ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΓΗ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΔΩΡ...

iskra

ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ*

Κινητικότης στους 58! Οι 35 προσχωρούν στους 23! Και οι 39 αποχωρούν απ’ τους 19! Ευτυχώς ακινησία στο ΚΚΕ - ίσες αποστάσεις μεταξύ Σακελλαρίδη - Κασιδιάρη, αν τυχόν αυτό θα είναι το δίδυμο στον δεύτερο γύρο. Υψιπετής πολιτική που βάζει στη θέση του και τον «αμετροεπή» (κατά Κουτσούμπα) κ. Παπαδημούλη. Ο οποίος πρότεινε στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ «δαγκωτό ΚΚΕ» όπου στον δεύτερο γύρο υπάρξει υποψήφιος του κόμματος απέναντι σε Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Χρυσή Αυγή και λοιπές συστημικές δυνάμεις.

Είπα Κασιδιάρης κι έφριξα! Είναι δυνατόν στην πόλη όπου γεννήθηκε η δημοκρατία να κατεβαίνει υποψήφιος για δήμαρχος ένας φασίστας; Το έγραφα και στη Real news της περασμένης Κυριακής, αλλά η ύβρις είναι βαρειά και μου είναι αδύνατον να μην επανέλθω.

Ενας υπομείονας που έχει χαράξει τον αγκυλωτό σταυρό στον ώμο του και την απάνθρωπη καρδιά του, ένας διαταραγμένος που βαράει γυναίκες και κλωτσάει περιτριγυρισμένος από τους μπράβους του πολίτες, ένας νυχτοβάτης της ξενηλασίας, ένας δειλός που αρνείται την ιδεολογία του, ένας πατριδοκάπηλος εθνικιστής απολογητής κι επίγονος των προδοτών επί Κατοχής, ένας τρισβάρβαρος κι ανελλήνιστος προτείνει στην πόλη του φωτός τα σκοτάδια του.

Μπορεί για αυτό το άγος, την έξοδο από τους υπονόμους των πάσης φύσεως Κασιδιάρηδων να φταίξαμε πολλοί, δεξιοί και αριστεροί - το θέμα έχει αναλυθεί και εξαντληθεί. Τώρα φθάνουμε στο διά ταύτα: ένας ρατσιστής διεκδικεί την πιο οικουμενική πόλη του Ελληνισμού, την πιο παλιά μας διαμαντόπετρα , πριν από την Αλεξάνδρεια, τη Ρώμη, την Πόλη, τη Μόσχα, τη Φλωρεντία, το Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο, την Πράγα, τη Νέα Υόρκη - όλες τις μητέρες και τις κόρες πόλεις του πολιτισμού μας.

Στην πόλη όπου ο Παρθενώνας χτίσθηκε για να δηλώσει ο λαός το αυτεξούσιόν του, που το ευ ζην των ανθρώπων είχε ως προϋπόθεση την ελευθερία, την ισονομία και την ισηγορία, τι θα έλεγε ο κ. Κασιδιάρης για τη δημοκρατία; ότι τη σιχαίνεται; Tι θα έλεγε αν ο κήρυκας τού έδινε τον λόγο να μιλήσει; ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι πλην των μαύρων, των μουσουλμάνων, των εβραίων, των γύφτων, των ομοφυλόφιλων και των σκατοξένων; Τι θα έκανε το χρυσό αυτό παιδί, θα πλάκωνε στο ξύλο τους μέτοικους και τους ικέτες; Θα τους πέταγε στη θάλασσα; Θα τους έστελνε στα μεταλλεία του Λαυρίου να σαπίσουν; Διότι,μιλώντας για την Αθηναϊκή δημοκρατία, μην ξεχνάμε και τους δούλους. Αυτοί οι δύστυχοι θα ήταν η χαρά του υπομείονα, όπως άλλωστε και των συντρόφων του σήμερα: που μισθώνουν μετανάστες με ψίχουλα (όταν δεν τους δέρνουν ή δεν τους δολοφονούν), ασκώντας με την ίδια υπερηφάνεια το επάγγελμα του μπράβου και του νταβατζή, όπως στην αρχαιότητα οι πορνοβοσκοί και οι μισθωτές των φόρων. Ομως αυτά τα έχουμε ξαναπεί - το ερώτημα που παραμένει φλέγον δεν είναι τόσον η ύβρις, αλλά το ακροατήριό της.

Μπορεί η φούσκα να ξεφουσκώνει και η επιρροή της Χρυσής Αυγής να μειώνεται, όμως αυτή υπήρξε και υπάρχει ακόμα. Η κρίση εξηγεί ώς έναν βαθμό το φαινόμενο (η απελπισία, η οργή, το αίσθημα αδύναμης λύσσας), αλλά δεν το εξηγεί πλήρως, αν δεν ληφθεί υπ’ όψιν η προδιάθεση εκείνων που ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την αναξιοπρέπεια επιλέγουν τη δεύτερη. Αυτοί που επιλέγουν την αναξιοπρεπή λύση υπήρξαν αναξιοπρεπείς και μέσα στο πρόβλημα. Αυτοί που επιλέγουν Κασιδιάρη ελπίζουν να επωφεληθούν εκ νέου, όπως επωφελούντο με το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. ή κάθε άλλη συστημική δύναμη υποστήριζαν ή στα έργα της συμμετείχαν.

Οτι υπήρξαν πολλοί που μέσα στην οργή τους εξέλαβαν τη Χρυσή Αυγή ως αντισυστημική είναι αλήθεια. Το παραμύθι όμως δεν κράτησε πολύ. Τώρα που το τέρας ήρθε στο φως, οι περισσότεροι διαπιστώνουν ότι δεν είναι παρά μια βρώμικη απόφυση του συστήματος. Οτι ο φασισμός των πεζοδρομίων είναι το alter ego του φασισμού των σαλονιών.

Για αυτό και οι προσπάθειες περί «συνταγματικού τόξου» (αλλά και περί «δύο άκρων») δεν έπεισαν. Διότι ο κόσμος ψυχανεμίστηκε τον ομφάλιο λώρο μεταξύ των δυνάμεων της διαφθοράς και της διαπλοκής με τον υπόκοσμο, τον σύνδεσμο κράτους και παρακράτους, τη σχέση του συστήματος με τη μαύρη χείρα του.

Ο κ. Κασιδιάρης (με τον κ. Μιχαλολιάκο ξεχασμένο στην μπουζού) έχει αναλάβει να μεταλλάξει τη Χρυσή Αυγή σε «σοβαρή ακροδεξιά». Ωστε η Ν.Δ. να πλευροκοπήσει τη λαϊκή δεξιά που της σηκώνει αντιμνημονιακό κεφάλι. Μάλιστα σε μια «ευρωσκεπτικιστική Ακροδεξιά». Ωστε να θολώνονται τα ύδατα των ακροδεξιών νεοφιλελεύθερων αποφάσεων που παίρνει το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο, με τον ακροδεξιό τάχα αντίλογο πλήθους ακροδεξιών μορφωμάτων και κομμάτων ανά την Ενωση. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει,

ακροδεξιοί παίρνουν τις αποφάσεις, ακροδεξιοί τις εκτονώνουν.

Πουλέν αυτής της διαδικασίας είναι και ο κ. Κασιδιάρης. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι στον κ. Βορίδη δεν χρειάσθηκαν παρά λίγα χρόνια, ώστε απ’ τον... «ακτιβιστή με το τσεκούρι» να μεταμορφωθεί(;) σε συστημικό κεντροδεξιό (δεν λέω κεντρώο, για να μη λιποθυμήσει). Στον δε κ. Γεωργιάδη δεν χρειάσθηκαν παρά λίγοι μήνες για να γράψει υπερκαρατζαφέρειο έπος στις εν λόγω μεταμορφώσεις. Η Ακροδεξιά λοιπόν ως φόβητρο για τη δημοκρατία (τη λίγη που έχει απομείνει) και ως (σοβαροφανής) σύμμαχος της Δεξιάς και της κρυπτοακροδεξιάς (για να αποτελειώσουν τη δημοκρατία), είναι το μέλλον του κ. Κασιδιάρη. Για αυτό τού «φουσκώνουν» και κάπως τα ποσοστά του. Διότι ελπίζουν ότι στο εγγύς μέλλον ο φυρερίσκος θα απαλλαγεί απ’ τα ΕςΑ του και, αποδεκτός πλέον, να κάνει από καλύτερες θέσεις (και πιο επωφελείς για τον ίδιο) την ίδια δουλειά: της ανακοπής της Αριστεράς προς την εξουσία ή της υπονόμευσής της, αν ο λαός τής δώσει την εντολή.

Διότι τις χοντράδες που δεν θα μπορούν ή θα φοβούνται να κάνουν τότε τα δελτία των οκτώ, θα μπορούν να τις επιχειρήσουν οι εθνικιστές (χάριν της όποιας Μέρκελ), οι πατριδοκάπηλοι (χάριν της όποιας Μέρκελ) και οι ρατσιστές (χάριν των ντόπιων ηλιθίων) - με έναν λόγο οι φασίστες. Πότε με μαύρα χιτώνια και πότε με μαύρα φράκα...

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014