ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*

Η κρίση στην Ουκρανία μας αποκαλύπτει για μιαν ακόμα φορά τοαποτρόπαιο πρόσωπο της Δύσης – της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το πρόσωπο αυτό, επί Ευρωπαϊκού εδάφους, το έχουμε ήδη δει στη διάλυση, με πολεμικά μέσα, της Γιουγκοσλαβίας. Οπως και στον τρόπο που δοκιμάσθηκε, εν πρώτοις σε ορισμένες απ’ τις βαλτικές χώρες, η αναβίωση του ναζισμού στις κρατικές και τις κυβερνητικές δομές. Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ ο ρεβανσισμός, δειλά στην αρχή, αχαλίνωτος σήμερα, προσπαθεί να αναθεωρήσει τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου κι εν πολλοίς τα καταφέρνει. Και εις ό,τι αφορά τα κράτη και εις ό,τι αφορά τις τάξεις. Ο,τι είχε επί έναν αιώνα κατακτήσει η εργατική τάξη και ο κόσμος της εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ηπειρο, Δυτική και Ανατολική έχει πλέον απαλλοτριωθεί απ’ την αστική τάξη. Η εργασία έχει επιστρέψει στην εποχή της σκλαβιάς και η πολιτική ασκείται από λακέδες των τραπεζών και των πολυεθνικών, νεοφιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες, συντηρητικούς κι ακροδεξιούς. Ενα Μαύρο Μέτωπο.

Αυτό το Μαύρο Μέτωπο οργιάζει παντού στον πλανήτη με τον καπιταλισμό να τον κατασπαράζει και τον ιμπεριαλισμό να τον σφαγιάζει. Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Αίγυπτος, Σουδάν, Χώρες της Αφρικής, Γεωργία – ουκ έστιν αριθμός. Αίμα και μπίζνες. Το φιάσκο της εξαγωγής της δημοκρατίαςέχει οδηγήσει σε κράτη φυλάρχων, ενώ οι ίδιες οι δυτικές δημοκρατίες εκφυλίζονται όλο και πιο πολύ σεολιγαρχικές τυραννίδες υπό το κράτος μιας μιντιακής τρομοκρατίας που αποβλακώνει όσον και ταεκπαιδευτικά συστήματα. Μια ολόκληρη προπαγανδιστική μηχανή έχει στηθεί και διώκει το φρόνημα και το σθένος των πολιτών, τους υποσκάπτει το αίσθημα της αξιοπρέπειας, του συνανήκειν και της αλληλεγγύης, ενώ ταυτοχρόνως ο κυνισμός, η ιδιώτευση και συνεπώς η αποκτήνωσηαποθεώνονται. Κάθε έννοια (φιλολαϊκού) κράτους ξεφτιλίζεται από όσους (όμως κρατικοδίαιτους) αληταράδες επιφυλάσσουν για τον εαυτόν τους το προνόμιο της νομής του.

Ο Λένιν έλεγε ότι η αποκοπή ενός λαού από την ιστορία του και την παράδοσή του τον κάνει ευάλωτο, άθυρμα, εκείνων που θέλουν να τον χειραγωγούν. (Η σκέψη αυτή αποδίδεται στη χώρα μας εσφαλμένως στον Κίσσιγκερ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Προς τούτο η ιστορία, με την αναθεώρησή της γιαπολιτικούς λόγους (που εμφανίζονται ως κοινής αποδοχής όπως η πολιτική ορθότητα) με τηνπροπαγανδιστική χρήση της στο εκπαιδευτικό σύστημα και στον δημόσιο λόγο, καθίσταται πρωταρχικό εργαλείο χειραγώγησης. Για παράδειγμα στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας στην Ισπανία, οΛόρκα εμφανίζεται να «πεθαίνει στον πόλεμο». Οχι να εκτελείται από τους φασίστες, αλλά απλώς να πεθαίνει – πιθανόν από κρυολόγημα ή από παρατεταμένο λόξιγκα. Αποτέλεσμα η αποβλάκωση. Τοφαινόμενο στη χώρα μας, τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι να αγνοούν την ιστορία και να υιοθετούν τηνπαραϊστορία που βολεύει τη Χρυσή Αυγή, ή απ’ την άλλη μεριά την παραϊστορία (χρυσοφόρα) δράσητων εθνομηδενιστών, έχει την εξήγηση του και στον διαμελισμό του μαθήματος της ιστορίας στην εκπαίδευση. Δεν είναι τυχαίο ότι στον εμφύλιο που αρχίζει να γενικεύεται στην Ουκρανία, την Ημέρα της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο εναντίον του Ναζισμού, ορισμένοι «επίσημοι» χαιρέτιζαν τη μνήμη του Χίτλερ, ως «ελευθερωτή απ’ τον Σοβιετικό ζυγό».

Ας δούμε όμως πρώτα ποιοι είναι αυτοί οι «επίσημοι» και τι σχέση έχουν με τη Δύση, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ. Κατ’ αρχήν τους είδαμε στην πλατεία του Κιέβου, τον Δεξιό Τομέα και το κόμμαΣβόμποντα, να χαιρετούν φασιστικά και να δέρνουν φασιστιικά – μόνον ο κ. Παντελής Καψής δεν τους είδε. Οπως «δεν είδε» η Δύση τους ακροδεξιούς δολοφόνους να πυροβολούν τους ακροδεξιούςδιαδηλωτές, στην ίδια αυτή πλατεία, για να χρεώσουν τους νεκρούς στην τότε Ουκρανική κυβέρνηση – μια κυβέρνηση αχρείων, κλεφτών και τυράννων πλην όμως εκλεγμένη απ’ τον λαό. Μια δυτικόφιλη κυβέρνηση απατεώνων κάργα «δημοκρατική» για τη Δύση που όμως μόλις τα γύρισε υπέρ της Ρωσίας έγινε «αυταρχική» και «καθεστώς».

Ούτε το πραξικόπημα εναντίον αυτής της κυβέρνησης μπόρεσε «να δει» η Δύση, αν και το οργάνωσε αυτή η ίδια βάζοντας μπροστά ακροδεξιούς, φασίστες και εθνικιστές. Κατάπληκτος όλος ο κόσμος έβλεπε τραμπούκους και χουλιγκάνους, να δέρνουν και να δολοφονούν όποιον γούσταραν και ύστερα, σαν ποντίκια ντυμένα με κοστούμια να μπαίνουν στο Κοινοβούλιο, να προπηλακίζουν και να διώκουνόλους τους άλλους, μοιράζοντας μεταξύ τους υπουργιλίκια και πρωθυπουργιλίκια. Ουδέν παράδοξον για τη Δύση, μάλιστα ο δικός μας κλόουν που παριστάνει τον υπουργό Εξωτερικών έσπευσε ναεναγκαλισθεί και να νομιμοποιήσει τα αιματοβαμμένα αυτά καθάρματα.

Ενας απρόθυμος εμφύλιος πόλεμος είχε αρχίσει στην Ουκρανία. Σήμερα ο εμφύλιος αυτός μαίνεται. Βλέπουμε στις οθόνες μας ελάχιστες απ’ τις αγριότητες που συμβαίνουν. Βλέπουμε τις φασιστικές ορδέςνα καίνε, να πυροβολούν ανθρώπους στον σβέρκο και να ξεφτιλίζουν τη νοημοσύνη μας, ομιλούσες μια γλώσσα που πιθηκίζει την πολιτική ορθότητα των Δυτικών – ίσως διότι και στις δύο εκδοχές υποκρύπτεται ο ίδιος βαθύς φασισμός. Για τη Δύση τα θύματα των φασιστών είναι «τρομοκράτες». Για τη Δύση ταδημοψηφίσματα και η απόσχιση είναι «παράνομες πράξεις» που αντίκεινται στο Διεθνές Δίκαιο, ενώ ηαπόσχιση του Κοσσυφοπεδίου ήταν «νόμιμη» κι αγγελικά πλασμένη, ή ο εσωτερικός διαμελισμός του Ιράκ και της Λιβύης, τόσο θεάρεστα έργα όσον η αιματοχυσία στη Συρία.

Αυτή η ειδεχθής στις προθέσεις της, στην υποκρισία της και στο θράσος της γλώσσα των Δυτικών ομιλείται πολλά χρόνια τώρα με ολέθρια αποτελέσματα. Οσον κι αν ένα μέρος των πολιτών στη Δύση την έχει πάρει μυρωδιά και την απεχθάνεται, το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων μέσα στις κοινωνίες έχει υποταχθεί σ’ αυτήν κι ακόμα περισσότερο ένα σημαντικό μέρος την ενστερνίζεται, αν κρίνουμε κι από την άνοδο της Ακροδεξιάς στη Γηραιά Ηπειρο, ή τις αποκαλυπτικών διαστάσεων μπουρδολογίες που κυριαρχούν στις όλο και πιο θρησκόληπτες ΗΠΑ.

Οσον πιο δεξιά στρέφουν τα κράτη και τις κοινωνίες οι ελίτ που κυβερνούν στο όνομα των τραπεζών και των πολυεθνικών, χρησιμοποιώντας έναν λόγο πολιτικώς ορθόν, πολυπολιτισμικόν και μεταμοντέρνο, άλλο τόσο ενσωματώνουν τον ακροδεξιό λόγο που έρπει στις ίδιες κοινωνίες τάχα ως αντίδραση στον κυρίαρχο, ένα λόγο πρωτόγονον, απαίδευτον, των ενστίκτων.  Για αυτό και δύο φαινομενικώς αντίθετα πράγματα, ο κυρίαρχος λόγος του «εκσυγχρονισμού» και των «μεταρρυθμίσεων» έτσι όπως τον ομιλούν νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες συμπλέει με τον ακροδεξιό λόγο έτσι όπως τον ομιλούν οι εθνικιστές και

οι φασίστες. Ο λόγος αυτός είναι ενιαίος έτσι όπως τον βλέπουμε να ομιλείται στα σπουδαία (περίπτωση Ουκρανίας, Γιουγκοσλαβίας, Αφγανιστάν κτλ) αφήνοντας τις διαφοροποιήσεις για τα ήσσονα όπου άνετα μπορούν να εκτονώνονται χωρίς να ενοχλούν θέματα, όπως ο ρατσισμός ή η ομοφοβία, που άνετακαταναλώνουν όσοι χειραγωγούνται σε μια τάχα μου αντίθεση προς το σύστημα, οι ακροδεξιοί. Οσον πιο πολύ τίθεται εκτός παιδιάς ή παιδεία, τόσον πιο αποτελεσματική αποβαίνει αυτή η διαδικασία η οποία βάζει τον λαό στη μέση μιας μέγκενης που έχει στο πάνω μέρος της τη δεξιά και στο κάτω της την ακροδεξιά.

Τη γλώσσα που ομιλεί σήμερα η Δύση στην Ουκρανία θα (προσπαθήσει να) τη μιλήσει μια μέρα και στηΘράκη. Με τους ανάποδους στόχους: εκεί η απόσχιση θα είναι «νόμιμη» όπως στο Κόσοβο, οιπατριώτες θα ονομάζονται «τρομοκράτες» και ο εθνικισμός των δικών τους «αυτοπροσδιορισμός».

Ηδη αυτή η γλώσσα του Μαύρου Μετώπου ομιλείται στη Θράκη από ελληνόφωνα τσιράκια της Δύσης – της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ συν το Προξενείο. Με όχημα τις ΜΚΟ και χρυσοφόρα προγράμματα εκπαιδευτικού ή άλλου τύπου, ένας εσμός χρυσοκανθάρων που διαπερνά όλα τα κόμματα (πλην ΚΚΕ και ΑΝ.ΕΛ) και χρησιμοποιεί τους Χρυσαυγίτες και λοιπούς εθνικιστές ως χρήσιμους ηλίθιους, ήδη υφαίνεται ο ιστός που αύριο θα γίνει βρόχος.

Προ ολίγων ημερών Βρετανοί στρατιώτες πατούσαν πάνω σε σκοτωμένους Ταλιμπάν, όπως πατούν οι κυνηγοί πάνω στα θηρία ή πατούσαν οι Αποικιοκράτες πάνω στα θύματα – θηράματά τους, ανθρώπινα βεβαίως. Εκεί πίσω έχει γυρίσει η Δύση, σε ένα πλαίσιο που ο καπιταλισμός καταστρέφει αποενοχοποιημένος και ο ιμπεριαλισμός τροφοδοτεί με κάρβουνο τη μηχανή του. Αυτή τη γλώσσα μιλά η Δύση όταν αποκαλεί τον πόλεμο, «ανθρωπιστική επιχείρηση» και τις σφαγές «παράπλευρες απώλειες». Αυτή τη γλώσσα ομιλεί όταν σπηκάρει για «ανθρώπινα δικαιώματα» και δεν εννοεί το δικαίωμα στηνεργασία, στη μόρφωση, την υγεία, τον ελεύθερο χρόνο. Πρόκειται για τον ιταμό κι απάνθρωπο«πολιτισμό» των απασχολήσιμων, των ανέργων, των ανασφάλιστων, των εξαθλιωμένων – στην ίδια την Δύση – των παιδιών σκλάβων, των ενήλικων σκλάβων, της πείνας, του τρόμου και της αρρώστιας στην υπόλοιπη ανθρωπότητα. Πρόκειται για τον νόμο των ισχυρών μιας ζούγκλας που επιτρέπεται να θανατώνονται οι Παλαιστίνιοι ή οι Κούρδοι, να κατέχεται η μισή Κύπρος, να ταπεινώνεται και να ληστεύεται η Ελλάδα ή όποιο άλλο απ’ τα pigs, απ’ τα πραγματικά γουρούνια με τα λευκά κολάρα. Ο φασισμός των σαλονιών κυβερνά τη Δύση κι όταν χρειάζεται βγάζει στους δρόμους και τον φασισμό των υπονόμων. Φασίστες στην κυβέρνηση του Κιέβου κι όμως οι καθ’ όλα ευαίσθητες Εβραϊκές κοινότητες ανά τον κόσμο, οι οργανώσεις και τα λόμπι τους, δεν έχουν βγάλει τσιμουδιά.

Δεν ξέρω πόσο μπορεί να κρατήσει αυτή η Χίμαιρα μέσα στην οποίαν χορεύουν Γρύπες και Αρπυιες, όμως ακριβώς 100 χρόνια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πάλι στα ίδια έχουμε επανέλθει.        Στην επικράτεια ενός «Γιγάντιου Τέρατος με μυαλό Νάνου» που μιλάει διπλή γλώσσα και «δεν καταλαβαίνει Χριστό»...

* Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Δευτέρα 12 Μαίου 2014