Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Τελικά η ανατροπή της ευρωκόλασης και της γερμανοποίησης της Ευρώπης, φαίνεται ότι θα έρθει από τις χώρες του νότου και ειδικότερα από την Ιταλία όπου οι επικρατούσες εκεί πολιτικές δυνάμεις, αλλά και το μέγεθος της χώρας, επιτρέπουν μια τέτοια πρωτοπορία. Η υπεραλαζονία των κυβερνώντων Γερμανών, γιατί υπάρχουν και οι αντίθετοι μέσα στην ίδια αυτή μεγάλη χώρα, ναυάγησε αιματηρά σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Στο σύγχρονο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο όπου πρωτοστατούν, νιώθουν πολύ ισχυροί ύστερα από τη συνένωση της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία, την πρόσκαιρη αποστασιοποίηση των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, την αποδυνάμωση της Γαλλίας, τη δορυφοροποίηση ή απονεύρωση των άλλων βοειοκεντρικών χωρών και τα ανοίγματά του Βερολίνου προς τη Ρωσία. Όλα αυτά, θυμίζουν παρόμοιες γεωστρατηγικές κινήσεις στα πρόθυρα του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, οι οποίες τελικά ανατράπηκαν και οδήγησαν στην αιματηρή ήττα του Τρίτου Ράιχ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία ή ως φάρσα.
Το φοβερό δίδυμο Μέρκελ-Σόϊμπλε, φαίνεται να ακολουθεί παρόμοιες φιλόδοξες ονειρώξεις γερμανικής ηγεμονίας, αξιοποιώντας την οικονομική της παντοδυναμία και το υπερόπλο της, το ευρώ, το οποίο ελέγχει απόλυτα. Μένει να δούμε πιο θα είναι το τέλος αυτών των ονειρώξεων αλλά και του δικού μας δράματος. Τελικά, η εγγενής υπεραλαζονία των κυβερνώντων Γερμανών μπορεί να οδηγήσει και πάλι στην καταστροφή τους. Όμως στον ολέθριο αυτό δρόμο, έχουν υπάρξει και θα υπάρξουν μεγάλα ερείπια κυρίως στις χώρες του νότου, με πρώτη τη δική μας που έχει τραυματική εμπειρία από γερμανική κατοχή. Γι΄αυτό, σημασία έχει οι εδώ αντιπολιτευόμενες δυνάμεις να μην καταθέτοντας μόνο την οργή τους, χωρίς να προτάσσουν συγκεκριμένες ρεαλιστικές λύσεις για την ανατροπή του Μνημονίου που είναι αδιαχώρητος Σιαμαίος αδερφός με το ευρώ. Τελικά, η μονοδιάστατη οργίλη αντιπολίτευση στο Μνημόνιο, λειτουργεί ως βαλβίδα διαφυγής της λαϊκής οργής, αγανάκτησης και απελπισίας. Η μοναδική βιώσιμη προοπτική ελπίδας, έχει ως κεντρικό άξονα την έξοδο από το ευρώ με την επιδίωξη μιας κοινής πορείας υπό τη σκέπη της συμμαχίας των χωρών του νότου απέναντι στην ολέθρια γερμανοποίηση της Ευρώπης.
Η πρόταση αυτή, αποτελεί σήμερα μια εφικτή, βιώσιμη διέξοδο από το τέλμα της κρίσης που βιώνουν οι χώρες της περιφέρειας. Τον ίδιο δρόμο σηματοδοτούν οι τελευταίες εξελίξεις στην Ιταλία, την Κύπρο, αλλά και παρόμοιες κινήσεις στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις των ποδηγετούμενων κεντρικών ΜΜΕ, οι υποστηρικτές της δραχμής ανέρχονται σε περισσότερο από το 40% του συνόλου των πολιτών. Ποσοστό που θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο, πέραν της πλειοψηφίας, αν υπήρχε στοιχειώδης ισοτιμία δημόσιας παρουσίασης των εκατέρωθεν επιχειρημάτων. Η συμμαχία των χωρών του νότου, συνεπάγεται την έξοδο της Ιταλίας, της Ελλάδας,της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Κύπρου, από το ευρώ, την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, τη συναλλαγματική σύνδεση των νομισμάτων τους με κεντρικές συμφωνίες λελογισμένων ισοτιμιών, τη δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου, τη θέσπιση κοινών πολιτικών σε οικονομικές, τραπεζικές, νομισματικές πρακτικές, τη δημιουργία σχεδίων για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Καθώς και πολιτική αλληλοϋποστήριξη για διαπραγμάτευση των χρεών, αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών και ενίσχυση της διεθνούς γεωπολιτικής τους ισχύος. Όπως και τη δημιουργία ισχυρών εγχώριων πολιτικών δυνάμεων για την προώθηση μιας στιβαρής αντιπολίτευσης με πρόταση διεξόδου και όχι μιας αντιπολίτευσης αδιέξοδης οργής. Και αυτό είναι κάτι που έρχεται στο αμέσως επόμενο διάστημα.
Το Παρον, 28 Απριλίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου