Το Ποντίκι
Δεν πά’ να γίνεται της κακομοίρας στην Ελλάδα; Δεν πά’ να είναι άφραγκη όλη η χώρα και να γίνονται τα νεύρα της τσατάλια ακούγοντας τον πρωθυπουργό να της υπόσχεται ανάπτυξη; Δεν πά’ να έρχονται νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, νέες απολύσεις, χαράτσια και ξεμάτωμα με το που θα μπει το 2013; Στη Νουδούλα χαμπάρι δεν παίρνουν.
Το σαμαραίικο έχει βάλει μπρος τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του για τη νέα (!) μεγάλη παράταξη της Δεξιάς, η οποία θα ανοίξει σαν μια μεγάλη ομπρέλα για να συμπεριλάβει και να στεγάσει όχι μόνο τη σημερινή Ν.Δ., αλλά και όλα τα απολωλότα πρόβατα που ξέφυγαν από το μαντρί και περιπλανιούνται ασκόπως στα λιβάδια του αντιμνημονιακού κάμπου. Στο διαλυμένο αυτό κοπάδι, το οποίο αποτελεί τον στόχο του σαμαρικού περιβάλλοντος, συμπεριλαμβάνονται:
• Όσοι πήγαν να κάνουν χαΐρι με τον Καμμένο, αλλά δεν κόλλησαν στο αντιμνημονιακό «κόμμα του Ίντερνετ» και αισθάνονται ότι η αποκοπή του ομφάλιου λώρου που τους συνέδεε με τη μητέρα - παράταξη ενέχει τον κίνδυνο της οριστικής πολιτικής τους εξαφάνισης.
• Όσοι εξακολουθούν να παραμένουν στον Καμμένο, αλλά νοσταλγούν το νεοδημοκρατικό παχνί, ειδικά αν δουν ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες περάσουν δεύτερη ή και τρίτη φάση στελεχιακής αιμορραγίας, ειδικά τώρα που και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καραδοκεί να επωφεληθεί σε περίπτωση νέων διαρροών.
• Όσοι θα καλόβλεπαν ενδεχομένως την εξαγγελία του Καρατζαφέρη για δημιουργία νέου κόμματος. Ο ατακαδόρος τέως σταρ πρόεδρος του ΛΑΟΣ και τέως συγκυβερνήτης των Σαμαρά και Βενιζέλου υπό τον Παπαδήμο μπορεί να είδε τα τέως πρωτοκλασάτα στελέχη του να πηγαίνουν ομαδόν στο... Σαμαριστάν, αλλά εξακολουθεί να κάνει όνειρα για ένα νέο κόμμα.
• Όσοι – όχι σε επίπεδο στελεχών, αλλά ως ψηφοφόροι – έχουν κρανιωθεί τον τελευταίο χρόνο, έχουν κόψει άλυσο και ρίχνουν το... «κουκκί» τους, είτε πραγματικό είτε εικονικό (στις δημοσκοπήσεις), στη Χρυσή Αυγή. Ιδιαίτερα γι’ αυτούς η ανησυχία είναι πολύ μεγάλη, διότι, με τον καιρό, αυξάνονται και πληθύνονται όσο η Ν.Δ. και ο Σαμαράς δηλώνουν πιστοί στα μνημόνια, τη θεία Άνγκελα και τη θεία Κριστίν.
Όλοι αυτοί αποτελούν ένα δεξιό μποστάνι γεμάτο φρούτα κάθε εποχής, από το οποίο το τελευταίο διάστημα όποιος ήθελε... τρυγούσε. Ε, ο Σαμαράς θέλει να βάλει επιτέλους μια περίφραξη, μπας και περιορίσει τις επιδρομές. Το τι θα καταφέρει είναι όμως... αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Στο Κέντρο, αδελφές μου
Ταυτόχρονα βεβαίως στη Ν.Δ. βλέπουν ότι ο ιστορικός χώρος του Κέντρου και της μεταπολιτευτικής Κεντροαριστεράς έχει γίνει περίπου... χυλός.
Διαβλέπουν λοιπόν ότι εμφανίζεται γι’ αυτούς μια χρυσή ευκαιρία να σαρώσουν ό,τι απέμεινε από το καταρρεύσαν και υπό διαρκή συρρίκνωση ΠΑΣΟΚ, του οποίου αρκετά παλαιά στελέχη, αλλά και ψηφοφόροι, αισθάνονται ότι βρίσκονται πιο κοντά στη Ν.Δ. απ’ όσο στη ΔΗΜΑΡ και βεβαίως πολύ μακριά από τον... ταραχοποιό ΣΥΡΙΖΑ.
Ανάλογες τέτοιες περιπτώσεις ισχυρίζονται ότι υπάρχουν και στη ΔΗΜΑΡ, αλλά μάλλον δύσκολο το βλέπουμε. Εκτός αν μιλούν για δυο - τρεις τύπους ικανούς για όλα, οι οποίοι όμως αποτελούν μηδαμινό ποσόν στο κόμμα του Κουβέλη.
Για όλους αυτούς του κεντρώους ή κεντρόστροφους ή εκσυγχρονιστές του Κέντρου – ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τους – το «τυράκι» που θα περιέχει η νεοδημοκρατική «φάκα» θα είναι το πρόθεμα «Ευρωπαϊκός», το οποίο θα προσδιορίζει τον ήδη διαφημιζόμενο ως... «Συναγερμό» που σχεδιάζουν η ηγεσία της Ν.Δ. και το Μαξίμου.
Επιστροφή στις ρίζες
Όμως το μεγάλο «κλου» θα είναι ο... «Συναγερμός». Είναι άγνωστο ποιος εμπνεύστηκε τη λέξη που θα σηματοδοτήσει την αναδόμηση της Δεξιάς και θα ονοματοδοτήσει, σύμφωνα με τα έως τώρα σενάρια, τον νέο μεγάλο φορέα της παράταξης.
Είναι όμως βέβαιο ότι κάθε συνειρμός που παραπέμπει στον «Ελληνικό Συναγερμό», τον οποίο ίδρυσε ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος το 1951 αποτελεί μια φοβερή επικοινωνιακή ήττα του νεοδημοκρατικού επιτελείου. Το δε ερώτημα είναι τι ακριβώς ζήλεψαν στη Συγγρού και το Μαξίμου από το κόμμα του Παπάγου. Εδώ οι απόψεις ποικίλλουν:
• Η πρώτη λέει ότι επιχειρούν να σηματοδοτήσουν την επιστροφή στις ρίζες: ο Συναγερμός του Παπάγου ιδρύθηκε στα πρότυπα του Συναγερμού του Γάλλου στρατάρχη και μετέπειτα προέδρου Σαρλ ντε Γκωλ. Να και μια ωραία παραπομπή στον... Κωνσταντίνο Καραμανλή, του οποίου ο Ντε Γκωλ υπήρξε στενός φίλος. Τσουπ! Μαντρώνουμε τους καρανμανλικούς.
• Η δεύτερη υποστηρίζει πως αναπολούν το 1952, πριν από 60 ολόκληρα χρόνια, όταν ο Συναγερμός, με 49,22%, είχε σαρώσει καταλαμβάνοντας 238 έδρες στη Βουλή. Είναι να μην τους πιάνει νοσταλγία;
• Μια τρίτη εξηγεί ότι τα διάφορα εμφυλιοπολεμικά που εκπέμπονται εσχάτως από το Σαμαριστάν έχουν τη ρίζα τους όντως στη δεκαετία του 1950, όταν η μισή Ελλάδα έκανε αποψίλωση στα ξερονήσια – αλλά αυτά μάλλον τα διαδίδουν διάφοροι ρεμπεσκέδες που φθονούν τα σχέδια αναγέννησης της ιστορικής παράταξης.
Υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις, αλλά δεν είναι άξιες μνημόνευσης. Άλλωστε η ουσία βρίσκεται στην πάνδημη αποδοχή του εγχειρήματος. Ο λαός είναι ξεκάθαρος: Φέρτε τώρα πίσω τον στρατάρχη – ή έστω το κόμμα του. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος η Ν.Δ. να περάσει πάλι στον Καραμανλή – τον... νεότερο!
Φωτογραφία 1(πάνω): «Το Ποντίκι» πριν από 20 χρόνια σχεδόν, στις 27 Οκτωβρίου 1993, όταν η Ν.Δ. βρισκόταν σε αδιέξοδο και έψαχνε αρχηγό μετά την κατάρρευση Μητσοτάκη, είχε τη λύση: ΠΑ-ΠΑ-ΓΟ. Που να φανταζόταν τότε ότι, δύο δεκαετίες αργότερα, θα αποδεικνυόταν… προφητικό!
Φωτογραφία 2(κάτω): Αυτό είναι το όνειρο του Σαμαρά. Πως να του δώσεις άδικο;
*Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1739 στις 20 Δεκεμβρίου 2012
Το σαμαραίικο έχει βάλει μπρος τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του για τη νέα (!) μεγάλη παράταξη της Δεξιάς, η οποία θα ανοίξει σαν μια μεγάλη ομπρέλα για να συμπεριλάβει και να στεγάσει όχι μόνο τη σημερινή Ν.Δ., αλλά και όλα τα απολωλότα πρόβατα που ξέφυγαν από το μαντρί και περιπλανιούνται ασκόπως στα λιβάδια του αντιμνημονιακού κάμπου. Στο διαλυμένο αυτό κοπάδι, το οποίο αποτελεί τον στόχο του σαμαρικού περιβάλλοντος, συμπεριλαμβάνονται:
• Όσοι πήγαν να κάνουν χαΐρι με τον Καμμένο, αλλά δεν κόλλησαν στο αντιμνημονιακό «κόμμα του Ίντερνετ» και αισθάνονται ότι η αποκοπή του ομφάλιου λώρου που τους συνέδεε με τη μητέρα - παράταξη ενέχει τον κίνδυνο της οριστικής πολιτικής τους εξαφάνισης.
• Όσοι εξακολουθούν να παραμένουν στον Καμμένο, αλλά νοσταλγούν το νεοδημοκρατικό παχνί, ειδικά αν δουν ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες περάσουν δεύτερη ή και τρίτη φάση στελεχιακής αιμορραγίας, ειδικά τώρα που και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καραδοκεί να επωφεληθεί σε περίπτωση νέων διαρροών.
• Όσοι θα καλόβλεπαν ενδεχομένως την εξαγγελία του Καρατζαφέρη για δημιουργία νέου κόμματος. Ο ατακαδόρος τέως σταρ πρόεδρος του ΛΑΟΣ και τέως συγκυβερνήτης των Σαμαρά και Βενιζέλου υπό τον Παπαδήμο μπορεί να είδε τα τέως πρωτοκλασάτα στελέχη του να πηγαίνουν ομαδόν στο... Σαμαριστάν, αλλά εξακολουθεί να κάνει όνειρα για ένα νέο κόμμα.
• Όσοι – όχι σε επίπεδο στελεχών, αλλά ως ψηφοφόροι – έχουν κρανιωθεί τον τελευταίο χρόνο, έχουν κόψει άλυσο και ρίχνουν το... «κουκκί» τους, είτε πραγματικό είτε εικονικό (στις δημοσκοπήσεις), στη Χρυσή Αυγή. Ιδιαίτερα γι’ αυτούς η ανησυχία είναι πολύ μεγάλη, διότι, με τον καιρό, αυξάνονται και πληθύνονται όσο η Ν.Δ. και ο Σαμαράς δηλώνουν πιστοί στα μνημόνια, τη θεία Άνγκελα και τη θεία Κριστίν.
Όλοι αυτοί αποτελούν ένα δεξιό μποστάνι γεμάτο φρούτα κάθε εποχής, από το οποίο το τελευταίο διάστημα όποιος ήθελε... τρυγούσε. Ε, ο Σαμαράς θέλει να βάλει επιτέλους μια περίφραξη, μπας και περιορίσει τις επιδρομές. Το τι θα καταφέρει είναι όμως... αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Στο Κέντρο, αδελφές μου
Ταυτόχρονα βεβαίως στη Ν.Δ. βλέπουν ότι ο ιστορικός χώρος του Κέντρου και της μεταπολιτευτικής Κεντροαριστεράς έχει γίνει περίπου... χυλός.
Διαβλέπουν λοιπόν ότι εμφανίζεται γι’ αυτούς μια χρυσή ευκαιρία να σαρώσουν ό,τι απέμεινε από το καταρρεύσαν και υπό διαρκή συρρίκνωση ΠΑΣΟΚ, του οποίου αρκετά παλαιά στελέχη, αλλά και ψηφοφόροι, αισθάνονται ότι βρίσκονται πιο κοντά στη Ν.Δ. απ’ όσο στη ΔΗΜΑΡ και βεβαίως πολύ μακριά από τον... ταραχοποιό ΣΥΡΙΖΑ.
Ανάλογες τέτοιες περιπτώσεις ισχυρίζονται ότι υπάρχουν και στη ΔΗΜΑΡ, αλλά μάλλον δύσκολο το βλέπουμε. Εκτός αν μιλούν για δυο - τρεις τύπους ικανούς για όλα, οι οποίοι όμως αποτελούν μηδαμινό ποσόν στο κόμμα του Κουβέλη.
Για όλους αυτούς του κεντρώους ή κεντρόστροφους ή εκσυγχρονιστές του Κέντρου – ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τους – το «τυράκι» που θα περιέχει η νεοδημοκρατική «φάκα» θα είναι το πρόθεμα «Ευρωπαϊκός», το οποίο θα προσδιορίζει τον ήδη διαφημιζόμενο ως... «Συναγερμό» που σχεδιάζουν η ηγεσία της Ν.Δ. και το Μαξίμου.
Επιστροφή στις ρίζες
Όμως το μεγάλο «κλου» θα είναι ο... «Συναγερμός». Είναι άγνωστο ποιος εμπνεύστηκε τη λέξη που θα σηματοδοτήσει την αναδόμηση της Δεξιάς και θα ονοματοδοτήσει, σύμφωνα με τα έως τώρα σενάρια, τον νέο μεγάλο φορέα της παράταξης.
Είναι όμως βέβαιο ότι κάθε συνειρμός που παραπέμπει στον «Ελληνικό Συναγερμό», τον οποίο ίδρυσε ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος το 1951 αποτελεί μια φοβερή επικοινωνιακή ήττα του νεοδημοκρατικού επιτελείου. Το δε ερώτημα είναι τι ακριβώς ζήλεψαν στη Συγγρού και το Μαξίμου από το κόμμα του Παπάγου. Εδώ οι απόψεις ποικίλλουν:
• Η πρώτη λέει ότι επιχειρούν να σηματοδοτήσουν την επιστροφή στις ρίζες: ο Συναγερμός του Παπάγου ιδρύθηκε στα πρότυπα του Συναγερμού του Γάλλου στρατάρχη και μετέπειτα προέδρου Σαρλ ντε Γκωλ. Να και μια ωραία παραπομπή στον... Κωνσταντίνο Καραμανλή, του οποίου ο Ντε Γκωλ υπήρξε στενός φίλος. Τσουπ! Μαντρώνουμε τους καρανμανλικούς.
• Η δεύτερη υποστηρίζει πως αναπολούν το 1952, πριν από 60 ολόκληρα χρόνια, όταν ο Συναγερμός, με 49,22%, είχε σαρώσει καταλαμβάνοντας 238 έδρες στη Βουλή. Είναι να μην τους πιάνει νοσταλγία;
• Μια τρίτη εξηγεί ότι τα διάφορα εμφυλιοπολεμικά που εκπέμπονται εσχάτως από το Σαμαριστάν έχουν τη ρίζα τους όντως στη δεκαετία του 1950, όταν η μισή Ελλάδα έκανε αποψίλωση στα ξερονήσια – αλλά αυτά μάλλον τα διαδίδουν διάφοροι ρεμπεσκέδες που φθονούν τα σχέδια αναγέννησης της ιστορικής παράταξης.
Υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις, αλλά δεν είναι άξιες μνημόνευσης. Άλλωστε η ουσία βρίσκεται στην πάνδημη αποδοχή του εγχειρήματος. Ο λαός είναι ξεκάθαρος: Φέρτε τώρα πίσω τον στρατάρχη – ή έστω το κόμμα του. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος η Ν.Δ. να περάσει πάλι στον Καραμανλή – τον... νεότερο!
Φωτογραφία 1(πάνω): «Το Ποντίκι» πριν από 20 χρόνια σχεδόν, στις 27 Οκτωβρίου 1993, όταν η Ν.Δ. βρισκόταν σε αδιέξοδο και έψαχνε αρχηγό μετά την κατάρρευση Μητσοτάκη, είχε τη λύση: ΠΑ-ΠΑ-ΓΟ. Που να φανταζόταν τότε ότι, δύο δεκαετίες αργότερα, θα αποδεικνυόταν… προφητικό!
Φωτογραφία 2(κάτω): Αυτό είναι το όνειρο του Σαμαρά. Πως να του δώσεις άδικο;
*Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1739 στις 20 Δεκεμβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου