Από τον Ράιχενμπαχ του Όθωνα... στον Ράιχενμπαχ της Μέρκελ

imerisia

ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ

Γνωρίζατε ότι πριν από την έλευση στην Ελλάδα, το 2011, του γερμανού απεσταλμένου της Κομισιόν Χορστ Ράιχενμπαχ, στην Αθήνα του 1833, επί βασιλιά Όθωνα, υπήρχε ο νεαρός υπολοχαγός του βαυαρικού ιππικού, τεχνίτης μηχανών, Χριστόφορος Ράιχενμπαχ, ο οποίος ανέλαβε ως διευθυντής του διεθνούς νομισματοκοπείου να κόψει την πρώτη δραχμή ως εθνικό νόμισμα; Και μάλιστα –τι ειρωνεία της ιστορίας- οι πρώτες δραχμές που αντικατέστησαν τον καποδιστριακό φοίνικα κόπηκαν στο νομισματοκοπείο της Βαυαρίας το 1836; Το αναδεικνύει από τα αρχεία της ιστορίας ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ψύλος, συγγραφέας του βιβλίου «Από τον Ράιχενμπαχ του Όθωνα στον Ράιχενμπαχ της Μέρκελ» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Είναι η οικονομική και πολιτική ιστορία των «Εκατόν ογδόντα χρόνων γερμανοκρατίας στην Ελλάδα», όπως αναφέρεται στον υπότιτλο. Οι δύο Ράιχενμπαχ μπορεί να είναι μια απλή συνωνυμία αλλά σηματοδοτούν –κατά τον συγγραφέα- την γερμανική ηγεμονική παρουσία από την Ελλάδα της δραχμής στην Ελλάδα του ευρώ: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται, έστω και σαν φάρσα».

Ο δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ, προλογίζοντας το βιβλίο, ισχυρίζεται ότι μέσω των μνημονίων η Γερμανία πέτυχε ώστε οι εξαγωγές της προς τις χώρες της Ευρωζώνης να εκτιναχθούν, από το 27% που ήταν στο σύνολο των γερμανικών εξαγωγών, στο 44%. Και αυτό, χάρη στο αποτελεσματικό όπλο του ευρώ. Μιλάει επίσης για «απολύτως πετυχημένα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα απομάκρυνσης από την εξουσία τόσο του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργου Παπανδρέου, στην Ελλάδα όσο και του δεξιού Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία που αποχαλινώνουν την γερμανική επιθετικότητα».

Στην εισαγωγή του ο Μιχάλης Ψύλος ξεκινάει σχολιάζοντας το εξώφυλλο του αμερικανικού περιοδικού Harper's, που απεικονίζει ένα γερμανικό στρατιωτικό χιτώνιο με κόκκινο περιβραχιόνιο και στη θέση του αγκυλωτού σταυρού το ευρώ. Τίτλος: «Πως η Γερμανία ξανακατέκτησε την Ευρώπη». Αμέσως μετά παραθέτει ,ως απάντηση, τη δήλωση του πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ: «Το γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα και η καγκελάριος Μέρκελ ενεργούν σαν να είναι το κέντρο της Ευρώπης, προκαλώντας την αγανάκτηση των γειτόνων μας».

Στο πρώτο κεφάλαιο με τίτλο «Ο Ράιχενμπαχ ξανάρχεται» θυμίζει το Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδας, τεύχος Α΄19, της Πέμπτης Οκτωβρίου 1939, όπου με διαταγή του βασιλιά Όθωνα απονέμεται ο Αργυρούς Σταυρός του Ιπποτών του Τάγματος του Σωτήρος στον υπολοχαγό Ράιχενμπαχ, γιατί έφερε τη δραχμή στην Ελλάδα. Και μετά, ανοίγοντας τη βεντάλια του χρόνου, έρχεται στο σήμερα, παραθέτοντας το έργο του σύγχρονου Ράιχενμπαχ, απεσταλμένου της κ. Μέρκελ. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, η Γερμανία αποκόμισε από την κρίση της Ευρωζώνης 41 δισ. ευρώ λόγω της πτώσης των επιτοκίων δανεισμού, ενώ δεν χρειάστηκε να πληρώσει για τη διαχείριση της κρίσης παρά μόνο 0,6 δισ. ευρώ.

Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα, υπό μνημονιακό καθεστώς, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών μειώθηκε στο πρωτοφανές για καιρό ειρήνης ποσοστό του 35,4%, όταν η ανάλογη μείωση στην μνημονιακή Ιρλανδία ήταν 6,2% και στην μνημονιακή Πορτογαλία 5,3%. Επίσης, ο φόρος εισοδήματος κατά την τετραετία 2010-13 για τους μισθωτούς και συνταξιούχους αυξήθηκε έως και… 700%, όπως υπολογίζει το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής.

Το βιβλίο των 286 σελίδων είναι ένα συνεχές ερευνητικό πήγαινε έλα στην Ιστορία, που επιφυλάσσει πολλές αντιστοιχίες. Ο αναγνώστης διαβάζει ότι το 1923 το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είχε διαμαρτυρηθεί εγγράφως στο Βερολίνο για μια γερμανική κινηματογραφική ταινία με τίτλο «Η Εκατομμυριούχος» («Die Frau mit den Millionen»), στην οποία κεντρικός πρωταγωνιστής ήταν ένας έλληνας ο οποίος προσπαθούσε να κλέψει τα εκατομμύρια μιας γερμανίδας. Και πως τον είχε ονομάσει ο σκηνοθέτης τον ήρωα; «Κλεπτομανίδη!». Όπως και τώρα, έτσι και τότε- λέει ο συγγραφέας- επιχειρήθηκε η γενική συκοφάντηση ώστε να φανεί η ανάγκη επιβολής ενός καθεστώτος υποτίμησης του επιπέδου ζωής και αναβάθμιση της ηγεμονίας του Βερολίνου. Και όμως -επιμένει ο συγγραφέας- τα χρήματα που προορίζονται για την Ελλάδα, η γερμανική κυβέρνηση δεν τα παίρνει από το φορολογούμενο γερμανό πολίτη, όπως κατ' επανάληψη ισχυριζόταν η εφημερίδα Bild, αλλά τα δανείζεται με επιτόκιο 1 έως 3% και, στη συνέχεια, τα δανείζει με τόκους στα κράτη της κρίσης, με επιτόκιο (του πρώτου πακέτου) στην Ελλάδα 4,2%, στην Ιρλανδία 5,8% και στην Πορτογαλία 5,5%.

Στο δεύτερο κεφάλαιο με τίτλο «Ο 4ος Ράιχ-ενμπαχ στην Αθήνα» φωτίζει το βιογραφικό του ανθρώπου τον οποίο χαρακτηρίζει «γκαουλάιτερ», καθώς ανέλαβε επικεφαλής της ομάδας δράσης με αρμοδιότητα την υλοποίηση, διαμέσου της ελληνικής διοίκησης, του προγράμματος προσαρμογής. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι άρχισε να εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1975, ξεκινώντας ως γενικός διευθυντής του Γραφείου Οικονομικών Υποθέσεων της Κομισιόν, φτάνοντας έως το 2005 μέχρι τον ανώτατο βαθμό του γενικού διευθυντή στην Υπηρεσία Προστασίας του Καταναλωτή, στην Υπηρεσία Προσωπικού και στην Υπηρεσία Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας. Μετά τη συνταξιοδότησή του από την Κομισιόν άφησε το Βέλγιο για το Λονδίνο αναλαμβάνοντας γενικός γραμματέας στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και το 2007 προήχθη στη θέση του αντιπροέδρου της Τράπεζας με ευρείες αρμοδιότητες Διαχείρισης Κινδύνου και Ανθρωπίνων Πόρων. «Στα 66 του χρόνια ανέλαβε την ευθύνη για τη σωτηρία της Ελλάδας –όχι ελέω Θεού- όπως ο βαυαρός Όθωνας αλλά ελέω της νέας ευρω-γερμανικής επιτροπείας» σημειώνει ο συγγραφέας.

Εναλλάσσοντας πηγές από την ελληνική ιστοριογραφία και τον διεθνή Τύπο συνεχίζει την εξιστόρηση με τα εξής κεφάλαια-τίτλους: Ο ταμίας της Μέρκελ, οι απαρχές της γερμανοκρατίας, οι Δανοί ανθύπατοι, ο ρόλος των γερμανών στην χρεοκοπία του 1893 και του 2010, η Γερμανία και ο εθνικός διχασμός, τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας στην Ελλάδα, οι ελληνογερμανικές σχέσεις μετά την Κατοχή, ΕΟΚ-η νέα μεγάλη ιδέα, η εποχή Χριστοφοράκου.

Στον επίλογο ισχυρίζεται ότι «με όπλο το φόβο κατέφεραν τα τέσσερα χρόνια του Μνημονίου να περάσουν τις απόψεις περί μονόδρομου σε μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού»…

Ακόμη και όσοι διαφωνούν με την οπτική του, δεν μπορούν παρά να προβληματισθούν από τα στοιχεία της έρευνας, καθώς θίγει το μέγα διαχρονικό ζητούμενο της εθνικής ανεξαρτησίας σε διαλεκτική σχέση με την οικονομική πολιτική.

Ο Μιχάλης Ψύλος γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα και σπούδασε Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στη δημοσιογραφία το 1982 από την εφημερίδα Ριζοσπάστης. Στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες Πρώτη, Νέα, Βραδινή, Ισοτιμία, Ποντίκι, Πριν και στην Εφημερίδα των Συντακτών καθώς και στους ραδιοσταθμούς Δίαυλος 10, Ράδιο 5. Από το 1991 έως το 2001 δούλεψε στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 όπου στο διάστημα 2001-2009 ήταν προϊστάμενος του τμήματος διεθνών ειδήσεων. Από το 1988 έως και σήμερα εργάζεται στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ