος των ΗΠΑ- λειτούργησε ως πραγματικός υπουργός Εξωτερικών, σύνδεσμος των Αμερικανών απευθείας με τον καγκελάριο Αντενάουερ, χωρίς να έχει τον τυπικό τίτλο του υπουργού Εξωτερικών. Ο Βάλτερ Χάλσταϊν ήταν ο διαμορφωτής της δυτικογερμανικής εξωτερικής πολιτικής για σχεδόν δέκα χρόνια, υλοποιώντας τη γραμμή των Αμερικανών. Με την έγκρισή τους τοποθετήθηκε για... δέκα (!) χρόνια πρόεδρος της Κομισιόν (από το 1958 έως το 1967), καθώς τότε οι ΗΠΑ προωθούσαν φανατικά την ΕΟΚ. Οι καιροί εκείνοι όμως παρήλθαν...
*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου