Το Ποντίκι
του Σταύρου Χριστακόπουλου
Για επενδύσεις υποτίθεται ότι πήγε ο Σαμαράς στο Κατάρ. Ποιες επενδύσεις, όταν πρακτικά το εμιράτο έχει αποσύρει το ενδιαφέρον του από κάθε είδους τέτοιες κινήσεις αν δεν υπάρξουν απευθείας αναθέσεις; Κι αν ο πρωθυπουργός δεν βρέθηκε στο Κατάρ γι’ αυτόν τον λόγο, τότε γιατί πήγε; Προφανώς όχι για... διερευνητικές επαφές πάνω σε μια ληγμένη ατζέντα.
Άλλωστε από την επίσκεψη το πιο σημαντικό που θα μας μείνει είναι η συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ερντογάν και τον ΥΠΕΞ Νταβούτογλου, οι οποίοι, όλως... τυχαίως, βρίσκονταν εκεί, υποτίθεται στο πλαίσιο του δικού τους επενδυτικού «σαφάρι».
Τι συζήτησαν; Σύμφωνα με τις έως χθες δημοσιευμένες διαρροές:
● Το θέμα των ιμάμηδων στη Θράκη, για το οποίο ο Ερντογάν απαίτησε από τον Σαμαρά την απόσυρση της ρύθμισης για ένταξη των 240 ιεροδιδασκάλων υπό τη σκέπη του Ελληνικού Δημοσίου, ώστε να μην βρίσκονται υπό την εποπτεία του τουρκικού προξενείου.
● Το θέμα του μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, το οποίο προφανώς η Άγκυρα... απαιτεί να χτιστεί.
● Το θέμα της ανακήρυξης – ή μη – ελληνικής ΑΟΖ στο Αιγαίο. Στο οποίο οι Τούρκοι βρήκαν μια θαυμάσια ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν πως από την πλευρά τους δεν υπάρχει περίπτωση ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ εάν δεν τεθούν επί τάπητος όλα τα ζητήματα δικαιωμάτων – και τουρκικών διεκδικήσεων – στο Αιγαίο!
● Το θέμα της εξαγοράς μαρίνων και λιμανιών στην Ελλάδα από Τούρκους επιχειρηματίες, οι οποίοι ήδη, και μέσα από ελληνοτουρκικά επιχειρηματικά σχήματα, έχουν αρχίσει να... παίρνουν σημαντικές θέσεις.
● Το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, στο οποίο ο Ερντογάν έδωσε και... συμβουλές στον δικό μας παροτρύνοντάς τον να πουλήσει ό,τι μπορεί, αφού «κι εμείς από την κρίση με ιδιωτικοποιήσεις βγήκαμε». Ενδιαφέρουσα συμβουλή, αν μάλιστα σκεφτούμε το ενδιαφέρον των Τούρκων για την «απόβαση στα ελληνικά νησιά», όπως επονομάζουν το... «επενδυτικό» ενδιαφέρον τους για λιμάνια και μαρίνες.
● Την προετοιμασία του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας στις 4 και 5 Μαρτίου σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη.
Και τώρα τα ερωτήματα:
1. Γιατί, ενώ το ταξίδι και των δύο ήταν προγραμματισμένο, έπρεπε να μάθουμε για τη συνάντησή τους Δευτέρα βράδυ, δηλαδή ελάχιστες ώρες πριν, από τον αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς;
2. Αν δεν το έλεγε ο Αρίντς, οι δικοί μας πότε θα μας ενημέρωναν; Μήπως θα παρουσίαζαν τη συνάντηση σαν... εντελώς τυχαία, σαν να σκόνταψε ο ένας πρωθυπουργός πάνω στον άλλον;
3. Είναι δυνατόν να συζήτησαν όλα αυτά τα σοβαρά θέματα στο ποδάρι, χωρίς την προετοιμασία που όλοι ξέρουμε ότι χρειάζονται αυτές οι συναντήσεις; Ή μήπως οι άνθρωποι είναι τόσο «άνετοι» ώστε να μιλούν επί παντός θέματος της ελληνοτουρκικής ατζέντας σε συζητήσεις καφενείου;
4. Γιατί ο Σαμαράς να πάει σε μια συνάντηση στην οποία ετέθησαν τόσα τουρκικά αιτήματα, ενώ από την Ελλάδα ετέθη απλώς η Σχολή της Χάλκης, στην οποία, σύμφωνα πάντα με τα δημοσιευθέντα, ο Ερντογάν απάντησε με τη συνήθη άνευ περιεχομένου αμφισημία του είδους «γιατί όχι»;
5. Αν η συνάντηση και συζήτηση δεν ήταν προετοιμασμένη, τότε να υποθέσουμε ότι οι δικοί μας πιάστηκαν στον ύπνο;
6. Αν πάλι ήξεραν, γιατί δεν είχαν εξ αρχής ενημερώσει και έπρεπε να το μάθουμε από τον Τούρκο αντιπρόεδρο; Για να μείνει η αίσθηση ότι η δημοσιότητα ήταν ανεπιθύμητη εκ μέρους των δικών μας; Τι είχαν να κρύψουν;
7. Ο... Αβραμόπουλος πού ήταν; Γιατί να λείπει από ένα διεθνές ταξίδι ο υπουργός Εξωτερικών, και μάλιστα στο Κατάρ, το οποίο μάλιστα παίζει εσχάτως σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, άλλοτε με άμεσο και άλλοτε με έμμεσο τρόπο;
8. Όταν ο Ερντογάν παρουσιάζεται στη συνάντηση με τον Νταβούτογλου, γιατί ο Σαμαράς εμφανίζεται μόνο με τον επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του; Ποιος θα έχει άδικο αν υποψιαστεί «προσωπική διπλωματία», ακόμη και αν αυτό δεν ισχύει;
Και κάτι τελευταίο: Αληθεύει το δημοσίευμα της Hurriyet, σύμφωνα με το οποίο, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, οι Τούρκοι προθυμοποιήθηκαν να χρηματοδοτήσουν το μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα αν η κυβέρνηση αδυνατεί να το αποπερατώσει; Διότι, αν αληθεύει, τότε πρόκειται για τεράστια ξεφτίλα...
του Σταύρου Χριστακόπουλου
Για επενδύσεις υποτίθεται ότι πήγε ο Σαμαράς στο Κατάρ. Ποιες επενδύσεις, όταν πρακτικά το εμιράτο έχει αποσύρει το ενδιαφέρον του από κάθε είδους τέτοιες κινήσεις αν δεν υπάρξουν απευθείας αναθέσεις; Κι αν ο πρωθυπουργός δεν βρέθηκε στο Κατάρ γι’ αυτόν τον λόγο, τότε γιατί πήγε; Προφανώς όχι για... διερευνητικές επαφές πάνω σε μια ληγμένη ατζέντα.
Άλλωστε από την επίσκεψη το πιο σημαντικό που θα μας μείνει είναι η συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ερντογάν και τον ΥΠΕΞ Νταβούτογλου, οι οποίοι, όλως... τυχαίως, βρίσκονταν εκεί, υποτίθεται στο πλαίσιο του δικού τους επενδυτικού «σαφάρι».
Τι συζήτησαν; Σύμφωνα με τις έως χθες δημοσιευμένες διαρροές:
● Το θέμα των ιμάμηδων στη Θράκη, για το οποίο ο Ερντογάν απαίτησε από τον Σαμαρά την απόσυρση της ρύθμισης για ένταξη των 240 ιεροδιδασκάλων υπό τη σκέπη του Ελληνικού Δημοσίου, ώστε να μην βρίσκονται υπό την εποπτεία του τουρκικού προξενείου.
● Το θέμα του μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, το οποίο προφανώς η Άγκυρα... απαιτεί να χτιστεί.
● Το θέμα της ανακήρυξης – ή μη – ελληνικής ΑΟΖ στο Αιγαίο. Στο οποίο οι Τούρκοι βρήκαν μια θαυμάσια ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν πως από την πλευρά τους δεν υπάρχει περίπτωση ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ εάν δεν τεθούν επί τάπητος όλα τα ζητήματα δικαιωμάτων – και τουρκικών διεκδικήσεων – στο Αιγαίο!
● Το θέμα της εξαγοράς μαρίνων και λιμανιών στην Ελλάδα από Τούρκους επιχειρηματίες, οι οποίοι ήδη, και μέσα από ελληνοτουρκικά επιχειρηματικά σχήματα, έχουν αρχίσει να... παίρνουν σημαντικές θέσεις.
● Το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, στο οποίο ο Ερντογάν έδωσε και... συμβουλές στον δικό μας παροτρύνοντάς τον να πουλήσει ό,τι μπορεί, αφού «κι εμείς από την κρίση με ιδιωτικοποιήσεις βγήκαμε». Ενδιαφέρουσα συμβουλή, αν μάλιστα σκεφτούμε το ενδιαφέρον των Τούρκων για την «απόβαση στα ελληνικά νησιά», όπως επονομάζουν το... «επενδυτικό» ενδιαφέρον τους για λιμάνια και μαρίνες.
● Την προετοιμασία του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας στις 4 και 5 Μαρτίου σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη.
Και τώρα τα ερωτήματα:
1. Γιατί, ενώ το ταξίδι και των δύο ήταν προγραμματισμένο, έπρεπε να μάθουμε για τη συνάντησή τους Δευτέρα βράδυ, δηλαδή ελάχιστες ώρες πριν, από τον αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς;
2. Αν δεν το έλεγε ο Αρίντς, οι δικοί μας πότε θα μας ενημέρωναν; Μήπως θα παρουσίαζαν τη συνάντηση σαν... εντελώς τυχαία, σαν να σκόνταψε ο ένας πρωθυπουργός πάνω στον άλλον;
3. Είναι δυνατόν να συζήτησαν όλα αυτά τα σοβαρά θέματα στο ποδάρι, χωρίς την προετοιμασία που όλοι ξέρουμε ότι χρειάζονται αυτές οι συναντήσεις; Ή μήπως οι άνθρωποι είναι τόσο «άνετοι» ώστε να μιλούν επί παντός θέματος της ελληνοτουρκικής ατζέντας σε συζητήσεις καφενείου;
4. Γιατί ο Σαμαράς να πάει σε μια συνάντηση στην οποία ετέθησαν τόσα τουρκικά αιτήματα, ενώ από την Ελλάδα ετέθη απλώς η Σχολή της Χάλκης, στην οποία, σύμφωνα πάντα με τα δημοσιευθέντα, ο Ερντογάν απάντησε με τη συνήθη άνευ περιεχομένου αμφισημία του είδους «γιατί όχι»;
5. Αν η συνάντηση και συζήτηση δεν ήταν προετοιμασμένη, τότε να υποθέσουμε ότι οι δικοί μας πιάστηκαν στον ύπνο;
6. Αν πάλι ήξεραν, γιατί δεν είχαν εξ αρχής ενημερώσει και έπρεπε να το μάθουμε από τον Τούρκο αντιπρόεδρο; Για να μείνει η αίσθηση ότι η δημοσιότητα ήταν ανεπιθύμητη εκ μέρους των δικών μας; Τι είχαν να κρύψουν;
7. Ο... Αβραμόπουλος πού ήταν; Γιατί να λείπει από ένα διεθνές ταξίδι ο υπουργός Εξωτερικών, και μάλιστα στο Κατάρ, το οποίο μάλιστα παίζει εσχάτως σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, άλλοτε με άμεσο και άλλοτε με έμμεσο τρόπο;
8. Όταν ο Ερντογάν παρουσιάζεται στη συνάντηση με τον Νταβούτογλου, γιατί ο Σαμαράς εμφανίζεται μόνο με τον επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του; Ποιος θα έχει άδικο αν υποψιαστεί «προσωπική διπλωματία», ακόμη και αν αυτό δεν ισχύει;
Και κάτι τελευταίο: Αληθεύει το δημοσίευμα της Hurriyet, σύμφωνα με το οποίο, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, οι Τούρκοι προθυμοποιήθηκαν να χρηματοδοτήσουν το μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα αν η κυβέρνηση αδυνατεί να το αποπερατώσει; Διότι, αν αληθεύει, τότε πρόκειται για τεράστια ξεφτίλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου