Το Ελβετικό Σύνταγμα

olympia

Τήν Κυριακή που μας πέρασε οι Ελβετοί είχαν ένα ενδιαφέρον δημοψήφισμα.
Αποφάσιζαν γιά το άν θά έπρεπε να τεθεί ένα όριο στούς μισθούς και στά μπόνους
τών στελεχών τών επιχειρήσεων.
Και τό αποτέλεσμα ήταν 65.3% κατά και 34.7% υπέρ.
Οι νεαροί-Σοσιαλιστές και οι “Πράσινοι” που το πρότειναν δήλωσαν απογοητευμένοι από τό αποτέλεσμα.
Γιατί όμως θα αναρωτηθεί κανείς και ειδικά ένας Ελληνας να είναι κάτι τόσο σημαντικό ώστε να γίνεται δημοψήφισμα;
Είναι σημαντικό γιατί τό να μήν επεμβαίνει τό κράτος στίς οικονομικές συμφωνίες μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών αποτελεί ένα απο τά θεμέλια τής φιλελεύθερης
θεώρησης τής οικονομίας.
Κάτι τέτοιο μπορεί να φαίνεται σκανδαλώδες στόν Ελληνα ο οποίος θεωρεί ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να προστατεύει τά δικαιώματα τών εργαζομένων.
Και βέβαια τό Ελβετικό κράτος προστατεύει τά δικαιώματα τών εργαζομένων όσον αφορά
συνθήκες εργασίας, ασφάλισης κλπ αλλά δέν επεμβαίνει στό μισθολογικό.
Άν τό κάνει τότε και λόγω του ότι οι εργαζόμενοι είναι περισσότεροι από τους εργοδότες είτε με δημοψηφίσματα είτε με κυβερνητικές παρεμβάσεις κάποια στιγμή θα καταστεί ασύμφορο τό επιχειρείν οπότε θα πρέπει τό κράτος να δημιουργήσει θέσεις εργασίας για να απασχολήσει τους πολίτες (κομμουνισμός) είτε να ευνοήσει κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις να κάνουν επενδύσεις για να δημιουργηθεί απασχόληση.
Αυτό το τελευταίο όμως είναι Φασισμός.

Ορισμός του Φασισμού, σύμφωνα μέ τόν εμπνευστή τής ιδέας Μουσολίνι, είναι η σύμπραξη του κράτους με τίς μεγάλες επιχειρήσεις.

Δέν έχω αντιρήσεις στήν ύπαρξη του κομμουνισμού αρκεί να μπορεί να εισέλθει κάποιος
μέ ιδία βούληση και να είναι ελεύθερος να φύγει όποτε και άν τό θέλει.
Σε αντίθετη περίπτωση καταπατώνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Τό ίδιο και γιά τόν Φασισμό.

Συνεπώς σύμφωνα και με τα παραπάνω το μόνο σωστό σύστημα είναι ο
φιλελευθερισμός;
Όχι. Έχουμε τό παράδειγμα του σοσιαλιστικού μοντέλου τών Σκανδιναβικών χωρών, με υψηλή φορολογία (70%) και υψηλού επιπέδου παροχές.
Άν και εκεί τό σύστημα έχει αλλωθή λόγω τής ευνοϊκής πολιτικής αυτών τών χωρών στό θέμα τής μετανάστευσης.Μεγάλος υπέρμαχος τών δικαιωμάτων τών μεταναστών ο Πάλμε ο οποίος έκανε και τίς πρώτες μεταρυθμίσεις όταν δέν υπήρχε πρόβλημα.
Και μετά πήγαν οι ισλαμιστές.
Οι πολίτες αυτών τών χωρών έπεσαν στήν παγίδα και δέν μπόρεσαν να βγούν γιατί εν αντιθέσει με τους Ελβετούς δέν έχουν τήν δυνατότητα παρέμβασης με δημοψηφίσματα.
Τό Ελβετικό σύνταγμα έχει πολύ συγκεκριμένους κανόνες στό θέμα τής μετανάστευσης
άν και εκεί υπάρχει τό παραθυράκι του ασύλου τό οποίο έχουν εκμεταλευτεί όσο μπορούν βέβαια οι γνωστοί αόρατοι.

Τήν Ελβετία έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να τήν ρίξουν στά γόνατα με τρικλοποδιές.

 , τό αίτημα ήταν γιά ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα 2500 ευρώ γιά κάθε Ελβετό.

Άν δεχτούν κάτι τέτοιο οι Ελβετοί θα πρέπει να επιβληθούν νέοι φόροι.
Οι φόροι όμως είναι αυστηρά καθορισμένοι από τό Ελβετικό Σύνταγμα.
Τό πολύ 11.5% στό ατομικό εισόδημα, το πολύ 8.5% στά καθαρά κέρδη τών νομικών οντοτήτων και φόρος προστιθέμενης αξίας το πολύ 6.5%.
Έτσι θα αλλάξει ο χαρακτήρας του πολιτεύματος που θέλει τό κράτος μικρό και περιορισμένο οικονομικά αλλά και πολιτικά μέσω τής δυνατότητας τών πολιτών να επιβάλλουν τήν διενέργεια δημοψηφισμάτων.

Τό Ελβετικό πολίτευμα έχει τήν δομή τών περισσοτέρων δυτικών (Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ) με Βουλή τών Αντιπροσώπων και Βουλή των Γερουσιαστών κατα το Αρχαιοελληνικό πρότυπο ( πχ Απέλλα-Γερουσία στήν Σπάρτη) αλλά με κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα τά οποία έχουν προστατέψει τήν Ελβετία από προβλήματα που έχουν φέρει σε δεινή θέση πολλές φορές όλα τά άλλα κράτη.
Το πιό βασικό είναι η απαίτηση διενέργειας δεσμευτικών δημοψηφισμάτων όταν αυτά προταθούν από έναν αριθμό πολιτών (100.000 άν δέν κάνω λάθος).
Επίσης ο χωρισμός σε πολύ μικρές περιφέρειες (26 Καντόνια) τά οποία έχουν δικό τους Κοινοβούλιο και Γερουσία και έτσι οι πολίτες έχουν καλύτερο έλεγχο τών τεκταινομένων
ενώ η κυβέρνηση πρέπει να προσέχει πολύ τί προτείνει γιατί γιά να ισχύσει θα πρέπει να εγκριθεί από όλα τά τοπικα Κοινοβούλια και Γερουσίες.

Αυτό τό πολίτευμα θα είχαμε και εδώ στήν Ελλάδα άν δέν αποτύγχανε η επανάσταση του’21 μετά τήν δολοφονία του Καποδίστρια.

Και νομίζω ότι οφείλουμε στήν μνήμη του αλλά και στήν μνήμη όλων εκείνων τών αγωνιστών να ολοκληρώσουμε τό έργο τους που με δόλο κάποιοι τους (και μας) το στέρησαν.

Τό Ελβετικό Σύνταγμα στα Αγγλικά on line η σε pdf