Ισπανία, ο μύθος της ανάπτυξης

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

«Ντροπή Αργείοι», θα έλεγαν οι πρόγονοί μας, διαπιστώνοντας την «πολιτική των υποκλίσεων» της Κομισιόν – όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης που, όπως η προηγούμενη, συνεχίζει τη διεθνή επαιτεία.

Όπως φαίνεται, η προπαγάνδα επικεντρώνεται πλέον στη δημιουργία εντυπώσεων, σε σχέση με την πορεία των οικονομικών εκείνων των χωρών της Ευρωζώνης, στις οποίες έχει επιβληθεί η πολιτική λιτότητας – χωρίς να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην «ποιότητα» των επί μέρους δεικτών, οι οποίοι ουσιαστικά χαρακτηρίζουν τη μετάβαση προς το «νεοφιλελεύθερο ιδεώδες».

Προφανώς στη διαδικασία αυτή προηγείται η Ισπανία, αφού αποτελεί το προπύργιο της Ευρωζώνης – με την έννοια ότι, τυχόν πτώση της, θα συμπαρασύρει αμέσως μετά την Ιταλία και τη Γαλλία, γράφοντας τον επίλογο του κοινού νομίσματος. Η αναφορά λοιπόν στο ότι ο τουρισμός και οι εξαγωγές «αναζωπυρώθηκαν», ενώ η χώρα επιστρέφει στην ανάπτυξη (0,1%), με αποτέλεσμα να περιορισθεί το ύψος της ανεργίας στο 26%, εξυπηρετεί ακριβώς τη συγκεκριμένη προπαγάνδα.

 .

Εξέλιξη Ανεργίας – Γυναίκες (μπλε), και τα δύο φύλα μαζί (κόκκινο), άνδρες (μαύρο).

.

Εν τούτοις, τα γεγονότα είναι εντελώς διαφορετικά – αφού στο τρίτο τρίμηνο του έτους αυξήθηκαν μεν οι νέες θέσεις εργασίας, αλλά στους «κακοπληρωμένους» κυρίως τομείς, ενώ ο αριθμός των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης μειώθηκε εντυπωσιακά.

Ειδικότερα, ο αριθμός των απασχολουμένων αυξήθηκε κατά 40.000 σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο του έτους, με τα συμβόλαια όμως περιορισμένης διάρκειας να εκτοξεύονται στα ύψη – αφορώντας 170.000 εργαζομένους. Ο αριθμός δε των μόνιμα εργαζομένων, μειώθηκε κατά 150.000, μόνο στο τρίτο τρίμηνο – γεγονότα που σημαίνουν πως οι εξελίξεις στην ισπανική οικονομία, προς την κατεύθυνση του νεοφιλελευθερισμού, είναι πραγματικά εντυπωσιακές.

Συνολικά λοιπόν υπάρχουν πλέον 10,4 εκ. μόνιμοι εργαζόμενοι στην Ισπανία, έχοντας μειωθεί κατά 400.000 σε σχέση με το προηγούμενο έτος – ενώ 16,8 εκ. Ισπανοί εργάζονται, με αποτέλεσμα η ανεργία να τοποθετείται στο 26%.

Περαιτέρω, η μείωση των μονίμων θέσεων εργασίας στα 14,2 εκ., κατά 200.000 δηλαδή λιγότερες σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο (κατά 600.000 σε σχέση με το 2012), είναι ένα επόμενο χαρακτηριστικό της αλλαγής που πραγματοποιείται στη χώρα (διάγραμμα που ακολουθεί):

.

Εξέλιξη στις θέσεις μόνιμης εργασίας (σε εκατ.), 2012 και 2013.

.

Με τον τρόπο αυτό, με τη μετατροπή δηλαδή των μόνιμων θέσεων εργασίας σε περιορισμένου χρόνου, επιτυγχάνεται αναμφίβολα μία «διαστρέβλωση» των στατιστικών στοιχείων – ανάλογη με αυτήν που παρατηρούσαμε μέχρι σήμερα στις Η.Π.Α.. Οι εξελίξεις αυτές δε είναι ιδιαίτερα οδυνηρές κυρίως για τους νέους – αφού ο αριθμός των ανέργων Ισπανών ηλικίας μεταξύ 16 και 24 αυξήθηκε στο τρίτο τρίμηνο κατά 9.800 στους συνολικά 934.000.

Συνεχίζοντας, ενώ η ποιότητα της ισπανικής αγοράς εργασίας επιδεινώνεται όλο και περισσότερο, αυξάνονται ραγδαία τα δημόσια χρέη – ενώ παραποιούνται όλες οι στατιστικές (άρθρο). Το 2014 το χρέος θα ξεπεράσει το 1 τρις €, ενώ η οικονομία δεν έχει φυσικά συνέλθει από την κρίση του 2007, παρά το ότι οι δείκτες των χρηματιστηρίων ανακάμπτουν – γεγονός που οφείλεται ασφαλώς στο ότι, οι επιχειρήσεις ωφελούνται από τις απολύσεις «περιττών» εργαζομένων, από τις μειώσεις των μισθών, από τη μετατροπή των θέσεων εργασίας από μόνιμες σε περιορισμένου χρόνου κοκ.

Η έκθεση τώρα της Κομισιόν (πατήστε εδώ), η οποία εξαφανίσθηκε κατά παράδοξο τρόπο από την ιστοσελίδα της ένωσης, όπου ήταν αναρτημένη, τεκμηριώνει ακόμη μία φορά τις τεράστιες ευθύνες της Γερμανίας, σε σχέση με όλα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη – όπου επιχειρείται μεθοδικά η κατάλυση του κοινωνικού κράτους, εις βάρος όλων των πολιτών και προς όφελος των επενδυτών.

Ειδικότερα, αποδεικνύεται ότι όλες οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου θα είχαν μία πολύ καλύτερη εξέλιξη, εάν δεν είχαν εφαρμόσει την πολιτική λιτότητας – γεγονός που «ενοχοποιεί» φυσικά τη Γερμανία. Εν τούτοις, κανένας δεν περίμενε ότι η Κομισιόν φοβάται τόσο πολύ τις αντιδράσεις της καγκελαρίου – αφού αυτός ήταν ο λόγος που «αφαιρέθηκε» η έκθεση από την ιστοσελίδα της.

Ακόμη καλύτερα, επειδή αυτές τις ημέρες συζητείται η αύξηση του ετήσιου Budget των Ευρωπαίων υπαλλήλων του χρηματοπιστωτικού τέρατος, όπου η Γερμανία είναι ο βασικός «αιμοδότης», η χώρα δηλαδή που ενισχύει τον προϋπολογισμό των Βρυξελλών με το μεγαλύτερο ποσόν, κανένας δεν ήθελε να την «εκνευρίσει» – οπότε ήταν προτιμότερη η «καθαίρεση» της έκθεσης,

«Ντροπή Αργείοι», θα έλεγαν σίγουρα οι πρόγονοί μας, διαπιστώνοντας την «πολιτική των υποκλίσεων», στην οποία φαίνεται να είναι ιδιαίτερα εξασκημένη η Κομισιόν και όχι μόνο η ελληνική κυβέρνηση – η οποία, όπως και η προηγούμενη, συνεχίζει «αδιάντροπα» τη διεθνή επαιτεία, αδιαφορώντας για τις προσβολές και τον εξευτελισμό ενός «πάλαι ποτέ» υπερήφανου έθνους.

Πηγή : analyst