Στα επικίνδυνα νερά της ΑΟΖ η Αθήνα

Ο Πρέσβης Θ. Στοφορόπουλος για ΑΟΖ - ελληνοτουρκικά

Κίνδυνο και εθνικής κρίσης βλέπουν διπλωμάτες

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

                                    «Συγκεκριμένη ανάλυση

                                            συγκεκριμένης κατάστασης»¨

                                             Λένιν

                                     «Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται

                                                                                      Απωλέσαι»

Ευτυχώς, οι φωνές της λογικής δεν έχουν ακόμα τελείως εκλείψει από το πρωθυπουργικό περιβάλλον και το Υπουργείο Εξωτερικών. ‘Ηρθαν να τις ενισχύσουν δύο εξελίξεις.

 Πρώτον, η αποκάλυψη, στην οποία συνέβαλε καθοριστικά η εφημερίδα μας, ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ ουδόλως απαιτείται για τη διεκδίκηση της κυριότητας και την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου. Δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από τα δικαιώματα που ήδη απολαμβάνει η Ελλάδα με το φυσικό δικαίωμα της υφαλοκρηπίδας. ‘Ενα βασικό επιχείρημα της τριετούς «ΑΟΖολογίας» είναι ψέμμα, που δυστυχώς παρέσυρε και πολλούς καλόπιστους.

Δεύτερον, η συνειδητοποίηση ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ δεν στερείται γεωπολιτικών κινδύνων – η ‘Αγκυρα, που στο παρελθόν έχει χαλάσει τον κόσμο, ακόμα και manu militari, σε οποιαδήποτε κίνηση της Ελλάδας, δεν θα καθήσει για κάποιο λόγο ήσυχη χωρίς αντίδραση. Οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγαλύτεροι του συνήθους λόγω της γνωστής τοις πάσι πραγματικής κατάστασης της χώρας και τέθηκε σε αμφισβήτηση η συμμετοχή μας στην Ευρώπη. Δεν ζούμε στο σχετικά σταθερό περιβάλλον του Ψυχρού Πολέμου, αλλά σε φάση κολοσσιαίας αναδιάταξης των παγκόσμιων ισορροπιών. Στα νερά που επιπόλαια πάει να κολυμπήσει η Αθήνα, υπάρχουν καρχαρίες που μπορεί να θελήσουν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως πειραματόζωο νέας, αυταρχικής διακυβέρνησης (πολεμικές εντάσεις ευνοούν τέτοια σενάρια), ακόμα και ως όπλο διάλυσης της ΕΕ.

Ο γράφων ανήκει στην πολύ ολιγάριθμη ομάδα σχολιαστών που επέκριναν συστηματικά την πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας, ζητώντας μάλιστα, σε ανύποπτο, αλλά πολύ διαφορετικό χρόνο, την οριοθέτηση ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ, όταν οι πλείστοι «νέο-εθνικόφρονες» είτε δεν υπήρχαν στον δημόσιο διάλογο, είτε υποστήριζαν τις κρατούσες απόψεις. Αλλά μόνο ένας τρελλός, στην καλύτερη περίπτωση, θα επέλεγε αυτή τη συγκυρία για να ανοίξει τις εκκρεμότητες με την Τουρκία! Αυτοί που τα προτείνουν που ήταν άραγε και τι έλεγαν όταν, π.χ., η κυβέρνηση υπέγραφε το ανακοινωθέν της Μαδρίτης, αναλαμβάνοντας, κατ’ επιταγήν των ΗΠΑ, δέσμευση να αποφύγει μονομερείς ενέργειες, σεβόμενη τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα; Εμείς τα υπογράψαμε αυτά ή συνηγορήσαμε; Πότε ανακάλυψαν την ΑΟΖ και γιατί;

Επειδή ο κ. Σαμαράς τελεί υπό την πολιτική πίεση του «λόμπυ των πετρελαίων» θέλει να κάνει κάτι. Μια από τις ιδέες είναι η κατάθεση των εξωτερικών συντεταγμένων των θαλασσίων ζωνών στον ΟΗΕ. Η κίνηση δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα, γιατί θα ακολουθήσει αμέσως η Τουρκία με τις δικές της. Κι αν είναι μερική, θα «γκριζάρει» τα υπόλοιπα.

Σωφροσύνη

Η έγερση του ζητήματος ανακήρυξης/οριοθέτησης ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία σήμερα δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα όχι μόνο για τον κίνδυνο επικίνδυνης έντασης. Ακόμα κι αν αποφευχθεί αυτή, το λογικό αποτέλεσμα θα είναι είτε διαπραγμάτευση, είτε προσφυγή σε διαιτησία ή διεθνή δικαιοσύνη για οριοθέτηση. Διαπραγμάτευση ήδη γίνεται χωρίς αποτέλεσμα – και υπό τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων μόνο αρνητικό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Αυτό ισχύει και για προσφυγή στη διεθνή δικαιοσύνη. Η τελευταία θα συμπαρασύρει τις τουρκικές εδαφικές διεκδικήσεις, ενώ συνεπάγεται απεμπόληση του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων, εκτός αν ο κ. Σαμαράς προτίθεται να αγνοήσει το casus belli, κάνοντας σήμερα αυτό που δεν έκανε το 1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να σχολιάζουμε παλαβομάρες. 

 Κινδυνεύουμε να πάμε για μαλλί και να βγούμε κουρεμένοι. ‘Όπως το 1944, όταν Αγγλία και ΕΣΣΔ συμφώνησαν πίσω από την πλάτη μας, αφήνοντας για μας τον εμφύλιο, κινδυνεύουμε να δούμε ‘Αγκυρα, Τελ-Αβίβ, Exxon, πιστωτές και λοιπούς ενδιαφερόμενους να μας χρησιμοποιήσουν ως «χρήσιμους ηλίθιους», συμφωνώντας τελικά πίσω από την πλάτη μας τον διαμοιρασμό των ιματίων μας.

 Αν θέλει, που κακώς θέλει, με δεδομένο μνημόνιο,  δανειακές και ύψος του χρέους, να εκμεταλλευθεί τα πετρέλαια, η Αθήνα μπορεί να το πράξει με το υπάρχον νομικό καθεστώς σε Λιβυκό και Ιόνιο, όπου κάνει ήδη έρευνες χωρίς ΑΟΖ. Για το Καστελόριζο, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να εξασφαλίσει μορατόριουμ με τον κ. Νταβούτογλου, που φαίνεται ότι είναι μέσα στην τουρκική οπτική. Θα είναι και μια ωφέλιμη για όλους πρωτοτυπία: να αποφύγουν την εκμετάλλευση από τρίτους της αντιπαράθεσης! Κι αφήνοντας κατά μέρος τις άτοπες «εθνικές φαντασιώσεις», ας επικεντρωθεί η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση της οικονομικής επίθεσης που δέχεται και της κοινωνικής καταστροφής που υφίσταται η Ελλάδα.

 Θέμος Στοφορόπουλος: «’Ερχονται στη σκέψη οι στίχοι του Σολωμού “άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά”»

 ‘Ενας από τους ελάχιστους «μεγάλους διπλωμάτες» των δεκαετιών μετά τη μεταπολίτευση, που άφησε εποχή στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, διαχρονικά μαχητικός στην υπεράσπιση των ελληνικών θέσεων ο Πρέσβης  Θέμος Στοφορόπουλος, που παραιτήθηκε λόγω της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης» στο Νταβός, λέει, αναφορικά με το θέμα της ΑΟΖ, στην «Ελλάδα αύριο»:

 «Για την αξιοποίηση υδρογονανθράκων στο υπέδαφος του θαλασσίου βυθου, η αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), που υπάρχει μόνον αν ανακηρυχθει, δεν παρέχει βέβαια και σημαντικά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με την υφαλοκρηπιδα, που υπάρχει και χωρίς αναγγελία. Η οροθετηση μεταξυ ΑΟΖ Ελλαδας και Τουρκιας θα εξαρτιόταν, όπως συμβαίνει και με την υφαλοκρηπίδα, από το συσχετισμό ισχύος των δύο κρατών και μάλιστα από τις δυνατότητες των ενόπλων δυνάμεων που το καθένα διαθέτει. Αν δεν είναι σίγουρο πως η Ελλάδα έχει την ικανότητα αποτροπής τουρκικής επίθεσης και αν πρόθεση της κυβέρνησης είναι να στηριχθεί σε ενθαρρύνσεις ξένων, έρχονται στη σκέψη οι στίχοι του Σολωμού “άλλος σου έταξε βοήθεια /και σε γέλασε φρικτά”. Αλλά και αν τηρηθούν οι υποσχέσεις που έχουν ενδεχομένως δοθεί, μια τέτοια εξάρτηση θα συντελέσει σε ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση και υποδούλωση του ελληνικού λαού».

Να προσθέσουμε ότι υπέρ της απόψεως ότι δεν χρειάζεται ΑΟΖ για τα πετρέλαια, τάχθηκαν δημόσια και κατηγορηματικά οι γνωστότεροι ειδικοί μας στο θέμα, Καθηγητές Περράκης, Ροζάκης, Συρίγος, Τσάλτας μεταξύ άλλων. Αν μας το επιτρέπει, συστήνουμε στον Πρωθυπουργό, προτού λάβει τις τελικές αποφάσεις του να τους καλέσει. Να ζητήσει τη γνώμη των πρώην Υπουργών Εξωτερικών της δικής του παράταξης. Δεν θα ήταν επίσης επιβλαβής ο σε βάθος έλεγχος και πιστοποίηση των βιογραφικών όσων συμμετέχουν στις συσκέψεις του Μαξίμου.

«H Eλλάδα αύριο», 14.1.2013

 Konstantakopoulos.blogspot.com