Το Ποντίκι
του Δημήτρη Μηλάκα
Μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ, και τη Λιβύη φαίνεται ότι η ρομφαία του (αμερικανικού) «δικαίου» είναι έτοιμη να συνεχίσει την τιμωρία των χωρών που απαρτίζουν τον «άξονα του κακού» και να πετσοκόψει τη Συρία, ανοίγοντας το δρόμο προς το Ιράν και αργότερα την Βόρεια Κορέα. Προς το παρόν καλό είναι να έχουμε κατά νου τους βαθύτερους στόχους της αναμενόμενης νέας έξαρσης της αμερικανικής ανθρωπιστικής ευαισθησίας, η οποία κατά κανόνα εκδηλώνεται με καταιγιστικούς βομβαρδισμούς.
Στρατιωτικός στόχος: η εξαφάνιση των συριακών στρατιωτικών υποδομών. Δηλαδή η καταστροφή του δικτύου επικοινωνιών, των αεροπορικών δυνάμεων, του πυροβολικού και συγκοινωνιακών κόμβων της χώρας προκειμένου να ακινητοποιηθούν και οι χερσαίες δυνάμεις του καθεστώτος.
Πολιτικός στόχος: το στρατιωτικό πλήγμα είναι αναμενόμενο ότι θα περιορίσει τις δυνατότητες ελέγχου του καθεστώτος (υπό τον Άσαντ ή οποιονδήποτε άλλο) ανοίγοντας το δρόμο για τη διχο/ τριχοτόμηση της χώρας. Το καθεστώς, μετά από αυτό το χτύπημα θα δώσει τη μάχη να επιβιώσει και ενδεχομένως το καταφέρει καθώς θα αποτελεί τον μοναδικό αντίπαλο των ακραίων ισλαμιστών της Αλ Κάιντα που σήμερα χρησιμοποιούνται και μισθοδοτούνται (από δυτικούς και άλλους) για την ανατροπή του..
Γεωπολιτικός στόχος: η στρατιωτική συντριβή της Συρίας απαλλάσσει το Ισραήλ από ένα σοβαρό αντίπαλο, επιτρέποντάς του να ασχοληθεί απερίσπαστα με τον βασικό εχθρό (δικό του και των Αμερικανών) που είναι το Ιράν. Η στρατιωτική συντριβή του καθεστώτος Άσαντ θα επιφέρει βαθύτατο πλήγμα στα ρωσικά συμφέροντα καθώς η Μόσχα θα υποχρεωθεί να αναζητήσει (ή να επαναδιαπραγματευθεί) νέες ναυτικές βάσεις στη Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, η «ανεξαρτητοποίηση» των Κούρδων της Συρίας αναμένεται να εντείνει τις πιέσεις που ήδη δημιουργεί σε Ιράν και Τουρκία το αμερικανικό προτεκτοράτο του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ. Είναι προφανές ότι το αίτημα για εθνική ολοκλήρωση των Κούρδων σε ένα κράτος με εδάφη από Ιράκ, Συρία, Ιράν και Τουρκία, θα αποτελεί έναν αξιόπιστο αμερικανικό μοχλό ελέγχου και πίεσης επί εχθρών και «φίλων» της Ουάσιγκτον. Στο βαθμό που η κατάρρευση Ασαντ πολλαπλασιάζει την πίεση προς την Τεχεράνη, πλήγμα βαρύ δέχεται και η Κίνα καθώς εξαρτά την ενεργειακή της τροφοδοσία κατά τεράστιο βαθμό από τις εισαγωγές από το Ιράν.
Συμπέρασμα: απαλλαγμένη από τα ανθρωπιστικά προσχήματα που θα φορέσει η επίθεση κατά τη Συρίας, εμφανίζεται με το πραγματικό αποκρουστικό της πρόσωπο που εκφράζει συγκεκριμένα-- οικονομικά σε τελική ανάλυση—συμφέροντα. Είναι αυτά τα ίδια συμφέροντα που ξεκίνησαν τον αιώνιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας εκστρατεύοντας και ελέγχοντας περιοχές και χώρες κρίσιμες για την παραγωγή και διακίνηση της ενέργειας.
Υστερόγραφο: Δεν είναι, προφανώς, τυχαίο, ότι το «πανηγύρι» στη Συρία ξεκίνησε ταυτόχρονα με την ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου (Κύπρος, Ισραήλ) και τη συζήτηση που ξεκίνησε για τη διανομή και διεκπεραίωση τους στις αγορές. Η εξαφάνιση απ το προσκήνιο ενός σοβαρού αντίπαλου του Ισραήλ (συριακή στρατιωτική δύναμη) και η δημιουργία σοβαρού και μόνιμου προβλήματος στην Τουρκία (με την υπόθαλψη του Κουρδικού) που αποτελεί γεωπολιτικό ανταγωνιστή του Τελ Αβίβ, περιγράφουν ξεκάθαρα τους απώτερους στόχους του αιματοβαμμένου «παιχνιδιού» στη Συρία.
του Δημήτρη Μηλάκα
Μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ, και τη Λιβύη φαίνεται ότι η ρομφαία του (αμερικανικού) «δικαίου» είναι έτοιμη να συνεχίσει την τιμωρία των χωρών που απαρτίζουν τον «άξονα του κακού» και να πετσοκόψει τη Συρία, ανοίγοντας το δρόμο προς το Ιράν και αργότερα την Βόρεια Κορέα. Προς το παρόν καλό είναι να έχουμε κατά νου τους βαθύτερους στόχους της αναμενόμενης νέας έξαρσης της αμερικανικής ανθρωπιστικής ευαισθησίας, η οποία κατά κανόνα εκδηλώνεται με καταιγιστικούς βομβαρδισμούς.
Στρατιωτικός στόχος: η εξαφάνιση των συριακών στρατιωτικών υποδομών. Δηλαδή η καταστροφή του δικτύου επικοινωνιών, των αεροπορικών δυνάμεων, του πυροβολικού και συγκοινωνιακών κόμβων της χώρας προκειμένου να ακινητοποιηθούν και οι χερσαίες δυνάμεις του καθεστώτος.
Πολιτικός στόχος: το στρατιωτικό πλήγμα είναι αναμενόμενο ότι θα περιορίσει τις δυνατότητες ελέγχου του καθεστώτος (υπό τον Άσαντ ή οποιονδήποτε άλλο) ανοίγοντας το δρόμο για τη διχο/ τριχοτόμηση της χώρας. Το καθεστώς, μετά από αυτό το χτύπημα θα δώσει τη μάχη να επιβιώσει και ενδεχομένως το καταφέρει καθώς θα αποτελεί τον μοναδικό αντίπαλο των ακραίων ισλαμιστών της Αλ Κάιντα που σήμερα χρησιμοποιούνται και μισθοδοτούνται (από δυτικούς και άλλους) για την ανατροπή του..
Γεωπολιτικός στόχος: η στρατιωτική συντριβή της Συρίας απαλλάσσει το Ισραήλ από ένα σοβαρό αντίπαλο, επιτρέποντάς του να ασχοληθεί απερίσπαστα με τον βασικό εχθρό (δικό του και των Αμερικανών) που είναι το Ιράν. Η στρατιωτική συντριβή του καθεστώτος Άσαντ θα επιφέρει βαθύτατο πλήγμα στα ρωσικά συμφέροντα καθώς η Μόσχα θα υποχρεωθεί να αναζητήσει (ή να επαναδιαπραγματευθεί) νέες ναυτικές βάσεις στη Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, η «ανεξαρτητοποίηση» των Κούρδων της Συρίας αναμένεται να εντείνει τις πιέσεις που ήδη δημιουργεί σε Ιράν και Τουρκία το αμερικανικό προτεκτοράτο του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ. Είναι προφανές ότι το αίτημα για εθνική ολοκλήρωση των Κούρδων σε ένα κράτος με εδάφη από Ιράκ, Συρία, Ιράν και Τουρκία, θα αποτελεί έναν αξιόπιστο αμερικανικό μοχλό ελέγχου και πίεσης επί εχθρών και «φίλων» της Ουάσιγκτον. Στο βαθμό που η κατάρρευση Ασαντ πολλαπλασιάζει την πίεση προς την Τεχεράνη, πλήγμα βαρύ δέχεται και η Κίνα καθώς εξαρτά την ενεργειακή της τροφοδοσία κατά τεράστιο βαθμό από τις εισαγωγές από το Ιράν.
Συμπέρασμα: απαλλαγμένη από τα ανθρωπιστικά προσχήματα που θα φορέσει η επίθεση κατά τη Συρίας, εμφανίζεται με το πραγματικό αποκρουστικό της πρόσωπο που εκφράζει συγκεκριμένα-- οικονομικά σε τελική ανάλυση—συμφέροντα. Είναι αυτά τα ίδια συμφέροντα που ξεκίνησαν τον αιώνιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας εκστρατεύοντας και ελέγχοντας περιοχές και χώρες κρίσιμες για την παραγωγή και διακίνηση της ενέργειας.
Υστερόγραφο: Δεν είναι, προφανώς, τυχαίο, ότι το «πανηγύρι» στη Συρία ξεκίνησε ταυτόχρονα με την ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου (Κύπρος, Ισραήλ) και τη συζήτηση που ξεκίνησε για τη διανομή και διεκπεραίωση τους στις αγορές. Η εξαφάνιση απ το προσκήνιο ενός σοβαρού αντίπαλου του Ισραήλ (συριακή στρατιωτική δύναμη) και η δημιουργία σοβαρού και μόνιμου προβλήματος στην Τουρκία (με την υπόθαλψη του Κουρδικού) που αποτελεί γεωπολιτικό ανταγωνιστή του Τελ Αβίβ, περιγράφουν ξεκάθαρα τους απώτερους στόχους του αιματοβαμμένου «παιχνιδιού» στη Συρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου