Μην παίζετε με τις κάλπες!

protagon

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Ξέρετε γιατί, παρόλη τη ρωσική ρουλέτα που ετοιμάζεται να παίξει η κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου/Στουρνάρα με την «πολιτική διαπραγμάτευση» με την τρόικα (ο Βαγγέλης, τουλάχιστον, πρέπει να θυμάται το προηγούμενο του 2011, όχι;), δεν χρειάζεται/δεν μπορούμε να φοβόμαστε (ή να ελπίζουμε: εξαρτάται πώς το βλέπει ο καθένας!) τριπλές εκλογές τον Μάιο, δηλαδή και εθνικές εκλογές πλην των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών;

'Οχι, δεν είναι επειδή «οι Ευρωπαίοι/οι Γερμανοί δεν θα μας αφήσουν». Ούτε -φυσικά- επειδή «η Προεδρία που ασκεί η Ελλάδα δεν το επιτρέπει». Υπάρχει μια άλλη διάσταση: τεχνική. Ο εκλογικός μηχανισμός, όπως είναι διαμορφωμένος, δεν αντέχει πρόσθετο βάρος! Ήδη, μάλιστα, φαίνεται ότι το τερατάκι που γέννησε η βολική για τις κομματικές ηγεσίες ευρεσιτεχνία της διεξαγωγής των ευρωεκλογών με σταυρό, σε σύνολο χώρας και με ψηφοδέλτια 42 υποψηφίων, υπόσχεται ότι η δεύτερη Κυριακή -η διαβόητη 25η Μαΐου, μ' όλες τις πολιτικές συμπαραδηλώσεις που θα κουβαλάει- δεν θα πάει και τόσο εύτακτα. Γιατί; Μα, η καταμέτρηση ψήφων και σταυρών από τον κουρασμένο μηχανισμό κινδυνεύει να ντεραπάρει («Και είναι και οι προθεσμίες ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων ευρωπαϊκές» -φρίκη!).

Το ζήτημα ετέθη στους πολιτικούς αρχηγούς, καλά να ' ναι! Όμως έχουν αισθανθεί τέτοια ανακούφιση που ξεφορτώθηκαν τις επιλογές της κατάρτισης λίστας, ώστε ούτε καν μια διάσπαση της επικρατείας σε κάτι πιο λειτουργικό δεν διανοήθηκαν.

Πώς λοιπόν να τολμήσει κανείς να τρέξει και εθνικές εκλογές, και μάλιστα υπό το βαρύ το κλίμα που πάει να δημιουργηθεί; Εδώ, το κωμειδύλλιο της σχέσης των «58» με το ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου και βγάζει σπίθες. Εδώ, ο χειρισμός αυστηρής διαχείρισης του νεοναζιστικού/ανατρεπτικού τής (γι αυτό άθλιας) έννομης τάξης μορφώματος της Χρυσαυγής και αφήνεται να ξεσέρνει επικίνδυνα.

Το παιχνίδι με τις κάλπες -τις αληθινές, των εθνικών εκλογών- είναι ζόρικη υπόθεση: η τωρινή πολιτική σκηνή έχει αυτοπεριορισθεί στα εύκολα...