Ο απολογισμός της τετραετίας των Μνημονίων

Νέα Πολιτική

του Κωνσταντίνου Κόλμερ

♦ Η έκθεσις της Τραπέζης της Ελλάδος επί της οικονομίας της χώρας διά την τετραετίαν 2010-13 και ο  τελευταίος ισολογισμός της  αποκαλύπτουν αφ’ενός μεν την τεραστία ζημία που υπέστησαν οι Έλληνες απ’ την ένταξι της Ελλάδος στα Μνημόνια, αφ’ετέρου δέ την μετάλλαξι της ΤτΕ , από εθνικής κεντρικής τραπέζης εις απλούν υποκατάστημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής  στην Φραγκφούρτη .

Σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ, το Ελληνικόν Ακ. Εθν. Εισόδημα εμειώθη κατά 20,4%  την τελευταία τετραετία και το διαθέσιμο εισόδημα των Ελληνικών νοικοκυριών κατά 30%.

Την 6ετία της συνεχιζομένης υφέσεως (2008-13,) το Ελληνικόν ΑΕΠ υπεχώρησε κατά 27%.

Δεν υπάρχει προηγούμενον άλλης Ευρωπαϊκής χώρας στην μεταπολεμική περίοδο,  που να υπέστη τόσον μεγάλην οικονομική καταστροφή όσον της Ελλάδος την τελευταία περίοδο των μνημονίων.

Η δυσημερία του Ελληνικού λαού προήλθεν από την μείωσι των μισθών και συντάξεων , την παρανοϊκή φορολόγησι των ακινήτων και την τραπεζική αχρηματία, απότοκον της κατά 85% περικοπής της αξίας των κρατικών ομολόγων, κατ’απαίτησιν του χέρ Σόϊμπλε.

Η οικονομική ανάπτυξις  εγκατελείφθη και η Ελλάς έγινε φορομπηχτικός και γραφειοκρατικός…παράδεισος των κομμάτων, των επικυριάρχων της Ε.Ε. και των καρτέλ.

Ουδείς εμπιστεύεται πλέον την χώρα μας. Κανείς δεν επενδύει στο μέλλον της -  πλην των καρτελοποιημένων συμφερόντων – και των κερδοσκόπων.

Ως αποτέλεσμα της επενδυτικής απραξίας, η ανεργία έπληξε το 30% του ενεργού πληθυσμού  (1.345 χιλιάδες το τρίτο τρίμηνο 2013) και το 60% των νέων, ενώ οι μακροπρόθεσμα άνεργοι υπερβαίνουν το 50% ή τις 956 χιλιάδες.

Αίτιον της εκτεταμένης ανεργίας δεν είναι άλλο παρά η εσφαλμένη πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης»,  που εφήρμοσε το ΔΝΤ στην περίπτωσι της Ελληνικής δημοσιονομικής κρίσεως. Με τους εγχωρίους συνεργάτες της Τρόϊκα και τους  σπουδαρχίδες Παπανδρέου, Papadimo, Σαμαρά και Βενιζέλο ν’αποδέχονται  ασυζητητί οιαδήποτε παράλογη αξίωσι της Τρόϊκα – αρκεί να πληρωθούν οι ξένοι πιστωτές με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων και να διασωθή ο ιθαγενής πολιτικός κόσμος (και υπόκοσμος) από την χρωκοπία – η Ελλάς μετετέθη από τον ανεπτυγμένο στον τρίτο κόσμον.

Η κατοχική κυβέρνησις Τσολάκογλου κατέβαλε μεγαλυτέρα διαπραγματευτική προσπάθεια διασώσεως του Ελληνικού λαού από τις ληστρικές απαιτήσεις της Τριπλής Κατοχής (Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων) απ’ό,τι η κυβέρνησις Σαμαρά  με την Τρόϊκα (βλ.σχ. Δημοσθένη Κούκουνα, Η Ιστορία της Κατοχής, εκδ. Λιβάνη 2013,τόμ.2).

Εν τούτοις, μέσω της Μνημονιακής «εσωτερικής υποτίμησης» επιτεύχθη μικρά μείωσις του κόστους ανά μονάδα προϊόντος και η ανεπαίσθητος ανάκτησις διεθνούς ανταγωνιστικότητος. Αμφότερα  εστηρίχθησαν αποκλειστικώς στον ραγδαίο περιορισμό της ιδιωτικής ζητήσεως και στην επιβολή παραλόγων φόρων,  ενώ ο φαύλος δημόσιος τομέας έμεινε αλώβητος- όχι βεβαίως εξ αγαθού συνειδώτος (θα ημπορούσε λ.χ. να ενισχυθούν οι δημόσιες επενδύσεις) αλλά διά την διαφύλαξι  ως αλωβήτου της πελατείας των κομμάτων.

Οι συστάσεις του ΟΟΣΑ  διά διαθρωτικές αλλαγές ελάχιστα υιοθετήθησαν απ’ την κυβέρνησι, διά τον φόβον του πολιτικού κόστους. Τα περισσότερα επαγγέλματα παραμένουν κλειστά και  νέες δεσμεύσεις επιβάλλονται στην αγορά,  ως λ.χ. η υποχρεωτική απόκτησις πτυχίου νομικής διά τους… δικαστικούς επιμελητές και η ανάθεσις της δικαστικής διαμεσολαβήσεως μόνον εις δικηγόρους!…

Η αμετάβλητος «αλλαγή»

 Την 4ετία 21010-13, η συνολική κατανάλωσις συνέχισε, ως και πρό του 2009, ν’απορροφά το 90% του διαθεσίμου εισοδήματος των Ελληνικών νοικοκυριών. Το υπόλοιπον προέρχεται από την αποταμίευσί των, δια την πληρωμή των παρανοϊκών φόρων.

Δηλαδή η Ελληνική οικονομία δεν αποταμίευσε διά το μέλλον ούτε ένα ευρώ κατά την τετραετία, ενώ εδαπάνησε τις αποταμιεύσεις των ασφαλιστικών ταμείων και των ιδιωτών διά περισωθούν οι τραπεζίτες.

Οι καταθέσεις εμειώθησαν κατά 111 δις. ευρώ από τα τέλη του 2009 μέχρις Ιουνίου 2013. Έκτοτε μειώνονται 2 δις. ευρώ μηνιαίως. Τ’ασφαλιστικά ταμεία απώλεσαν άνω των 28 δις. ευρώ εν συνεχεία του PSI και οι ιδιώτες επενδυτές, πιστεύσαντες στην αξιοπιστία τους, έχασαν τις «οικονομίες μιάς ζωής».

Το παρελθόν έτος, το ΑΕΠ υπεχώρησεν  4% επισήμως. Ανεπισήμως πολύ περισσότερον,  καθ’όσον η Στατιστική Υπηρεσία «μαγειρεύει» συστηματικώς τα στατιστικά στοιχεία. Π.χ. αναφέρει «επενδύσεις» παγίου κεφαλαίου, οι οποίες απουσιάζουν παντελώς, και υποτιμά εντέχνως τον τιμάριθμο κόστους ζωής.

Οι εξαγωγές το 2013 δεν ηυξήθησαν εις απόλυτον μέγεθος αλλ’ εβελτίωσαν την συμμετοχή των στο ελλειμματικόν εμπορικό ισοζύγιο, λόγω της μειώσεως των εισαγωγών κατά 30%. Εξ αιτίας των ανυπάρκτων ιδιωτικών επενδύσεων, ο εξωτερικός τομέας επηρέασε δυσμενώς το ΑΕΠ.

Το τουριστικόν εισόδημα έχασε ένα 5% μέχρις του έτους 2012 και το επόμενον έτος ηυξήθη οριακώς. Άνω των 350 ξενοδοχειακών μονάδων εκποιούνται λόγω ταμειακής δυσχερείας.

Στον βασικό τομέα της κατοικίας, εσημειώθη αποεπένδυσις δια πρώτην φοράν μεταπολεμικώς. Η ανεπάρκεια κεφαλαίων, το μεγάλο φορολογικό βάρος και η διάχυτη αβεβαιότητα συνέβαλαν στην μείωσι των ιδιωτικών επενδύσεων.

Τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων υπέστησαν άγριο «κούρεμα», διά να εμφανισθή το διαβόητο «πρωτογενές πλεόνασμα», που είναι προφανώς έλλειμμα.

Οι δείκτες επιχειρηματικού περιβάλλοντος παρουσίασαν συνεχή επιδείνωσιν από του 1998 έως του 2013.

Η τραπεζική χρηματοδότησις της οικονομίας εμειώθη κάθε χρόνο 5% κατά μέσον όρο. Το τραπεζικόν σύστημα κατεστράφη και 25 ιδιωτικές τράπεζες κρατικοποιήθησαν πλήρως, περιελθούσες στην ιδιοκτησία του ΤΧΣ άνευ αποζημιώσεως των μετόχων. Αι  εναπομείνασαι τέσσαρες  «συστημικές» τράπεζες έχουν ανάγκην επιπλέον κεφαλαίων από 7 έως 20 δις. ευρώ, πέραν των ήδη 42 δις. ευρώ καταβληθέντων,  εις χρέωσιν του δημοσίου χρέους και αναλόγως πώς εκτιμώνται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια

Η σωρευτική απώλεια ανταγωνιστικότητος, όπως την μετρεί η ΤτΕ στο -19% την «περίοδο της ανεμελιάς», περιορίσθη ελάχιστα στο 14% την 4ετία της «λιτότητας», οπόταν η Ελλάς κατετάγη 91^η μεταξύ 148 χωρών παγκοσμίως.

Η παρατηρηθείσα  βελτίωσις στο ισοζύγιο πληρωμών υπήρξεν αποτέλεσμα της ραγδαίας συρρικνώσεως των εισαγωγών και  των μεταβιβάσεων εισοδήματος από την Ε.Ε., που δεν θεωρούνται διατηρήσιμες στο μέλλον.

Παρά τα αλλεπάλληλα διασωστικά πακέτα της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, η διεθνής επενδυτική θέσις (ΔΕΘ) της χώρας επεδεινώθη το 2013 στο αρνητικό 120% του ΑΕΠ ή εις κεφάλαια πλήν 217 δις.ευρώ, που διέρρευσαν μέχρις τέλους του έτους στο εξωτερικό.

Η ΔΕΘ χειροτέρευσε κυρίως από την αύξησι του δημοσίου χρέους, την μείωσι των τραπεζικών καταθέσεων στο εξωτερικό  και από τις υποχρεώσεις των τραπεζών προς την ΕΚΤ,  ύψους 70,7 δις. ευρώ.

Η ακαθ. προστιθεμένη αξία  της Ελληνικής οικονομίας υπεχώρησε κατά 20%  την παρελθούσα τετραετία και εις ορισμένους κλάδους, ως στο εμπόριον και στις κατασκευές, 30% και 60% αντιστοίχως.

Παραδοσιακοί κλάδοι της βιομηχανίας, ως η κλωστοϋφαντουργία και η χαλυβουργία, έχουν μειώσει την παραγωγή τους στο μισό, και ο βαθμός χρησιμοποίησης του εργοστασιακού δυναμικού έχει υποχωρήσει κάτω του 66% εφέτος από 71% το 2009.

Οι τιμές των ακινήτων υπεχώρησαν πέρυσι κατά 36% στην Αθήνα και κατά  37% στην Θεσσαλονίκη απ’ τα επίπεδα του 2008. Στα επαγγελματικά ακίνητα,  η πτώσις των τιμών υπολογίζεται ακόμη μεγαλυτέρα.

Εν τούτοις, οι φορολογούμενες «αντικειμενικές τιμές»των ακινήτων παραμένουν αμετάβλητες,  προς δόξαν της φορομπηχτικής πολιτικής της Τρόϊκα και του κ. Στουρνάρα. Το 2013 επεβλήθησαν τρείς έκτακτοι φόροι ακινήτου περιουσίας αναδρομικώς, κατά παράβασιν του Συντάγματος (άρθρ.78 παρ.2)

Σύμφωνα με την ΤτΕ, «η τεχνητή υπερφορολόγηση της ακινήτου περιουσίας οδηγεί σε περαιτέρω μη οροθολογική  συμπίεση των τιμών των ακινήτων» εφέτος.

Οι αρμόδιοι του υπουργείου Οικονομικών απεδείχθησαν ανεπίδεκτοι μαθήσεως των ελαστικοτήτων της ζητήσεως, όταν επέβαλον παρανοϊκούς  φόρους εις ακίνητα και αυτοκίνητα. Ελάχιστες είναι οι μεταβιβάσεις ακινήτων στην κτηματαγορά εφέτος, ενώ 200.000 πινακίδες ΙΧ αυτοκινήτων κατετέθησαν στις εφορίες.

Παρά την τρομακτική ύφεσι της Ελληνικής οικονομίας, ο πληθωρισμός του ευρώ συνέχισε ν’αυξάνεται την τετραετία 2009-13 στην χώρα μας,  λόγω των υψηλών φόρων (23% ΦΠΑ), της ανατιμήσεως των καυσίμων και της πλήρους καρτελοποιήσεως της αγοράς, από των φαρμάκων μέχρις και των βιβλίων.

Τα κέρδη των επιχειρήσεων εμειώθησαν την προηγηθείσα τριετία, και από το 2012 μετεβλήθησαν σε ζημίες που συνεχίζονται και εφέτος. Άνω των 30 εισηγμένων εταιριών διεγράφησαν από το Χρηματιστήριο Αθηνών .

Η δημοσία κατανάλωσις  διετηρήθη στα προ του 2009 επίπεδα, με την σπατάλη και την διαφθορά αμείωτες και τον αριθμό των απασχολουμένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα άνω του ενός εκατομμυρίου. Το Ελληνικόν κράτος διεσύρθη διεθνώς ως failed state (αποτυχόν δημόσιον) [βλ.σχ.Economist,NYT,Bild,ΦΤ].

Παρά τα μέχρι τούδε «διασωστικά προγράμματα», το δημόσιον χρέος της κεντρικής κυβερνήσεως ηυξήθη στα 321 δις. ευρώ το 2013 από 304 το προηγούμενον έτος και στο 176% του ΑΕΠ από 157%.

Η ΤτΕ σημειώνει σχετικώς: «Παρά τα εξαιρετικώς χαμηλά επιτόκια, η διαφορά επιτοκίων (της Ελλάδος με την ΟΝΕ) εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική και λόγω της οικονομικής συρρίκνωσης. Το πρωτογενές πλεόνασμα αναμένεται να συμβάλλει στην αύξηση του δημοσίου χρέους…»!

Στην πραγματικότητα, το Ακαθάριστον Δημόσιον Χρέος (ΑΔΧ) είναι ακόμη μεγαλύτερον, εάν ληφθή υπ’όψιν το χρέος της ΤτΕ (51,6 δις. ευρώ), των εμπορικών τραπεζών (70,7), των δημοσίων επιχειρήσεων και ΟΤΑ (19,5) ως και των υποχρεώσεων προς αμέσους επενδυτάς και θυγατρικών των επιχειρήσεων (7,3 δις. ευρώ).Οι τόκοι των δανείων αυτών (150 δις.ευρώ) υπολογίζονται εις 3 δις.ευρώ ετησίως, πέραν των καταβλητέων τόκων του ΔΧ ύψους 6 δις.ευρώ εφέτος και 25 των χρεωλυσίων.

Συνολικώς, το ΑΔΧ ανέρχεται εις 417 δις. ευρώ ή 230% του ΑΕΠ. Τρία χρόνια ενωρίτερον ήταν 407 δις. ευρώ και 183% του ΑΕΠ.Το χρέος αυτό είναι αδιατήρηστον και αδύνατον να πληρωθή από μία συρρικνουμένη οικονομία ως η Ελληνική, άνευ δραστικής αναδιαρθρώσεως.

Η εξυπηρέτησις του ΔΧ συνεπάγεται όχι μόνον πτώχεια, ανισότητα  και κοινωνικό κλυδωνισμό, αλλά και πληθυσμιακή συρρίκνωσι του Ελληνικού λαού.

Δυόμισυ εκατομμύρια άτομα στην Ελλάδα ευρίσκονται κάτω του ορίου της πτώχειας – σημαντικώς περισσότερα απ’ό,τι στις 28 χώρες της Ε.Ε.

Το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα του συνόλου των νοικοκυριών στην Ελλάδα δεν υπερβαίνει σήμερον τις 15.000 ευρώ περίπου έναντι 18.000 το 2011.

Το 35% του Ελληνικού πληθυσμού, δηλαδή 3,8 εκατομ.άτομα ευρίσκονται εις κατάστασιν «κοινωνικού αποκλεισμού». Δηλαδή ζούν με τεράστιες στερήσεις και δεν έχουν σταθερή εργασία.

Το 50% των φτωχών στην Ελλάδα έχουν εισόδημα κάτω των 4.000 ευρώ ετησίως και το χάσμα μεγαλώνει.

Η απογραφή του 2011 έδειξε μείωσι του πληθυσμού κατά 75.000 άτομα. Την τελευταία 5ετία, οι γεννήσεις στην Ελλάδα εμειώθησαν κατά 10%, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, από 118.302 το 2008 στις 100.980 το 2012. Η γεννητικότης ανά γυναίκα έχει μειωθή στο 1,42 ζώντων νεογνών ενώ ο μη παραγωγικός πληθυσμός έχει υπερβή το 20%. Η συνέχισις της τάσεως αυτής οδηγεί στην εξαφάνισι της Ελληνικής φυλής εις βάθος χρόνου.

Ερωτώ:

-Μήπως αυτό είναι το επιδιωκόμενον από τους ξένους επικυριάρχους και το ζητούμενον απ’τους ιθαγενείς μητραλοίας;

-Μετά την πτώχευσι της Ελλάδος, ποία η αξία της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωζώνη που τόσον διαφημίζεται από τα Μέσα Μαζικής Επιβολής και τους μισθάρνους ευρωλάγνους;

 Οικονομική Καταπίεσις κι’ εφέτος

 Tο 2014 οι πληρωμές τόκων του Δημ. Χρέους ανέρχονται εις 9 δις. ευρώ περίπου και των χρεωλυσίων εις 25. Τα ποσά αυτά αδυνατεί να εξυπηρετήσει η Ελληνική οικονομία. Αναμένεται όθεν περαιτέρω αφαίμαξις της καταναλώσεως και αύξησις των φόρων κατά 3,2 δις.ευρώ, που βεβαίως θα πλήξει την μεσαία τάξιν.

Παρατηρείται εφέτος μία ελαφρά αισιοδοξία ανόδου του τουριστικού εισοδήματος, λόγω των πολιτικών προβλημάτων στον περίγυρο της Ελλάδος. Αλλ’ η άνοδος αυτή δεν επαρκεί γιά να συντηρήσει την αύξησι του εθνικού εισοδήματος. Χρειάζονται σημαντικές επενδύσεις, ιδιωτικές και δημόσιες, που διατηρούνται  αναιμικές –ούτε η κατασκευή των 4 αυτοκινητοδρόμων δεν ξεκίνησε ακόμη– που η πολιτική δημοσιονομικής λιτότητος δεν επιτρέπει.

-Πόθεν λοιπόν μπορεί να προκύψει η αναστροφή της οικονομικής κάμψεως; Το μοναδικόν εργοτάξιο της χώρας, αυτό της κατασκευής του Μετρό Θεσσαλονίκης, διέκοψε τις εργασίες του λόγω οικονομικών προβλημάτων.

Το πρώτο τρίμηνο του έτους παρήλθε, χωρίς κάν να προχωρήσουν οι αμφιλεγόμενες ιδιωτικοποιήσεις, λόγω και της Κοινοτικής γραφειοκρατίας και της ενδημικής φαυλοκρατίας.

Η περαιτέρω πτώσις του ΑΕΠ και εφέτος, παρά το χαμηλό σημείον αφετηρίας, είναι μάλλον βεβαία και εξ αιτίας των πολιτικών αβεβαιοτήτων, λόγω της περιπλοκής με τις ευρωεκλογές στο εσωτερικό και με τις κρίσεις στην Ουκρανία, Συρία, Αίγυπτο και Τουρκία.

Η δικομματική κυβέρνησις έχει αποδυθή τώρα εις έναν απέλπιδα αγώνα δημοσίων σχέσεων και εξωραϊσμού της Ελληνικής πραγματικότητος,  προκειμένου να πείσει την διεθνή και ιθαγενή κοινή γνώμη ότι «τα δύσκολα πέρασαν».

Πρός τούτο χρησιμοποιεί παλαιά και εφθαρμένα στερεότυπα και μερικούς Αμερικανικούς νεολογισμούς. Αλλά «με φούμαρα δεν βάφεις αυγά», ως λέγει ο λαός μας. Το δημόσιον χρέος  ανέρχεται την προσεχή 16ετία εις 322 δις. Ευρώ, εκ των οποίων οι τόκοι μόνον- 164 δις- αποτελούν περίπου ένα ολόκληρον καθαρό εθνικό προϊόν. Διά να εξυπηρετηθή το τεράστιον αυτό ποσόν, πρέπει ο Ελληνικός λαός να παύσει να συντηρείται επί δύο χρόνια – όπερ οξύμωρο.

Η κρίσις, οικονομική και κοινωνική, θα παραταθή χωρίς έξοδο και θα εξοντώσει κυρίως την μεσαία τάξι,  δηλαδή τον κορμό που στηρίζει την Ελλάδα, ο οποίος κοντεύει να λυγίσει.

-Να είναι τούτο συμπτωματικό;

Εάν δεν αναστραφή συντόμως η φθίνουσα πορεία του Ελληνικού έθνους, η βλάβη θα καταστή ανήκεστος.