ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Louis Rationero, μέλους της ΕΛ.Λ.Α.Σ

Τα σχολεία λειτουργούν σαν ένα σύνολο εξωγενών επιρροών που εφαρμόζονται έμμεσα από τον θεσμό της κυβέρνησης (που προϋποθέτει τον διαχωρισμό σε επιτάσσοντες και υποτασσόμενους) και την αστυνομία (θεσμός που τιμωρεί την κοινωνική παρεκτροπή  διασφαλίζοντας την ύπαρξη των αιτίων που οδήγησαν σε αυτήν) με αποκλειστικό σκοπό την διατήρηση της υφιστάμενης κοινωνικής τάξης πραγμάτων. Δηλαδή, τα σχολεία εκτελούν το έργο της διαλογής, της αγωγής, της διαμόρφωσης και της αστυνόμευσης όσον αφορά στο άμεσο υλικό τους : τα παιδιά που αποχωρίζονται ( σ’ ένα ποσοστό ) ένα οικογενειακό περιβάλλον εξίσου ηθικοπλαστικά από μία ανάλογη εκπαιδευτική διαδικασία.

Οι δάσκαλοι γενικά σαν εκπρόσωποι των απόψεων του status quo, υποστηρίζουν σθεναρά αυτό το έργο εκτελώντας το άμεσα στην διάρκεια της δ ι δ α σ κ α λ ί α ς κι επενδύοντας σ’ αυτό όλες τις απωθημένες επιθυμίες και φιλοδοξίες τους – οι απαιτήσεις τους για την τήρηση συγκεκριμένων προτύπων συμπεριφοράς ( προτύπων που συμβαδίζουν με την υποταγμένη υπόσταση των περισσοτέρων ανθρώπων στο ευρύ κοινωνικό πεδίο ) αναφέρονται στις συγκεκριμένες ψυχολογικές επενδύσεις της καθαρά προσωπικής τους ζωής : η απαίτηση του δασκάλου να απολαμβάνει τον σεβασμό των μαθητών του ενδέχεται να προέρχεται από ένα άτομο που νιώθει στην υπόλοιπη ζωή του, πλήρως υποταγμένο και αναγκασμένο να δείχνει σεβασμό στους ανωτέρους του – στο σχολείο αυτός είναι ο ανώτερος.

Η διδασκαλία που διανέμεται μέσα στους χώρους του εκπαιδευτικού θεσμού είναι ταξινομημένη σύμφωνα με τις ανάγκες της ευρύτερης κοινωνικής παραγωγής, και πιστή σε μία συγκεκριμένη ιδεολογία που μ’ αυτό τον τρόπο ( με το διδάσκειν ) διαιωνίζεται μέσα στα μυαλά και στις καρδιές ελπιδοφόρων ακόμα όντων, που δεν έχουν απόλυτα παγιωθεί σε κάποιον κοινωνικό ρόλο πέρα από αυτόν του μαθητή : ρόλος-προθάλαμος της αυριανής επαγγελματικής ειδικότητας. Με λίγα λόγια, μέσα από την διαδικασία της διδασκαλίας ( επεξεργασία της εξειδικευμένης γνώσης, διαλογή με το σύστημα των βαθμών και των εξετάσεων ), οι δάσκαλοι λειτουργούν σαν στρατολόγοι για τις ανάγκες της διοίκησης και της βιομηχανίας.

‘’HARD TIMES’’ Charles Dickens 1854.

Είμαστε έτοιμοι  να μεγαλώσουμε παιδιά που θα είναι συναισθηματικά ελεύθερα; Ελεύθερα από μίσος και επιθετικότητα, ελεύθερα να ζουν και ν’ αφήνουν τους άλλους να ζουν;

Δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Η ελευθερία μειώνεται. Αλλά με τα παιδιά είμαι αισιόδοξος. Ποτέ δεν απελπίζομαι για κανένα παιδί κι ας μην δείχνει καμιά φαινομενική πρόοδο. Αυτό που με απελπίζει είναι  ότι τα παιδιά δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν. Η αγάπη τους για ζωή σκοτώνεται  από έναν ενήλικο κόσμο που <<εκπαιδεύει>> δηλ. ευνουχίζει την νεολαία. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η σκέψη και η εφευρετικότητα του ανθρώπου βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από τα απωθημένα του συναισθήματα κι αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος της βόμβας γιατί οι πόλεμοι δεν προκαλούνται από την σκέψη. Προκαλούνται από το συναίσθημα.

Η βόμβα βρίσκεται στα χέρια ανθρώπων που φτιάχτηκαν από την κούνια τους να είναι κατά της ζωής : άνθρωποι που θα είχαν αφεθεί ελεύθεροι να ζήσουν δεν θα χρειαζόντουσαν την βόμβα. Έτσι η ερώτηση διαμορφώνεται ως εξής : μπορεί η ανθρωπότητα να εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο που όλοι οι άνθρωποι να νιώθουν εσωτερικά ελεύθεροι , ελεύθεροι από την θανατηφόρο επιθυμία να διαμορφώνουν άλλους ανθρώπους;

Ποιος μπορεί ν’ απαντήσει;

Κι αν δεν μπορεί, τουλάχιστον ας δώσει χώρο στην έκφραση της παιδικής δημιουργικότητας και πεδίο δράσης  στην  αίσθηση τους ως περιπέτεια