Η Κύπρος σε ζοφερούς καιρούς

Γιατί ξέμεινε η Μεγαλόνησος από συμμαχίες .

Του Κώστα Μελά

Η μεγαλόνησος δεν ξέμεινε από συμμαχίες. Η Κύπρος επέλεξε να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης πολύ πρόσφατα το 2008. Επομένως έχει κάνει τις επιλογές της. Παράλληλα συνεργάζεται και με το Ισραήλ τελευταία με στόχο την κοινή εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στην ΑΟΖ του νησιού. Συγχρόνως συζητιέται και η περίπτωση η Κύπρος , με κάποια φόρμουλα , να ενταχθεί στα περίχωρα του ΝΑΤΟ, παρακάμπτοντας την Τουρκική αρνητική θέση. Επομένως η Κύπρος έχει επιλέξει στρατόπεδο. Δεν είναι πια η αδέσμευτη χώρα υπό τον Μακάριο, παρότι την εποχή εκείνη το κίνημα των αδεσμεύτων στηρίζονταν στην ύπαρξη του διπολισμού σε πλανητική εποχή.

Τώρα το παράδειγμα της συνεργασίας με το Ισραήλ για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων , δείχνει το πώς δημιουργούνται οι συνεργασίες και ίσως αργότερα να μετατραπούν σε συμμαχίες. Θέλω να πω ότι οι συμμαχίες φτιάχνονται σε βάθος χρόνου , με μεγάλη προσπάθεια και με αμοιβαία συμφέροντα τα οποία να μην προσκρούουν σε ισχυρότερα συμφέροντα της άλλης χώρας.

Η Ρωσία αποτελεί ένα ισχυρό φαντασιακό του ελληνισμού . Η αλήθεια όμως είναι ότι ουδέποτε τα συμφέροντα της Ρωσίας δεν ταυτίστηκαν με αυτά του ελληνισμού , εκτός από επιμέρους συμβάντα. Το Ανατολικό ζήτημα αποτέλεσε και αποτελεί  ακόμη και σήμερα καθοριστικό παράγοντα της πολιτικής εξάρτησης της Ελλάδος από τη Δύση. Το ζήτημα αυτό καθ’ αυτό και η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό της έχει  επιτρέψει  εκτός από καταστροφές να γευθεί και πολλές επιτυχίες.   

Ποιοι και γιατί θέλουν να την εξαφανίσουν από τη νέα γεωπολιτική σκακιέρα

 Κανένας δεν θέλει να την εξαφανίσει από την γεωπολιτική σκακιέρα εκτός φυσικά από τους Τούρκους. Η Γερμανία επιθυμεί διακαώς να επικυριαρχήσει στο σύνολο της ευρωζώνης και φυσικά και επί της Κύπρου. Όμως  το πρόβλημα με τους υδρογονάνθρακες, θα αντιμετωπισθεί όταν αρχίσει, αν αρχίσει, η παραγωγή τους.

Το ζητούμενο είναι να προχωρήσουν οι διαδικασίες για την έναρξη της εξόρυξης και όχι όλα όσα λέγονται χωρίς νόημα περί τιτλοποιήσεων κτλ. Παρόλα αυτά η άγνοια και η αλαζονεία θα συνεχίσουν να κυριαρχούν.

Η επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με το Ισραήλ και ο ρόλος του Ομπάμα.

 Ο ρόλος του προέδρου Ομπάμα ήταν καθοριστικός στην συγνώμη που ζήτησε ο πρωθυπουργός της Κυβέρνησης του Ισραήλ , Νετανιάχου, προς τον πρωθυπουργό της Τουρκίας κ. Ερντογάν. Βεβαίως η συγνώμη αφορά σε συγκεκριμένο γεγονός και συγκεκριμένα στην επέμβαση των ισραηλινών κομάντος στο τουρκικό πλοίο Μαβί Μαρμαρά. Όμως έχω την γνώμη ότι ανοίγει πάλι ένα μεγάλο παράθυρο για γενικότερη συνεργασία των δύο χωρών. Επίσης σε αυτή την άποψη  οδηγεί και η απουσία από τη νέα κυβέρνηση του αρχιτέκτονα της προσέγγισης Ισραήλ- Κύπρου και Ελλάδος πρώην υπουργού των εξωτερικών Λίμπερμαν . Παρά το ότι το τηλεφώνημα έγινε την τελευταία στιγμή πριν αναχωρήσει ο Ομπάμα , μάλιστα έγινε από το αεροδρόμιο, είναι σίγουρο ότι είχε προετοιμαστεί το έδαφος πολύ καιρό πριν. Τώρα είναι βέβαιον ότι το Ισραήλ είναι υποχρεωμένο να ακούσει διαζώσης τις αιτιάσεις των τούρκων και λογικά μερικές από αυτές να τις λάβει υπόψη του. Σίγουρα τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα για την Κυπριακή δημοκρατία αλλά έχω την γνώμη ότι το Ισραήλ δεν θα εγκαταλείψει τόσο εύκολα τις συμφωνίες του με την Κύπρο δεδομένου ότι έχει συμφέρον. Οι ποσότητες υδρογονανθράκων και των δύο  χωρών ίσως αποτελούν ικανό μέγεθος για εκμετάλλευση.

Η αλήθεια για τα αντίποινα της Ρωσίας και η πραγματική επιδίωξη της Μέρκελ

Έχω αναφερθεί και παλαιότερα δεν πρόκειται να υπάρξουν αντίποινα από την Ρωσία προς την Γερμανία. Οι δύο χώρες αντιθέτως επιθυμούν σύσφιξη των σχέσεών τους.

Η πραγματική επιδίωξη της Μέρκελ αυτή την περίοδο είναι να επιβάλλει το σχέδιό της για την δημοσιονομική προσαρμογή και την πληρωμή του κόστους από αυτούς που φέρουν την ευθύνη της καταστροφής. Η κατίσχυση αυτής της αντίληψης θεωρεί ότι θα της επιτρέψει στο μέλλον να ωφεληθεί και οικονομικά.

 Τι πρέπει να κάνει τώρα η Ελλάδα σχετικά με τη δική της ΑΟΖ

 Η Ελλάδα είτε ανακηρύξει την ΑΟΖ μόνη της ή όχι πάντοτε πρέπει να την οριοθετήσει με τη σύμφωνη γνώμη των γειτόνων της. Επομένως έτσι ή αλλιώς θα πρέπει να προσφύγει (δεδομένου ότι η άρνηση της Τουρκίας είναι δεδομένη) στο Διεθνές Δικαστήριο του Αμβούργου το οποίο και θα αποφασίσει.

 Η μονομερής ανακήρυξη της ΑΟΖ δεν λύνει κανένα πρόβλημα εκτός αν έχει την ισχύ να την επιβάλλει κανείς.

 www.kostasmelas.gr