Γνωρίζουν άραγε οι Έλληνες βουλευτές τι ψηφίζουν;

Νέα Πολιτική 

του Νίκου Σ. Λιναρδάτου

Η ώρα της (όποιας) κρίσιμης ψηφοφορίας έφτασε… Και είναι – δυστυχώς για εμάς – αμέτρητες αυτές οι «φερόμενες ως» ψηφοφορίες…. Το βέβαιο είναι ότι ελάχιστοι βουλευτές έχουν πραγματικά διαβάσει και γνωρίζουν τι προβλέπει το (κάθε) μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο – ή όπως θέλετε ονομάστε το – σχέδιο. Γιατί αν το είχαν διαβάσει άρθρο προς άρθρο, σίγουρα δεν θα το ψήφιζαν. Εκτός αν… 

    Βλέπετε, πίσω π.χ. από έννοιες όπως εμπράγματες εγγυήσεις, ιδιωτικοποιήσεις, αποκρατικοποιήσεις, ανακεφαλαιοποιήσεις, Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου κ.λπ., κρύβεται ένα τεράστιο πλιάτσικο στην Δημόσια – και όχι μόνο – περιουσία  των Ελλήνων. Στην βάση, λοιπόν, του Μεσοπρόθεσμου που ψήφισε η πλειοψηφία του Ελληνικού Κοινοβουλίου προκειμένου να πάρουμε την περιβόητη 6η δόση, «έκλεισε» ένα ασύλληπτο πλιάτσικο σε βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων.

    Πίσω π.χ. από την ίδρυση του «Ταμείου για την Αξιοποίηση της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου» κρύβεται ένα Ταμείο το οποίο ανήκει ουσιαστικά στους πιστωτές και στο οποίο περνά σχεδόν όλη η ελληνική περιουσία, με στόχο δήθεν την εξόφληση του Δημοσίου χρέους, με τρόπο όμως εθνικά απαράδεκτο.

    Γιατί ό,τι μπαίνει στο Ταμείο, δεν επιστρέφεται ό,τι και αν γίνει με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας ή τις επιλογές των νυν αλλά και των μετέπειτα κυβερνήσεων…

    Ενδεικτικά, τι έχει περάσει ή τι περνάει στην ιδιοκτησία του Ταμείου;

• Όλα τα μερίδια του δημοσίου στις τράπεζες ΕΘΝΙΚΗ, ALPHA BANK, ΠΕΙΡΑΙΩΣ και ουσιαστικά ο πλήρης έλεγχος της Τράπεζας της Ελλάδος.                                                                                                               

• Όλα τα ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ της χώρας, ως προς την διοίκηση, διαχείριση, λειτουργία, ανάπτυξη, επέκταση, συντήρηση, εκμετάλλευση, με την ιδιοκτησία επί κινητών και ακινήτων σε αυτά.                                                                                                      

• Όλα τα κεντρικά ΛΙΜΑΝΙΑ της χώρας, με τους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Λαυρίου, Ραφήνας, Ελευσίνας, Καβάλας, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ηρακλείου, Πάτρας, Ηγουμενίτσας, Κέρκυρας…

• Όλες οι κρατικές συμμετοχές στους κεντρικούς αυτοκινητόδρομους της χώρας και στην Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.                                                                                                  

• Τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ στην πλήρη κυριότητά τους.

• Τα ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ Α.Ε. με φιλέτα σε παραλίες και σε πολύ… ζουμερά επενδυτικά σημεία.

• Το ΝΕΡΟ και η εκμετάλλευσή του, μέσα από την παραχώρηση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, μαζί με τα φράγματα και τα δίκτυα.                                                                       

• Τα υφιστάμενα και τα μελλοντικά έσοδα από την ΚΑΒΑΛΑ OIL Α.Ε. (Πρίνος – και ακολουθούν τα έσοδα από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο σε Αιγαίο και Ιόνιο).                                                                                                                                         

• Όλα τα κρατικά ακίνητα του Δημοσίου, προκειμένου να αξιοποιηθούν σε real estate από ιδιώτες προς όφελος των πιστωτών.                                                                  

• Επιπλέον, θα χαθεί η ιδιοκτησία των κρατικών κτηρίων, τα οποία αποτέλεσαν δωρεές των μεγάλων Ελλήνων Ευεργετών, της Εκκλησίας κ.ά.

• Σε αυτά, να προσθέσουμε την «πώληση» του ΟΤΕ στην Deutche Telekom και της Ολυμπιακής Αεροπορίας, πάλι σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου, την «ναρκοθέτηση» της ΔΕΗ και την απαξίωση της ιδιοκτησίας σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ώστε να παραχωρηθούν (μάλλον) στους Γερμανούς. Και ενός κακού, μύρια έπονται…                                                                                             

    Όσοι λοιπόν Έλληνες βουλευτές γνωρίζουν (ή δεν γνωρίζουν) τι ψηφίζουν κάθε φορά, είναι υπόλογοι ενώπιον όλων των Ελλήνων και κάποια στιγμή θα κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Μέχρι τότε όμως, να γνωρίζουν καλά ένα πράγμα: Ό,τι και να κάνουν, η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΑΝΗΚΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Περιοδικό Νέα Πολιτική  τεύχος Β 5.