Αιρετικές αλήθειες και μύθοι του 1821… (3ο μέρος)

antichainletter

του Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου

Μέρος τρίτο: Γεώργιος Καραϊσκάκης

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, είναι κι αυτός μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του απελευθερωτικού αγώνα, κυρίως με τη στάση του στον εμφύλιο του 1824 και το συγχωροχάρτι που έλαβε από τον Κωλέττη. Χώρια τις θηριωδίες που διέπραξε εις βάρος των Μοραϊτών. Η μητέρα του Ζωή, μόλις πέθανε ο άνδρας της κλείστηκε σε μοναστήρι και ασπάστηκε τον μοναστικό βίο. Εκεί, ενώ ήταν καλόγρια, γέννησε τον Γεώργιο, που ήταν καρπός του Αρματολού Καραΐσκου, εξ ου και το βρέφος ονομάστηκε Καραϊσκάκης. Ο πατέρας του δεν τον αναγνώρισε ποτέ και το παιδί μεγαλώνοντας, διαλαλούσε εδώ κι εκεί ότι ήταν νόθος. Η αθυροστομία του ήταν παροιμιώδης, ενώ στο στόμα του δεν έβαζε φραγμούς ούτε όταν επρόκειτο για την μητέρα του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο «Λεξικό της Επαναστάσεως» που εξεδόθη στα Ιωάννινα το 1972, αναφέρεται: « …ασυστόλως κηρύττων εαυτόν νόθον, έλεγε ότι η μάνα του έφαγε σαράντα χιλιάδες πούτζες έως να τον γεννήσει…». 

Από μικρός μπήκε στην υπηρεσία του Αλή Πασά και λίγο αργότερα παντρεύτηκε ένα από τα κορίτσια του χαρεμιού του, την Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου. Έτσι, έλαβε τον τίτλο του Αλημπασαλή, όπως λεγόντουσαν εκείνοι που υπηρετούσαν τον Αλή Πασά. Έχοντας ελληνική συνείδηση, δεν άργησε να βρεθεί απέναντι στους Τούρκους και όταν ξεκίνησε η επανάσταση άρχισε να διακρίνεται στις μάχες. Ήταν τόσο προκλητικός με τους Τούρκους, ώστε σε μια μάχη στο Κομπότι της Άρτας κατέβασε το σώβρακό του κι έδειχνε τα οπίσθιά του! Οι Τούρκοι τον πυροβόλησαν, τον πλήγωσαν κι έκανε τρεις μήνες να γιατρευτεί. Το γεγονός αυτό, το αναφέρουν τόσο ο Αινιάν στην βιογραφία του Καραϊσκάκη (σελ. 43), όσο και ο Μακρυγιάννης στη σελίδα 167 των απομνημονευμάτων του. Λίγο αργότερα, έπεσε κι αυτός θύμα του μηχανορράφου Μαυροκορδάτου, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι συνεργάζεται με τους Τούρκους. Συνελήφθη, την ανάκριση την έκαναν άνθρωποι του Μαυροκορδάτου, που τον προσήγαγαν σε δίκη, την πρωταπριλιά του 1824. Η δίκη έγινε μέσα στην εκκλησία της Παναγίας στο Μεσολόγγι. Γράφει ο Μακρυγιάννης (τόμος Α΄, σελίδα 156):

« Ηύρε πρόφασιν η εκλαμπρότης του (σ.σ. ο Μαυροκορδάτος) εις το Μεσολόγγι ότι ο Καραϊσκάκης αγρικήθη με τους Τούρκους. Έβαλεν ανθρώπους του, τους έκαμε κριτάς να τον περάσουνε από το κανάλι της δικαιοσύνης του, να τον σκοτώσουνε. Τον κρίναν και τον είχανε χαζίρι. Κι αν δεν τον γλιτώνανε οι σύντροφοί του, θα τον σκότωναν. Ακούτε εσείς; Ο Καραϊσκάκης από δέκα χρόνων παιδί κλέφτης θα γύριζε με τους Τούρκους όπου τους σκότωνε μέσα στους λόγγους και περπάταγε ξυπόλητος από μικρό παιδί για την λευτεριά. Ο εκλαμπρότατος, το ζυμάρι των Τούρκων, ο δουλευτής αυτήνων των Τούρκων, ο Μαυροκορδάτος, ο αγαπημένος των τυράννων, κατέτρεχε τον Καραϊσκάκη να τον καταδικάσει εις θάνατον».

Την ώρα της δίκης, ο Καραϊσκάκης σηκώθηκε κι έφυγε σαν κύριος, υπό την προστασία των ένοπλων ανδρών του.

Εκείνη την ώρα, όπως γράφει ο Κ. Παπαγεώργης στο βιβλίο του «Τα καπάκια», που εξεδόθη από τον Καστανιώτη, ο Καραϊσκάκης φώναξε: «Ε ρε Μαυροκορδάτο. Εσύ την προδοσία μου την εγραψες στο χαρτί και εγώ γρήγορα ελπίζω να στη γράψω εις το μέτωπόν σου. Να φανεί ποιος είσαι».  

Λίγο αργότερα, ο άλλος μηχανορράφος, ο Κωλέττης, έκανε τη δική του κίνηση. Πλησίασε και προσεταιρίστηκε τον Καραϊσκάκη, με στόχο την πρόκληση του εθνικού διχασμού, που κατέληξε στον εμφύλιο του 1824, με την εισβολή των Ρουμελιωτών στον Μοριά, την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη (βλέπε δεύτερο μέρος της ιστορίας στο blog) και τις απίστευτες αγριότητες που διεπράχθησαν.