ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ, ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΜΠΛΟΚΕΣ

Ελλάδα, Κύπρος, Μέση Ανατολή

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Επίκαιρα, 9.5.2013

Σκηνικό έντασης στήνουν οι δυτικές δυνάμεις που επεμβαίνουν στη Συρία, προετοιμάζοντας είτε άμεση στρατιωτική επέμβαση, είτε παροξυσμό του «ισλαμιστικού χάους» στη χώρα.

 

‘Ηδη, ο Ομπάμα βρίσκεται στα χνάρια του Μπους, διασπείροντας τις (κατά πάσα πιθανότητα) γνωστές ψευδολογίες περί όπλων μαζικής καταστροφής που ακούσαμε πριν από την αμερικανο-αγγλική εισβολή στο Ιράκ. Το σενάριο είναι τώρα ότι η κυβέρνηση της Δαμασκού τρελλάθηκε κάνοντας χρήση χημικών. Αν και όταν αποφασίσουν ότι έχουν  «αποδείξεις» θα βομβαρδίσουν ή θα εισβάλουν.

 

Η Συρία δεν έχει βέβαια ανάγκη χημικά για να καταστραφεί. Την καταστρέφει καθημερινά μια καθαρά τρομοκρατική εκστρατεία των πιο εξτρεμιστικών ισλαμιστικών δυνάμεων που ενισχύουν ανοιχτά Τουρκία, Κατάρ, Γαλλία, Βρετανία,  ΗΠΑ (έστω και κάπως πιο απρόθυμα). Η θεωρία ότι το Ισραήλ διαφωνεί με όλα αυτά, που ακούμε από ‘Ελληνες «αναλυτές», δεν αποδεικνύει τίποτα περισσότερο παρά ότι η ανθρώπινη βλακεία συνιστά το καλύτερο μέτρο του απείρου (Σταντάλ).

Η Ουάσιγκτον ισχυρίζεται ότι δεν παρέχει στρατιωτική υποστήριξη στη συριακή αντιπολίτευση, περιλαμβανομένου του Μετώπου Αλ Νούσρα, που τάσσεται υπέρ της Αλ Κάιντα, αλλά επιτρέπει στους μεσανατολίτες συμμάχους της να το κάνουν.  

Αφού μας έπρηξαν επί δεκαετία με τον «τρομοκρατικό» κίνδυνο, τώρα οι Αμερικανοί υποστηρίζουν μια «αντιπολίτευση», χάρη στη δράση της οποίας, έγραφαν πρόσφατα οι New York Times, «οι περιοχές υπό ανταρτικό έλεγχο είναι γεμάτες ισλαμικά δικαστήρια με δικηγόρους και κληρικούς και μαχόμενες ταξιαρχίες των οποίων ηγούνται εξτρεμιστές…Πουθενά στην ελεγχόμενη από τους αντάρτες Συρία δεν υπάρχει αξιόλογη κοσμική δύναμη μαχητών”. Οι ίδιες οι ΗΠΑ χαρακτήρισαν τον Δεκέμβριο το Μέτωπο Αλ Νούσρα «τρομοκρατική οργάνωση», που έχει ήδη οργανώσει 600 βομβιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις, στις οποίες τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν «αρκετοί αθώοι Σύριοι». 

 

Πιέσεις σε Αθήνα-Λευκωσία για ανάμειξη

Σε αυτό ακριβώς το περιβάλλον, εντείνονται οι πιέσεις σε Ελλάδα και Κύπρο να συμφωνήσουν σε διάφορες ενέργειες, όλες σφόδρα βλαπτικές ελληνικών εθνικών συμφερόντων και πολύ επικίνδυνες.

Στην κατάσταση που τελούν σήμερα Ελλάδα και Κύπρος, υποκείμενες στον «αναθεωρητισμό» των αγορών, το τελευταίο που χρειάζεται ο ελληνικός λαός είναι η εμπλοκή του, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, και στο μεσανατολικό ηφαίστειο.

 

Το ελληνικό Υπουργείο ‘Αμυνας δέχεται ισχυρές πιέσεις, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, για διάφορες ενέργειες που μπορεί να φτάσουν, εκτιμούν επιτελείς του ΓΕΕΘΑ, ακόμα και σε εμπλοκή ελληνικού ιπτάμενου προσωπικού σε επιχειρήσεις στη Συρία, σε περίπτωση που υπάρξει ανοιχτή εξωτερική επέμβαση – δεν θέλουμε στο σημείο αυτό να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς μπορεί να γίνουν αυτά και ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί. Η ιδέα, όπως είναι φυσικό, δεν αρέσει καθόλου στους ‘Ελληνες στρατιωτικούς, ούτε στον κ. Παναγιωτόπουλο. Αν μη τι άλλο, η απώλεια έστω και ενός αξιωματικού, θα τους έφερνε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Η ελληνική αεροπορία δεν επιχειρεί εδώ και πολλά χρόνια στην Κύπρο, γιατί έτσι ζήτησαν οι Αμερικανοί, είναι δυνατόν να εμπλακεί τώρα σε τέτοιες υποθέσεις, διερωτώνται ανώτεροι αξιωματικοί.

 

Εκεί που η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να υποκύψει, εκτιμούν υψηλά ιστάμενοι διπλωματικοί παράγοντες, είναι το αίτημα υποδοχής πολύ μεγάλου αριθμού Χριστιανών προσφύγων από τη Συρία, που πιθανώς θα εγκαταλείψουν τη χώρα, ιδιαίτερα αν οι επεμβαίνουσες δυτικές δυνάμεις δώσουν στους εξτρεμιστές ισλαμιστές τη δυνατότητα να προκαλέσουν ένα αιματηρό χάος, εκκαθαρίζοντας τη Συρία από τους «απίστους».

 

Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να ευνοήσει ένα τέτοιο «ξεκαθάρισμα» - τα αντίθετο. Επιπλέον είναι μια κατεστραμμένη χώρα που δεν μπορεί να διαθρέψει τον δικό της πληθυσμό, όχι να υποδεχθεί δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Τους Χριστιανούς πάντως δεν τους διώχνει ο ‘Ασαντ, η αντιπολίτευση τους διώχνει, ενισχυόμενη από Τουρκία, Κατάρ, Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ. Ας επωμισθούν αυτοί το βάρος περίθαλψης των προσφύγων που δημιουργούν, στα πλαίσια της συνεχιζόμενης, από το 200,1 γιγαντιαίας επιχείρησης επανααποικιοποίησης της Μέσης Ανατολής και δημιουργίας, manu militari και προνομιακή μέθοδο το Χάος, της «ευρείας Μέσης Ανατολής».

 

‘Αντε βέβαια τώρα να βρει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και η κυβέρνηση γλώσσα να τα πουν αυτά. Η Αθήνα έκλεισε την ελληνική πρεσβεία στη Δαμασκό και τη συριακή εδώ, ενέργεια απολύτως αντίθετη με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, που υπαγορεύθηκε από τους Δυτικούς. Δεν λέμε να υποστηρίξει η Αθήνα τον ‘Ασαντ, αλλά τέλος πάντων, τι συμφέρον έχει να σταματάει την επικοινωνία που οφείλει να έχει και με το καθεστώς και με την αντιπολίτευση;

 

Ευτυχώς τουλάχιστον που οι υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου Εξωτερικών αντιστάθηκαν, ο κ. Αβραμόπουλος τους υποστήριξε και η Ελλάδα ψήφισε υπέρ των Παλαιστινίων στον ΟΗΕ. Γιατί και εδώ ασκήθηκαν αφόρητες πιέσεις στην Αθήνα ιδίως από το Ισραήλ. Η μόνιμη υποχωρητικότητα της Ελλάδας σε όλα τα θέματα, έχει δημιουργήσει και στους ξένους αίσθηση ξέφραγου αμπελιού, με αποτέλεσμα να θεωρούν αυτονόητο δικαίωμά τους να υπαγορεύουν την ελληνική κρατική πολιτική σε όλους τους τομείς.

 

Η αμερικανική κυβέρνηση ζητά επίσης διεύρυνση των διευκολύνσεων που παρέχονται από τη βάση της Σούδας, ακόμα κι αν χρειαστεί νομοθετική τροποποίηση της συμφωνίας που διέπει τη λειτουργία της, στα πλαίσια των πολεμικών προετοιμασιών για Συρία, Λίβανο και Ιράν, τελευταία φάση του πολέμου εναντίον του «’Αξονα του Κακού», που ξεκίνησαν Μπέντζαμιν Νετανιάχου και αμερικανοί νεοσυντηρητικοί, για να συνεχίσουν τώρα Ολλάντ, Κάμερον και (έστω πιο απρόθυμα) Ομπάμα. Η Σούδα όμως τους χρειάζεται και για τις επεμβάσεις τους στην Αφρική, στο κέρας της οποίας έχει μεταβεί τώρα, ως ειδικός απεσταλμένος της ΕΕ, ο ‘Αλεξ Ρόντος.

 

Ταυτόχρονα, το (πανταχού παρόν στο νησί) ισραηλινό λόμπυ έχει δραστηριοποιηθεί έντονα στην Κύπρο υποστηρίζοντας ότι η Λευκωσία πρέπει να δώσει όσες περισσότερες διευκολύνσεις μπορεί σε περίπτωση επίθεσης κατά του Ιράν.

 

 

Διπλωματική αυτοκτονία

 

Πίσω από όλα αυτά τα αιτήματα, δεν είναι όμως μόνο η εξυπηρέτηση άμεσων επιδιώξεων των ΗΠΑ, αλλά και παράπλευρες - και μακροχρόνια πιο σοβαρές -   στρατηγικές επιδιώξεις, ειδικότερα η καταστροφή των σχέσεων Ελλάδας και Κύπρου με παραδοσιακούς τους συμμάχους, η διπλωματική τους απομόνωση, ώστε να πέσουν ευκολότερα θύματα των επιθέσεων εναντίον τους, οικονομικών ή γεωπολιτικών, και να τεθούν υπό άμεσο, ασφυκτικό έλεγχο.

 

Η πολιτική αυτή άρχισε από το 1996. Απεσταλμένος του Γιώργου Παπανδρέου στο Βελιγράδι ο ‘Αλεξ Ρόντος (που κατέληξε σε μερικά χρόνια μάλλον να «εποπτεύει» παρά να «συμβουλεύει» τον γιο του Ανδρέα Παπανδρέου, αρχιτέκτων μεταξύ άλλων τόσο του σχεδίου Ανάν, όσο και της διαχείρισης της πορείας προς το Μνημόνιο-ΔΝΤ), δεν φρόντισε μόνο να συμβάλλει στην ανατροπή Μιλόσεβιτς, βάζοντας τρικλοποδιά στους Ρώσους. Τα «διαφήμισε» επί πλέον όσα έκανε στον Μίχα της Ελευθεροτυπίας, καταστρέφοντας μια κι έξω την όποια εμπιστοσύνη μεταξύ Μόσχας-Αθήνας και Βελιγραδίου-Αθήνας. Μετά, δεν φτάνει που βοηθήσαμε να παραδοθεί ο Οτσαλάν στην ‘Αγκυρα, το κάναμε μέσω Ελλάδας, να καταστραφεί μια για πάντα η σχέση Ελλήνων και Κούρδων. Πέρυσι, παρολίγον να υπογραφεί συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με το Αζερμπαϊτζάν και να δώσουμε μάλιστα και όπλα στο Μπακού, που όχι μόνο είναι «στρατιωτική προέκταση» της Τουρκίας, όχι μόνο έχει σχεδόν αναγνωρίσει το ψευδοκράτος, αλλά και είναι ο βασικός εχθρός των Αρμενίων, ενός λαού με τους οποίους μας ενώνουν πατροπαράδοτοι δεσμοί και ισχυρή φιλία.

Και μιας και μιλήσαμε για το Αζερμπαϊτζάν. Είναι απολύτως ακατανόητο και το να συζητά ακόμα η Ελλάδα να παραδώσει σε αυτή τη χώρα τη διαχείριση του δικτύου φυσικού αερίου. ‘Οσο για τα οφέλη του αγωγού ΤΑΡ είναι ασφαλώς υπαρκτά για το Αζερμπαϊτζάν, την Τουρκία και την Αλβανία, την Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα καταλάβει τι θα την ωφελήσει – και γιατί έχουν μπλοκάρει οι ελληνορωσικοί αγωγοί, που μάλιστα ήταν δική μας πρόταση! Ελπίζουμε τουλάχιστον ο Αντώνης Σαμαράς, αφού αποφάσισε να επισκεφθεί το Αζερμπαϊτζάν, να πάει και στην Αρμενία για λόγους στοιχειώδους αβρότητος, αλλά και εξυπηρέτησης του πιο ζωτικού ελληνικού εθνικού συμφέροντος. Ελπίζουμε, τι άλλο να κάνουμε σε αυτή τη χώρα πούγινε χώρος.

 

Konstantakopoulos.blogspot.com