Σελίδες

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Μεσαία τάξη, τέλος!*

Το Ποντίκι



Με τη... βούλα του ΔΝΤ και της Κομισιόν η Ελλάδα μπαίνει στη νέα εποχή του σκληρού διαχωρισμού μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Οι τελευταίες εκθέσεις της τρόικας μιλούν ξεκάθαρα για την ταφόπλακα στη μεσαία τάξη μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Κατά τους τροϊκανούς αυτή ήταν η εύκολη λύση για τη μείωση των δημοσιονομικών μεγεθών και, αφού η σφαγή ολοκληρώθηκε, τώρα βλέπουμε και την παραδοχή ότι το μέτρο ήταν άδικο και βεβαίως δημιούργησε πάμπολλα προβλήματα στην ελληνική οικονομία.
Οι εκθέσεις του ΔΝΤ και των Κομισιόν και ΕΚΤ διαφημίστηκαν από τα ΜΜΕ στη χώρα μας ως θετική αποτίμηση με σημάδια εξόδου από την κρίση. Όποιος όμως τις διαβάσει προσεκτικά θα δει μια σειρά «λεπτομέρειες» που κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικές είναι. Και βεβαίως δείχνουν ότι τα μέτρα δεν έχουν τελειώσει και ότι μας περιμένουν νέα μέχρι το 2016:

Τι λέει το ΔΝΤ
1 «Παρότι υπάρχει αξιοσημείωτη μείωση σε μισθούς και συντάξεις, αυτό είχε πολύ περιορισμένο αντίκτυπο στις τιμές και είναι ένας άλλος λόγος που το βάρος έπεφτε πάντα στις περικοπές μισθών και συντάξεων». Η παραδοχή ότι οι τιμές βρίσκονται στα ύψη επειδή οι κυβερνήσεις δεν αγγίζουν τα καρτέλ δεν δείχνει μόνο ότι το μνημόνιο απέτυχε στην αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας (που υποτίθεται ότι ήταν το ζητούμενο), αλλά ότι βαδίζουμε σε επικίνδυνα νερά μιας ακριβής οικονομίας με εκατομμύρια φτωχούς κατοίκους, στα πρότυπα του πρώην ανατολικού μπλοκ.

2 «Οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας θέλουν μείωση του ελλείμματος στο 4,5% του ΑΕΠ έως το 2016. Όμως η χώρα θα χρειαστεί κι άλλα διαρθρωτικά μέτρα για να φθάσει σε αυτό τον μεσοπρόθεσμο στόχο. Η πρόκληση είναι να φθάσει χωρίς νέες οριζόντιες περικοπές». Το ΔΝΤ τα χώνει στους Ευρωπαίους για τη λιτότητα και φανερώνει ότι νέα μέτρα έρχονται, αν και βαφτίζονται «διαρθρωτικές αλλαγές» για ευνόητους λόγους.
3 «Το κερασάκι» γράφεται από το ΔΝΤ προς το τέλος της αξιολόγησης. «Οποιεσδήποτε προσπάθειες να δημιουργηθεί πλασματική ανάπτυξη πρέπει να αποφευχθούν». Είχαμε γράψει από μήνες για την προσπάθεια αυτή, η οποία υποστηρίζεται από τους τροϊκανούς, που – λόγω της γερμανικής προσταγής «να τελειώνουμε με τα πακέτα στήριξης» – προσπαθούν να σπρώξουν τις προβληματικές χώρες στις αγορές ακόμη και ανέτοιμες. Το ΔΝΤ τα χώνει πάλι στη Γερμανία για τις αφορολόγητες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, που θα αλλοιώσουν τα στοιχεία της πραγματικής οικονομίας.
4 Κυβέρνηση και Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσαν ότι το 2013 είναι υφεσιακή χρονιά, αλλά το 2014 θα επιστρέψουμε (μαγικά) στην ανάπτυξη. Η τρόικα όμως δεν υιοθετεί την αισιοδοξία τους. Κατά το ΔΝΤ «η δημοσιονομική προσαρμογή θα είναι βαρίδι για το ΑΕΠ για πολλά χρόνια ακόμα και η πρόκληση είναι να προκύψει επενδυτικό ενδιαφέρον ώστε να υπερκαλύψει τις συνέπειες από το βαρίδι».
5 Τα μνημόνια ήρθαν επειδή η Ελλάδα είχε μη βιώσιμο δημόσιο χρέος. Ύστερα από τρία μνημόνια και τρία χρόνια, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι κάναμε μια τρύπα στο νερό και ότι, χωρίς νέο «κούρεμα», ο στόχος του 110% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 δεν θα επιτευχθεί.

Τα χαμπέρια της Κομισιόν
Κομισιόν και Όλι Ρεν κατηγορούνται ότι απέτυχαν παταγωδώς να προβλέψουν την ύφεση στην ευρωζώνη και στην Ελλάδα. Αυτός ήταν ίσως ο λόγος που οι προβλέψεις τους για την ανάπτυξη συνοδεύτηκαν με ερωτηματικό: «Είναι το 2013 ο τελευταίος χρόνος ύφεσης για την Ελλάδα;» ρωτάει η έκθεση και παραθέτει στοιχεία που δείχνουν ότι είναι δύσκολο, αφού η κυβέρνηση καλείται σε έναν χρόνο να «γυρίσει» από επίσημη ύφεση -4,2% (ανεπισήμως στο 5,8%) στο +0,6%. Η Κομισιόν, παρ’ όλα αυτά, λέει:
1 «Τα σκληρά νούμερα παραμένουν γενικώς αρνητικά. Οι μαλακοί και επιμέρους δείκτες συνεχίζουν να βελτιώνονται. Παρ’ όλα αυτά το 2013 η ύφεση θα είναι 4,2% και η υψηλή ανεργία σε συνδυασμό με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις θα συνεχίσουν να συρρικνώνουν την ιδιωτική κατανάλωση. Οι επενδύσεις μάλλον θα συνεχίσουν υποτονικά καθώς οι επιχειρήσεις υποφέρουν από έλλειψη ρευστότητας».
Εάν συγκρίνουμε με την έκθεση του ΔΝΤ, που εναποθέτει τις ελπίδες για ανάπτυξη στις επενδύσεις, τότε υπάρχει... χάσμα. Η Κομισιόν εναποθέτει τις προσδοκίες της στη διοχέτευση ρευστότητας από το κράτος (!), που θα πρέπει να πληρώσει τα δικά του χρωστούμενα σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα, και στις τράπεζες, που πρέπει να αρχίσουν να δανείζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Εάν λάβουμε υπόψη όμως τις επίσημες δηλώσεις του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, που παραδέχτηκε ότι παρά τη μείωση των επιτοκίων από την ευρωτράπεζα και τα φθηνά δάνεια που λαμβάνουν οι ιδιωτικές τράπεζες αυτές δεν δίνουν δάνεια, τότε παρατηρούμε νέες αντικρουόμενες απόψεις μεταξύ της τρόικας. Απόψεις πάνω στις οποίες βασίζεται η επιτυχία του ελληνικού προγράμματος!
2 «Η ανεργία θα φθάσει το 27% το 2013 και το 26% το 2014, καθώς η μείωση της ζήτησης σε εργατικά χέρια καλύπτει τη μείωση του εργασιακού κόστους». Κομισιόν και ΔΝΤ αποφεύγουν να πουν πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία και αφήνουν τα... ευχολόγια για τους πολιτικούς.
3 «Ο πληθωρισμός θα μειωθεί στο 0,4% το 2014 λόγω της αδύναμης εγχώριας ζήτησης». Η Κομισιόν αποφεύγει εντελώς να αναφερθεί στο πώς γίνεται να έχουμε σχεδόν μηδενικό πληθωρισμό και ταυτοχρόνως οι τιμές να βρίσκονται στα ύψη. Στις νέες μαύρες τρύπες, που το μνημόνιο δημιουργεί στην οικονομία, κανένας αξιωματούχος δεν αναφέρεται διότι κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί την αποτυχία της... διάσωσης.
4 Για το χρέος η Κομισιόν ακολουθεί τη γερμανική λογική της «γενικότητας» ότι από το 2014 και μετά θα ακολουθήσει πτωτική πορεία εάν συνεχιστεί η πολιτική της δημοσιονομικής εξυγίανσης και επέλθει η επιστροφή στην ανάπτυξη. Η έκθεση δεν αναφέρεται σε νέο «κούρεμα» λόγω γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας. Τα πολλά «εάν» όμως δείχνουν ότι στο χρέος δεν θα επιτευχθεί ο στόχος χωρίς νέα παρέμβαση.
Τι μας λένε λοιπόν οι δύο εκθέσεις; Ότι η υπεραισιοδοξία της κυβέρνησης για επιστροφή στην ανάπτυξη δεν βασίζεται σε σοβαρές ενδείξεις, αλλά σε μια παραποίηση της εικόνας των οικονομικών δεδομένων. Ότι άλλα λέει η Κομισιόν και άλλα το ΔΝΤ, όμως συμφωνούν σε ένα πράγμα: θα έρθουν νέα μέτρα, το χρέος δεν είναι βιώσιμο και δημιουργείται ένα επικίνδυνο μίγμα ακριβής οικονομίας με εκατομμύρια φτωχών. Κανείς ωστόσο δεν προτείνει τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε προ των πυλών ενός κοινωνικού χάους.
*Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1759 στις 9 Μαΐου 2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου