Ο αστραπιαίος πόλεμος

analyst

Εάν μεταφράζουμε σωστά τη μηνιαία έκθεση της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, η δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας, των τραπεζικών καταθέσεων δηλαδή, καθώς επίσης των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων, είναι προ των πυλών

Εμείς δεν είμαστε ποτέ υπέρ της διαγραφής χρεών, θεωρώντας ότι τα ανταλλάγματα που ζητούνται είναι εξαιρετικά δυσανάλογα – γεγονός που τεκμηριώθηκε από το PSI όπου, αφενός μεν παραδόθηκε η εθνική κυριαρχία της χώρας (αγγλικό δίκαιο κλπ.), αφετέρου καταστράφηκε ο τραπεζικός τομέας της, οι μικροί ομολογιούχοι, αρκετοί δημόσιοι οργανισμοί κοκ.

Εκτός αυτού, είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ότι, εάν συμφωνούσε η Ευρωζώνη με μία ακόμη διαγραφή του ελληνικού χρέους, θα ακολουθούσαν αντίστοιχα αιτήματα από την Πορτογαλία, από την Ισπανία, από την Ιταλία, καθώς επίσης από πολλές άλλες χώρες – με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει ολόκληρη η ήπειρος, αφού τόσα χρήματα δεν υπάρχουν.

Κατά την πάγια άποψη μας λοιπόν, η Ελλάδα πρέπει να κάνει τα πάντα για να εξυπηρετήσει το χρέος της, με δικά της μέσα και με δικό της σχέδιο – διώχνοντας την Τρόικα και τη Γερμανία πάση θυσία.

Η μοναδική της απαίτηση θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ομολόγων στα 50 χρόνια (από περίπου 30 σήμερα), με επιτόκιο ίσο με το βασικό της ΕΚΤ – έτσι ώστε να είναι βιώσιμη η εξυπηρέτηση του χρέους, αρκεί βέβαια να εφαρμοζόταν η σωστή πολιτική από την κυβέρνηση (ανάλυση).

Εκτός αυτού, η απαίτηση άμεσης εξόφλησης τουλάχιστον του κατοχικού δανείου εκ μέρους της Γερμανίας – εάν όχι του συνόλου των χρημάτων που οφείλει στην πατρίδα μας.

Η θέση μας βέβαια αυτή δεν νομιμοποιεί την κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, όσον αφορά την πρόσφατη ανακοίνωση της – με την οποία επεμβαίνει αυθαίρετα στο εσωτερικό των χωρών της Ευρωζώνης,υποδεικνύοντας τους ότι, θα πρέπει να φορολογήσουν τα περιουσιακά στοιχεία όλων των Πολιτών τους.

Ειδικότερα, στη μηνιαία έκθεση της γερμανικής τράπεζας απαιτείται ουσιαστικά η δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών των υπερχρεωμένων κρατών, για την εξόφληση των υποχρεώσεων της χώρας τους – αντί των αιτημάτων βοήθειας από την ΕΕ. Όπως γράφει η τράπεζα:

.

«Προγράμματα βοηθείας, τα οποία θα χρηματοδοτούνταν από άλλα κράτη-μέλη, οφείλουν να αποφασίζονται μόνο κατ’ εξαίρεση και σαν τελευταίο μέσο άμυνας – εάν και εφόσον απειλείται πολύ σοβαρά η σταθερότητα της Ευρωζώνης«. 

.

Περαιτέρω, πάντοτε σύμφωνα με τη γερμανική κεντρική τράπεζα, για να μην καταστραφεί η εμπιστοσύνη των αγορών, για να αποφευχθεί η μαζική φυγή κεφαλαίων, καθώς επίσης για να εμποδιστεί η φοροδιαφυγή, η δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας πρέπει να είναι άμεση, ακαριαία και σε μία δόση.

Ουσιαστικά λοιπόν η τράπεζα προτείνει κάτι περισσότερο από αυτά που βιώσαμε στην Κύπρο – μεταξύ των οποίων τη φορολόγηση όλων των καταθέσεων, ακόμη και αυτών κάτω από τις 100.000 €. Ο τρόπος δε που προτείνεται μοιάζει με τον «αστραπιαίο πόλεμο» του Χίτλερ – σύμφωνα με την στρατηγική του οποίου η κατάληψη μίας χώρας έπρεπε να διαρκεί όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο, έτσι ώστε να μην προλάβει καν να προετοιμασθεί σωστά και να αμυνθεί.

Η Γαλλία, η Πολωνία και πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης τότε, πλήρωσαν πολύ ακριβά την αρχική ανοχή τουςαπέναντι στο δικτάτορα – κάτι που θα μπορούσε να συμβεί ξανά σήμερα, εάν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα.