Δεν είναι μόνον η φημολογία

economia

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Δεν είναι ούτε μόνον φημολογία επιπέδου πολιτικού διαδρομισμού, ούτε εσωτερική εκκαθάριση λογαριασμών στο εσωτερικό του (ούτως ή άλλως κλονισμένου λόγω ΠΑΣΟΚ, λόγω Καραμανλικών πυρήνων, κυρίως όμως λόγω αντιδημοτικότητας  των λαμβανόμενων μέτρων…) κυβερνητικού συνασπισμού η υπόθεση της διχοτόμησης του υπουργείου Οικονομικών. Και ο περιορισμός του νυν «τσάρου» Γιάννη Στουρνάρα σε μόνο τον χώρο των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, με ανάθεση του πυρήνα του ΥΠΟΙΚ σε άλλη προσωπικότητα – του τύπου του Χρύσανθου Λαζαρίδη, ο οποίος ούτως ή άλλως «κουβάλησε» τις τελευταίες εβδομάδες μεγάλο μέρος της αποστολής αποναρκοθέτησης θεμάτων όπως ο ΕΝΦΙΑ ή οι πλειστηριασμοί.

Εκείνο που συνειδητοποιείται, τώρα, είναι ότι η φάση που βρίσκεται μπροστά μας έχει δυο – δυο διακριτές, και τις δυο σημαντικές – πτυχές. Ανόητα/λαϊκίστικα εκφρασμένες έχουν ως εξής: από την μια είναι η αντιπαράθεση με την Τρόικα (όταν γυρίσουν από τις διακοπές του σκι…) και εν συνεχεία η διαπραγμάτευση για το χρέος (που μας την χρωστάνε αλλά την καθυστερούν άδικα….), από την άλλη είναι η διαχείριση των προβλημάτων του κοσμάκη (το βλέπουμε τώρα με την υπόθεση του ΕΦΚ για το πετρέλαιο θέρμανσης, αύριο με τον ΦΠΑ της εστίασης, μεθαύριο…)., Σοβαρά/υπεύθυνα εκφρασμένες, είναι αρκετά διαφορετικές: από την μια είναι η προσπάθεια αποφυγής εκείνων των άχρηστων αντιπαραθέσεων με την Τρόικα που υπονομεύουν την πραγματική διαπραγμάτευση με τα πολιτικά αφεντικά της (δηλαδή να «διδάξουμε» στους εταίρους, και στα δυο επίπεδα ότι και η τρέχουσα διαχείριση του Προγράμματος για την Ελλάδα και προπαντός η αυριανή δομή του χρειάζεται ριζική αναθεώρηση) ενώ από την άλλη είναι η αγωνιώδης προσπάθεια να μην «σκάσει» η πραγματική οικονομία κάτω – από έναν πρόσθετο κύκλο αφαίρεσης ενεργού ζήτησης και στραγγαλισμού επιχειρήσεων και νοικοκυριών από πλευράς ρευστότητας.

Και στην ανόητη/λαϊκίστικη, και στην σοβαρή/υπεύθυνη εκδοχή, οι δυο αυτές πτυχές χρειάζονται διαφορετική πολιτική προσέγγιση, διαφορετικό ύφος αλλά και διαφορετική (σχεδόν) ψυχοσύνθεση. Αδιάφορο αν το δίπολο Στουρνάρα – Λαζαρίδη αυτό είναι που εκφράζει. Όμως μια διαφοροποιημένη προσέγγιση είναι όντως λογική. (Βέβαια, στην Ελληνική πολιτική σκηνή, η λογική…)