Η ύφεσις υπερέβη τα όρια αντοχής.

Νέα Πολιτική 

Δεν χρειάζονται άλλα «μέτρα» εις βάρος της μέσης αστικής τάξεως.

του Kωνσταντίνου Κόλμερ

Η κυβέρνησις μειοψηφίας Σαμαρά-Βενιζέλου, προκειμένου να διατηρηθή στην εξουσία, απεργάζεται νέα «μέτρα» , ύψους 2,5 δις. Ευρώ, εις βάρος της μεσαίας αστικής τάξεως (ΜΑΤ), κυρίως μέσω της περαιτέρω επιβαρύνσεως της ακινήτου περιουσίας. Οι νέοι αυτοί φόροι (επί των κατοικιών και οικοπέδων), πέραν του ότι θα υστερήσουν έναντι του στόχου εξ αιτίας της φοροδοτικής εξαντλήσεως της ΜΑΤ, παραδόξως δεν χρειάζονται.

Τα απηνή μέτρα λιτότητος που εφηρμόσθησαν την περασμένη τριετία υπό της Τρόϊκας, εκτός της συρρικνώσεως του δημοσίου ελλείμματος προ τόκων και χρεωλυσίων, ηφάνισαν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που, από την εποχή του Τρωϊκού πολέμου συνόδευε την Ελληνική οικονομία, προκαλώντας την δυσημερία της ΜΑΤ.

Το ισοζύγιον τρεχουσών συναλλαγών παρουσίασε πλεόνασμα 156 εκατομμυρίων ευρώ το πρώτο 7μηνο του λήγοντος έτους, έναντι ελλείμματος 6,4 δις.ε. πέρυσι και 13,6 πρόπερυσι αντιστοίχως. Το εμπορικόν έλλειμμα (9,8 δις.ε.) εκαλύφθη σχεδόν από το πλεόνασμα του τουριστικού και ναυτιλιακού συναλλάγματος (8,3 δις.ε.) και οι πληρωμές τόκων (4 δις.ε.) από τις μεταβιβάσεις εισοδήματος από την Ε.Ε. (3,8 δις.ε.). Μάλιστα, μαζί με τις υπόλοιπες εισπράξεις της Ελληνικής κυβερνήσεως από την Ε.Ε., το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και μεταβιβάσεων εισοδήματος ήταν θετικό στο διάστημα Ιαν-Ιουλίου 2013 κατά 2,6 δις. ε. έναντι αρνητικού κατά 13 δις. ευρώ, μόλις πρό διετίας. Τον Αύγουστον, τα νέα από το ισοζύγιον ήσαν ακόμη καλύτερα.

Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν ότι η Ελληνική οικονομία εσταθεροποιήθη εξ αιτίας των περιοριστικών μέτρων που επεβλήθησαν από την «Τρόϊκα» και τα δύο Μνημόνια. Όπου επενέβη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείον, επιδίωξΊς του ήταν η εξαφάνισις της ανισορροπίας στο ισοζύγιον πληρωμών της εκάστοτε χώρας. Τούτο επετεύχθη και στην Ελλάδα με μεγάλες θυσίες της ΜΑΤ και όχι από διαρθρωτικές ή νομισματικές αλλαγές, τις οποίες εξήγγειλε η κυβέρνησις μειοψηφίας αλλά δεν είχε το κουράγιο να εφαρμόσει.

Συνεπώς, οι μέχρι τούδε «οριζόντιες περικοπές» μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις (χρησίμου) προσωπικού στον δημόσιο τομέα και, κυρίως, η απηνής φορολογία με αυξήσεις του ΦΠΑ στο 23%, τριών ετών «χαράτσια» και εξοντωτικούς φόρους ακινήτου περιουσίας (τέσσαρες ΦΑΠ μέχρι τούδε) πρέπει να σταματήσουν, γιά να ηρεμήσει η οικονομία και να επανέλθουν οι καταθέσεις στις Τράπεζες, με τις οποίες η ΜΑΤ πληρώνει τους εκτάκτους φόρους εισοδήματος και περιουσίας. Οι Τράπεζες, με την σειρά των, θα ημπορέσουν ούτως ν’ αποφύγουν την περαιτέρω συρρίκνωσι των διαθεσίμων κεφαλαίων και να δώσουν ρευστότητα στην αγορά που υποφέρει τα πάνδεινα. Διαφορετικά θα χρειασθή νέα ανακεφαλαίωσις, όπως ανέφερε προσφάτως ο Ιβ Μέρς, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ.

Ταύτα δεν σημαίνουν ότι οι προσπάθειες εξυγιάνσεως της Ελληνικής οικονομίας πρέπει να σταματήσουν αλλά μάλλον να εξορθολογισθούν. Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων επιτείνουν την οικονομική ύφεσι και ο εκμηδενισμός των δημοσίων επενδύσεων στερεί την χώρα των απαραιτήτων υποδομών και της συντηρήσεως των (ίδε και πολύπαθη… οδόν ΠΑΘΕ).

Ο πρωθυπουργός θα έδει να ευχαριστήσει τον κ. Γιάννη Στουρνάρα, διά τις μέχρι τούδε φιλότιμες προσπάθειές του να επιβάλει σοβιετικού τύπου οικονομία στην Ελλάδα και να εξοντώσει την ΜΑΤ. Θα ημπορούσε τον στείλει πίσω στο ΙΟΒΕ, να παράγει «μελέτες», ως εκείνη που έλεγε ότι με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θ’ αυξάνετο το ΑΕΠ κατά 15%!

Στην θέσι του, ο πρωθυπουργός θα ημπορούσε να βάλει τόν κ. Λέανδρο Ρακιντζή, με δυνατότητα επιβολής ποινών στους επιόρκους δημοσίους υπαλλήλους. Αυτό αρκεί διά την επάνοδο της κρατικής μηχανής εις εύρρυθμον λειτουργίαν άνευ υπερφορολογήσεως της ΜΑΤ.

Βεβαίως, θα υπάρχει πάντοτε το πρόβλημα του τεραστίου δημοσίου χρέους 304 δις ευρώ πλέον 74 δις ευρώ από το ELA (έκτατη χρηματοδοτική βοήθεια από την Ευρωκεντρική Τράπεζα). Μ’ εθνικό εισόδημα κάτω των 200 δις ευρώ, είναι προφανές ότι η εξυπηρέτησις σήμερον του εξωτερικού χρέους είναι αδύνατος. Ο κ. Σαμαράς οφείλει να εξηγήσει στους «εταίρους» μας ότι το δυσθεώρητο δημόσιον χρέος θα εξυπηρετηθή μόνον εφ’ όσον η Ελληνική οικονομία επανέλθη εις αναπτυξιακούς ρυθμούς άνω του 2%, ως στο παρελθόν.

Μόνον τότε θα είναι δυνατή η μερική αποπληρωμή του χρέους από το πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού και όχι από την ΜΑΤ. Τώρα προέχει η αντιμετώπισις της ανεργίας που υπερβαίνει το 30%, διά να μην χαθή μία ολόκληρη νέα γενεά και η κοινωνική ειρήνη – ήδη διασαλευθείσα στην πρωτεύουσα. Δι’ ένα χρονικόν διάστημα πρέπει ν’ανασταλή η ελευθερία εξαγωγής κεφαλαίων (ως εν Κύπρω), διά να μην ημπορούν οι εκάστοτε Λαυρεντιάδηδες να εξαπατούν τις πρόθυμες, εμπορικές Τράπεζες μπροστά στα μάτια της Τραπέζης της Ελλάδος, που εθελοτυφλεί, και να μεταφέρουν δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ στο εξωτερικό εις βάρος των καταθετών και φορολογουμένων της ΜΑΤ.

Η μείωσις των φόρων είναι απαραίτητη διά την επάνοδο των κεφαλαίων και τις ιδιωτικές επενδύσεις της ΜΑΤ. Με μείωσι του ΦΠΑ στο 8% (όπως ο μέσος Sales tax στις ΗΠΑ), του φόρου εισοδήματος στο 10% και των (ανταποδοτικών) φόρων των ακινήτων στο 0,5% της πραγματικής αγοραίας των αξίας, ως και του ΙΚΑ στο 15% των μισθών, οι φορολογικές εισπράξεις θ’ αυξηθούν αντί της σημερινής μειώσεως των. Ούτως, η Ελλάς θα μπορέσει ν’ανταποκριθή στον «φορολογικόν ανταγωνισμό» των γειτονικών χωρών, που προσελκύουν ξένες επενδύσεις.

Εάν αντιθέτως συνεχισθή η τακτική των φορολογικών αφαιμάξεων, η ΜΑΤ θα υποστή ανήκεστον οικονομική βλάβη και ολόκληρο το σύστημα της αστικής οικονομίας θα καταρρεύσει. Θα χρεισθή μία 50ετία ν’αποκατασταθή, αλλά και ο κ. Σαμαράς δεν θα επανεκλεγεί, καθώς οι αστοί ξέρουν να «μαυρίζουν» τους ολετήρες των.

Περιοδικό Νέα Πολιτική τεύχος Β 5.