Από τον μοναδικό στον συμπαντικό.

του Νίκου Τσώνη 


Η απολυτη ελευθερια της σκεψης της δυναμης του μυαλου να συνθετει ακορεστα εικονες
που μεσα απο το πλουσιο λεξιλογιο μπορει και συνθετει προτασεις απλες,συνθετες μοναδικες.

Ρασσιοναλιστες,ολοι εμεις που ξεκινησαμε απο την αφετηρια και φτασαμε στην απευλευθερωση του ταξιδιου της ψυχης και της ελευθεριας της εκφρασης και της σκεψης.

Ολοι εμεις που καταστρατηγησαμε το ειναι και το πρεπει μεσα απο συνεχη αναζητηση της μεταφορας ηλεκτροδιων στα μαλακα μορια του εγκεφαλου,στην συνθεση και απολαυση εικονων και γευσεων σαν τραπεζι φαγητου με πολλων λογιων φαγια μεσα απο εκρηξη αισθησεων.


Πινεις ενα τσιγαρο και αργα αλλα σταθερα περνεις την θεση του Ιασωνα και ταξiδευεις σε αλλα μερη μεσα απο τα δικα σου φτιασιδια και τα δικα σου θελω,περνας απο το φεγγαρι στην Γουατεμαλα και στην στροφη ταιζεις το ζητιανο με την τροφη της ομορφιας των γαργαρων νερων του καταρακτη που πεφτουν με θορυβο πανω στην βουη των αυτοκινητων που τα ακους μεσα απο ενα ταξι με κιτρινιαρη οδηγο ωρα αιχμης στην καρδια της Νεας Υορκης.

Γυρνας γυρω το κεφαλι σου και νιωθεις την ανασα των χαμενων δεινοσαυρων που τους επνιξε η σταχτη μιας βυθισμενης απο λαβα Πομπηιας,και νιωθεις μεσα στην θολουρα της στιγμης το κουνημα της γεφυρας του Akashi και η ναυτια σου θυμιζει οτι του τελευταιου καπνιστη του κοψανε το χερι γιατι δεν επινε δε γυρναγε σαν επρεπε το γαρο,Ρουφας αδηφαγα κρατας και ματαταξιδευεις και πας παντου αερικο και βλεπεις και τα νιωθεις ιρρασιοναλιστης καβαλαρης ιπευεις ελευθερα κανεις δε σε φοβιζει.

Τελειωσε εδω ενα μικρο ταξιδι σαν τελειωσε και εσβυσε η καύτρα από το τσιγάρο.