Στα σκάνδαλα και τη διαφθορά “κολυμπάει” η Ντόιτσε Μπανκ

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Επίκαιρα, 20-26.12.2012

«Φάτε τους τραπεζίτες» έγραφε η πικέτα που είχαν κρεμάσει οι διαδηλωτές στο ανθρώπινο ομοίωμα το οποίο περιέφεραν. Το κείμενο δε, που συνοδεύει τη συγκεκριμένη ασυνήθιστη φωτογραφία στο ετήσιο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Εκόνομιστ είναι εξ ίσου προκλητικό. «Στον τραπεζικό τομέα, το 2012 ήταν η χρονιά κατά την οποία μισθοί και μπόνους έπεσαν απότομα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Το 2013 ακόμη θα μείνει γνωστό ως το έτος που πολλοί εγκαταλείπουν τον κλάδο ομαδικά. Οι μισθοί θα πέσουν κι άλλο, δουλειές δύσκολα θα βρεθούν, αλλά – πάνω απ’ όλα – οι τραπεζίτες θα υπομείνουν ακόμη περισσότερο την αμήχανη σιωπή που δημιουργείται στα πάρτι μετά τα δείπνα όταν ρωτούν τους ανθρώπους τι δουλειά κάνουν. Για να είμαστε ακριβείς, δεν ντρέπονται όλοι οι τραπεζίτες για το είδος της δουλειάς τους, ούτε όλος ο κόσμος με ομοιόμορφο τρόπο είναι εχθρικός απέναντί τους. Υπάρχει όμως αρκετή αντιπάθεια προς τον κλάδο σε πολλά μέρη του πλούσιου κόσμου ώστε οι τράπεζες δύσκολα προσελκύουν προσωπικό κι αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά απ’ όσο θυμούνται όσοι βρίσκονται ήδη στη δουλειά».

Μέρος αυτού του «υπέροχου» πλούσιου κόσμου όπου το επάγγελμα του τραπεζίτη πλέον συγκαταλέγεται στα κακόφημα είναι και η Φρανκφούρτη. Αδιάψευστος μάρτυρας για το γεγονός ότι η πρωτεύουσα του ευρώ διεκδικεί επάξια την δική της ισότιμη θέση δίπλα στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, όπου ανέκαθεν χτυπούσε η καρδιά της χρηματοοικονομικής, είναι τα όσα κινηματογραφικά συνέβησαν την προηγούμενη Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012 όταν στους δίδυμους πύργους όπου στεγάζεται η κορυφαία γερμανική τράπεζα Ντόιτσε Μπανκ εισέβαλε η φορολογική αστυνομία. Η αιτία πίσω από την κατάσχεση χιλιάδων εγγράφων και δεκάδων σκληρών δίσκων από 500(!) περίπου ειδικούς αστυνομικούς που συνοδεύτηκε επίσης και από την σύλληψη πέντε στελεχών της τράπεζας αφορούσε κατηγορίες για υπεξαίρεση ΦΠΑ ύψους 300 εκ. ευρώ. Η κομπίνα των γερμανών τραπεζιτών στήθηκε με επίκεντρο το εμπόριο ρύπων που δεν κατάφερε μόνο να εμπορευματοποιήσει την ατμοσφαιρική ρύπανση γενικεύοντας τη νεοφιλελεύθερη αρχή ο ρυπαίνων πληρώνει (ή, διαφορετικά διατυπωμένο, ότι «και η ρύπανση είναι πλέον για τους πλούσιους») αλλά οδήγησε επίσης σε νέα ύψη και την φοροδιαφυγή. Η τράπεζα από την μεριά της απορρίπτει τις κατηγορίες που διατυπώνονται εναντίον της, αντιτάσσοντας πως στη συνέχεια έστειλε διορθωτική δήλωση, με την οποία αποκαθιστούσε την αλήθεια αφήνοντας τα 300 εκ. στη θέση τους, στο δημόσιο ταμείο. Μια δήλωση που ήρθε όμως πολύ αργά, αντιτάσσει η κυβέρνηση…

Αλλεπάλληλα σκάνδαλα

Το σκάνδαλο της φοροκλοπής δεν είναι το μοναδικό που σκιάζει το πρόσφατο παρελθόν του γερμανικού κολοσσού, που στο απώτερο παρελθόν είχε κατηγορηθεί ακόμη και για την στήριξη που προσέφερε στους Ναζί, όπως έπραξαν άλλωστε όλες οι κορυφαίες γερμανικές πολυεθνικές επιχειρήσεις χωρίς ποτέ να πληρώσουν το ανάλογο τίμημα γι’ αυτήν τους την επιλογή. Μένοντας μόνο στο πρόσφατο παρελθόν τα σκάνδαλα στα οποία πρωταγωνίστησε η Ντόιτσε Μπανκ περιλαμβάνουν ουκ ολίγες περιπτώσεις όπου ο τραπεζικός γίγαντας παραβίασε την εμπιστευτικότητα των πληροφοριών στις οποίες είχε πρόσβαση. Ξεχωρίζουν οι περιπτώσεις της εξαγοράς της Μάνεσμαν από τον τηλεπικοινωνιακό γίγαντα Βόνταφον (υπόθεση που έκλεισε αφού η Ντόιτσε Μπανκ πλήρωσε πρόστιμο 3,2 εκ. ευρώ) και της Ντέμλερ-Κράισλερ. Η Ντόιτσε Μπανκ επίσης κατηγορείται ότι οδήγησε στη χρεοκοπία τον όμιλο του Κιρχ που δραστηριοποιούταν στα ΜΜΕ όταν ο διευθύνων σύμβουλος της γερμανικής τράπεζας εξέφρασε δημόσια, στο πλαίσιο συνέντευξης του, τις αμφιβολίες του για το αξιόχρεο του ομίλου… Εξ ίσου σοβαρές είναι οι δικαστικές περιπέτειες της Ντόιτσε Μπανκ και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Μόλις τον Μάιο συμφώνησε με το υπουργείο Δικαιοσύνης να πληρώσει 202 εκ. δολάρια ως αποζημίωση επειδή τραπεζική θυγατρική της παρείχε ψευδείς πληροφορίες σχετικά με την δραστηριοποίησή της στην αγορά των στεγαστικών δανείων. «Η τράπεζα είναι επίσης στόχος πολλών αγωγών στις ΗΠΑ που σχετίζονται με πωλήσεις μετοχών οι οποίες συνδέονταν με την στεγαστική αγορά», έγραφε η εφημερίδα Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν την προηγούμενη Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου. Τέλος, μεταξύ των πολλών ακόμη αξίζει να επισημάνουμε ότι η Ντόιτσε Μπανκ συγκαταλέγεται σε εκείνες τις τράπεζες που ελέγχονται για την χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor.

Όλα τα παραπάνω κατ’ αρχάς αποδεικνύουν ότι η Γερμανία στερείται εκείνου του ηθικού πλεονεκτήματος που θα της επέτρεπε να παραδίδει μαθήματα ηθικής. Η διαφθορά των κορυφαίων πολυεθνικών επιχειρήσεων της, όπως αποδεικνύουν τα παραδείγματα της Ντόιτσε Μπανκ και της Ζίμενς, προκαλεί δέος και δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτε από την διαφθορά που ευδοκιμεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Κατά συνέπεια τα μαθήματα ηθικής που κατ’ επανάληψη παραδίδει το Βερολίνο ξεχειλίζουν υποκρισίας και ρατσισμού μιας και η μοναδική τους σχέση με την πραγματικότητα πηγάζει από τα στερεότυπα του παρελθόντος περί ανωτερότητας της άριας φυλής τα οποία και σήμερα αποδεικνύονται ιδανικό προπέτασμα καπνού για να συγκαλυφθεί η οργανωμένη – κρατική – ληστεία που συντελείται σε βάρος των χωρών του νότου.

Διείσδυση στην Ελλάδα

Το αστείο μάλιστα, αν όχι τραγικό, είναι ότι σε αυτή τη ληστεία διαρκείας οι διεφθαρμένοι εθνικοί πρωταθλητές της Γερμανίας διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα κατορθώματα της Ζίμενς είναι γνωστά, όπως και η επί της ουσίας ατιμωρησία της. Λιγότερο γνωστά είναι ωστόσο τα κατορθώματα της Ντόιτσε Μπάνκ, η οποία μετά τον σύντομο γάμο της με την Γιούρομπανκ αποκτώντας ένα ποσοστό 10% επί του μετοχικού της κεφαλαίου και την δραστηριοποίησή της σε άκρως επιλεκτικές και προσοδοφόρες τραπεζικές δραστηριότητες για ένα μικρό χρονικό διάστημα στη συνέχεια, από κοινού με γνωστή ελληνική πολιτική οικογένεια, τώρα επιχειρεί την μεγάλη επιστροφή. Κορυφή του παγόβουνου είναι ο ρόλος συμβούλου που έπαιξε κατά την πρόσφατη επαναγορά των ελληνικών ομολόγων στο πλαίσιο υλοποίησης της απόφασης του Γιούρογκρουπ της 27^ης Νοεμβρίου κι επίσης ο ρόλος συμβούλου που έχει αναλάβει για την ελληνική κυβέρνηση και την Τράπεζα Ελλάδας στη διαδικασία αναδιάρθρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Πρόκειται για έργο που προκαλεί σύγκρουση συμφέροντος, δεδομένου ότι η Ντόιτσε Μπανκ αποτελεί ανταγωνιστή των ελληνικών τραπεζών. Πώς επομένως διασφαλίζονται τα συμφέροντα των ελληνικών τραπεζών από την Ντόιτσε Μπανκ η οποία έχει αποκτήσει πρόσβαση σε ευαίσθητα …εταιρικά δεδομένα, ενώ το πρόσφατο παρελθόν της βεβαιώνει ότι δεν έχει δείξει τον παραμικρό σεβασμό σε τέτοιου είδους κρίσιμες πληροφορίες… Το ανησυχητικό ενδιαφέρον της Ντόιτσε Μπανκ για την Ελλάδα επιβεβαιώνεται επιπλέον από την μανία με την αποκτά τίτλους: από υποτιμημένα ομόλογα του δημοσίου στην δευτερογενή αγορά μέχρι μετοχές, όπως τονίζουν στελέχη της τραπεζικής αγοράς, που θεωρούν θέμα χρόνου την ανακοίνωση από την Ντόιτσε Μπανκ της εξαγοράς μιας μεγάλης ελληνικής τράπεζας.

Σε κάθε περίπτωση μήπως η κυβέρνηση οφείλει να ενημερώσει δημοσίως για το ύψος των αμοιβών που έχει λάβει όλα αυτά τα χρόνια η Ντόιτσε Μπανκ από τους έλληνες φορολογούμενους, μέσω απ’ ευθείας αναθέσεων, δείχνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο και στη Γερμανία πόσο βαθιά προσηλωμένοι είμαστε εμείς οι Νότιοι στην δημόσια λογοδοσία και τη διαφάνεια, αντίθετα με ό,τι λέγεται;

Τέλος, για να προλάβουμε σκέψεις που θα κατέληγαν ότι τουλάχιστον η Γερμανία έστειλε 500 φορο-αστυνόμους να κάνουν έφοδο στα γραφεία της Ντόιτσε Μπανκ ενώ εμείς χαϊδεύουμε τους τραπεζίτες και τους έχουμε αναγορεύσει σε μόνιμους υπουργούς Οικονομικών, να επισημάνουμε ότι ακόμη και αυτή η έφοδος έγινε για τα μάτια του κόσμου. Αυτό μάλιστα είναι το συμπέρασμα του γερμανικού περιοδικού Σπίγκελ, όπως παρουσιάζεται σε σχετικό του άρθρο με τίτλο «Γιατί η Ντόιτσε Μπανκ θα βγει άθικτη» κι η έφοδος επομένως στους δίδυμους πύργους της Φρανκφούρτης όπου στεγάζεται η τράπεζα θα αποδειχθεί επικοινωνιακό τρικ. Η βασική δε υπόθεση που κάνει το Σπίγκελ είναι πως οι κατηγορίες στο τέλος θα επικεντρωθούν στο γιατί η δήλωση επιστροφής του ΦΠΑ έφερε την υπογραφή του γενικού διευθυντή της τράπεζας κι όχι του διευθυντή οικονομικών υπηρεσιών… Το πρόβλημα δηλαδή ήταν στο ποιος υπέγραψε κι όχι στο τι υπέγραψε. Κι εκεί επομένως περισσεύει η υποκρισία!